ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ-ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΣΝΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΦΑΝΤΑ

ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΣΝΗ
για το ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
από τις εκδόσεις
ΚΥΦΑΝΤΑ.














Οι «Καταραμένες Πολιτείες» έκαναν συναισθηματικό «αντάρτικο» για να γίνουν βιβλίο. Δεν ήταν αυτός ο αρχικός στόχος. Ο στόχος ήταν με μια ομάδα φίλων να βουτήξουμε στα «ανείπωτα» για το Λεπροκομείο στο Καρλόβασι της Σάμου. Ένα ερειπωμένο, σήμερα, κτίριο, εμβληματικό, αγέρωχο, πανέμορφο που κείτεται ξεχασμένο σε μια πανέμορφη παραλία της Σάμου. Θελήσαμε να ανακαλύψουμε τους τελευταίους επιζώντες – ελπίζοντας να είναι ακόμη εν ζωή- που νοσηλεύτηκαν σε αυτό ή που θυμούνταν ιστορίες από την εποχή εκείνη. Και πράγματι τους βρήκαμε. Μόνο που όσο το κτίριο αυτό – επιτέλους- ζωντάνευε με τα χνάρια των ανθρώπων, κάπoια άλλα χνάρια άρχισαν να δημιουργούνται. Αυτά μιας ιστορίας που ήθελε με «καμβά» το Λεπροκομείο και την αποτρόπαιη ασθένεια του Χάνσεν, όπως πλέον ονομάζεται η Λέπρα, να μιλήσει για την κοινωνία και πώς διαχρονικά καταδικάζει σε «εξορία» οτιδήποτε την τρομάζει, δεν το καταλαβαίνει. Πώς η άγνοια, η προκατάληψη και ο φόβος μπορούν να καταστρέψουν ζωές, οικογένειες ολόκληρες και το στίγμα να φιδοσέρνεται για πολλές δεκαετίες. Στις «Καταραμένες Πολιτείες» το κακό αντιμάχεται το καλό όπως συμβαίνει πάντα με την ανθρώπινη φύση. Το παρελθόν ζωντανεύει και το παρόν καλείται να κλείσει του ανοιχτούς λογαριασμούς. Όμως αυτό είναι μια διαδικασία που πάντα πληγώνει, ειδικά όταν κουβαλά τόσο πόνο, απόρριψη και τόσο… θάνατο. Οι ήρωες ζουν σε δύο χρόνους. Την δεκαετία του `50 όταν το φάρμακο μόλις έχει ανακαλυφθεί και σήμερα, που το κτίριο ξαναζωντανεύει για να διχάσει για την χρήση του. Η μνημοσύνη, η ζωντανή ή εθελούσια νεκρωμένη τοπική ιστορία, όπως αυτή καταγράφεται μέσα από τα κτίρια ενός τόπου είναι ένα άλλο σημείο στο οποίο το βιβλίο εστιάζει μέσα από την ιστορία που αφηγείται. Σε όλο αυτό το σκηνικό, οι ήρωες καλούνται να κλείσουν πληγές, να ισορροπήσουν, να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους αλλά και με τις ιστορίες που δεν έχουν ακόμη βρει την δικαίωσή τους. Κόλαση ή παράδεισος οι «Καταραμένες Πολιτείες;» Και ποιες είναι αυτές οι πολιτείες τελικά; Είναι κάθε πολιτεία, του χθες, του σήμερα και ίσως του αύριο όπου οι «εξόριστοι», οι «άλλοι» καλούνται να στεγάσουν τον πόνο και την ψυχολογική, κοινωνική και σωματική εξορία τους και να χτίσουν μια νέα ζωή, μια νέα αξιοπρέπεια… απ` την αρχή. Εκεί θα βρουν συμμάχους τους «ομοίους» ή και άλλους. Και ναι, δεν είναι η κόλαση αυτή που θεριεύει μέσα στα τείχη των Καταραμένων Πολιτειών. Αλλά ένας ιδιότυπος Παράδεισος πλασμένος από ανθρώπους που ξέρουν να συντρέχουν ο ένας τον άλλο και να αγωνίζονται ακόμη και όταν η μάχη μοιάζει χαμένη.

 Απόσπασμα από το βιβλίο
 Τώρα δεν έχει απομείνει τίποτε. Η στέγη κατέρρευσε, οι τοίχοι συλήθηκαν, τα πατώματα χάσκουν σαν τάφοι ανοιχτοί, έτοιμοι για τους επόμενους παρίες. Οι στέγες αλλάζουν μα ο κόσμος όχι. Ο κόσμος ξέρει πάντα να φτιάχνει φυλακές για ό,τι του χαλάει τον κανόνα. Για τις θλιβερές εξαιρέσεις του. Τώρα το ρέμα το διαβαίνουν όλοι. Δεν φοβούνται πια. Πέθανε ο φόβος. Μα χρειάστηκε να πεθάνουν οι άνθρωποι πρώτα. Νικημένοι πριν έρθει ο θάνατος. Μοιραίοι!

Η λέπρα εγκατέλειψε τα λημέρια τους, ερείπωσε η φυλακή τους, γκρέμισαν οι τοίχοι, έπεσε η στέγη, ερήμωσε ο τόπος, δεν είναι πια το ρέμα το σύνορο του κόσμου, και πάλι όμως η ιερή απόσταση δεν περπατήθηκε. Αυτή την αρρώστια δεν την νίκησαν ποτέ. Δεν έχει φάρμακο. Εκεί έξω έγιναν πολυτραυματίες, μέτρησαν πληγές που δεν τις γνώριζαν και δεν ήξεραν να τις γιατρέψουν. Βαθιές, κοφτερές, με μπόλικο φαρμάκι. Καινούριο φαρμάκι, ανίκητο. Καθάρισε το σώμα τους μα οι άλλοι ήθελαν μια κάθαρση διαφορετική, τελειωτική, να έχει σύνορα συγκεκριμένα, αδιάβατα. Δεν βρέθηκε διαβατήριο για αυτά τα σύνορα. Ακόμη αδιάβατα είναι.

 Ένα μυθιστόρημα για την ικανότητα της ανθρώπινης φύσης να επιστρατεύει το καλό αλλά και να «ξορκίζει» το κακό, για την μάστιγα των προκαταλήψεων, της άγνοιας και της μικροψυχίας. Η Έλενα Χουσνή δεν χαρίζεται σε κανέναν. Αποτυπώνει με μελανά χρώματα τη σκληρότητα της κοινότητας απέναντι στους αδύναμους, και τη σκοτεινή διάσταση της ανθρώπινης φύσης, όταν έχουν έστω και την ελάχιστη εξουσία στη διάθεσή τους. Με πένα αποφασισμένη και τολμηρή καταγράφει αυτές τις ιστορίες, φέροντας, για πρώτη φορά, στην επιφάνεια ότι έχει παραχωθεί στην καταπακτή του χρόνου.
Αργυρώ Μαντόγλου Συγγραφέας 

Η Έλενα Χουσνή δημιουργεί το δικό της είδος. Οι αρετές της Ελληνικής κλασικής λογοτεχνίας, δοσμένες με έναν αριστοτεχνικό τρόπο, από μια σύγχρονη συγγραφέα.
 Δημήτρης Σίμος, συγγραφέας 

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Χανσενικών αγωνίζεται για τα προβλήματα των ασθενών. Κάποτε το Υπουργείο Υγείας δεν γνώριζε καν την ύπαρξή τους. Δώσαμε μάχη στη Σπιναλόγκα να φτιαχτεί το οστεοφυλάκιο με τα ονόματα των νεκρών. Το βιβλίο τη Έλενας Χουσνή ρίχνει φως στη ζωή τους, στο στίγμα αλλά και στον αγώνα τους κατά το παρελθόν να αποκτήσουν «όνομα», «ταυτότητα». Έναν αγώνα διαρκή που μας αφορά όλους! Μανώλης Κυριακάκης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Χανσενικών