ΕΛΕΝΗ ΒΑΗΝΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 ΕΛΕΝΗ ΒΑΗΝΑ

για το "ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ"

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Αγαπημένες μου φίλες και συμπατριώτισσες.  Αυτό το βιβλίο αποτέλεσε μια μεγάλη πρόκληση και ταυτόχρονα κατάθεση ψυχής. Πρόκληση γιατί έχει πολλά ιστορικά στοιχεία απολύτως αληθινά , αποτέλεσμα εμβριθούς μελέτης. Όμως δεν ήθελα να το βαρύνουν , απλά να του προσδώσουν γοητεία. Επέλεξα τη περίοδο της Οκτωβριανής επανάστασης γιατί ως εποχή έχει πολύ έντονα στοιχεία και δράμα , Τσάροι και αριστοκράτες, αμύθητα πλούτη , έργα τέχνης , παλάτια και  ακριβώς δίπλα τους η απόλυτη ένδεια των μουζίκων . Μια τεράστια αδικία που έφερε την επανάσταση.   

Το πέπλο της μοίρας έχει όμως και πολύ συναίσθημα. Αγγίζει όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο, υπαρξιακά ζητήματα, θέματα παιδιών, πίστης. Έχει κυρίαρχη την αγάπη της μάνας προς τα παιδιά της , ακόμη και την ύστατη στιγμή που μάχεται για τη ζωή της. Μιλάει για τη ζωή και το θάνατο. Για το πόσο σύντομο είναι αυτό το ταξίδι μας πάνω στη γη και γιατί δεν πρέπει να το σπαταλάμε σε μικρότητες. «Ο άνθρωπος γνωρίζει καλά ότι η ύπαρξη του στα εγκόσμια είναι προσωρινή, μια μικρή ελάχιστη κουκκίδα μέσα σε ένα αιώνιο σύμπαν»

Το μόνο δεδομένο στη ζωή μας είναι ότι τίποτα απολύτως δεν είναι δεδομένο. Αυτό  είναι ένα διαχρονικό μήνυμα  που διαπνέει όλο το βιβλίο.  

 

      Οι ηρωίδες μου πάντα είναι γυναίκες με ξεχωριστές προσωπικότητες. Θέλω να λειτουργήσουν ως παραδείγματα μίμησης. Να δώσουν πνοή και όραμα σε όλες τις γυναίκες. Τις θέλω  δυνατές , να αντιπαρέρχονται των δυσκολιών, να μάχονται και γιατί όχι να τα καταφέρνουν. Η Ηλέκτρα , μια παλιά μας γνώριμη, η ηρωίδα μου από το βιβλίο μου «Η πριγκίπισσα της Επταλόφου» επανέρχεται σε πιο ώριμη ηλικία , μια γυναίκα  που έχει καταφέρει ότι προσωπικό στόχο έχει θέσει. Τώρα όμως πρέπει να παλέψει για τη ζωή της. Το τίμημα για όλα τα άγχη, τις δυσκολίες, τις στενοχώριες ήταν η απώλεια της υγείας της. Η έμπνευση μου και η φαντασία μου αχαλίνωτη, τη τοποθέτησε σε ένα υπερβατικό σημείο μεταξύ ζωής και θανάτου. Μια εμπειρία που κάποιοι λίγοι επανερχόμενοι από το θάνατο έχουν μιλήσει για εικόνες που έχουν δει. Δεν ξέρω αν όντως συμβαίνει αυτό, όμως ήθελα να καταδείξω με έμφαση την αγωνία μιας μάνας που νιώθει κοντά της το θάνατο και θέλει να μιλήσει και να νουθετήσει τα παιδιά της. Κάνει τον απολογισμό της. Και ταυτόχρονα παλεύει για να παραμείνει κοντά σε όσους αγαπάει.

             Η σύνδεση των δυο γυναικών , της Αλεξέγιεβνας και της Ηλέκτρας είναι ιδιαιτέρως ευρηματική. Οι δυο χρόνοι, το 1917 και το σήμερα τρέχουν παράλληλα χωρίς να μπερδεύουν τον αναγνώστη. Οι δυο άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες και πως συνδέονται τελικά είναι κάτι που δεν θα σας αποκαλύψω γιατί θα χαθεί η κορύφωση της αγωνίας στο μυθιστόρημα. 

Όταν έγραφα αυτό το βιβλίο κάλπαζε η ψυχή στο στήθος μου. Έθετα και ταυτόχρονα απαντούσα σε όλα τα μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Τελικά που πάμε όταν πεθαίνουμε; Βλέπουμε τους αγαπημένους μας από κάπου ψηλά; Ξαναγεννιόμαστε με άλλο σώμα, η ψυχή μας ταξιδεύει στο σύμπαν; Όμως η πλοκή είναι τέτοια που ο αναγνώστης δεν μένει τελικά με καμία απολύτως απορία.

Κάπου στο τέλος υπάρχει μια φράση που θα δώσει νόημα σε όλο τον αγώνα που κάνει η καθεμιά σας ξεχωριστά. «Η ζωή δεν χαρίζεται, η ζωή κερδίζεται». Αυτή η φράση με την οποία κλείνει αυτό το μυθιστόρημα θα ενδυναμώσει μέσα σε κάθε αναγνώστρια αυτό που ήδη γνωρίζει καλά. Χωρίς κόπο τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Όμως αξίζει πραγματικά ο προσωπικός αγώνας, οι μάχες, μικρές και μεγάλες,  ακόμη και οι ήττες. Ακόμη και από αυτές υπάρχει το κέρδος της γνώσης, της εμπειρίας. «Η ζωή δεν χαρίζεται, η ζωή κερδίζεται». Καλή ανάγνωση ΑΦΟΥ!!!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Αγία Πετρούπολη, Οκτώβρης, 1917. Η δούκισσα Έλενα Αλεξέγιεβνα προσπαθεί να φέρει στον κόσμο το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Απ’ έξω ακούγονται οι φωνές του εξαγριωμένου πλήθους. Οι Μπολσεβίκοι έχουν ξεχυθεί στους δρόμους γκρεμίζοντας ό,τι αντιπροσωπεύει την Τσαρική Ρωσία. Η δούκισσα, μόνη και αβοήθητη, πρέπει να παλέψει για τη ζωή της και τη ζωή του παιδιού της, να βρει τρόπο να ξεφύγει από την οργή τους. Ο δρόμος της θα την οδηγήσει στη Βουδαπέστη και αργότερα στο Παρίσι. Ο Ζαν Ζακ ντε Ρισελιέ θα της προσφέρει μια ζωή γεμάτη πλούτη και ανέσεις κι εκείνη θα συμβιβαστεί.

Όταν, όμως, ο έρωτας θα της χτυπήσει την πόρτα, η Έλενα θα αφεθεί χωρίς να σκεφτεί τη θέση και την καταγωγή της. Ο έκπτωτος πρίγκιπας θα την παρασύρει και θα συναινέσει σε πράξεις άνομες. Όμως τίποτα στη ζωή δεν μένει ατιμώρητο, σ’ αυτά τα χρόνια και τα επόμενα…

Αθήνα, σήμερα. Η Ηλέκτρα το ήξερε από πάντα, αλλά αγνοούσε τα σημάδια. Η αλήθεια, όμως, έψαχνε το δρόμο μέσα από δαιδαλώδη μονοπάτια για να βγει στο φως. Μοιραίες συμπτώσεις και μυστικά καλά κρυμμένα θα τη φέρουν αντιμέτωπη με αυτό που φοβόταν περισσότερο να αντικρίσει. Ποιοι δεσμοί την ενώνουν με το παρελθόν και ποια μοιραία λάθη την κατέστησαν έρμαιό τους;

Μια συγκλονιστική ιστορία, που ξεκινά στη Αγία Πετρούπολη την εποχή των Τσάρων και των αριστοκρατών, γεμάτη μυστήριο, ανατροπές και αποκαλύψεις, και φτάνει στο σήμερα, όπου μία γυναίκα αναζητά τις ρίζες της και την αλήθεια μέσα από μια μάχη ποτισμένη με τα λάθη και τα πάθη των προγόνων της…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελένη Βαηνά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Οικονομικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τη Νομική του Δημοκριτείου Θράκης. Σήμερα ζει στην Αθήνα και είναι ιδιοκτήτρια του γραφείου ευρέσεως εργασίας PLUS +. Χαρακτηριστικά της είναι η ευελιξία, η εργατικότητα και το πείσμα. Σύνθημά της, η προσπάθεια στο τέλος πάντα επιβραβεύεται. Θεωρεί ως μεγάλη προίκα της τη φτώχεια των παιδικών της χρόνων, καθώς έτσι έμαθε να παλεύει και να επιβιώνει. Μαγεύεται από το παρελθόν, γι’ αυτό και μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της σκιαγραφεί αλλοτινούς καιρούς, αναλύει, δημιουργεί, διδάσκει ήθος και αναζητά υγιή πρότυπα για το μέλλον.

Άλλα έργα της ιδίας είναι: «Η Πριγκίπισσα της Επταλόφου», «Σταχτοπούτα δίχως πρίγκιπα», «Οι κλέφτες της ευτυχίας», «Το αύριο αργεί πολύ» και «Η Ολέθρια Σχέση».