Σε σχέση με τη γιαγιά της, το πλήρωσε με έναν γάμο που σήμαινε τον θάνατό της. Έναν γάμο που θα την πλήγωνε σωματικά, ψυχικά, αφήνοντάς την ένα άβουλο πλάσμα. Απόλυτα παραδομένη στη μοίρα της και στη μέχρι τώρα ζωή της, χωρίς όνειρα και ελπίδες για το μέλλον. Θα μπορέσει να ξεφύγει; Θα καταφέρει να κόψει μια και καλή τα δεσμά της; Θα καταλαγιάσει, κάποια στιγμή, τον πόνο στη ψυχή και την καρδιά της; Υπάρχει, άραγε, ίαση για την κακοποίηση που θα υποστεί; Η ξαφνική φυγή της ίσως της ανοίξει νέους ορίζοντες. Ίσως καταφέρει, τελικά, να ανοίξει τα δικά της φτερά και να πετύχει το ακατόρθωτο? να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Πότε θα το καταλάβει; Ίσως ο Πέτρος να είναι αυτός που θα καταφέρει να λιώσει κάθε πάγο από μέσα της. Θα καταλήξουν μαζί;
Ποια όμως είναι η κ.Κωνσταντίνα Σιάφη Διαμάντη;;Ας την γνωρίσουμε μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Κωνσταντίνα Σιάφη - Διαμάντη γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα γραφικό χωριό της Πρέβεζας, όπου μένει ακόμη με την οικογένειά της. Σπούδασε Νοσηλευτική και εργάστηκε ως Διοικητικός Υπάλληλος στην περιφέρεια Πρεβέζης και τον Δήμο Ζηρού. Λατρεύει τα βιβλία, τα λουλούδια, τα ταξίδια και τη θάλασσα, μα πάνω απ όλα, τα παιδιά της. Το "Ένα βήμα τη φορά" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια την ηλικία που είχα την πρώτη μου επαφή με το βιβλίο. Σαν παιδί και εγώ, μου διάβαζαν παραμύθια και συνήθως η μητέρα μου φρόντιζε με το που τελείωνα το σχολείο να μου πάρει και κάποιο βιβλίο ώστε να περάσω τις καλοκαιρινές διακοπές. Θυμάμαι όμως τα δύο πρώτα μεγάλα σε σελίδες βιβλία όπως μου φάνηκαν στα παιδικά μου μάτια, μάλιστα τα έχω ακόμη, είναι «Ο Γεροστάθης» και «Χωρίς οικογένεια».
ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Συνήθως διαβάζω ότι μου πέφτει στα χέρια. Δεν θα πω όχι σε κανένα βιβλίο. Βέβαια δεν μπορώ να πω πως δεν έχω αδυναμίες. Μου αρέσουν τα αστυνομικά, ρομαντικά – κοινωνικά, φανταστικού.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;
Δύσκολο δεν είναι, εξάλλου όλοι μας έχουμε κάποιον αγαπημένο συγγραφέα Πολλοί είναι οι συγγραφείς που μου αρέσουν, νομίζω πως έχω περισσότερη αδυναμία στην Μεταξία Κράλλη. Μου αρέσει ο τρόπος γραφής της. Οι περιγραφές της σε κάνουν να ζεις την ιστορία και να γίνεσαι ένα με τους ήρωές της. Φυσικά ακολουθούν και πολλοί άλλοι συγγραφείς που λατρεύω την γραφή τους, μόνο που δεν θα τελείωνα στο να απαριθμώ ονόματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Θεωρώ πως ακόμη δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι είναι εκείνο που με οδήγησε στο να θέλω να εκφράσω γραπτά τις ιστορίες που έχω στο μυαλό μου. Ανασταλτικούς παράγοντες είχα πάντα, όπως φόβο μήπως και σχολιαστώ αρνητικά, όχι για την ιστορία που γράφω αλλά σαν προσωπικότητα ή φόβο για το λεξιλόγιο που θα χρησιμοποιούσα. Τελικά απ’ όταν συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να το αναβάλλω συνεχώς γιατί το αγαπώ, άρχισα να γράφω. Θέλω να πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή ωρίμασε μέσα μου η ιδέα και ένιωσα έτοιμη. Επειδή είναι κάτι που αγαπώ η συνέχεια ήρθε πολύ φυσικά και απλά.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας "Ένα βήμα τη φορά" και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Μία λέξη ήταν η αφορμή να σχηματιστεί η εικόνα της κακοποιημένης ηρωΐδας μου στο μυαλό μου. Στη συνέχεια το πως πλάστηκε η όλη ιστορία στο χαρτί πλέον με τους υπόλοιπους ήρωες, είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω με σιγουριά. Απλά αρχίζω να γράφω μία ιστορία που έπλασα και στην πορεία της μπαίνουν νέα πρόσωπα ή φεύγουν ξαφνικά κάποια που ήταν στην αρχή.
Με τον τίτλο που έδωσα, ήθελα να δείξω πως όλοι μας κάνουμε βήματα δύσκολα και με υπομονή και επιμονή, σιγά-σιγά όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Η ηρωΐδα μου έκανε το πρώτη της βήμα όταν άρχισε να φλερτάρει με την ιδέα να φύγει για να γλυτώσει. Από εκεί και πέρα χρειάστηκαν πολλά βήματα να κάνει ώστε να προχωρήσει με σιγουριά στην ζωή της.
Όσο αφορά το εξώφυλλο, θέλω να πιστεύω πως δεν θα μπορούσε να έχει κάτι άλλο. Η κοπέλα με την βαλίτσα είναι η ηρωΐδα μου, η Έλενα, που έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι της για να γλυτώσει και να ζήσει την ζωή που της στέρησαν. Η σκάλα όμως αντιπροσωπεύει τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο που πρέπει να περάσει. Κάθε σκαλί και ένα εμπόδιο, φόβος που θα πρέπει να νικήσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Μια και είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα και δεν γνωρίζουμε τη γραφή σας τι πιστεύεται ότι προκαλεί τον αναγνώστη να σας διαβάσει, να σας γνωρίσει? Το εξώφυλλο? Το οπισθόφυλλο? Πείτε μου δυο λόγια για την ιστορία.....
Κάποιοι από τους αναγνώστες μου ανέφεραν πως τους κέρδισε το εξώφυλλο και ο τίτλος, πριν ακόμη διαβάσουν το οπισθόφυλλο. Χρησιμοποιούμε την φράση «Ένα βήμα τη φορά» και ίσως μας ακούγεται οικείο. Για το εξώφυλλο τους άρεσε η απλοϊκότητα που έχει. Δεν υπάρχουν χρώματα και η κοπέλα μπροστά από την σκάλα που φτάνει ως τα σύννεφα τους κέντρισε το ενδιαφέρον.
Η ιστορία, ίσως να είναι κάτι που έχουμε ακούσει ή έχει συμβεί σε κάποιο οικείο πρόσωπο ή συνέβη στην διπλανή μας πόρτα. Πρόκειται για κακοποίηση, τόσο ψυχολογική όσο και σωματική βία. Δυστυχώς ένα φαινόμενο που δεν έχει εξαλειφθεί στις μέρες μας. Η Έλενα περνά τα πάνδεινα δίπλα σε ένα σύζυγο που δεν αγάπησε ποτέ. Θυσιάστηκε για την αγάπη της γιαγιά της και παραδόθηκε στην μοίρα της. Μόνο που κάποια στιγμή, ο σπόρος της διαφυγής άρχισε να ριζώνει μέσα της και τελικά το τόλμησε. Αποφάσισε να φύγει για να ζήσει. Αποφάσισε να ζήσει όλα εκείνα που της στέρησαν, όλα τα όνειρα που έκανε ως παιδί. Μόνο που δεν είναι και όλα εύκολα, ιδίως όταν ο έρωτας της χτυπά την πόρτα και αυτή δεν ξέρει πως να τον διαχειριστεί γιατί φοβάται.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από το έργο σας και γιατί?
Όλοι οι ήρωες είναι αγαπημένοι μου. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να τους ξεχωρίσω, είναι σαν οικογένεια μου. Απλά ίσως ως μητέρα που είμαι, να σας έλεγα για την μικρή Αλεξάνδρα. Αν και μικρή, κατάφερε από την αρχή να δει ποια ήταν η Έλενα και πόσο στεναχωρημένη ήταν. Γράφω μέσα πως τα παιδιά ίσως να έχουν ένα πιο ανεπτυγμένο ένστικτο για το ποιος τα αγαπάει και το πιστεύω αυτό. Η μικρή μου Αλεξάνδρα, ξεκαθάρισε από την αρχή πως την Έλενα την αγαπάει και πως θα την ήθελε για μητέρα της. Χωρίς κανένα ενδοιασμό, με την παιδική αφέλεια, με την αθώα ψυχή, έβλεπε πιο ξεκάθαρα τα πράγματα από τους μεγάλους και τα έβλεπε όλα με την παιδική ματιά, πολύ απλά. Τελικά όσο μεγαλώνουμε τόσο περιπλέκουμε τα πράγματα και καταστάσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Τι σημαίνει για εσάς η φράση " ένα βήμα τη φορά"? Είναι κάτι που ακολουθείτε στην πορεία της ζωής σας ???
Νομίζω πως έφτασα σε μία συγκεκριμένη φάση της ζωής μου για να το υιοθετήσω, αν και ποτέ δεν έκανα κινήσεις χωρίς να σκεφτώ πολλούς παράγοντες. Ναι, «Ένα βήμα τη φορά» είναι μια φράση που συνήθως ακολουθώ. Βέβαια και η οικογένειά μου συμβάλει σε αυτό, προσπαθώντας μέσα από συζήτηση να κάνουμε σταθερά βήματα ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πρόσφατα , αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο? Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες?
Η αλήθεια είναι πως στο συρτάρι μου υπάρχουν ιστορίες, χωρίς να σημαίνει πως είμαι έτοιμη να φύγουν από εμένα και να φτάσουν στους αναγνώστες. Αυτό το διάστημα προσπαθώ να τελειώσω μία ιστορία, να κάνω τις διορθώσεις που θέλω εγώ και βλέπουμε. Δεν βιάζομαι, να εκδοθεί το επόμενο. Πιστεύω πως είναι πολύ σύντομο το διάστημα για να κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Κάθε δύο με τρεις ημέρες έχω και διαφορετικό βιβλίο στα χέρια μου, ακόμη και παραμύθι διάβασα αυτές τις ημέρες, άρα νομίζω πως δεν μπορώ να αναφερθώ συγκεκριμένα. Το μόνο που μπορώ να πω, γιατί κατά καιρούς βλέπω κάποια ερωτήματα, όπως εάν οι συγγραφείς διαβάζουν από άλλους εκδοτικούς ή μόνο από τον δικό τους, θα απαντήσω πως Ναι διαβάζω και από άλλους εκδοτικούς.
ΕΡΩΤΗΣΗ:11)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά..
Μία φράση που μου αρέσει και προσπαθώ να την έχω οδηγό μου είναι, «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» Ν. Καζαντζάκης. Όλοι μας έχουμε την δύναμη μέσα μας να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή και να παλέψουμε γι’ αυτήν, είτε με λίγα είτε με πολλά. Τι πιο ωραίο από το να ζωγραφίσουμε την ζωή μας με εικόνες που θέλουμε με χρώματα της αρεσκείας μας. Να ζήσουμε την ζωή μας!
Τραγούδι θα σας έλεγα της Lara Fabian το Je t'aime. Παραδέχομαι πως είμαι πολύ ρομαντική ψυχή.
Τώρα ταινία, δύσκολο πολύ να επιλέξω, αλλά θα πω «Τα τέσσερα φτερά».
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις σας. Εύχομαι να μην ήμουν πολύ κουραστική στις απαντήσεις μου.
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου