ΕΛΕΝΗ ΒΕΖΥΡΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΓΡΙΟ ΓΙΑΣΕΜΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ.

 ΕΛΕΝΗ ΒΕΖΥΡΟΓΛΟΥ

για το ΑΓΡΙΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Σημείωμα της συγγραφέως,

 για τις συνθήκες συγγραφής του μυθιστορήματος

«ΑΓΡΙΟ ΓΙΑΣΕΜΙ»

 

Η χρονική περίοδος που προηγήθηκε της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, αυτή που ονομάζουμε εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, ασκούσε ανέκαθεν μια έντονη γοητεία σε μένα κι εξήπτε τη φαντασία μου. Μια εποχή όχι ιδιαίτερα φωτισμένη∙ σκοτεινή, με σκληρό κι αιματηρό παρασκήνιο. Πάντα έψαχνα και διάβαζα μ’ ενδιαφέρον ό,τι αφορούσε την περίοδο αυτή, και μέσα μου, το ήξερα, πως κάποια μέρα θα έβαζα στο κάδρο της μιαν εξίσου γοητευτική ιστορία, ώστε να γεννηθεί ένα ιστορικό μυθιστόρημα.

   Η αφορμή για το μυθιστόρημα μού δόθηκε όταν άκουσα την ιστορία των αρχηγών δύο οικογενειών, που γνωρίστηκαν στις μάχες μιας επανάστασης, της Επανάστασης του Ολύμπου, κι έγιναν φίλοι αδελφικοί. Η φιλία του Γρηγόρη και του Κωνσταντή, γεννημένη στη μάχη, έγινε κρίκος ακατάλυτος. Δυνατός και μπαρουτοκαπνισμένος, τους έδεσε για πάντα. Η εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, βρίσκει τις οικογένειές τους μαζί, στη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής... κι από κει ξεκινούν όλα...

  

Ο τόπος αυτός, έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου. Το άγριο γιασεμί είναι ένα φυτό-μαχητής, δυνατό, που ριζώνει σ’ εδάφη δύσκολα, και μπορεί να επιβιώνει και να σκορπά το μεθυστικό του άρωμα σε συνθήκες σκληρές κι αντίξοες. Σαν τη Γαλάτιστα, έναν τόπο που χαρακτηρίζεται απ’ τους ανθρώπους της... σκληρούς, δυνατούς, μαχητές, που πρωτοστατούν σ’ επαναστάσεις για την ανεξαρτησία, που αγωνίζονται σε συνθήκες δύσκολες κι αντίξοες, και μεγαλουργούν προσφέροντας το άρωμα της θυσίας τους για την πατρίδα. Γαλάτιστα... ένα «άγριο γιασεμί», που ανθίζει και μοσχοβολά στον κόρφο της Ελλάδας.

  

Απ’ τη Γαλάτιστα λοιπόν ξεκινά η ιστορία μου... Κι οι ήρωές μου αρχίζουν να παίρνουν πρόσωπο...

   Ο Μίλιος, ο γιος του Γρηγόρη, φεύγει από τη Γαλάτιστα κι έρχεται στη Θεσσαλονίκη να σπουδάσει δάσκαλος. «Θα ’ρχομαι κάθε καλοκαίρι, και σαν τελειώσω, θα επιστρέψω και θα σε πάρω γυναίκα μου» υπόσχεται στη Γαλάτεια, την αγαπημένη που αφήνει πίσω. Όμως τον νεαρό σπουδαστή, στη Θεσσαλονίκη, τον καταπίνει ο στρόβιλος του Μακεδονικού Αγώνα. Μυστικές παρακολουθήσεις, ανελέητο παρασκήνιο, συνομωσίες, κι ένα φάσμα κατασκοπευτικών διαπλοκών πλάι στις αιματηρές συγκρούσεις. Ο Μίλιος ξεχνά την υπόσχεσή του...

   Πίσω στο χωριό, ο πατέρας της Γαλάτειας ετοιμάζεται να την παντρέψει με τον Χαρίση, τον γιο ενός πλούσιου χαλκουργού. Την έχει ταμένη από μικρή, σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, κι ήρθε η στιγμή που ο Χαρίσης ζητά τα δικαιώματά του. Η Γαλάτεια γράφει απελπισμένη στον Μίλιο να σπεύσει, όμως το γράμμα της θα φτάσει στα χέρια του;

   Πλάι στην ιστορία του Μίλιου και την Γαλάτειας, η αγάπη του Γρηγόρη και της Αργυρούλας, η ραδιούργα πεθερά της, η αδικημένη Βγενιώ, ο έρωτας της Δόμνας και του Μουχτάρ, η πιστή Βαγγελή, η πικρή ζωή στο χαρέμι... Ένα πλήθος από χαρακτήρες, που στήνουν έναν γοητευτικό χορό δράσης και σμιλεύουν τις εξελίξεις.

 

Αυτό που θυμάμαι απ’ τον καιρό που το έγραφα, είναι πως, είχα πάψει να ζω στο σήμερα, θαρρείς κι είχα αρνηθεί τον εαυτό μου. Ερευνούσα με πάθος την ιστορική εποχή, συνέλλεγα στοιχεία από τα αρχεία του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, επισκεπτόμουν τους τόπους όπου διαδραματίζονταν τα γεγονότα του μυθιστορήματος, μιλούσα με άτομα που μου έδιναν πολύτιμες πληροφορίες, κι άκουγα εξομολογήσεις από ανθρώπους που ήταν πια στη δύση της ζωής τους και  θυμούνταν γεγονότα.

  

Θα ήθελα να σας παραθέσω μια φράση από το βιβλίο, που πιστεύω ότι περικλείει συμπυκνωμένο το νόημα του μυθιστορήματος. Είναι στη σελίδα 347 και λέει: ...Ο πατέρας του με τον νονό του συμφώνησαν πως, ο δρόμος της τιμής είναι πάνω από τον δρόμο της αγάπης∙ οι άντρες είναι ταμένοι σε τούτο τον δρόμο, κι ο Μίλιος τον ακολουθούσε χωρίς ν’ αποτελεί εξαίρεση...

  

Η πλοκή του βιβλίου αυτού, ακολουθεί τα μονοπάτια που χαράζω πάντα στα μυθιστορήματά μου. Ψηλαφίζει κοινωνικούς προβληματισμούς και προσωπικές αναζητήσεις καθώς τα γεγονότα ξετυλίγονται συγκλονιστικά μες απ’ τις σελίδες. Το προτείνω με μεγάλη αγάπη στους αναγνώστες. Η ιστορία θα τους οδηγήσει σε μια ανάγνωση με αστείρευτη αγωνία, μέχρι το τέλος, και θα τους αφήσει τη γλυκόπικρη γεύση που αφήνει κι η ίδια η ζωή. Μιλά για την αγάπη, τον έρωτα, την τιμή, τον θάνατο... που ’ναι κομμάτια του κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά κι ενός κόσμου που χάθηκε στην περιδίνηση του χρόνου, στην αχλύ της ιστορίας, και κλήθηκε η πένα μου να τον ανασύρει και να τον θυμίσει.

   Σας προτρέπω λοιπόν σ’ ένα ταξίδι στους κόσμους αυτούς,

   κι  εύχομαι καλή ανάγνωση!

   Ελένη Βεζύρογλου.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ο δρόμος της τιμής είναι πάνω από το δρόμο της αγάπης.

Στερεύουν οι ελπίδες της Μακεδονίας για την ένωσή της με την ελεύθερη Ελλάδα. Ο αγώνας γίνεται όλο και πιο λυσσαλέος. Η πατρίδα ζητά από τα παλικάρια της να μην την αφήσουν να πέσει στα χέρια των Βούλγαρων που την ορέγονται και εκείνα τρέχουν στο πλευρό της. Μαζί τους και ο Μίλιος, που τα στήθη του γεμίζουν από τον πόθο της λευτεριάς και από την αγάπη του για τη Γαλάτεια, την πριγκίπισσα των παιδικών του χρόνων, που της έχει χαρίσει τη ζωή και την καρδιά του.

 «Θα γυρίσω για ’σένα, για να σε κάνω γυναίκα μου», της είχε τάξει στα χαλάσματα του πύργου, εκεί που αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί. Όμως, η ζωή έχει άλλα σχέδια και για τους δύο. Η Γαλάτεια οφείλει να υπακούσει στο θέλημα του πατέρα της και να πάρει για άντρα της εκείνον που της επιβάλλει, υποτάσσοντας τον εαυτό της στα πρέπει της τιμής και της πατρίδας. Ο μόνος που μπορεί να τη γλιτώσει είναι ο Μίλιος, όμως το γράμμα δεν φτάνει ποτέ στα χέρια του, παρά μόνο σαν είναι πια πολύ αργά…

Μέσα στην αντάρα του πολέμου, κάτω από τον ίσκιο του πύργου, μια αγάπη θα αψηφήσει τα ανθρώπινα. Σαν άγριο γιασεμί στο άνυδρο χώμα θα απαιτήσει το μερτικό της. Όμως, τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς θυσίες…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Σε μια προσφυγική γειτονιά, στην Άνω Τούμπα της Θεσσαλονίκης, κάποιο καλοκαίρι, κάθε σούρουπο, ένα εννιάχρονο κοριτσάκι ξεκίνησε να καλεί τα παιδιά της γειτονιάς στα σκαλάκια του σπιτιού του για να τους διηγηθεί παραμύθια. Τα χρόνια κύλησαν κι η διαδρομή της ζωής εκείνου του κοριτσιού πέρασε απ’ όλα τα στάδια που αποτελούσαν όνειρο των γονιών της. Σπουδές, εργασία, οικογένεια…

«Όμως ό,τι κι αν έκανα στη ζωή μου, αυτό που είχα κρυμμένο στην καρδιά μου, το δικό μου όνειρο, ήταν να λέω ιστορίες. Αυτός ο “καρπός” που είχε δέσει τόσο νωρίς μέσα μου, ωρίμασε με την εμπειρία και τη γνώση όσων έζησα και με οδήγησε στον κόσμο της λογοτεχνίας».