ΣΟΦΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ
για το "ΡΟΔΑΝΘΟΣ"
από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Αφορμή για να
γραφτεί ο «Ροδανθός» ήταν μια πρόσκληση απ’ τη Ρόδο, την οποία και αποδέχθηκα,
δελεασμένη από την προοπτική ν’ ακούσω μια ιστορία που θα μπορούσε να με
εμπνεύσει, καθώς στα περισσότερα βιβλία μου- αλλού περισσότερο κι αλλού
λιγότερο- ενυπάρχει το σπέρμα της αληθινής ζωής. Η προσδοκία μου βγήκε αληθινή,
μια και βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα την ιστορία που μου αφηγήθηκαν.
Στα σχεδόν εβδομήντα πέντε χρόνια που διατρέχει το βιβλίο επέλεξα να
αφηγηθώ την ιστορία μιας οικογένειας, η οποία συμπεριλαμβάνει τρεις γενιές. Οι
ήρωές μου, ακολουθώντας τα χνάρια της πραγματικής ιστορίας που με ενέπνευσε,
κινούνται αρχικά στη Σύμη κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα,
τον καιρό που τα σπογγαλιευτικά επέστρεφαν απ’ την Μπαρμπαριά με τα αμπάρια
τους γεμάτα σπόγγους και χτίζονταν τα γνώριμα σε όλους μας πανέμορφα
νεοκλασικά. Κατόπιν η δράση μεταφέρεται στη Ρόδο των αρχών του 20ού αιώνα,
περίοδο κατά την οποία η κεντρική μου ηρωίδα επιχειρεί να παρεισφρήσει στην
ανδροκρατούμενη επιχειρηματική κοινότητα με το άρωμά της, τον Ροδανθό.
Ήταν τα χρόνια που η οθωμανική κυριαρχία παραχωρούσε τη θέση της στην
Ιταλοκρατία κι οι Έλληνες πάλευαν με νύχια και δόντια να διατηρήσουν την εθνική
τους ταυτότητα. Γενικά, θα έλεγα ότι η Ιστορία με γιώτα κεφαλαίο είναι παρούσα
όλα αυτά τα χρόνια που αφηγούμαι τις περιπέτειες, τα πάθη και τα παθήματα των
ηρώων μου.
Πέρα από τη Σύμη και τη Ρόδο, ο Ροδανθός
μάς ταξιδεύει στην Πόλη και στη Μασσαλία, στη
Λόντρα και στο Παρίσι, ακολουθώντας πάντα τους ήρωες στα μονοπάτια ζωής τους.
Κεντρική μορφή είναι αυτή μιας γυναίκας, μιας αρχόντισσας πραγματικής, της
Σμαράγδας, που είναι κι ο συνδετικός ιστός ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας.
Συνυπάρχουν μαζί της στο διάβα των ετών ο επιβλητικός Μόσκοβος, η δεσποτική
Αστραδενή, ο γιγαντόσωμος Μιχάλης, ο υιοθετημένος Γιοσίφ που οι συμπολίτες του
τον αποκαλούν «Το Αραπί» (σας ομολογώ σ’ αυτό το σημείο ότι η ιστορία του είναι
σε γενικές γραμμές αληθινή), ο ωραίος Λεωνίδας, ο ερωτιάρης Τέλης, ο επιτήδειος
δικηγόρος Ανδρέας Κιμπάρογλου, ο Τούρκος Χασάν, ο Εβραίος Ακίμ, η εύθραυστη
Πέρσα που αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτική, τα εγγόνια της Σμαράγδας κι
αρκετοί άλλοι.
Ελπίζω, όσοι από
εσάς επιλέξετε να διαβάσετε τον Ροδανθό,
να απολαύσετε την ιστορία, όσο την απόλαυσα κι εγώ στη διάρκεια της συγγραφής.
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
Όταν η Σμαράγδα, στα τέλη του 1874, φτάνει από την Κωνσταντινούπολη στη Σύμη με το καράβι του ηλικιωμένου Μόσκοβου, δεν περιμένει ότι στο νησί με τα πολλά προνόμια και τους επιδέξιους σφουγγαράδες θα βρει την ευτυχία. Η ευτυχία αυτή, ωστόσο, θα σημαδευτεί από πολύχρονη ατεκνία, μέχρι τη μέρα που θα κλείσει στην αγκαλιά της τον πεντάχρονο ορφανό Γιοσίφ, που οι συμπατριώτες της θα αποκαλέσουν «το Αραπί», δυσκολεύοντας την ένταξή του στην προηγμένη για τα δεδομένα της εποχής κοινωνία τους.
Καθώς τα χρόνια περνούν, η Σμαράγδα θα βιώσει οδυνηρές απώλειες και μια βαριά προδοσία, που θα την υποχρεώσει να αφήσει τη Σύμη για τη Ρόδο λίγο πριν από την ανατολή του νέου αιώνα. Στη Ρόδο, όπου το χνότο του Οθωμανού είναι πιο αποπνικτικό, θα παρεισφρήσει στην ανδροκρατούμενη επιχειρηματική κοινότητα του νησιού με το άρωμά της, τον Ροδανθό. Κι ενώ η Τουρκοκρατία παραχωρεί τη θέση της στην Ιταλοκρατία και οι Έλληνες παλεύουν να διατηρήσουν την εθνική τους υπόσταση, η οικογένειά της θα προσπαθήσει να επιβιώσει μέσα στις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες που επιβάλλουν ο Μεγάλος Πόλεμος, η Μικρασιατική Καταστροφή, ο ιταλικός φασισμός αλλά κι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Γερμανοκρατία και ο μεγάλος λιμός που μαστίζει άγρια τα Δωδεκάνησα στο ξεψύχισμα του πολέμου.
Η ιστορία μιας οικογένειας στη Σύμη και στη Ρόδο, πολυκύμαντη και ταραχώδης σαν τη θάλασσα που περιβάλλει τα δύο νησιά, από τα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, με συνδετικό ιστό μια γυναικεία μορφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου