για το "Περίμενε με θα γυρίσω" από τις εκδόσεις ΕΞΗ.
Γράμμα της Σοφίας προς τους αναγνώστες
«Τ’ όνομά μου είναι Σοφία. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις προσφυγικές γειτονιές του Πειραιά. Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα ανάμεσα σε παπούτσια. Πολλά παπούτσια! Ο πατέρας μου βλέπετε, ήταν τσαγκάρης. Οι γονείς μου, κατάγονταν από την Τραπεζούντα του Πόντου. Μπορεί οι πληγές τους από τον άδικο ξεριζωμό να αιμορραγούσαν ακόμη, μα εμένα με ανάθρεψαν με αγάπη.
Μαθήτρια της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου ήμουν εκείνο το φθινόπωρο του 1940. Ονειρευόμουν να γίνω δασκάλα και περίμενα με αγωνία να έρθουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, γιατί τότε μου είχε υποσχεθεί ο αγαπημένος μου Στέφανος, πως θα ερχόταν να με ζητήσουν από τους δικούς μου. Θέλαμε να ζήσουμε μαζί, όλη μας τη ζωή. Να στήσουμε το δικό μας σπιτικό, να γεμίσουμε με λουλούδια την αυλή του και να τιτιβίζουν χαρούμενα γύρω μας μικρά σγουρομάλλικα αγγελούδια, τα παιδιά μας.
Η μοίρα όμως, άλλα λογάριαζε για μας.
Μα η αγάπη η αληθινή, είναι κι από το θάνατο ακόμα πιο δυνατή. Και η δική μας τα κατάφερε. Λύγισε ακόμη και τη μοίρα. Την ανάγκασε ν’ απαρνηθεί το σκληρό της πρόσωπο και να μας χαμογελάσει τελικά.
Ελάτε μαζί μου να ταξιδέψουμε στις σελίδες του «Περίμενέ με θα γυρίσω» και σας υπόσχομαι να σας τα πω όλα! Δεν θα σας κρύψω τίποτα! Θ’ ανεβούμε πρώτα στο τρένο και θα βρεθούμε σ’ ένα μικρό χωριό του Κιλκίς, κοντά στα σύνορα. Θα ζήσουμε από κοντά όλα τα έθιμα του Ποντιακού γάμου, θα... Τα παρακάτω θα σας τα διηγηθώ στο δρόμο. Μην πάρετε μαζί σας αποσκευές. Δεν θα σας χρειαστούν. Βουλιάξτε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα κι όλα τ’ άλλα αφήστε τα πάνω μου...»
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τις συγγραφείς ΕΔΩ |
«Η Σοφία… κρατηθείσα από την 7/3/1945 απολύεται σήμερον δυνάμει του… Αθήνα, Πέμπτη 12/04/1951». Τρεις μελανές αράδες όλες κι όλες τα ατελείωτα μερόνυχτά της στη φυλακή. Μια σφραγίδα στρογγυλή με υπογραφή πάνω της, τα κλειδιά της ελευθερίας της. Και το μυαλό της γυρίζει πίσω…
28η Οκτωβρίου 1940. Η καμπάνα αρχίζει να χτυπά ασυνήθιστα γρήγορα. Η οικογένεια της Σοφίας εγκλωβίζεται στις Μυρτιές, ένα μικρό χωριό του Κιλκίς, καθώς όλα τα μεταφορικά μέσα επιτάσσονται. Ο πόλεμος ξεσπά, μα η μοίρα της Σοφίας ακολουθεί μελανότερη πορεία. Ο Αφέντης της περιοχής θέλει να την κάνει γυναίκα του και την αρπάζει με τη βία. Σύμμαχοί του ο πόλεμος και τα σφραγισμένα από φόβο στόματα των κατοίκων. Έκτοτε, οι βιασμοί και οι ταπεινώσεις είναι οι μόνιμοι επισκέπτες της ζωής της. Εγκλωβισμένη και μόνη, υπομένει τα πάντα. Όμως η Σοφία είναι αγωνίστρια και η ψυχή της δεν μπορεί να δεχτεί κανενός είδους κατακτητή. Μοναδικός της σύμμαχος, η αγάπη. Μια αγάπη κι από το θάνατο πιο δυνατή.
Παλικάρια από όλα τα μέρη της Ελλάδας καταφτάνουν στο μέτωπο για να πολεμήσουν τον κατακτητή. Η αντιστασιακή ομάδα Εμπρός αναλαμβάνει δράση στην περιοχή του Κιλκίς. Ανάμεσά τους κι εκείνος… Εικόνες φρίκης και δυστυχίας εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους, μα των γενναίων το φρόνημα δεν κάμπτεται ποτέ. Η Σοφία κρατά στα χέρια της την τύχη του χωρίς να το γνωρίζει. Ώσπου έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξει. Οι κρεμάλες στήνονται στην πλατεία του χωριού, τα όπλα είναι έτοιμα να στείλουν τη σφαίρα κατ’ ευθείαν στην καρδιά του…
Ο πόνος δεν έχει φωνή. Μια υπόσχεση που γίνεται κραυγή, βγαίνει από τα χείλη της. «Περίμενέ με, θα γυρίσω…»
28η Οκτωβρίου 1940. Η καμπάνα αρχίζει να χτυπά ασυνήθιστα γρήγορα. Η οικογένεια της Σοφίας εγκλωβίζεται στις Μυρτιές, ένα μικρό χωριό του Κιλκίς, καθώς όλα τα μεταφορικά μέσα επιτάσσονται. Ο πόλεμος ξεσπά, μα η μοίρα της Σοφίας ακολουθεί μελανότερη πορεία. Ο Αφέντης της περιοχής θέλει να την κάνει γυναίκα του και την αρπάζει με τη βία. Σύμμαχοί του ο πόλεμος και τα σφραγισμένα από φόβο στόματα των κατοίκων. Έκτοτε, οι βιασμοί και οι ταπεινώσεις είναι οι μόνιμοι επισκέπτες της ζωής της. Εγκλωβισμένη και μόνη, υπομένει τα πάντα. Όμως η Σοφία είναι αγωνίστρια και η ψυχή της δεν μπορεί να δεχτεί κανενός είδους κατακτητή. Μοναδικός της σύμμαχος, η αγάπη. Μια αγάπη κι από το θάνατο πιο δυνατή.
Παλικάρια από όλα τα μέρη της Ελλάδας καταφτάνουν στο μέτωπο για να πολεμήσουν τον κατακτητή. Η αντιστασιακή ομάδα Εμπρός αναλαμβάνει δράση στην περιοχή του Κιλκίς. Ανάμεσά τους κι εκείνος… Εικόνες φρίκης και δυστυχίας εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους, μα των γενναίων το φρόνημα δεν κάμπτεται ποτέ. Η Σοφία κρατά στα χέρια της την τύχη του χωρίς να το γνωρίζει. Ώσπου έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξει. Οι κρεμάλες στήνονται στην πλατεία του χωριού, τα όπλα είναι έτοιμα να στείλουν τη σφαίρα κατ’ ευθείαν στην καρδιά του…
Ο πόνος δεν έχει φωνή. Μια υπόσχεση που γίνεται κραυγή, βγαίνει από τα χείλη της. «Περίμενέ με, θα γυρίσω…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου