ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΣΕΛΟΥ
για το "ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ"
από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Μόλις είχε
εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο, το «Όλα όσα ψιθυρίσαμε», και αναρωτιόμουν ποιο
θα ήταν το επόμενο μυθιστόρημα που θα έγραφα. Είχα διάφορες ιστορίες στο νου
μου, όμως μια συγκεκριμένη φώλιασε στο μυαλό μου και απαίτησε την προσοχή μου.
Η ηρωίδα κυριολεκτικά μου μίλησε, αποζητούσε την αφοσίωση μου. Είμαι η Ηλέκτρα,
μου είπε, και είμαι τριάντα χρονών, ναι καλά κατάλαβες είμαι η κόρη της Ερατώς
και ήρθε η ώρα να σου πω την δική μου ιστορία…
Η Ηλέκτρα
υπήρχε στο πρώτο μου βιβλίο ως κοριτσάκι, ήταν η κόρη της κεντρικής ηρωίδας της
Ερατώς, και τώρα στο δεύτερο βιβλίο μου είχε επιστρέψει ως μια σαγηνευτική,
δυναμική, πετυχημένη γυναίκα η οποία απαιτούσε να μοιραστεί ότι της συνέβη τα
χρόνιά που ακολούθησαν. Στο βιβλίο υπάρχει και η Δανάη, η οποία είναι
Θεσσαλονικιά και είναι το ακριβώς αντίθετο από την Ηλέκτρα, είναι συνεσταλμένη,
ντροπαλή, και αφοσιωμένη αποκλειστικά στον σύζυγο και τα παιδιά της. Και κάπως
έτσι ξεκινάει ένα παιχνίδι μυστηρίου και αποπλάνησης με την Ηλέκτρα να
διεκδικεί τον άντρα της Δανάης, και να απαιτεί με θράσος ότι θεωρεί κεκτημένο
της.
Επέλεξα αυτή
την φορά διαφορετικό ύφος αφήγησης, με έντονη την αμεσότητα (σχεδόν όλο το
βιβλίο είναι σε πρώτο πρόσωπο), πιο σκληρή γλώσσα, οριακές - άγριες
καταστάσεις, και ρίσκαρα αρκετά. Ο ερωτισμός είναι διάχυτος όπως και η
προδοσία, η οργή, η απόγνωση, μα και η ελπίδα που πάντα αχνοφαίνεται.
Όσο έγραφα ήταν στιγμές που σοκαρίστηκα και
εγώ η ίδια με αυτά που συνέβαιναν στους ήρωες μου, με όσα πέρασαν, με όσα
έκαναν. Και ύστερα αναρωτήθηκα για τις ζωές όλων μας.
Τελικά ποιοι
είμαστε αληθινά;
Θα ήθελα να
πω πολλά παραπάνω για την υπόθεση του βιβλίου μου, όμως προτιμώ να αφήσω μόνους
σας να ανακαλύψετε την «Επικίνδυνη»…
Πρώτο
απόσπασμα
Αδημονούσα να τον συναντήσω. Σκεφτόμουν τι
να φορέσω, πώς να βαφτώ, ήθελα επιτέλους να με δει. Την προηγούμενη φορά δεν τα
είχα καταφέρει. Ίσως το επίσημο ένδυμα της κυριλέ και επιτυχημένης μεσίτριας
που φορούσα στην πρώτη μας συνάντηση να ήταν λίγο έως πολύ παρωχημένο. Εκείνος
έδειχνε να είναι από τζάκι και ίσως κατάλαβε τις μικροαστικές καταβολές μου.
Αργυρούπολη, δημόσιο σχολείο, κατασκήνωση στον Άγιο Ανδρέα. Όχι, δε θέλω να
φαίνεται η αλήθεια μου, δε μου αρέσει αυτή η βιτρίνα, θέλω να την αποτινάξω, να
την εξαφανίσω.
Δεύτερο απόσπασμα
Έκανα κύκλους και φαντασιωνόμουν συζητήσεις
και καταστάσεις, βλέμματα, υπονοούμενα, ίσως ένα κρυφό χάδι μαζί του. Ένιωθα
μέσα μου κάτι να με γαργαλάει, αισθανόμουν σαν παιδί που θέλει να κάνει
σκανταλιά, με την προϋπόθεση να μην το πιάσουν. Πάντα ήμουν πονηρή, όμως
κουτοπόνηρη δεν υπήρξα ποτέ. Ξαναπήγα κάτω από το σπίτι τους. Έβλεπα ζεστό φως
να διαχέεται από το τεράστιο παράθυρο του σαλονιού τους. Το διαμέρισμα ήταν
ρετιρέ και έτσι δυσκολευόμουν να εντοπίσω κάποια κίνηση μέσα στο σπίτι.
Περπάτησα μέχρι την άκρη της παραλίας ανάμεσα από τα μικρά βότσαλα και τα
πετραδάκια, σχεδόν ακούμπησα τη θάλασσα, φόρεσα την κουκούλα της μπλούζας μου
και τεντώθηκα μήπως κατάφερνα να δω κάτι. Ήμουν σαν τον ναρκομανή που αποζητά
τη δόση του απελπισμένα. Ήταν ξεκάθαρο, είχα υποτροπιάσει, είχα παραδοθεί και
πάλι στις ορέξεις του ακυβέρνητου μυαλού μου. Όλεθρος.
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
Όταν γνωρίζει τον Δημήτρη σε ένα επαγγελματικό ραντεβού, αισθάνεται για εκείνον ακατανίκητη έλξη. Η αδιαφορία όμως που εισπράττει από μέρους του την εξωθεί στα άκρα. Η Ηλέκτρα έχει μάθει να παίρνει πάντα αυτό που θέλει με κάθε τίμημα. Ο μοναδικός τρόπος για να πλησιάσει τον Δημήτρη και να τον σαγηνέψει είναι να εισβάλει στην οικογένειά του και να προσποιηθεί τη φίλη στη σύζυγό του τη Δανάη. Και τότε ένα σκληρό παιχνίδι αποπλάνησης, γεμάτο με οικογενειακά μυστικά και ψέματα, ξεκινάει…
Αλήθεια, πόσο καλά νομίζεις ότι γνωρίζεις τους πιο κοντινούς ανθρώπους της ζωής σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου