Τεντ Σταύρου και Θεόδωρος Σταύρου,Χαλεάκαλα Χαβάη 1988.
Δύο άγνωστοι μεταξύ τους άνδρες με κοινό στοιχείο το όνομα και την ελληνική καταγωγή τους,θα συναντηθούν και ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της ζωής τους θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τι άλλο κοινό τους συνδέει εκτός από το όνομα και την καταγωγή.
Κι ενώ το κουβάρι ξεδιπλώνεται θα δούμε να ...παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας η ιστορία της Ηπείρου και της Ελλάδας μας γενικότερα:οι μαύρες σελίδες της ,πόλεμος του '40,προδότες,δωσίλογοι,αφανισμός των Εβραίων ,αντάρτικο,αναγκαστική μετανάστευση στα ανθρακορυχεία του Βελγίου και στην Γερμανία,για να συντηρήσουν τις οικογένειες που αφήνουν πίσω,στην Αμερική για μια καλύτερη ζωή....
Η κ.Διαμαντή με το τρίτο έργο της (μετά το Μοιραίες παρεμβάσεις και την Υφάντρα της Πόλης) ανεβάζει ψηλά τον πήχη για το συγγραφικό της έργο.Με την ξεχωριστή,λογοτεχνική γραφή της μου δημιούργησε πλήθος εικόνων και συναισθημάτων.Με την κινηματογραφική γραφή και τους έντονους,θεατρικούς όπως θα τους χαρακτήριζα, διαλόγους της, είχα την αίσθηση πως ήμουν παρούσα σε κάθε σκηνή,σε κάθε διάλογο.Πολλές οι έννοιες που θίγονται:οικογένεια,φιλία,αλληλοβοήθεια,προδοσία,πόλεμος,μετανάστευση....Πολλά,έντονα και αντικρουόμενα τα συναισθήματα που εναλλάσσονται με μεγάλη ταχύτητα.Θύμωσα για τις θηριωδίες των κατακτητών,νομίζω ακούω ακόμα τις κραυγές του άμαχου πληθυσμού,έχω ακόμα μπροστά στα μάτια μου τον αφανισμό ολόκληρων χωριών της Ηπείρου,την μυρουδιά του αίματος,του καμένου ακόμα στα ρουθούνια μου,πονάω ακόμα με τα μαρτύρια των Εβραίων στην πορεία για τα στρατόπεδα της Πολωνίας,τα βασανιστήρια και το ολοκαύτωμα,βλέπω ακόμα τη Νίνα να φτυαρίζει τις...στάχτες των συγγενών-γνωστών της.
Ταυτόχρονα όμως απόλαυσα ένα μαγικό χορό σε παραλία της Χαβάης,ήμουν καλεσμένη σ'έναν παραμυθένιο γάμο επίσης στη Χαβάη,ακούω ακόμα τα τραγούδια του Καζαντζίδη που συνόδευαν τους συμπατριώτες μας στην ξενιτιά,μαγεύτηκα όπως και ο Θόδωρος από τα μοναδικά μνημεία της Αθήνας,πλατεία Συντάγματος,Καλλιμάρμαρο...αγωνίστηκα να επιβιώσω-πετύχω επαγγελματικά όπως ο Τεντ και ο Θόδωρος στην Αμερική... ωχ νομίζω πήρα φορά και θα τα ...μαρτυρήσω όλα!!!
Αντί γι'αυτό θα έλεγα να διαβάσετε το εξαιρετικό αυτό βιβλίο της κ.Διαμαντή και να τα ανακαλύψετε ένα-ένα(κι είναι πολλά πιστέψτε με!!!) μόνοι σας.
Και να μην ξεχάσω να αναφέρω πόσο εκπληκτικό και αντιπροσωπευτικό θεωρώ το εξώφυλλο με την λίμνη των Ιωαννίνων και τους....πολύχρωμους φύλακες της,πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου!!!
Δύο άγνωστοι μεταξύ τους άνδρες με κοινό στοιχείο το όνομα και την ελληνική καταγωγή τους,θα συναντηθούν και ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της ζωής τους θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τι άλλο κοινό τους συνδέει εκτός από το όνομα και την καταγωγή.
Κι ενώ το κουβάρι ξεδιπλώνεται θα δούμε να ...παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας η ιστορία της Ηπείρου και της Ελλάδας μας γενικότερα:οι μαύρες σελίδες της ,πόλεμος του '40,προδότες,δωσίλογοι,αφανισμός των Εβραίων ,αντάρτικο,αναγκαστική μετανάστευση στα ανθρακορυχεία του Βελγίου και στην Γερμανία,για να συντηρήσουν τις οικογένειες που αφήνουν πίσω,στην Αμερική για μια καλύτερη ζωή....
