ΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΕΙΠΑ,ΑΚΟΜΑ ΖΩ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Οπισθόφυλλο: «Έντεκα ιστορίες εμπνευσμένες όλες από ημέρες και νύχτες δύσκολες, σκοτεινές και μοναχικές. Ιστορίες για τον έρωτα και την αγάπη, τη νοσταλγία και την απώλεια, για τους θανάτους που βιώνεις στη ζωή και για τις φορές που βρέθηκες ένα βήμα πιο κοντά στην τρέλα». Έντεκα ιστορίες που διαβάζοντας τες μου θύμισαν δικές μου σκέψεις, βιώματα, συναισθήματα. Απώλειες που βίωσα και αντιμετώπισα όπως οι ήρωες ή και τελείως διαφορετικά απ' ότι εκείνοι, καταστάσεις της δικής μου ζωής ή αγαπημένων μου ανθρώπων που μου προκάλεσαν ποικίλα αισθήματα και αντιδράσεις. Ιστορίες που ξύπνησαν μνήμες, αισθήσεις, φόβους και με προκάλεσαν να τα αντιμετωπίσω. Ποιος δεν αναμετριέται με τις ανασφάλειές του, το φόβο για το άγνωστο αύριο, την απώλεια αγαπημένου προσώπου λόγω φθοράς της σχέσης με το χρόνο, ή λόγω θανάτου του. Σίγουρα ο καθένας μας αντιμετωπίζει διαφορετικά το καθετί στη ζωή του ανάλογα με το χαρακτήρα και τα βιώματα του ενώ διαφορετικά αντιμετωπίζει και κρίνει το εκάστοτε βιβλίο. Προσωπικά αγάπησα το «Αντίο δεν είπα, ακόμη ζω» του κυρίου Τζιτζικάκη για τους λόγους που αναφέρω παραπάνω. Βρήκα πολύ έξυπνες τις σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου στις οποίες μας αναλύει το πως γράφτηκε η κάθε ιστορία, έχω μια μικρή αδυναμία στο «Λεμονιές και άνθη» και την κυρά-Βασιλική και θεωρώ εξαιρετική την ιστορία με τίτλο «Το φρεσκοβαμμένο ξύλο» (μια αστυνομική νουβέλα) δηλώνοντας πως θα ήθελα να διαβάσω ένα ολοκληρωμένο αστυνομικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Κυριακόγλου!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Έντεκα ιστορίες, εμπνευσμένες όλες από ημέρες και νύχτες δύσκολες, σκοτεινές και μοναχικές. Ιστορίες για τον έρωτα και την αγάπη, τη νοσταλγία και την απώλεια, για τους θανάτους που βιώνεις στη ζωή και για τις φορές που βρέθηκες ένα βήμα πιο κοντά στην τρέλα.

Κάποιες πηγάζουν από γνωριμίες με αλλόκοτους ανθρώπους, άλλες είναι βαθιά εξομολογητικές και μερικές υπαγορευμένες εξ ολοκλήρου από τη φωνή που μιλάει μέσα στο κεφάλι κάθε ανθρώπου. Όπως και να έχει, σας κοιτάζουν κατάματα δίχως να επιχειρούν να σας αποδείξουν κάτι· θέλουν μονάχα να σας διηγηθούν μια ιστορία, ψιθυρίζοντάς σας πως υπάρχει και αυτή η εκδοχή της.