ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΩΝ-ΣΟΝΙΑ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑ

ΣΟΝΙΑ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ
για το "ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΩΝ"
από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ.












Πως το εμπνευστήκατε;
Δεν ξεκίνησα από ένα εξωτερικό ερέθισμα -όπως κάνουν πολλοί συγγραφείς. Η αφετηρία μου ήταν η εσωτερική μου ανάγκη να αποφορτιστώ από συναισθήματα έντονα. Σκέφτηκα λοιπόν κάποιους χαρακτήρες και τους τοποθέτησα σε καταστάσεις που θα εξυπηρετούσαν την ανάγκη μου να εκφραστώ. Αυτό νομίζω κάνει το βιβλίο πολύ ρεαλιστικό στο συναισθηματικό του μέρος. Δεν γνώριζα την εξέλιξη της πλοκής στην τελική της μορφή ενόσω έγραφα. Με πήγαινε η ιστορία από μόνη της. Μου αρέσει να απομονώνω τη σκέψη μου σε κόσμους φανταστικούς, απόλυτα δικούς μου κι εκεί να έχω την ελευθερία της δημιουργίας όπως αυτή θα πρέπει να είναι για να με 'θεραπεύσει', να με ψυχαγωγήσει ή απλά να με ιντριγκάρει. Αν δεν γράφεις πρωτίστως για εσένα πως θα αγαπήσουν οι αναγνώστες αυτό που διαβάζουν; Τι σας ώθησε να καταπιαστείτε με το συγκεκριμένο θέμα ; Όταν διαπράττεται ένα έγκλημα πάντα το μυαλό μας πηγαίνει με απέχθεια στο δολοφόνο, με θλίψη στο θύμα και τα συγγενικά του πρόσωπα. Πως είναι όμως η ζωή των ανθρώπων που άθελα τους βρίσκονται από τη μεριά του δολοφόνου; Σκεφτείτε τη συντριβή των γυναικών που μια μέρα ανακαλύπτουν πως ο μανιακός δολοφόνος της περιοχής είναι ο άνθρωπος που κοιμούνται τα βράδια, ο πατέρας των παιδιών τους. Πως να νιώθει η μάνα του που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν περήφανη για το χαρακτήρα του παιδιού της και μία μέρα δεν ξέρει που να κρύψει το πρόσωπό της; Και γενικά στη ζωή δε χρειάζεται να κοιμάσαι με μανιακό δολοφόνο για να πέσεις μια μέρα από τα σύννεφα. Αυτή η πτώση απ' τα ψηλά στο έδαφος με το κεφάλι, η σύνθλιψη της ψυχής αλλά, και η επαναφορά του δυνατού ανθρώπου έξω απ' το νερό στο οξυγόνο, είναι σκέψεις που με κάνουν να θέλω να γράφω. Δυο λόγια για τους ήρωες; Δύστυχη Σοφία! Μια μέρα ο Πολ της ανακοινώνει πως παρατάει εκείνη και τα παιδιά τους γιατί η αγάπη τους ...πάλιωσε. Ωραίος ο Πολ αλλά κακή η ζαριά του. Το plan B θα είναι η καταστροφή του. Η Σοφία πάντως δε θα χαθεί. Έτσι δε γίνεται πάντα; Αυτός που στην αρχή κερδίζει είναι αυτός που μάλλον θα χάσει στο τέλος. Η Πατρίσια. Άλλη περίπτωση πάλι... Ανακαλύπτει ότι τα μυστικά του άντρα της είναι τόσα πολλά που μάλλον δεν ξέρει καν ποιος είναι ο Σάμιουελ. Αντίθετα από τη Σοφία, η Πατρίσια ήξερε ότι δεν έχει κάνει και την καλύτερη επιλογή αλλά δε θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ο σύζυγός της υπάρχει περίπτωση να είναι ακόμα και ο μανιακός δολοφόνος του Κέιπ Κόραλ! Καμία γυναίκα δε θα ήθελε να είναι στη θέση της και ειδικά όταν στο σπίτι υπάρχει και ένα παιδί. Ανίκε. Αυτή η ηρωίδα δε ζει στη Φλόριντα, όπως όλοι οι άλλοι. Είναι η μοναδική που ζει στη Λιθουανία και με τη βοήθεια του ντετέκτιβ Στάουσκας θα ψάξει να βρει εκείνον που εξαφανίστηκε είκοσι χρόνια πριν. Δολοφονία ή εγκατάλειψη; Η Ανίκε ήταν ο χαρακτήρας του βιβλίου που αφηνόμουν απόλυτα καθώς έγραφα. Γι’ αυτό και την αγάπησα γι’ αυτό και κλείνω το βιβλίο με κείνη. Υπάρχουν και αρκετοί κακοί. Όλη η ιστορία είναι ένα πλέγμα σχέσεων και καταστάσεων και αυτό κάνει τον αναγνώστη -να ψάχνει συνέχεια να λύσει το μυστήριο. Δεν είναι τόσο απλό όμως. Ίσως και από την πλοκή όπως την περιγράφω να νομίσετε πως αποκαλύπτω την ιστορία. Την διαφυλάσσω όμως. Θα το διαπιστώσετε όταν διαβάσετε το βιβλίο. Τα συναισθήματα σας κατά τη γραφή; Ένιωθα να με μαγνητίζει η ιστορία. Αυτό το θεώρησα καλό σημάδι μέσα στην αβεβαιότητα πριν από κάποια τρίτη γνώμη. Όταν γράφεις αστυνομικό φλερτάρεις με τον αναγνώστη. Ήθελα να πηγαίνω το μυαλό του μέσα από λεπτομέρειες σε σημεία που θα νόμιζε ότι μόνος του ανακάλυψε με σκοπό να τον παραπλανήσω -που στη συγγραφή πιστεύω σημαίνει να τον μαγέψω, να παίξω ένα παιχνίδι μαζί του που θα τον ευχαριστεί. Μετά επιχειρώ την ανατροπή. Το απρόβλεπτο στη συγγραφή είναι ένα από τα ζητούμενα αρκεί να το κάνεις έντιμα βέβαια. Πιστεύω ότι αυτό έκανα και με το τέλος του βιβλίου. Το τέλος σε ιστορία μυστηρίου πρέπει να είναι ακόμα πιο δυνατό από την πλοκή στην αρχή. Ο δικός μου δολοφόνος δεν εμφανίζεται στο τέλος από το πουθενά. Είναι ένας από την 'παρέα', από το cast. Όσο για τις τιμωρίες των κακών, νομίζω ότι δεν τους χαρίστηκα. Και το απόλαυσα απίστευτα -αν και τους αγάπησα τελικά γιατί έζησα μαζί τους. Την έκδοση; Ποτέ παλαιότερα όταν διάβαζα βιβλία της Ωκεανίδας δε φανταζόμουν ότι μια μέρα ο ίδιος εκδοτικός οίκος θα κυκλοφορούσε έργο μου . Το πάλεψα και τώρα το απολαμβάνω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ωκεανίδα για την υπέροχη δουλειά που κάνουν όλοι ώστε το βιβλίο να πάει καλά. Το πρώτο ευχαριστώ στη συγγραφέα των έντεκα επιτυχιών, Μαίρη Κωνσταντούρου. Αφότου έστειλα το μυθιστόρημα για αξιολόγηση, τα βράδια καμιά φορά σκεφτόμουν : ποιος να είσαι άραγε εσύ που κρατάς το όνειρο μου στα χέρια σου; Πες ναι, πες ναι σε παρακαλώ. Και το είπε. Όταν τη γνώρισα δάκρυσα και την αγκάλιασα ουσιαστικά με την καρδιά κι όχι με τα χέρια. Το ίδιο υπέροχη και ζεστή ήταν και η εκδότρια μου η Μαρία Καρβέλα. Το ζω και το απολαμβάνω όπως τίποτα άλλο που έχω κάνει επαγγελματικά μέχρι τώρα.

