- Σ' έχω ακούσει να αναφέρεσαι πολύ συχνά στο όνειρό σου να γράψεις για την Άρλεκιν. Μπορείς να περιγράψεις πώς έφθασες να ανήκεις στον εκδοτικό οίκο των ονείρων σου;
Είναι η αγαπημένη μου ιστορία να διηγούμαι... Ήμουν 11-12 χρονών, περνούσα τα καλοκαίρια στο χωριό της μαμάς μου στο Πολυνέρι Φαρσάλων. Οι μεγαλύτερες θείες μου αγόραζαν μανιωδώς Άρλεκιν και διάβαζαν. Μου είχαν πει να μην τολμήσω να διαβάσω αυτά τα βιβλία και φυσικά ως αντιδραστικό παιδί, αυτό το "μην" ήταν η καλύτερη λέξη που μπορούσα να ακούσω. Τα έκρυβα κάτω από το μαξιλάρι μου και διάβαζα όλη τη μέρα λέγοντας ότι είμαι κουρασμένη και νυστάζω πολύ, ώσπου με ανακάλυψε ο αδερφός της μαμάς μου με το Άρλεκιν στο χέρι. Τότε είχα ευχηθεί όταν μεγαλώσω να γράφω κι εγώ τις δικές μου ρομαντικές ιστορίες για την Άρλεκιν... γιατί πράγματι με έκαναν να ονειρευτώ και να χαθώ. Και ας μην ξεχνάμε, ότι εκείνη την εποχή οι ιστορίες αγάπης ήταν δοσμένες με πολύ ρομαντισμό και όχι με γλαφυρές ερωτικές σκηνές που τις έκαναν ακατάλληλες για μία 12χρονη.
- Οπότε η ένταξή σου στη ΧΑΡΛΕΝΙΚ ήταν ονειρική για εσένα
Ήταν κάτι που επιθύμησα πολύ, ονειρεύτηκα περισσότερο και δεν το φανταζόμουν ότι θα συμβεί. Το ευχήθηκα σαν τρελή και σίγουρα οι ουρανοί ήταν ανοιχτοί εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να μην το κυνήγησα αλλά όλοι οι δρόμοι και οι συγκυρίες της ζωής μου με οδήγησαν στους κατάλληλους ανθρώπους που έκαναν το όνειρό μου πραγματικότητα. Ήταν σαν κομμάτια του παζλ να έμπαιναν στη θέση τους ώστε εγώ να ενταχθώ σ' αυτήν την εταιρεία, στην οικογένεια της ΧΑΡΛΕΝΙΚ. Και φυσικά ευγνωμονώ τη στιγμή που ο εκδότης μου τόλμησε και έδωσε την ευκαιρία σε Έλληνες συγγραφείς.
- Πιστεύεις ότι ο συγγραφέας γίνεται ή γεννιέται;
Και τα δύο. Υπάρχουν κάποιοι που γεννιούνται και άλλοι που γίνονται γιατί αγαπούν πολύ τη συγγραφή και με κάποια μαθήματα δημιουργικής γραφής ακολουθούν έναν τρόπο γραφής που τους ταιριάζει. Χρειάζεται καλλιέργεια πνεύματος και ψυχής. Αυτό που θεωρώ ότι είναι σημαντικό για έναν συγγραφέα είναι να έχει διαβάσει πολύ και να έχει ταξιδέψει πολύ.Να έχουν ανοίξει τα μάτια του αλλά και η ψυχή του σε εμπειρίες και γνώσεις.
- Ως παιδί διάβαζες; Σου άρεσε ή είναι μια συνήθεια που απέκτησες πιο μεγάλη;
Διαβάζω βιβλία από τότε που έμαθα ανάγνωση. Λάτρευα τα βιβλία, τη μυρωδιά τους, τα ταξίδια που μου προσέφεραν, τη δύναμη που είχαν να με κάνουν να ονειρεύομαι. Βοήθησαν πολύ στην ανάπτυξη της φαντασίας μου και της δημιουργικότητας μου. Και διάβαζα τα πάντα. Απλώς, όταν, όπως είπαμε νωρίτερα, διάβασα Άρλεκιν, πήρε σάρκα και οστά η επιθυμία μου να γράψω ρομαντικές ιστορίες. Ότι θα έγραφα όταν μεγάλωνα ήταν βέβαιο.
- Καταλαβαίνω από τις απαντήσεις σου για ποιον λόγο επέλεξες ρομαντική λογοτεχνία. Τι έχεις να πεις σε όσους λένε ότι είσαι "ροζ" και παραλογοτεχνία;
Επίσης, έχω μιλήσει πολλές φορές γι' αυτόν τον ιδιότυπο -να τον πω- ρατσισμό που δεχόμαστε οι συγγραφείς της ρομαντικής λογοτεχνίας. Δεν μπορώ να καταλάβω από πού πηγάζει ότι ο ρομαντισμός είναι "ροζ" και ότι η ρομαντική λογοτεχνία είναι παραλογοτεχνία. Έχω σπουδάσει κλασική φιλολογία, η πτυχιακή μου είχε θέμα τη θεωρία της αθανασίας της ψυχής του Πλάτωνα, λατρεύω τον Βιζυηνό, αγαπώ την ποίηση. Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι δεν χρειάζεσαι λογοτεχνικό υπόβαθρο για να συγγράψεις αυτό το είδος και αμέσως σπεύδουν να βάλουν ταμπέλα. Γιατί το συναίσθημα να είναι "ροζ"; Μπορεί να είναι μαύρο όπως το δράμα, κόκκινο όπως το πάθος, μωβ όπως το πένθος, κίτρινο όπως η ζήλια. Μπορεί να έχει όποιο χρώμα θέλει η ψυχή μας. Και να πω κιόλας ότι όλοι οι κλασικοί έχουν γράψει ρομαντικά μυθιστορήματα. Και μην μου πει κάποιος ότι η "Παναγία των Παρισίων" είναι ροζ μυθιστόρημα της εποχής του. Εξελισσόμαστε και προχωράμε ανάλογα με την εποχή μας και τις ανάγκες της. Γράφω δυνατά ρομαντικά μυθιστορήματα, σύγχρονα όπως και η γυναίκα που είμαι, και δώστε όποιο χρώμα θέλετε.
- Έχεις σκεφτεί να δώσεις "κακό" τέλος σε κάποια ιστορία σου;
Ναι, το θέλω πολύ σε μία συγκεκριμένη που δεν έχει εκδοθεί ακόμη. Αλλά δεν θα το κάνω. Παρ' όλο που δεν πιστεύω ότι στη ζωή έχουμε αυτό που λένε "happy end", αρκετή θλίψη και στεναχώρια έχουμε στη ζωή μας ώστε να το βλέπουμε και στα βιβλία μας. Οπότε εκεί που μπορούμε ας δώσουμε ένα ευχάριστο τέλος και ας ονειρευτούμε ότι κι αυτό είναι δυνατό στη ζωή.
- Αγαπημένοι συγγραφείς ή αυτοί που σε επηρέασαν;
Όλη η κλασική παιδεία που έλαβα με έχει επηρεάσει. Συγγραφείς που με επηρέασαν... τι να πρωτοπώ, Ιούλιος Βερν, Τζέιν Όστιν, Έμιλι Μπροντέ, Σαίξπηρ, Μάρω Βαμβουνάκη, Μαργκερίτ Ντιράς, Λιλή Ζωγράφου. Τελευταία διαβάζω πολύ Τζοάνα Λίντσεϊ, μ' αρέσει το στυλ της. Αγαπώ τη γραφή της Γεωργίας Κακαλοπούλου και της Μαρίας Προδρόμου, όπως και του Σπύρου Πετρουλάκη. Ομολογώ ότι δεν διαβάζω πολύ σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και προσπαθώ τώρα να καλύψω τα... κενά μου.
- Μελλοντικά συγγραφικά σχέδια;
Ανυπομονώ για την 1η Νοεμβρίου οπότε επανακυκλοφορούν "Τα Δάκρυα του Πάθους", που επιτέλους επιστρέφουν στον εκδοτικό οίκο για τον οποίο γράφησαν την πρώτη φορά, τη Silk books. Και φυσικά μέσα στον Φεβρουάριο έρχεται η συνέχεια που τη γράφω τώρα και ελπίζω να είναι ακόμη πιο δυνατή από την πρώτη ιστορία που πραγματικά έχει αγαπηθεί πάρα πολύ.
- Μία ευχή για εσένα;
Να είμαι καλά και να συνεχίσω να γράφω πολύ πολύ πολύ. Να μοιραστώ όλες τις ιστορίες μου μαζί σας και να αγαπηθούν όσο δεν μπορώ να φανταστώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου