ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣΤΕΛΛΗΣ
για το "OLD SOUL"
από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.
Είμαι της άποψης πως εμείς οι συγγραφείς τις ιστορίες μας δεν
τις διαλέγουμε. Μας διαλέγουν εκείνες, με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό όπως
κληρώνονται και στον κεντρικό ήρωα αυτού του βιβλίου οι ζωές του. Όταν ξεκίνησα
λοιπόν τον Γενάρη του 2018 να το γράφω δεν είχα ιδέα τι με ώθησε να καταπιαστώ
με τις περιπέτειες αυτής της μεταφυσικής οντότητας, που ο θάνατος δεν βάζει
τέλος στην μνήμη της και επιστρέφει ξανά και ξανά στον κόσμο αλλάζοντας σώμα,
φύλλο και πατρίδα κρατώντας την ανάμνηση όλων των προηγούμενων της ενσαρκώσεων.
Παρόλο που δεν ήξερα που θα με βγάλει αυτό το ταξίδι μέσα στις εποχές και την
ιστορία, μου φάνηκε αρκετά συναρπαστικό για να το ακολουθήσω χωρίς δεύτερες
σκέψεις. Και όταν λοιπόν αυτό το ταξίδι μετά από όλες του τις στάσεις με έφερε
στο σήμερα, η φωνή του ήρωα, με τον ίδιο αναπάντεχο τρόπο που άρχισε να μου
εξομολογείται τα μυστικά της, σιώπησε.
Για περίπου δύο χρόνια έμεινα μπερδεμένος με ένα χειρόγραφο
στο χέρι προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω το νόημα μιας ιστορίας που αν και
είχε γραφτεί από το χέρι μου, έμοιαζε ξένη. Τι ήθελε στ’ αλήθεια να μου πει
αυτός ο ήρωας που είχε λύσει το μυστήριο του θανάτου αλλά παρέμενε πλήρως
ανίκανος να λύσει το μυστήριο της ζωής; Μήπως είχε περισσότερες ομοιότητες με μας τους
κοινούς θνητούς από όσες νόμιζα; Τελικά την απάντηση την βρήκα ανάμεσα στις γραμμές.
Το Old Soul τελικά δεν ήταν ένα παραμύθι που ήθελε
να με πείσει για την αθανασία της ψυχής και για την ύπαρξη της αιώνιας αγάπης αλλά
ένα κείμενο που ήθελε ακριβώς να μου
υπενθυμίσει πως είμαστε σημαντικοί επειδή είμαστε εφήμεροι και πως αυτό το
τρομαχτικό πράγμα που λέγεται θάνατος και
στέκεται πάνω απ’ το κεφάλι μας όσο μισητό κι αν είναι, είναι τελικά κι αυτό
που ορίζει τον τρόπο που αγαπάμε και συνδεόμαστε.
Όταν κατάλαβα, λοιπόν, πως δεν ήταν απλά το τυχαίο προϊόν
μιας υπερχειλίζουσας φαντασίας αλλά ένας παρηγορητικός διαλογισμός πάνω στη
διαχείριση της απώλειας αποφάσισα να πάρω τη σκυτάλη και να γράψω το τέλος του
με πολύ μεγαλύτερη ενάργεια. Ένα τέλος
που πια με αφορούσε προσωπικά πλέον καθώς ως κοινός θνητός έχω κι εγώ να
διαχειριστώ τις δικές μου απώλειες. Ελπίζω η ανάγνωσή του να σταθεί το ίδιο
καθαρτική και για σας όσο υπήρξε και για μένα η συγγραφή του. Δεν ξέρω αν θα δώσει απαντήσεις στις
μεταφυσικές σας ανησυχίες καθώς το τι συμβαίνει μετά θάνατον για μας τους υπόλοιπους, πέρα από τον ήρωα
του βιβλίου, παραμένει αβέβαιο. «Ίσως όμως τίποτα να μην είμαι πιο βέβαιο από
το ότι είμαστε άνθρωποι, προγραμματισμένοι θαρρείς να ελπίζουμε διαρκώς σε
αόρατες συχνότητες που διαπερνούν το χρόνο και τα σύννεφα για να μεταφέρουν την
αγάπη εκεί όπου πρέπει να πάει…»
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
«Ζεις μονάχα μία φορά, μα αν το κάνεις σωστά, και μία είναι αρκετή» λένε. Αυτή δεν είναι μια τέτοια ιστορία. Σ’ αυτό το βιβλίο κανείς δεν ξέρει να ζήσει σωστά, μα κυρίως κανείς δεν ζει μόνο μία φορά…
Κωνσταντινούπολη, 1453: Ένας άντρας είναι καταδικασμένος να θυμάται τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του καθώς επιστρέφει ξανά και ξανά στη ζωή αλλάζοντας σώματα και ταυτότητες. Το μυστήριο του θανάτου καταρρέει γι’ αυτόν, του μένει όμως ακόμα να λύσει το μυστήριο της ύπαρξης. Καθώς συνεχίζει αδιάκοπα το ταξίδι του μέσα στην Ιστορία, οι χώρες και οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη και ο ήρωας αλλάζει μαζί με τον κόσμο, προσπαθώντας πάντα να σπάσει την κατάρα της αιώνιας μνήμης που τον βαραίνει. Ο έρωτας και η απώλεια που επιστρέφουν ξανά και ξανά στον δρόμο του, κάνουν την πορεία του ακόμα πιο περίπλοκη και βασανιστική.
Αθήνα, 2021: Μια επιμελήτρια λογοτεχνικών κειμένων δέχεται την πρόταση ενός άγνωστου συγγραφέα να τον βοηθήσει να γράψει το φινάλε στο ημιτελές πρωτόλειό του. Η συνάντησή τους θα ξυπνήσει φαντάσματα από το τραυματικό παρελθόν της και θα την κάνει να αναθεωρήσει τις ισχυρές πεποιθήσεις που έχει σχηματίσει για τον κόσμο.
Και καθώς η φαντασία συγκρούεται με την πραγματικότητα, οι δύο αυτές ιστορίες βρίσκουν κοινή κατάληξη, σε ένα συγκινητικό μυθιστόρημα που μιλά για τη ζωή, τον θάνατο αλλά κυρίως για τη δύναμη που μας δίνει η μυθοπλασία ν’ αντέξουμε και τα δύο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Γιώργος Καστέλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Αποφοίτησε από την ανώτερη δραματική σχολή «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας» το 2006 και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σκηνοθεσία κινηματογράφου το 2009, στο πανεπιστήμιο «Queen Margaret» του Εδιμβούργου. Σήμερα εργάζεται ως σεναριογράφος για την τηλεόραση.
Το «Old Soul» είναι το δεύτερο βιβλίο του Γιώργου Καστέλλη ύστερα από το επιτυχημένο ντεμπούτο του στον χώρο της λογοτεχνίας το 2017 με το μυθιστόρημα «Ερωσφόρος», το οποίο κυκλοφορεί, σε δεύτερη έκδοση, επίσης από τις Εκδόσεις Πνοή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου