ΚΩΣΤΗΣ Γ. ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΕΥΠΛΟΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 ΚΩΣΤΗΣ Γ. ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ

για το "ΕΥΠΛΟΙΑ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Πριν από χρόνια, την εποχή των τολμηρών αμφισβητήσεων και των μεγάλων οραμάτων, αναρωτήθηκα, «πόσο δικές μου είναι οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μου, ό,τι με κάνει να πιστεύω πως έχω τον πρώτο και τελευταίο λόγο στη ζωή μου; Είναι άραγε δυνατόν να ξαναγράψει κανείς από την αρχή τη ζωή του, να κάνει τον εαυτό του ολότελα δικό του και να ακολουθήσει μια πορεία σε συνάρτηση και συνέπεια με το βαθύτερο είναι του;» Όλα τούτα κρατήθηκαν σε μιαν άκρη του μυαλού μου και επανέρχονταν από καιρό σε καιρό αποζητώντας μιαν απάντηση. Από τη στιγμή που η αποσπασματική καταγραφή σκέψεων στον αυστηρά ιδιωτικό χώρο έπαψε να δίνει διέξοδο σε προβληματισμούς και πνευματικές ανησυχίες, άναψε μέσα μου ο πόθος της συγγραφής μιας ιστορίας γύρω από τα ερωτήματα αυτά. Ο κόσμος της μουσικής έδωσε την ύλη. Γιατί μόνο η μουσική έχει τη δύναμη να ξυπνά την ψυχή από τον λήθαργο, τον νου από τη νάρκη, να φωτίζει ό,τι πραγματικά υπάρχει και αποκρύπτεται, να αποκαλύπτει ό,τι άξιο να βιωθεί και που, ακατανόητα γιατί, παραμένει απρόσιτο στη διάνοιά μας ως τη στιγμή της επαφής μαζί της.

Το μυθιστόρημα ακροβατεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Εσκεμμένη απόφαση ώστε να επικοινωνήσει το συνειδητό με όσα διαφαίνονται στον ομιχλώδη κόσμο του υποσυνείδητου ή και με όσα υπάρχουν πέρα από αυτό. Οδηγοί μου, ανάμεσα σε άλλους, ο Sun Ra και οι ισχυρισμοί του για την εξωγήινη καταγωγή του και όχι μόνο, ο Ξενάκης και τα πολύτοπά του, ο Brian Jones και η περιπλάνησή του στα βουνά Ριφ ηχογραφώντας τους Μαροκινούς Master Musicians of Jajouka, ο John Cale και η βιόλα του, ο Astor Piazzola και το τάνγκο του, η Jazz, η avant - garde και γενικότερα το είδος εκείνο της μουσικής που τιμά το όνομα αυτής της τέχνης.

Το αθώο πάθος του Πάρι Σο για τη μουσική αποδεικνύεται λυτρωτική διέξοδος από τα βάρη που στοιβάζει στην ψυχή του το ασφυκτικό οικογενειακό περιβάλλον. Ο Ηλιόφαντος και η Ορχήστρα του τον υποδέχονται σ’ έναν κόσμο όπου μόνο στη φαντασία πίστευε ότι θα μπορούσε να υπάρξει. Η πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας που γεύεται από την πρώτη στιγμή, καλλιεργεί την πεποίθηση πως μπορεί να σβήσει μονοκοντυλιά το παρελθόν, να ξαναπάρει από την αρχή τη ζωή του, να είναι επιτέλους εκείνος που θα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο και να τη ζήσει άνευ όρων και άνευ ορίων. Αγνοεί όμως πόσο σκληρά πρέπει να παλέψει ακόμη και με τον ίδιο του τον εαυτό για να εκπληρωθούν τέτοιοι στόχοι.