Μια χαρακτηριστική φράση, μικρή παράγραφο ή μήνυμα του βιβλίου; Υπάρχουν δύο φρικτοί αντίπαλοι. Ο ένας θέλει να δει τον άλλο νεκρό. Ωστόσο το τέλος που τους αφιέρωσα (με τόση κακία) ήταν τέτοιο ώστε για να σωθεί ο ένας θα έπρεπε να ζήσει πρώτα ο άλλος. Είναι η στιγμή που για πρώτη φορά εύχεται ο ένας την σωτηρία του άλλου. Με μάτια βουρκωμένα κοιτάζονται. Κι εκεί υπάρχει ένα ωραίο φινάλε: Ποιος έκλαιγε για ποιον ; Ποιος έκλαιγε για τι ; Μια κοινή παραδοχή μόνο : Ο διάολος δεν αγαπάει τα παιδιά του. Το βιβλίο έχει αρκετά μηνύματα. Ίσως ένα που κυριαρχεί είναι και το γνωστό με μια παραποίηση : όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα ... καλύτερα. Γιατί μας προτείνετε να το διαβάσουμε ; Γιατί είναι ένα αληθινό βιβλίο πιστεύω. Θα νιώθετε πως το ζείτε. Και θα παίζει με το μυαλό σας μέχρι το τέλος. Με λίγα λόγια σκέψεις και συναισθήματα για το τελευταίο σας δημιούργημα; Το πιστεύω πολύ. Το θεωρώ κινηματογραφικό με πλοκή που σε κάθε κεφάλαιο ανάβει κι ένα καινούργιο φιτίλι. Έχει πολλά κοινωνικά στοιχεία κι είναι γραμμένο με τρόπο που αφήνει στον αναγνώστη να συμμετέχει. Πρέπει πάντα να αφήνεται χώρος στον αναγνώστη. Σκηνοθετεί μαζί με τον συγγραφέα καθώς διαβάζει. Γι αυτό και τα βιβλία πολλοί τα προτιμούν από τις ταινίες. Διαβάζοντας δημιουργείς κι εσύ.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

ΜΑΪΟΣ 2017 - ΒΑΜΠΑΛΝΙΝΚΑΣ, ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ 
Η Ανίκε Κλέιζα δίνει τη µάχη της µε τον χρόνο γράφοντας γράµµατα σ εκείνον που απουσιάζει κι ο ντέτεκτιβ Στάουσκας της υπόσχεται πως πριν η ελπίδα εκπνεύσει, εκείνος θα έχει καταφέρει να διελευκάνει το µυστήριο των είκοσι χρόνων. Δολοφονία ή εγκατάλειψη; 

ΜΑΪΟΣ 2017 - ΚΕΪΠ ΚΟΡΑΛ, ΝΔ ΦΛΟΡΙΝΤΑ 
Ο κύριος Φρανκ Ντέλακρε βγάζει τον σκύλο του τον Όλαφ την καθιερωµένη πρωινή βόλτα. Εκεί, στο δάσος της Πάιν Άιλαντ, µέσα στην πυκνή οµίχλη, το πεντάχρονο µπασέ χάουντ θα οδηγήσει το τυφλό αφεντικό του στο πτώµα µιας ηλικιωµένης γυναίκας. Η µικρή πόλη του Κέιπ Κόραλ µε τις λευκές αµµουδιές, τα εντυπωσιακά φοινικόπτερα και την πυκνή τροπική βλάστηση µετατρέπεται σε κόλαση. Τρεις νεκρές γυναίκες και ένας µανιακός δολοφόνος που αφήνει την υπογραφή του: ακέφαλες µαριονέτες, ντυµένες στα λευκά.
Η Σοφία, η Ανίκε και η Πατρίσια ακολουθούν διαφορετικές διαδροµές για να φτάσουν στο ίδιο µυστικό, ανακαλύπτοντας πού κρύβεται ο θίασος του κακού. 
Ένα παιχνίδι εξολόθρευσης αρχίζει κι ενώ τα πιόνια έχουν στηθεί για τη µάχη, το παρελθόν θα ανατρέψει τα πάντα. Κάποιος περίµενε χρόνια για να εκδικηθεί.