ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΗΣ-ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ
για την ΕΛΕΓΕΙΑ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ(ΘΕΟΙ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ-ΑΓΓΕΛΟΙ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ)
από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Θεοί από στάχτη, Άνθρωποι από στάχτη, Άγγελοι από στάχτη… Οι τρεις τόμοι της τριλογίας μου, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και στα χέρια του κοινού… Η ελεγεία της στάχτης τελείωσε και μαζί της ένα συγγραφικό ταξίδι που ήταν μακρύ και δύσβατο καθώς κράτησε από το 2011 έως το 2018. Μπήκε επιτέλους η τελευταία τελεία η οποία όμως συνεχίζει να μετατρέπεται σε αποσιωπητικά όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ένας στίχος της ποιήτριας Νάγιας Κωστοπούλου. Μου δημιουργεί ασταμάτητα ερωτήματα και μου βάζει ακατάπαυστα γρίφους για το μέλλον των ηρώων που δημιούργησα. Τι θα απογίνει ο Γκαρντ, πώς θα είναι άραγε η κοινή ζωή της Εύας με τον Έμπερχαρντ, πού θα ζήσουν, για πόσο θα αντέξουν να είναι μαζί, πώς διαχειρίζεται μέσα του ο Νόρμπερτ το μόνιμο τραύμα που κουβαλάει απ’ την παλιά του απώλεια;

Γιατί οι ήρωες που δημιουργούμε μένουν για πάντα στην καρδιά μας και είναι δικοί μας άνθρωποι αφότου γεννηθούν. Ή μήπως προϋπάρχουν μέσα μας και ξεπροβάλλουν ένας ένας όταν υπάρξει το ερέθισμα, όπως επέμενε ο Νίτσε;

Μπορεί… Και τι αξία έχει μια τέτοια απάντηση. Σημασία έχει το ταξίδι που ήταν μακρύ και δύσβατο αλλά αλησμόνητο ταυτόχρονα. Ο παιδεμός είναι μέρος του έρωτα και της γραφής κατά συνέπεια του έρωτα της γραφής. Και σε αυτό το ταξίδι  αναδύθηκαν ήρωες πολλοί και όχι με τη σειρά που τους γνωρίσατε. Ίσως σας ξαφνιάσω με αυτό που θα πω αλλά η Ροζαλία Σεφεριάδη και ο περίγυρός της, οι γονείς κατ’ ουσίαν και οι Εβραίοι φίλοι και συνεργάτες του μικρασιάτη πατέρα της δεν είναι η πρώτη ηρωίδα που αναδύθηκε στο μυαλό μου. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας που γράφτηκε ήταν το τρίτο όσο παράξενο κι αν φαντάζει αυτό. Πρώτος ξεπρόβαλε ο Χανς Έμπερχαρντ με το καπέλο και την καμπαρντίνα του αλά Χάμφρεί Μπόγκαρτ, αυτή η δυστοπική φιγούρα που πάσχιζε να κρύψει την ανεξήγητη νιότη του. Έπειτα μου απαίτησε να δημιουργήσω την ιστορία του και αυτή η ιστορία αντίστοιχα μου επέβαλε τη δημιουργία των άλλων ηρώων.

Ο Χανς Έμπερχαρντ επομένως, αυτός ο ιδιόρρυθμος ίσως και αλλόκοτος ήρωας που με παίδεψε απίστευτα ώσπου να τον παγιδέψω στο χαρτί είναι ο ηθικός αυτουργός της τριλογίας μου. Τον λόγο θα τον διαπιστώσετε ανακαλύπτοντάς τον στις σελίδες του βιβλίου και ελπίζω να γοητευτείτε απ’ αυτόν όπως σαγήνευσε εμένα. Γιατί το τρίτο βιβλίο και κατ’ ουσίαν η ιστορία του Έμπερχαρντ δεν μοιάζει με καμιά απ’ τις εγκιβωτισμένες ιστορίες στην τριλογία μου. Αντίθετα, είναι το αποκορύφωμα της διάθεσής μου να παίξω γράφοντας και να γράψω παίζοντας. Γιατί ένα βιβλίο δεν είναι μόνο υπόθεση, ήρωες και πλοκή. Είναι και γλώσσα. Είναι και ύφος γραφής. Είναι και εναλλαγή ειδών μυθιστορήματος.

Κι εδώ θα σας αποκαλύψω το μυστικό μου. Η τριλογία αποτέλεσε για μένα μια πολλαπλή πρόκληση. Μια πρόκληση όχι μόνο σε ιδεολογικό- ερευνητικό και μυθοπλαστικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο καθαρά γραφής και υπηρέτησης ειδών γραφής.

Σε ποια κατηγορία μπορεί να ενταχθεί η τριλογία; Ενδεχομένως σπαζοκεφαλιά... Ο πρώτος τόμος έχει έντονα ψυχογραφικά και ηθογραφικά χαρακτηριστικά ενώ ο δεύτερος βασίζεται στην ιστορική μυθιστορία. Ο τρίτος όμως;

Ο τρίτος διαθέτει έντονο το στοιχείο του μυστηρίου κοντά σε όλα τα άλλα του γνωρίσματα. Διαθέτει ρεαλισμό παντρεμένο με υπερρεαλιστικά στοιχεία προκειμένου να δοθεί έμφαση στην κεντρική ιδέα που πραγματεύεται, την σαρωτική καταστροφή της παθογένειας του φανατισμού σε όλες της τις εκφάνσεις. Σχοινοβατεί πάνω σε υποθέσεις βασισμένες σε ιστορικά στοιχεία και αγγίζει φλέγοντα διαχρονικά ζητήματα ειπωμένα μέσα απ’ τον μύθο. Κάποιοι πιθανόν να θεωρήσουν ότι άγγιξα τη νορβηγική σχολή ή κάποιοι άλλοι το φαντασιακό μυθιστόρημα.

Εκείνο που έχει σημασία πάντως είναι ότι αισθάνομαι λύτρωση και πληρότητα. Περπάτησα σε καινούρια συγγραφικά μονοπάτια και ομολογώ ότι το απόλαυσα και θα το ξανακάνω στην πρώτη ευκαιρία. Μου δόθηκε το έναυσμα να παράξω μια ολόκληρη πινακοθήκη χαρακτήρων καμωμένων με όση αληθοφάνεια απαιτείται για να ανασαίνουν και να συνομιλούν με τον αναγνώστη. Χαρακτήρων ασπρόμαυρων. Συνάμα καλών και κακών. Σκοτεινών ή φωτεινών ανάλογα με τις συνθήκες. Όμοιων κατά βάθος με μας, αφού όλοι μας παίρνουμε φως ή σκοτεινιάζουμε ανάλογα με τα βάσανα και τη γαλούχησή μας. Χαρακτήρων βουτηγμένων στη στάχτη: στη στάχτη της φωτιάς, στη στάχτη του Άουσβιτς, στη στάχτη απ’ την οποία ξαναγεννιέται ο Φοίνικας και ανοίγει τα ολοκαίνουργια φτερά του.

Δείτε περισσότερα για την συγγραφέα και τα βιβλία της ΕΔΩ

Η Ροζαλία Σεφεριάδη, κόρη του Αρίστου και της Ελπινίκης, που κατέφυγαν πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη το 1914, είναι μια κοπέλα διαφορετική από εκείνες της γενιάς της. Aδιαφορεί για τα τετριμμένα κοριτσίστικα όνειρα και οραματίζεται μουσικές σπουδές στο Παρίσι, παρόλο που τα σύννεφα του ναζισμού σκιάζουν ήδη την Ευρώπη.
Κρύβοντας χρόνια ολόκληρα ένα εφημεριδόφυλλο με τη φωτογραφία του νεαρού μαέστρου Ανατόλ Κοβάλσκι, παίρνει την τύχη στα χέρια της όταν λαμβάνει ένα γράμμα από τη Γαλλία. Παιδική φίλη με τον Αλμπέρτο Μαλάχ, γιο του εύπορου βιβλιοπώλη της εβραϊκής κοινότητας, ο οποίος βιώνει την προσωπική του τραγωδία, θα καταστρώσει ένα ραδιούργο σχέδιο για να περιφρουρήσει τα μυστικά και των δυο τους. Χάρη σε αυτό το σχέδιο η Ροζαλία και ο Ανατόλ θα ανταμωθούν...
Τι θα προκύψει από τη μοιραία γνωριμία τους; Ποιο ρόλο θα παίξει στη σχέση τους ο Γαλλοεβραίος ζωγράφος Ζαν Πιερ Λαρούζ και ποιος είναι στ’ αλήθεια ο Κοβάλσκι;

Το πρώτο βιβλίο μιας συγκλονιστικής ιστορίας για τον ρατσισμό και τον έρωτα, την τέχνη και την τόλμη της ζωής, την προκατάληψη και την ελευθερία μέσα στις στάχτες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Παρίσι, 1940.
Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν πάνω από τη Γαλλία την εποχή που η Ροζαλία Σεφεριάδη αναζητά τον αγαπημένο της Ανατόλ Κοβάλσκι που έχει εξαφανιστεί. Σύντομα θα μάθει πως πίσω από την εικόνα του διάσημου μαέστρου κρύβεται ένας άνθρωπος που προσπαθεί να επουλώσει τις κρυφές πληγές του παρελθόντος.
Παλεύοντας να επιβιώσει σε μια αφιλόξενη για ανύπαντρες μητέρες εποχή, η Ροζαλία δέχεται να γίνει η Χάννα Λαρούζ, σύζυγος του Γαλλοεβραίου ζωγράφου Ζαν Πιερ. Αυτή η απόφαση, σαν το πρώτο πλακάκι ενός ντόμινο, θα την οδηγήσει πρώτα στο κρεβάτι του Γερμανού ταγματάρχη Μαξ Μάισνερ κι έπειτα στο πορνείο και στην ορχήστρα γυναικών στο στρατόπεδο του Άουσβιτς.
Καθώς η αυτοθυσία εναλλάσσεται με την προδοσία, η αλήθεια με το ψέμα και η εξιλέωση με την ταπείνωση, τα όρια του μυαλού και του κορμιού της δοκιμάζονται και η διπλή απώλεια που θα υποστεί θα τη στοιχειώσει για πάντα.
Η μοίρα εξαντλεί τη σκληρότητά της, αρπάζοντας όσα της είχε χαρίσει.
Το δεύτερο βιβλίο μιας συγκλονιστικής ιστορίας για τον ρατσισμό και τον έρωτα, την τέχνη και την τόλμη της ζωής, την προκατάληψη και την ελευθερία μέσα στις στάχτες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Βερολίνο, 1998
«Δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολο είναι ν’ ανακαλύπτεις πως διαφέρεις χωρίς να ξέρει κανείς να σου εξηγήσει τον λόγο. Δεν μπορείς να υποπτευθείς πόσο υποφέρεις όταν πρέπει να κρύβεσαι, να υποκρίνεσαι και να αισθάνεσαι ενοχές, μόνο και μόνο επειδή δεν είσαι συνηθισμένος».

Η Εύα Στεργίου, εγγονή της Ροζαλίας Σεφεριάδη, είναι φοιτήτρια στο Βερολίνο, το 1998. Τη νύχτα που μαθαίνει ότι πέθανε η γιαγιά της δέχεται μαζί με τον έγχρωμο φίλο της την άγρια επίθεση μιας ομάδας νεοναζί. Τους κακοποιημένους νέους θα εντοπίσει ο αστυνομικός διευθυντής Νόρμπερτ Γουόκερ. Ένα σημάδι στο σώμα της Εύας θα γίνει η αφορμή για μια σειρά καταιγιστικών εξελίξεων και την αποκάλυψη συγκλονιστικών μυστικών.
Με φόντο την ιστορική πραγματικότητα των γενετικών πειραμάτων, το ναζιστικό πρόγραμμα Lebensborn και το ξύπνημα του νεοναζισμού, τρεις άνθρωποι αναζητούν την υπαρξιακή τους ταυτότητα και ανακαλύπτουν πως κανένας πόλεμος δεν τελειώνει απλώς επειδή παύουν τα πυρά μεταξύ των εχθρών.

Οι χειρότεροι πόλεμοι είναι εκείνοι που ξεσπούν στη σιωπή…