Η κ.Διαμαντή με το τρίτο έργο της (μετά το Μοιραίες παρεμβάσεις και την Υφάντρα της Πόλης) ανεβάζει ψηλά τον πήχη για το συγγραφικό της έργο.Με την ξεχωριστή,λογοτεχνική γραφή της μου δημιούργησε πλήθος εικόνων και συναισθημάτων.Με την κινηματογραφική γραφή και τους έντονους,θεατρικούς όπως θα τους χαρακτήριζα, διαλόγους της, είχα την αίσθηση πως ήμουν παρούσα σε κάθε σκηνή,σε κάθε διάλογο.Πολλές οι έννοιες που θίγονται:οικογένεια,φιλία,αλληλοβοήθεια,προδοσία,πόλεμος,μετανάστευση....Πολλά,έντονα και αντικρουόμενα τα συναισθήματα που εναλλάσσονται με μεγάλη ταχύτητα.Θύμωσα για τις θηριωδίες των κατακτητών,νομίζω ακούω ακόμα τις κραυγές του άμαχου πληθυσμού,έχω ακόμα μπροστά στα μάτια μου τον αφανισμό ολόκληρων χωριών της Ηπείρου,την μυρουδιά του αίματος,του καμένου ακόμα στα ρουθούνια μου,πονάω ακόμα με τα μαρτύρια των Εβραίων στην πορεία για τα στρατόπεδα της Πολωνίας,τα βασανιστήρια και το ολοκαύτωμα,βλέπω ακόμα τη Νίνα να φτυαρίζει τις...στάχτες των συγγενών-γνωστών της.
Ταυτόχρονα όμως απόλαυσα ένα μαγικό χορό σε παραλία της Χαβάης,ήμουν καλεσμένη σ'έναν παραμυθένιο γάμο επίσης στη Χαβάη,ακούω ακόμα τα τραγούδια του Καζαντζίδη που συνόδευαν τους συμπατριώτες μας στην ξενιτιά,μαγεύτηκα όπως και ο Θόδωρος από τα μοναδικά μνημεία της Αθήνας,πλατεία Συντάγματος,Καλλιμάρμαρο...αγωνίστηκα να επιβιώσω-πετύχω επαγγελματικά όπως ο Τεντ και ο Θόδωρος στην Αμερική... ωχ νομίζω πήρα φορά και θα τα ...μαρτυρήσω όλα!!!
Αντί γι'αυτό θα έλεγα να διαβάσετε το εξαιρετικό αυτό βιβλίο της κ.Διαμαντή και να τα ανακαλύψετε ένα-ένα(κι είναι πολλά πιστέψτε με!!!) μόνοι σας.
Και να μην ξεχάσω να αναφέρω πόσο εκπληκτικό και αντιπροσωπευτικό θεωρώ το εξώφυλλο με την λίμνη των Ιωαννίνων και τους....πολύχρωμους φύλακες της,πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου!!!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Οι άνθρωποι βρίσκονται εκεί που η Μοίρα θα ορίσει…
Δυο ζωές που δέθηκαν με την κόκκινη κλωστή της Μοίρας και ήταν θέμα χρόνου να συναντηθούν. «Η κλωστή μπορεί να τεντώνεται, να περιπλέκεται… μα δεν κόβεται ποτέ». Κι ο έρωτας έγινε η θρυαλλίδα για μια μεγάλη αποκάλυψη…
Δυο άγνωστοι άνθρωποι με το ίδιο όνομα, θύματα της Ιστορίας και του πολέμου, θα συναντηθούν στην κορυφή του Χαλεάκαλα, στο νησί Μάουι της Χαβάης, και θα ξεδιπλώσουν το κουβάρι της ζωής τους αναζητώντας το σημείο που τους ενώνει.
Ο ένας, γεννημένος στο Καλπάκι Ιωαννίνων, κυνήγησε το όνειρο με τέτοιο ζήλο που τον έφερε μέχρι τα πιο εξωτικά μέρη της Αμερικής. Από την απόλυτη φτώχεια στη χλιδή, από τη μοναξιά της ξενιτιάς στον έρωτα, από την νοσταλγία της πατρίδας στην επιστροφή.
Ο άλλος, άγνωστο από πού… Χωρίς οικογένεια, γονείς, πατρίδα, αναμνήσεις. Λευκή σελίδα η ζωή του μέχρι την ημέρα της συνάντησης τους…
Όμως η Ιστορία έχει κρυφές σελίδες, όχι λευκές. Ξεδιπλώνουν μαζί τις σκοτεινές πτυχές, χρωματίζουν τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες και γίνονται Φύλακες της Ιστορίας της Ηπείρου και της λίμνης της, ζωντανεύοντας μνήμες, με μάρτυρες τα ζωντανά στοιχειά που κρύφτηκαν στον βυθό της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου