για το "ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΕΤΟΥΣΕ"
από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.
Μέχρι να γραφτεί και να γίνει βιβλίο, το «Κορίτσι που πετούσε» ήταν για πολλά χρόνια στο μυαλό μου – για δύο λόγους. Ο ένας είναι προφανής: ένα κορίτσι που πετάει δεν είναι μικρή υπόθεση. Ένα κορίτσι που πετάει είναι τα πάντα. Ιδίως μάλιστα αν είναι φίλη σου, και αν κάνει ό,τι κάνει για να σε προστατεύσει και να σε εμπνεύσει. Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που κάνει και η μικρή ηρωίδα του βιβλίου μου. Όταν εκείνα τα άλλα παιδιά σκίζουν και καίνε τα βιβλία του πρωταγωνιστή –που προφανώς είμαι εγώ–, το Κορίτσι πετά και εκδικείται. Δεν χρειάζεται να κάνει κάτι περισσότερο από αυτό: απλώς πετά, και οι εχθροί κατατροπώνονται αμέσως, οπισθοχωρούν και χάνονται για πάντα. Αλλά γίνεται και κάτι ακόμη τότε: το Κορίτσι χαράζεται για πάντα στην καρδιά του αγοριού, και απλώνει ρίζες μέσα του. Το αγόρι δεν γίνεται και δεν πρόκειται να την ξεχάσει ποτέ. Και έκτοτε, σαν από θαύμα, θα τη συναντά και στα άλλα κορίτσια της ζωής του – στη γυναίκα του, ας πούμε, και στην κόρη του, και στην εγγονή του. Από ένα σημείο και μετά, όλα τα κορίτσια θα πετάνε. Κι αυτό είναι καλό.
Τον δεύτερο λόγο που το Κορίτσι ήταν για πολλά χρόνια στο
μυαλό μου νομίζω τον καταλάβατε: το Κορίτσι που πετούσε είναι αληθινό – υπήρξε, και εξακολουθεί να υπάρχει.
Κι αυτό είναι σπουδαίο, κι όταν το καλοσκεφτείς μπορεί να
ανατριχιάσει το μπράτσο σου.
Κυριάκος Αθανασιάδης
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ
Το αγόρι είναι το αγόρι, και το κορίτσι είναι το κορίτσι, και είναι καλοκαίρι, και είναι στο νησί, και οι δυο τους είναι δώδεκα χρονών. Και δεν θέλουν να ξέρουν, δεν θέλουν να σκέφτονται, δεν θέλουν τίποτε μα τίποτε άλλο από τον κόσμο, και από τη ζωή, και από τους άλλους. Τίποτε. Θέλουν μόνο να σκαρφαλώνουν στους βράχους και να πλατσουρίζουν στα νερά. Θέλουν να γεμίζει το δέρμα τους αλάτι, και τα μαλλιά τους άμμο. Και στα δάχτυλά τους να στάζει ζουμί από καρπούζι. Γιατί είναι ωραίο να είσαι αγόρι εκεί, στα δώδεκά σου, και είναι ωραίο να είσαι κορίτσι, πάλι στα δώδεκά σου. Είναι ωραίο να ’ναι καλοκαίρι, και να ’στε στο Νησί. Και είναι ωραίο, ακόμα πιο ωραίο, εκείνη να ’χει ένα σύμπαν στα μάτια και να σαλεύει στο στόμα της μια παγωμένη φωτιά.
Και είναι ακόμα πιο ωραίο όταν εκείνη, το κορίτσι,
μπορεί να π ε τ ά ε ι.
Ένα βιβλίο για τη δύναμη της αγάπης, για τη φιλία, τα όνειρα, την τέχνη, τα καλοκαίρια… και για όλα τα κορίτσια που πετούν.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κυριάκος Αθανασιάδης είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Έχει εκδώσει πάνω από 50 βιβλία, για μεγάλους και παιδιά, με το όνομά του και με μία σειρά ψευδώνυμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου