ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΕΥΤΟΣ
για το "Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ"
από τις εκδόσεις ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ.
Πώς μπορείς να είσαι πραγματικά ασφαλής ως γυναίκα, ζώντας
σε ένα περιβάλλον συντηρητικών ηθών και αυστηρών παραδόσεων;
Ποιος μπορεί να σε προδώσει και ποιος να σε σώσει από την κόλαση
και πού μπορεί να βρίσκεται αυτή; Μπορεί η αγάπη να νικήσει
τον σκοταδισμό; Πώς μπορείς να αποδράσεις από την ασφυξία
και τη νοσηρότητα;
Η Μυρτώ θα βρεθεί, από πολύ μικρή, αντιμέτωπη με τα ερωτήματα αυτά, τα οποία θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή τη δική της, αλλά και του καθηγητή της, Αριστείδη Ντόκα. Η πληγή που της προκάλεσε ένα δικό της πρόσωπο είναι βαθιά και δεν επουλώνεται εύκολα. Ωστόσο, η νέμεσις δεν θα αργήσει να έρθει και θα είναι πάλι, μέσα από την οικογένειά της...
Η άγρια ομορφιά της Μάνης, τα ανείπωτα τραύματα που αναζητούν την επούλωσή τους, τα βίαια σκοτάδια που βγαίνουν στο φως και η νεανική δίψα για έρωτα και λύτρωση, συνθέτουν αυτήν τη σκληρή ιστορία ενηλικίωσης, που μόνο συνηθισμένη δεν είναι.
Ή μήπως είναι;
Με αυτά τα ερωτήματα να γυροφέρνουν πολύ καιρό στο μυαλό μου, πήρα ένα μλοκ και τον στυλό μου και αποσύρθηκα, εκεί στο ακριτικό χωριουδάκι μου στο Πωγώνι, στα Γιάννενα.
Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν το είχα συμπεριλάβει ποτέ στην θεματολογία μου, γιατί ήταν μια ιστορία που την έζησα από πολύ κοντά και μου είχε προκαλέσει, πέρα από το αρχικό σοκ, μεγάλη θλίψη, βαθειά στενοχώρια, ένα τραύμα μάλλον αγιάτρευτο.
Η αγαπημένη μου μαθήτρια; Ένα από τα καλύτερα παιδιά του σχολείου; Γιατί να συμβαίνουν τόσο ακραία γεγονότα;
Η Μυρτώ ήταν μαθήτριά μου στο Λύκειο της Αρεόπολης, στη Μάνη. Επρόκειτο για ένα χαρισματικό παιδί από κάθε άποψη. Γι αυτό και όλοι παρακολουθούσαμε με έκπληξη την μεγάλη πτώση στην απόδοσή της, αλλά και την αλλαγή στην στάση της, την παραίτηση της θα έλεγα καλύτερα απέναντι σε όλα.
Είχα δει την Μυρτώ από το μπαλκόνι του σπιτιού μου το προηγούμενο απομεσήμερο, να βαδίζει στην κεντρική λεωφόρο του Γυθείου, σαν χαμένη και είχα προβληματιστεί για μια ακόμη φορά.
Το πρωί που μπήκα στο προαύλιο του σχολείου, έμαθα τα μαντάτα!
Η ιστορία λοιπόν της Μυρτώς, που την κρατούσα καλά φυλαγμένη στη μνήμη μου τα τελευταία 33 χρόνια, ήρθε η στιγμή να μου δώσει έμπνευση να γράψω την ‘’ Κραυγή του Φεγγαριού’’.
Είναι αλήθεια, ότι όταν ξεκίνησα να ξετυλίγω την ιστορία δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο δύσκολες συναισθηματικά στιγμές θα περνούσα. Η μνήμη μου άρχισε να σκαλίζει και να επαναφέρει πρόσωπα και καταστάσεις, άλλοτε σκληρές και άλλοτε ευχάριστες. Όμως οι σκληρές στιγμές, ήταν αυτές που κυριαρχούσαν και πολλές φορές με λύγισαν.
Ο λόγος που το αποφάσισα, είναι οι εξαιρετικά πολλές περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, οι πάρα πολλές γυναικοκτονίες ( 16 το 2022 ), οι εξαφανίσεις νεαρών κοριτσιών και γενικά η μεγάλη χαλάρωση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και ειδικά από τα χρόνια της πανδημίας και μετά, στον κοινωνικό ιστό.
Ο συγγραφέας μέσα μου, ένιωσε ότι δεν έχει το δικαίωμα να σιωπά. Έπρεπε λοιπόν να πάρω θέση, να σταθώ απέναντι στο πρόβλημα με βλέμμα καθάριο και να πω την γνώμη μου, έτσι όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Και την είπα, στέλνοντας το δικό μου μήνυμα, που είναι: ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ!
Θεωρώ ότι ‘ Η Κραυγή του Φεγγαριού ‘’ είναι ένα βιβλίο πολύ σύγχρονο, επίκαιρο, με πολλαπλά μηνύματα, ένα βιβλίο που γράφτηκε με μεγάλη ευαισθησία και γι αυτό αξίζει να διαβαστεί.
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου