ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΠΡΟΒΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΠΡΟΒΙΔΑ

για το "ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ"

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

"Όταν μου ζητήθηκε να γράψω για το βιβλίο μου ΄Για μια σταγόνα ευτυχίας’, γύρισα χρόνια πίσω, στην εποχή που άρχισα τη συγγραφή, πρωτόπειρη σ’ αυτό το είδος, με πλήρη άγνοια από τον κόσμο των εκδόσεων, αφού μέχρι τότε ήμουν απλά, μια φανατική αναγνώστρια. Άρχισα να γράφω δειλά, με στυλό και χαρτί θυμάμαι, και η αίσθηση ήταν για μένα, σαν ξαφνικός έρωτας. Κυλούσε το μελάνι στο χαρτί, γέμιζαν σελίδες και σελίδες κι εγώ, ακολουθώντας τους ήρωές του, ένιωθα σαν να ζω η ίδια τη δική τους, ζωή, τα δεινά και τις χαρές τους, τις ελπίδες και τις απογοητεύσεις τους. Δεν ήταν πια άψυχοι για μένα, αποκτούσαν μέσα απ’ το μυθιστόρημα υπόσταση, προσωπικότητα, συναισθήματα. 

Το αρχικό χρονικό πλαίσιο της ιστορίας τοποθετήθηκε στο 1944, αμέσως μετά τη Γερμανική κατοχή, στο Καρπενήσι, ένα χωριό που είχα επισκεφθεί σαν Στερεοελλαδίτισσα και πάντα με μάγευε η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του και η καθαρή ψυχή των κατοίκων του. Έμπνευση για την ιστορία, μου έδωσαν οι διηγήσεις της αγαπημένης μου γιαγιάς, που έζησε την φρίκη των χρόνων του πολέμου και της κατοχής, όπως κι οι Καρπενησιώτες του ξεκινήματος της ιστορίας μου. Οι ήρωες, ο Φωκάς, ο Γιάννης, η Κλειώ, η Μαίρη και αργότερα τα παιδιά τους, ο Μανώλης, ο Κοσμάς και η Αριάδνη, αισθάνονται τα συναισθήματά τους να τους κυριεύουν και τα κυνηγούν με πάθος για να τα κατακτήσουν ή διαφορετικά, να θυσιαστούν γι’ αυτά. Αγάπη, φιλία, πάθος, έρωτας, αλλά και απογοήτευση, πόνος, προδοσία, θυσίες, μπαίνουν ανάμεσά τους και κάνουν τις σχέσεις τους σαν μπερδεμένο κουβάρι, που όσο κι αν παλεύουν, δε μπορούν να ξετυλίξουν. Ώσπου, ξημερώνει η μέρα που θα σημάνει το τέλος των ανομολόγητων μυστικών και ίσως μιας δικαίωσης, που άργησε πολύ. Όσο προχωρούσα στο χτίσιμο του μυθιστορήματος, ξέφευγα απ’ τον εαυτό μου και τα καθημερινά προβλήματα που υπάρχουν στις ζωές όλων μας και ταυτιζόμουν με τους ήρωές μου. Σπουδαία η διαδικασία να πλάθεις χαρακτήρες, μοιάζει σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας, τουλάχιστον για τη δική μου ψυχή. Άλλους από τους πρωταγωνιστές μου αγάπησα, άλλους θαύμασα, άλλους κατηγόρησα, αλλά για όλους πίστεψα πως τους ενώνει ένα κυρίαρχο, έντονο συναίσθημα. Κανείς δεν είναι άχρωμος, αδιάφορος, ή άκαρδος.

   Όλοι παθιάζονται, βουτούν στις προκλήσεις της ζωής, δεν τις αποφεύγουν κι είναι αυτό ακριβώς, που τους κάνει αξιοπρόσεχτους. Δεν ζουν τη ζωή φοβισμένα, ακόμη κι αν έτσι δείχνουν, στο βάθος της ψυχής τους κρύβουν φλόγα, που πολλές φορές, εξελίσσεται σε πυρκαγιά και κατακαίει την ύπαρξή τους, ολόκληρη. Τα πιο σημαντικά μηνύματα που κατά τη δική μου γνώμη πηγάζουν απ’ τις σελίδες του μυθιστορήματος, είναι δυο. Πως δεν πρέπει ποτέ να χτίζεις τη ζωή σου πάνω σε ψέματα και πως πρέπει να παλεύεις ως το τέλος, για όσους και όσα αγαπάς. Όταν αντίκρισα το βιβλίο μου τυπωμένο κι έτοιμο να δοθεί στο αναγνωστικό κοινό, δεδομένου ότι ήταν το πρώτο μου, αισθάνθηκα σαν έναν ταξιδευτή που φτάνει –μετά από χρόνια και χρόνια- σε μια όαση, πραγματοποιώντας ένα μεγάλο όνειρο κι αυτό, δεν το ένιωσα μικρό, ούτε ασήμαντο. Χάρηκα απίστευτα με το αποτέλεσμα της δουλειάς μου και συνεχίζω να χαίρομαι, όπως γίνεται με όλους που δικαιώνονται τα όνειρά τους. Χρωστάω ευγνωμοσύνη σε όσους βοήθησαν να πραγματοποιήσω αυτή, την τόσο σημαντική για μένα, επιθυμία μου. Τις εκδόσεις ΕΞΗ, εκείνους που ασχολήθηκαν και μίλησαν για το βιβλίο μου και τους φίλους μου, που με ενθάρρυναν, πιστεύοντας σε μένα πιο πολύ απ’ ότι πίστευα εγώ στον εαυτό μου."

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

   … Αργά, διστακτικά, σαν να πίστευε πως θα τρέξει μακριά του, την πλησίασε και την έκλεισε στα μπράτσα του, ακινητοποιώντας την. Εκείνη πήγε να του ξεφύγει, όμως την κρατούσε σφιχτά, κάνοντας την αγκαλιά του φυλακή, που την περιόριζε. Ένιωσε την ανάσα του να χαϊδεύει το πρόσωπό της. Οι παλμοί της καρδιάς της την τρέλαναν. Τα εμπόδια που είχε τοποθετήσει ανάμεσά τους κατέρρευσαν και οι μνήμες, βασανιστικά υπέροχες, έρχονταν και την κυρίευαν. Θα ήθελε να έχει τη δύναμη να τρέξει, να ξεφύγει, μα ήταν αδύνατο …

  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΦΡΑΣΗ:

« … Ήρθα, επειδή έμαθα την τιμή της αγάπης. Είναι το δόσιμο ψυχής, η ειλικρίνεια, η ανιδιοτέλεια. Εσύ μου τα έμαθες όλα αυτά και θέλω να σου τα ανταποδώσω.»

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Για μια σταγόνα ευτυχίας… κάποιοι υποφέρουν, υπομένουν, σιωπούν.

Καρπενήσι, 1944. Μόλις έχουν σωπάσει οι ήχοι των όπλων των Γερμανών κατακτητών. Εκείνον τον Αύγουστο γεννιούνται δυο αγόρια, ο Φωκάς και ο Γιάννης. Ο πρώτος, καρπός ενός απαγορευμένου έρωτα που έπρεπε πάση θυσία να παραμείνει κρυφός. Τα δυο παιδιά μεγαλώνουν μαζί, σαν αδέρφια. Οι δεσμοί που τους ενώνουν είναι πιο ισχυροί από τα μυστικά που τους χωρίζουν. Ώσπου έρχεται η μοιραία στιγμή που ερωτεύονται την ίδια γυναίκα, κι εκείνη, παρά τις προσταγές της καρδιάς της, υποκύπτει στις πιέσεις των γονιών της, επιλέγοντας αυτόν που μπορεί να της εξασφαλίσει τα πιο πολλά υλικά αγαθά. Τη βραδιά του γάμου τους γεννιούνται δύο ορκισμένοι εχθροί. Από ’κεί και ύστερα ο λαβύρινθος που θα εγκλωβιστούν όλοι, αθώοι και ένοχοι, απλώνεται μπροστά τους σκοτεινός. Ψέματα ολέθρια θα θεμελιώσουν το μέλλον τους αλλά και το μέλλον των παιδιών τους.

Είκοσι χρόνια μετά η Αριάδνη, κόρη του Φωκά, θα ερωτευτεί τον λάθος άνθρωπο. Είναι η στιγμή που ο μίτος αρχίζει να ξετυλίγεται, απογυμνώνοντας τα κρυμμένα λάθη και πάθη της ψυχής τους, φέρνοντας τους πάντες αντιμέτωπους με την αλήθεια. Μέχρι το τέλος…

Για μία σταγόνα ευτυχίας… Μόνο τότε τα στόματα ανοίγουν, οι καρδιές ξεκλειδώνουν και τα μυστικά βγαίνουν στο φως, οδηγώντας τις ζωές τους εκεί που έπρεπε να είναι, από πάντα και για πάντα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα, αν και τα πρώτα παιδικά μου χρόνια τα έζησα στη Λαμία. Είμαι παντρεμένη και μητέρα μιας υπέροχης κόρης. Η συνταξιοδότησή μου από την Αγροτική Τράπεζα αποτέλεσε για μένα όχι ένα τέλος, αλλά μια αρχή για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Πλέον ο χρόνος μου είναι όλος αφιερωμένος στη συγγραφή μυθιστορημάτων, όπου ταξιδεύω καθημερινά με τους ήρωές μου.