ΟΛΓΑ ΛΙΑΡΑΤΖΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

 ΟΛΓΑ ΛΙΑΡΑΤΖΗ

για το "ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ"

από τις εκδόσεις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

 

To βιβλίο «Κοντσέρτο για μια πριγκίπισσα» προέκυψε όταν διάβασα την βιογραφία της Σελιά Μπερτέν για την Μαρία Βοναπάρτη. Εκεί είχα την ευκαιρία να την γνωρίσω καλύτερα και να θαυμάσω στην γυναίκα αυτή την εξυπνάδα της, την ευρύτητα των ενδιαφερόντων και των δράσεων, την γενναιοδωρία της, τον πλούτο εμπειριών της ζωής της αλλά και το μεταφραστικό και συγγραφικό της έργο. Θέλησα λοιπόν να την εντάξω στο συγγραφικό μου έργο. Επειδή η δουλειά μου έχει να κάνει με την μυθοπλασία, δημιούργησα έναν ήρωα, τον Μάρκο Αυγερινό, δεξιοτέχνη του βιολιού, και ερωτευμένο με την πριγκίπισσα  για όλη του την ζωή. Όπως γράφω και στο εισαγωγικό σημείωμα που προηγείται του μυθιστορήματος το θέμα μου ήταν κατάλληλο για να μιλήσω για έναν αδιέξοδο έρωτα, έναν έρωτα χωρίς μέλλον και προοπτική που οδηγεί τους ανθρώπους που τον βιώνουν να οδηγούνται στην μυθοποίηση αυτού του συναισθήματος, να τον περιβάλλουν με την ποιότητα του ιδεατού και μοναδικού,  του ανυπέρβλητου και ιδανικού και όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες να ζει μέχρι τον θάνατό τους.

Συγχρόνως έσκυψα με ζήλο στην ιστορική έρευνα της περιόδου 1910- 1915, ασχολήθηκα με τον ρόλο των Μεγάλων δυνάμεων στο χώρο των Βαλκανίων λίγο πριν ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, και συγχρόνως με την Κρητική επανάσταση.

Το βιβλίο πέρα από τον έρωτα που αποτελεί την ραχοκοκαλιά της πλοκής ασχολείται με θέματα ταυτότητας τόσο θρησκευτικής   όσο και εθνικής, καθώς και με κοινωνικούς αγώνες στον Ελλαδικό χώρο που έχουν τον αντίκτυπό τους στην γλώσσα, στην επικράτηση της δημοτικής έναντι της καθαρεύουσας την εποχή εκείνη.

Οι ήρωες παγιδευμένοι στα προσωπικά τους οράματα για ευημερία και ευτυχία, συμπλέουν με τα συλλογικά εκείνης της εποχής και αγωνίζονται να διαφυλάξουν την ηθική τους ακεραιότητα, την ιδεολογική τους  ταυτότητα αλλά και την διάθεσή τους να αγωνιστούν πολλές φορές με τραγικές συνέπειες για να διατηρήσουν την αυτοτέλεια αλλά και τα κεκτημένα τους.

Εποχές δύσκολες, ζητούν από τον καθένα να θυσιάσει κάτι από τον εαυτό του για να κερδίσουν  τις ψυχολογικές τους ισορροπίες, την αυτοεκτίμησή τους, και να θεραπεύσουν τα τραύματά τους.

Το βιβλίο τελειώνει με τον Εθνικό διχασμό, μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία της πατρίδας μας, που ντροπιάζει ακόμα και σήμερα  εμάς τους νεότερους Έλληνες.

Συγχρόνως παρακολουθούμε την καλλιτεχνική πορεία ενός μουσικού, τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κάνει να καταξιωθεί στις διεθνείς μουσικές σκηνές του κόσμου, τον χρόνο που επενδύει στην επιτυχία, αλλά και την θεραπευτική  δύναμη της μουσικής στον άνθρωπο.

Όλοι τους ζουν με έναν στόχο, κάποιοι την επιτυχία, άλλοι να ζήσουν τον απόλυτο έρωτα, κι άλλοι να γιατρευτούν από τα τραύματα της εγκατάλειψης και του πόνου που αφήνει η ερωτική απόρριψη.

Το Μυθιστόρημα θέτει και ζητήματα σχέσης πατέρα και γιου. Πόσο απαραίτητη και καθοριστική είναι η σχέση αυτή; Η απουσία του πατέρα αφήνει τραύματα ανεπούλωτα στην ψυχή του παιδιού;

Οι συνεχείς ανατροπές δεν αφήνουν τον αναγνώστη να χάσει το ενδιαφέρον του, τον ταξιδεύουν στην  Αθήνα των πρώτων δεκαετιών του αιώνα, στους Βαλκανικούς πολέμους, στο Παρίσι λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βιέννη της μουσικής και στο Περού μετά τον πόλεμο του Ειρηνικού.

Οι ήρωες είναι κοσμοπολίτες, ζουν και εργάζονται σε Ευρώπη και Αμερική, προβληματίζονται για τα διεθνή τεκταινόμενα, συμμετέχουν στις  αντιπαλότητες των εθνών και των κοινωνικών τάξεων, παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις.

Οι συνεδρίες της Μαρίας Βοναπάρτη με τον Φρόιντ δεν είναι αντίγραφα των πραγματικών συνεδριών, αλλά προσπάθησα να τις αναπαραστήσω όπως άρμοζαν στις προσωπικότητες των δύο παραμένοντας πάντα πιστή σε όσα η βιογράφος της Βοναπάρτη μας παραδίδει στο έργο της.

Τις θεωρώ όμως απαραίτητες γιατί φωτίζουν τα τραύματά της, την ζωή της, τα πιστεύω της, την στενή της σχέση με τον πατέρα της ψυχανάλυσης και μέντορά της Σίγκμουντ Φρόιντ.

Καλή ανάγνωση

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τατόι, Άνοιξη του 1907

Η Μαρία Βοναπάρτη, απόγονος του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, επισκέπτεται τα Ανάκτορα µε τον σύζυγό της, Πρίγκιπα Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του βασιλιά των Ελλήνων, Γεωργίου του Α΄. Εκεί γνωρίζεται µε τον σταβλίτη Μάρκο Αυγερινό, δεξιοτέχνη του βιολιού, γοητεύεται από το παίξιµό του και αναλαµβάνει να χρηµατοδοτήσει τις σπουδές του στο Ωδείο των Παρισίων. Μέσα από τις συναντήσεις τους ένας έρωτας θα γεννηθεί, ρευστός και απροσδιόριστος, αλλά όµως  καταδικασµένος να µην τους οδηγήσει στην ευτυχία, πράγµα που αυξάνει την ένταση και το πάθος των συναισθηµάτων των δύο προσώπων.

Ένα µυθιστόρηµα για τον έρωτα και τη µουσική, τα ψυχικά τραύµατα και την ψυχανάλυση, το τυχαίο και απρόσµενο που έρχεται να αλλάξει τις ζωές  των ανθρώπων, οδηγώντας τους σε αποφάσεις καθοριστικές.

Έχοντας ως ιστορικό πλαίσιο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη των αρχών του εικοστού αιώνα, δύο ξεχωριστές προσωπικότητες  ζουν µε τον δικό τους µοναδικό τρόπο τα ιστορικά γεγονότα, τις συγκρούσεις των πολιτικών ιδεολογιών, τα καινούργια ρεύµατα στην Τέχνη, καθώς  διχάζονται ανάµεσα στο πάθος και τη λογική, στις ανάγκες του ψυχισµού τους  και τα κοινωνικά πρέπει.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Όλγα Λιάρατζη γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, αλλά ζει στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία σαράντα χρόνια. Τελείωσε τη Φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ και συγκεκριµένα το τµήµα Αρχαιολογίας και Τέχνης. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε δηµόσια Λύκεια της περιοχής. Τα έτη 1984-1988 παρακολούθησε µαθήµατα Ιστορίας και Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο ULB στις Βρυξέλλες, καθώς και Σχολικού Επαγγελµατικού Προσανατολισµού. Όταν γύρισε στην Ελλάδα, ασχολήθηκε µε τα προγράµµατα Κοµένιους (ανταλλαγής µαθητών µεταξύ των χωρών της Ε.Ε.). Έγραψε διηγήµατα, καθώς και ποιήµατα, που δηµοσιεύτηκαν σε συλλογικούς τόµους και σε τεύχη των περιοδικών της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, στην οποία είναι µέλος.

Από τις Εκδόσεις Πηγή κυκλοφορούν επίσης τα ιστορικά µυθιστορήµατά της «Όταν Δάκρυσε ο Βόσπορος» (2016), «Το Σκοτεινό Πορτρέτο» (2017) και «Οι Μάγισσες του Θερµαικού» (2019).