Κοντά στον Σαμ και την Ιλέιν αφουγκράζεται τους χτύπους της αγνής και ανυπόκριτης καρδιάς. Η Ασάμι συντροφεύει τα βήματά του από τα άγουρα δεκάξι της χρόνια. Η Φράνκα μεθά τη σάρκα και βασανίζει την καρδιά. Στην αγκαλιά της Τιζέμτ τα συναισθήματα τον οδηγούν πέρα απ’ όσα ποθεί η σάρκα, αναζητά όσα θα τον κάνουν λιγότερο ατελή, λιγότερο ατομικό και τολμά να πιστέψει πως η υποσχόμενη ευτυχία δεν είναι άπιαστο πουλί, μα διστάζει να της παραδοθεί καθώς αναλογίζεται το τίμημα που πρέπει να πληρώσει. Δίπλα στον Αγκουστίν, γεύεται το πικρό συναίσθημα της απογοήτευσης, όταν συνειδητοποιεί πόσο ατομικός στάθηκε απέναντι στον επιστήθιο φίλο του. Όλα ένα σάστισμα του νου, μια παραζάλη, τη στιγμή που πρέπει  να πάρει αποφάσεις και να διαλέξει τον δρόμο που πρέπει να διαβεί για να μην εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη πορεία, να μη χαθεί σε ερεβώδη βάθη.

Το μυθιστόρημα στην καθάρια ουσία του είναι καταστάλαγμα πεποιθήσεων που διαμορφώθηκαν στο διάβα της ζωής μου και δεν το κρύβω. Αν κάποιο απόσπασμά του τις απηχεί ως ένα βαθμό, είναι ετούτο:

«...τώρα πια ξέρεις πως το σπουδαίο που μέχρι σήμερα πίστευες ότι δημιούργησες, είναι μικρής αξίας. Χωρίς να το καταλάβεις, άλλοι είχαν χαράξει την πορεία για λογαριασμό σου, καθώς αφελής και αλαφρόπιστος τους είχες αφήσει να σεργιανούν μέσα σου, να σπέρνουν κίβδηλες βεβαιότητες και να διαφεντεύουν το μυαλό σου. Κανένα “θέλω” δεν ήταν “θέλω” σου, κανένας στόχος δεν ήταν πραγματικά δικός σου. Σπάσε τα δεσμά της αυταπάτης, γίνε ο εαυτός σου, άνοιξε τα φτερά σου και πέτα μακριά.»

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Ένας ρακένδυτος ηλικιωμένος περιπλανώμενος καταλαμβάνεται από υστερικό παραλήρημα προτού καταρρεύσει στους πυρπολημένους από τον καύσωνα δρόμους της Αθήνας. Η συνέχεια δίνεται στον θάλαμο της ψυχιατρικής κλινικής, όπου ο Ζήσιμος, ένας νεαρός ψυχίατρος, επιχειρεί να ανακαλύψει τις αιτίες του κλονισμένου ψυχισμού του, μέσω ενός ημερολογίου και μίας μυστηριώδους συσκευής που θα βρεθούν στα χέρια του. Η σχέση γιατρού και ασθενή υποχωρεί καθώς το παρελθόν του Πάρι Σο αποκαλύπτεται με τρόπο αναπάντεχο. Ένας κόσμος πέρα από κάθε φαντασία φανερώνεται, στον οποίο ο Ζήσιμος βυθίζεται όλο και περισσότερο. Το απίστευτο δίνει τη θέση του στο αλλόκοτο, κι εκείνο με τη σειρά του, στο κραυγαλέο, θέτοντας σε δοκιμασία αντιλήψεις και πεποιθήσεις και ανάβοντας τον πόθο για ένα ταξίδι στον κόσμο πίσω από την απατηλή εικόνα του. Όχι κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι συνέβη πίσω στον χρόνο, όταν ο Ηλιόφαντος και η Ορχήστρα του παρέσυραν τον Πάρι Σο στον μαγευτικό τους κόσμο, κι εκείνος ακολουθώντας τις προτροπές τους έτρεξε σαν δραπέτης μακριά, αναζητώντας μιαν άλλη ζωή.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Κωστής Αγγελάκης γεννήθηκε το 1962 στον Μέρωνα Ρεθύμνης και από το 1971 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή του Πειραιά. Η «Εύπλοια» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του ύστερα από την «Αναρρούσα» που εκδόθηκε το 2020 από τις εκδόσεις Πνοή..