ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΙΣΥΡΗ ΓΙΑ ΤΟ "Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ.

 ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΙΣΥΡΗ

για το "Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Η συλλογή μου «Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ» είναι για ’μένα ένας εσωτερικός διάλογος, με ερωτήματα που ίσως βρουν απαντήσεις, ίσως μείνουν μετέωρα. Αυτός ο άγνωστος συγκάτοικός μας, ο εαυτός μας, μας θυμίζει κάποιον; Είμαστε σε θέση να τον ψηλαφίσουμε κάτω από το περίβλημα που τον ντύνει; Κι αν ναι, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη θέα του; Δεν φιλοδοξώ να δώσω εγώ τις απαντήσεις, φιλοδοξώ να ανοίξω ένα μονοπάτι στη σκέψη του αναγνώστη μου και ίσως να καταφέρω να συνομιλήσω μαζί του μέσα από τα ποιήματά μου.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι απ΄ όσους φτάσουν στην είσοδο του βιβλιοπωλείου, οι περισσότεροι δεν θα επιλέξουν μια ποιητική συλλογή. Την ποίηση την ταυτίζουν συνήθως με μια κλειστή πόρτα, μπροστά από ένα δωμάτιο με άγνωστο και  δυσνόητο περιεχόμενο.  Εγώ νιώθω πως είναι ένας χώρος κενός, όπως μια αίθουσα χορού. Εκεί μπορεί ο καθένας να χορέψει τα βήματα της δικής του χορογραφίας, λικνιζόμενος στη μουσική που ακούγεται γύρω του. Και δεν έχει σημασία πώς θα το κάνει. Είναι το δωμάτιο απελευθέρωσης και δημιουργίας του μαζί. Κανείς δεν τον βλέπει, κανείς δεν τον κρίνει, κανείς δεν περιμένει κάτι από αυτόν, κανείς δεν του θέτει κανόνες.

Αν θα έπρεπε να επιλέξω μια φράση μόνο από την ΠΑΝΟΠΛΙΑ, αυτή θα ήταν από την ΕΛΠΙΔΑ: «Έχουμε τώρα μιαν ελπίδα να βρούμε τη ρίζα μας, δίχως να μας κομματιάσει η πτώση».

Ευχαριστώ όσους διάβασαν το κείμενο αυτό και τους αφιερώνω ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα αυτής της ποιητικής συλλογής.

 

 

ΠΕΝΤΕ ΣΤΙΧΟΙ

Πεντάστιχο

σε τοίχο χαμηλό

στη σκονισμένη

πλευρά της πόλης.

Ψίθυρος ανατριχιαστικός

όπως μαζί όταν είμαστε

ριγμένοι ο ένας

μες στον άλλον.

 

«Κοίτα

να μη συνηθίσεις

μακριά σου.

Κοίτα

να μη σε ξεχάσεις».

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο ΕΔΩ

Ανοιχτή πληγή είναι ο άνθρωπος στη γέννησή του. Κινδυνεύει να μολυνθεί ή να αιμορραγήσει. Μα πιο πολύ κινδυνεύει να προδώσει με τη θέα του την αλήθεια που φέρει και να εξοντωθεί. Μεγαλώνοντας θωρακίζεται. Κολλάει πάνω του όσα κομμάτια  συναντά στο διάβα του, συνθέτοντας την πανοπλία του. Κι όταν την ντυθεί ολότελα, έχει σχεδόν ξεχαστεί ποιος ήταν.

Δισεκατομμύρια πανοπλίες διασχίζουν τον κόσμο καθημερινά. Και κανείς δεν ξέρει, ούτε κι οι ίδιοι αυτοί που τις φορούν, ποιος κρύβεται μέσα τους.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ευτυχία Μισύρη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και τη μουσική. Γράφει ποιήματα, στίχους και λιμπρέτα. Το 2009 συμμετείχε στην ατομική έκθεση της ζωγράφου Μαρίας Κοκκίνη «Η ΑΛΛΗ ΕΥΑ», με ομώνυμη ποιητική συλλογή βασισμένη στα έργα της. Το 2017 κυκλοφόρησε η ποιητική της συλλογή «ΤΑΞΙΜΙΑ» και το 2020 «Η πανοπλία» από τις εκδόσεις Πνοή.

Σελίδα facebook: Ευτυχία Μισύρη: «Αλλιώς»