για το "ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ"
από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.
Ένας κόσμος
από χαρτί
Ήταν ένα όνειρο, όχι, ήταν ένας εφιάλτης. Δεν έχει σημασία αν ήταν
αληθινός ή δημιούργημα ενός ταλαιπωρημένου νου. Το μαξιλάρι νοτισμένο από τον
ιδρώτα. Το χτύπησα με δύναμη μέχρι που έχασε τον όγκο και το σφρίγος του.
Ύστερα, αλαφιασμένη ακόμα, έτρεξα στον καθρέφτη. Τα μαλλιά ήταν στο κεφάλι μου και η καρδιά
γύρισε στη θέση της.
Είχες τον
ήλιο στα μαλλιά
Τη θάλασσα
στα μάτια
Έμοιαζες με
μικρή θεά.
Τα κύματα σε
αγκάλιαζαν
Αρμύρα σε
ποτίζανε
Σου χάριζαν
παλάτια.
Και κάπως
έτσι, πήρα την απόφαση. Θα έκανα παρέα με την Κορίνα, την κυρία Μαρία, την
κυρία Δάφνη και τη Ματίνα. Για λίγο καιρό, μέχρι που οι ιστορίες τους να
συναντήσουν η μία την άλλη και να συνθέσουν ένα πολύχρωμο σκηνικό: Το χρώμα της
ελπίδας. Η Κορίνα είναι η πιο νέα από όλες. Έτσι κι αλλιώς, η ηλικία δεν παίζει
κανένα ρόλο σε εκείνο το δωμάτιο όπου γίνονται οι «χείμιο», όπως τις αποκαλεί η
Κικίτσα, ο φύλακας άγγελος της Κορίνας. Η κυρία Μαρία έχει μια λίστα με πλάνα
που μόλις τελειώνει αναγεννιέται, η κυρία Δάφνη είναι κοκέτα και δεν την πτοεί
τίποτα όταν πρόκειται για τον καλλωπισμό της και η Ματίνα πιστεύει ότι το παν
είναι να μην είσαι μόνος. Κι αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι γυναίκες που ανέφερα
δεν είναι βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου, είναι όμως ηρωίδες με όλη τη σημασία
της λέξης. Από την άλλη, η Κικίτσα δεν σκοπεύει να μείνει απλή παρατηρήτρια στη
διαδρομή της ξαδέλφης και καλύτερής της φίλης. Την φέρνει κοντά στον Γιάννη, ο
οποίος θα την οδηγήσει στην εσωτερική γαλήνη. Όταν του εκμυστηρεύεται ότι πλέον
τα μάτια της ψυχής της βλέπουν μόνο μαύρο – γκρι – πορτοκαλί (το οποίο ταυτίζει
με τον θυμό), θα την προτρέψει να δώσει σχήμα και χρώμα στην ελπίδα. Έτσι,
γεννιέται ο τίτλος του βιβλίου και κάπου εκεί, αρχίζει το ταξίδι. Γιατί η ζωή
της Κορίνας δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό που θέλουν οι άλλοι για εκείνη. Εν τω
μεταξύ, η Κικίτσα μένει έγκυος ζώντας έναν πρωτόγνωρο έρωτα. Θα μπορούσε να
αφήσει για λίγο την ξαδέλφη της στην άκρη, ώσπου να τον ζήσει και να γεννήσει
το μωρό της. Ή μάλλον όχι, η Κικίτσα δεν θα μπορούσε. Ακολουθεί την Κορίνα στο
νοσοκομείο αλλά και σε σκοτεινές διαδρομές, χωρίς ποτέ να διανοηθεί να κρατήσει
μια απόσταση ασφαλείας. Με τον ίδιο τρόπο, όταν χρειάζεται, η Κορίνα βουτάει
στο κενό να πιάσει το σκοινί της Κικίτσας και να την τραβήξει από την άβυσσο.
Το χρώμα της
ελπίδας είναι ένας ύμνος στη φιλία, στην αγάπη της μητέρας και στην εσωτερική
δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Καθώς το έγραφα, στιγμές – στιγμές, χανόμουν στον
κόσμο του και όταν πλέον είχε τελειώσει, ήξερα πως δεν θα το αποχωριζόμουν
ποτέ. Θα είναι πάντα κομμάτι μου, η Ματίνα, ο Λάμπρος, ο Γιάννης, η Αμαλία, ο
Θωμάς. Ίσως γιατί μου θυμίζουν ανθρώπους που γνώρισα, ίσως γιατί έχουν κάτι από
εκείνους που μέλει ακόμα να γνωρίσω. Η ιστορία τους; Ιστορία της διπλανής
πόρτας, από τις πόρτες που λες πως δεν μπορεί να συμβαίνει τίποτα άσχημο πίσω
τους, πόρτες σαν τη δική μου και τη δική σας.
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
Δύο νέες γυναίκες… η Κορίνα και η Κικίτσα. Τόσο δεμένες αλλά τόσο διαφορετικές. Η πρώτη, παγιδευμένη στις επιλογές της· έχει μάθει να υπομένει τον πατέρα της, τη μονότονη εργασία της, τα πεθερικά της, ακόμα και τον άντρα της. Η δεύτερη, ερωτευμένη με τη ζωή· έχει μάθει να πετά με τα φτερά της επιτυχίας και να απολαμβάνει την κάθε στιγμή.
Όταν η Κορίνα θα νοσήσει με καρκίνο, η Κικίτσα θα παραμείνει στο πλάι της και θα της γνωρίσει τον άνθρωπο που με έναν παράδοξο τρόπο θα τη βοηθήσει να βρει τα χαμένα της όνειρα. Και ξαφνικά οι ισορροπίες αλλάζουν.
Μπορεί η νόσος να γίνει το σημείο επανεκκίνησης;
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Κέλλυ Νικολαΐδου είναι καθηγήτρια Αγγλικών και ζει στην Αθήνα. Λατρεύει τη θάλασσα και τους δημιουργικούς ανθρώπους.
Η ίδια θεωρεί πως ένα βιβλίο μπορεί να σε ταξιδέψει πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε όχημα και στόχος της είναι να κάνει τους αναγνώστες συνοδοιπόρους της σε αυτές τις διαδρομές.
Το μυθιστόρημα «Το χρώμα της ελπίδας» είναι η πρώτη συγγραφική της απόπειρα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου