ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΙΑΖΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΑΡΔΙΑ ΔΥΟ ΝΟΥΜΕΡΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ" ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΙΑΖΗ
για το "ΚΑΡΔΙΑ ΔΥΟ ΝΟΥΜΕΡΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ"
από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Το «Καρδιά δυο νούμερα μικρότερη» είναι ένα βιβλίο εμπνευσμένο μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα, τα πάθη και την ομορφιά της ζωής. Αλλά και του άκρως αντίθετου, του ζόφου και της βρωμιάς που κρύβει ο ανθρώπινος νους, η ανθρώπινη ψυχή. Την απληστία, τη ματαιοδοξία και την ικανοποίηση των επιθυμιών και του Εγώ με όποιο κόστος και αν είναι αυτό. Η ηρωίδα του βιβλίου, η Αθηνά, θα γνωρίσει τον απόλυτο έρωτα στα μάτια του Άρη. Μια αγάπη ιδανική και σίγουρα παντοτινή. Όμως τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Όταν αυτό το διαπιστώσει θα βρεθεί μετέωρη στο κενό, στο απόλυτο τίποτα, με την φλόγα του έρωτα να της κατακαίει τα σωθικά. Και από εκεί ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση. Λάθος επιλογές και άνθρωποι που κρύβουν καλά το αληθινό τους πρόσωπο θα τη ρίξουν βαθιά στην άβυσσο, στο βαθύ σκοτάδι, εκεί όπου έχει τις ρίζες του το κακό.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

«Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, κοπέλα μου…» Μια φράση που άκουγα συχνά από έναν ασθενή μου στο δωμάτιο 375. Πάντα μου έπιανε το χέρι στοργικά και με μάτια μεγάλα από φόβο μου το έσφιγγε για να εμπεδώσω καλά αυτά τα λόγια. Αλλά κανένας δεν λογάριαζε έναν ηλικιωμένο με Αλτσχάιμερ.

«Η πραγματική ζωή του καθενός δεν είναι αυτή η οποία ζει…» Η φωνή μου αντήχησε δυνατά μέσα στο μισοσκόταδο. «Σωστά;»

Δεν πήρα καμία απάντηση.

Ποτέ δεν συγκαταλεγόταν στα «πιστεύω» μου ότι οι άνθρωποι ήταν κατά βάση καλοί. Ήξερα από προσωπική πείρα ότι οι άνθρωποι ήταν κατά βάση εγωιστές και άσπλαχνοι.

Κοίταξα το παραθυράκι ψηλά στον τοίχο απέναντι μου. Πίσω από τα σκουριασμένα του κάγκελα διακρινόταν το ολόγιομο φεγγάρι. Ο χώρος σχεδόν άδειος τριγύρω μύριζε μούχλα και η υγρασία έκανε το δέρμα μου να κολλάει. Η λάμπα φθορισμού από πάνω μου τρεμόπαιξε και με δυσκολία κατάφερα ν’ αντικρίσω το βλέμμα του. Με κοίταξε με μάτια που πετούσαν φωτιές. Θυμός και φόβος μαζί. Χαμογέλασα. Πάλεψε να ελευθερωθεί μουγκρίζοντας, αλλά μάταια. Είχε αρχίσει να κοκκινίζει. Δυσκολευόταν να πάρει ανάσα. Με μια δρασκελιά βρέθηκα δίπλα του και τράβηξα το πανί από το στόμα του λίγο πιο έξω. Δεν ήθελα να πέθαινε από ασφυξία.

Το κορμί μου είχε γεμίσει ιδρώτα και κολλούσα ολόκληρη. Δεν ήταν εύκολο το να τον σύρω μέχρι εδώ.

«Λέω ό,τι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται τελικά… Έτσι;»

Άδειασα το περιεχόμενο του νεσεσέρ πάνω στο μοναδικό σιδερένιο τραπέζι και ετοίμασα σχολαστικά τα απαραίτητα. Στη συνέχεια πήρα άλλα τέσσερα δεματικά κι αφού τα ένωσα μεταξύ τους ακινητοποίησα το κεφάλι του στον σωλήνα του νερού που βρισκόταν πίσω από την καρέκλα του. Ξαναπλησίασα το τραπέζι. Σήκωσα τη σύριγγα ψηλά ελέγχοντας αν έχει  

τη σωστή ποσότητα και την πίεσα προς τα μέσα. Δυο τρεις σταγόνες εκτοξεύτηκαν στον αέρα.

«Τέλεια».

Όταν είδε τη σύριγγα άρχιζε να παλεύει περισσότερο για να απελευθερωθεί από τα δεσμά του.

Μάταια.

«Νομίζω πως είμαστε έτοιμοι» είπα και γύρισα προς το μέρος του.

[…]

Άναψα τον φακό του κινητού και φώτισα την αριστερή περιοχή του λαιμού του. Το αίμα μέσα στην αρτηρία του πάλλονταν γρήγορα. Δεν ήταν δύσκολο να την εντοπίσεις. Ειδικά σε έναν τόσο γυμνασμένο στερνοκλειδομαστοειδή.

Τρύπησα με προσοχή, ακριβώς πάνω σε θύλακα τρίχας και άδειασα όλο το διάλυμα. Απομάκρυνα με προσοχή τη βελόνα, έκανα μερικά βήματα πίσω και έμεινα εκεί φωτίζοντας το πρόσωπο του.

Περιμένοντας.

Τα λόγια εκείνου του ασθενή είχαν επαληθευτεί.

Οι περισσότεροι από αυτούς που γνωρίζεις έχουν δύο πρόσωπα. Αυτό που θέλουν να δείχνουν προς τα έξω και ένα άλλο, αυτό που προσπαθούν καλά να το κρύψουν, αλλά όσο και αν προσπαθούν κάποια στιγμή βγαίνει στην επιφάνεια. Και τότε όλα όσα πίστευες διαψεύδονται, η εικόνα που είχες καταστρέφεται και όλες οι ωραίες αναμνήσεις που έχεις ζήσει σε κάνουν να πονάς γιατί τίποτα δεν ήταν αληθινό.

Ή ήταν;

Κοίταξα ξανά το φεγγάρι και ύστερα για τελευταία φορά τα μάτια του.

είτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Η Αθηνά είναι μια νέα και όμορφη ανερχόμενη γιατρός. Κοντά του θα ζήσει τον απόλυτο έρωτα, θα αγγίξει την υπέρτατη ευτυχία. Όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Όσο ξαφνικά μπήκε στη ζωή της, έτσι ξαφνικά ένα βράδυ θα φύγει από κοντά της. Η οδύνη γι’ αυτό που έχασε θα την οδηγήσει σε λανθασμένες επιλογές και σε ανθρώπους που θα την παρασύρουν στα πιο σκοτεινά και επικίνδυνα μονοπάτια της νύχτας. Όταν συνειδητοποιήσει το άσχημο παιχνίδι που της έπαιξε η μοίρα, θα είναι πια αργά. Πρέπει να εξαφανιστεί, για να σώσει τη ζωή τη δική της και των ανθρώπων που αγαπάει.

Το κακό όμως δεν επαναπαύεται. Ψάχνει, και θα βρει αυτό που τόσο ποθεί. Και τότε η Αθηνά θα έρθει αντιμέτωπη με τους χειρότερους εφιάλτες της.