Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Παντελής Σαββίδης,δημοσιογράφος και Τάσος Αγγελίδης-Γκέντζος,συγγραφέας,καθηγητής του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια.
 |
| Βρείτε το βιβλίο ΕΔΩ |
Το κορίτσι άκουσε τη φωνή της μάνας του από το μαγερειό κι έτρεξε μέσα. «Πού είσαι, μωρή, απρόκοφτη;»
Η κοπελίτσα αναστέναξε. «Έρχομαι, μάνα», μουρμούρισε καλόβολα, δεν ξεσυνεριζόταν της μάνας της τις αυστηρές κουβέντες, τις είχε συνηθίσει και δεν την πείραζαν, κι ακούμπησε την πετσέτα πάνω στο βαρύ ξύλινο τραπέζι, όπου η μάνα μάλαζε σβέλτα και επιδέξια τη βαριά μεγάλη μπάλα της ζύμης.
Αναστασία. Έτσι έλεγαν τη μεγαλύτερη από τις τρεις όμορφες κόρες του παπα-Γιάννη, του Ορθόδοξου παπά του νησιού, σε λίγους μήνες γινόταν δεκατεσσάρων ετών, όμορφη σαν ήλιος φωτεινός…
Είχε η εικόνα της γαντζωθεί στην καρδιά του ατρόμητου Θεόφιλου και τη μάτωνε από έρωτα και ίμερο…
Και τώρα κόντρα στο πρωινό αεράκι τη φανταζόταν...Έφερνε τη
διάφανη εικόνα της μπροστά στα μάτια του, κι οι άλλοι ναύτες στο κατάστρωμα τον κοίταζαν και κρυφογελούσαν μεταξύ τους, γιατί ήξεραν για ποιόν λόγο αναστέναζε και ξαναναστέναζε χωρίς τελειωμό…
Κάπως έτσι αρχίζει η αληθινή, συναρπαστική και δραματική ιστορία της Αναστασίας, που ένας άνεμος τρελός της μοίρας, θα την αρπάξει απ? το νησί της και θα την ρίξει χανούμισσα στα πόδια του σουλτάνου Αχμέτ του Πρώτου.
Θα κυριαρχήσει στο Χαρέμι λιγότερο με την ομορφιά της και περισσότερο με τον χαρακτήρα της. Θα γίνει μεγάλη σουλτάνα, πρώτη καντινεφέντη και χασεκί, λατρεμένη και μισητή... Θα βασιλέψει στην Ιστανμπούλ σχεδόν σαράντα χρόνια, ευνοώντας τους δυστυχείς, τους κατατρεγμένους και το βασανισμένο Ρωμαίικο. Θα στηρίξει κρυφά τον Πατριάρχη Κύριλλο Λούκαρι, θανάσιμο εχθρό των Ιησουϊτών που αλωνίζουν τον ελλαδικό χώρο και προσηλυτίζουν το ορθόδοξο ποίμνιο στον Καθολικισμό. Θα αγωνιστεί για να σταματήσει τον «αδελφοκτονικό νόμο» και θα υψώσει το ανάστημά της στον απροσπέλαστο τοίχο των Ουλεμάδων. Θα κερδίσει προσωπικές μάχες. Θα υποστεί σαρωτικές ήττες. Θα μείνει στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως η μεγαλύτερη σουλτάνα όλων των εποχών.
Ήταν αυτή που σταμάτησε το άθλιο παιδομάζωμα...
Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε την συγγραφέα κ.Ελένη Κεκροπούλου μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ελένη Κεκροπούλου γεννήθηκε στον Ζυγό της Καβάλας, αλλά μεγάλωσε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Σπούδασε στο Καποδιστριακό πολιτικές επιστήμες και νομικά, καθώς και ξένες γλώσσες. Εργάζεται στον εκδοτικό χώρο εδώ και τριάντα έξι χρόνια ως μεταφράστρια, επιμελήτρια, εκδότρια και συγγραφέας.
Το συγγραφικό της έργο:
Παιδικά:
• Πες μου, μπαμπά, μια ιστορία, σε παρακαλώ (ιστορίες του Αισώπου για μικρά παιδιά μεταφρασμένες από το πρωτότυπο, με εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου).
Ιστορικά Μυθιστορήματα:
• Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Καπετάνισσα
• Αγγέλικα η Μαντενούτα
• Σαν τα Κυνηγημένα Αγρίμια
Δηλώνει μαθήτρια διά βίου, διαβάζει ακατάπαυστα τα πάντα, αλλά κυρίως τους μεγάλους Έλληνες κλασικούς και εστιάζει στη μελέτη της Iστορίας, ελληνικής και ευρωπαϊκής. Αγαπά την κλασική μουσική, την όπερα, το θέατρο, την τζαζ, το Τρίτο Πρόγραμμα, την ατμόσφαιρα των μουσείων, τους αρχαιολογικούς χώρους και τους μεγάλους περιπάτους. Είναι παντρεμένη εδώ και τριάντα τέσσερα χρόνια με τον Γιάννη Χαραλαμπάκο, σύντροφο και συναγωνιστή στη ζωή, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά.
1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Δεν θυμάμαι, αφού το σπίτι μας είχε πάντα πολλά βιβλία. Σχεδόν σκοντάφταμε πάνω σ᾽αυτά. Το πρώτο πρώτο που θυμάμαι έντονα, όταν άρχισα εγώ να επιλέγω τους τίτλους, ήταν Ο Ναύκληρος του Ειρηνικού, του Μάριατ.
2)Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Τώρα διαβάζω περισσότερο δοκίμια κάθε είδους με έμφαση όμως στην Ιστορία. Διαβάζω μυθιστορήματα κυρίως για επαγγελματικούς λόγους και περισσότερο ξένη λογοτεχνία.
3)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Ήταν εντελώς τυχαίο. Έγραφα βέβαια καλές εκθέσεις στο σχολείο, αλλά δεν είχα σκεφθεί ποτέ να ασχοληθώ με το γράψιμο, με εξαίρεση ένα διήγημα που βραβεύτηκε από την Διάπλαση των Παίδων. Τότε περισσότερο με γοήτευε η ζωγραφική και ίσως η κλασική μουσική. Αργότερα, εντελώς τυχαία βρέθηκα συγγραφέας βιβλίου επί παραγγελία. Δεν έλεγα ποτέ όχι στις προκλήσεις. Έτσι προέκυψε η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Ήταν το πορτάκι που με έμπασε στη συγγραφή από τον προθάλαμο της μετάφρασης.
4)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου "Αναστασία,η Ρωμιά Σουλτάνα" γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;;
Ξεκίνησε με μεγάλη φιλοδοξία και αισιοδοξία, αλλά στην πορεία τα χρειάστηκα. Αποδείχθηκε πολύ δυσκολότερο έργο απ᾽όσο το φανταζόμουν. Ο τίτλος αυτός επιλέχθηκε διότι ανταποκρίνεται απόλυτα στην βασική ηρωΐδα και βάζει αμέσως στο νόημα τον υποψήφιο αναγνώστη. Οι Τούρκοι , βέβαια, την λένε Κιοσέμ και αγνοούν το ελληνικό της όνομα -σκόπιμα. Εμείς θα πρέπει να της αποδώσουμε το πραγματικό της όνομα. Αναστασία. Και φυσικά έγινε η μεγαλύτερη σουλτάνα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρά τις δυναμικές προκατόχους της, Χιουρέμ και Νουρμπανού και Σαφιγιέ. Σταμάτησε τον αδελφοκτονικό νόμο, και κυρίως, το παιδομάζωμα. Η σκιώδης στήριξή της στο πατριαρχείο, έθεσε τις βάσεις για την επανεκκίνηση της ελληνικής παιδείας που από την Άλωση και μετά ήταν εντελώς ανύπαρκτη, παρά τα όσα «χαριτωμένα» λένε μερικοί , περί μη απαγόρευσης των σχολείων και της εκπαίδευσης από την οθωμανική διοίκηση στους αιώνες της δουλείας του ελληνικού έθνους. Στην πραγματικότητα τα πρώτα σχολεία αρχίζουν να υπάρχουν από το 1627 και μετά.
5)Πρόκειται για ένα ογκώδες όπως θα το χαρακτήριζα έργο,όπως και τα περισσότερα για να μην πω όλα τα έργα σας,το οποίο συνδυάζει επιτυχημένα τα ιστορικά στοιχεία με τη μυθοπλασία.Πόσο καιρό διαρκεί η έρευνα για τα ιστορικά στοιχεία και στη συνέχεια η συγγραφή του εκάστοτε βιβλίου σας;Πόσο δύσκολο είναι να αποδώσετε τις σκέψεις,συναισθήματα,πράξεις των ηρώων σας;
Η έρευνα για το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο διήρκεσε πάνω από πέντε χρόνια και η συγγραφή του πάνω από δύο χρόνια. Πάντα η διάρκεια εξαρτάται από την ιστορική περίοδο, την περιπλοκότητά της και το αν αποφασίσω να γράψω περισσότερο μυθοπλαστικά, παρά ιστορικά. Στο βιβλίο αυτό μυθοπλαστικά είναι ακριβώς τα συναισθήματα και οι σκέψεις των ηρώων μου. Όλα τα άλλα είναι πραγματικά.
6)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί;
Δεν ξέρω. Κανέναν. Ή μάλλον, έχω πάντα στο επίκέντρο της σκέψης μου το θηλυκό πλάσμα. Την γυναίκα, το φύλο αυτό το τόσο αδικημένο, ποδοπατημένο και δουλοποιημένο μέσα στους αιώνες. Γι αυτό ίσως οι περισσότερες κεντρικές ηρωΐδες μου είναι γυναίκες. Οι άνδρες δεν έχουν ανάγκη. Είναι πολλαπλώς δικαιωμένοι. Και ως ήρωες και ώς συγγραφείς ή ως δημιουργοί. Για παράδειγμα, ήμουν προχθές σε μια λογοτεχνική ημερίδα που οι ομιλητές, όλοι άνδρες, «επιφανείς», μιλούσαν για τα λογοτεχνικά καφενεία διαφόρων περιόδων από τον 19ο αιώνα και εντεύθεν, που όλοι οι διακεκριμένοι συμμετέχοντες σ᾽αυτά ήσαν άνδρες. Ακόμη και η Ελένη Ουράνη, η μόνη γυναίκα που αναφέρθηκε, αναφέρθηκε με το ανδρικό ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε: Άλκης Θρύλος.
7)Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωση του;
Η Αναστασία. Διότι, ήταν μεν πολλές οι πηγές που είχα, πλην όμως διίσταντο σε βασικά σημεία τους και χρειάστηκε να κάνω άπειρες διασταυρώσεις με την βιβλιογραφία που είχα διαθέσιμη. Παράδειγμα. Το πόσα παιδιά έκανε με τον Αχμέτ η Αναστασία. Τελικά βρήκα την άκρη, αν και το θέμα αυτό με πονοκεφάλιασε πολύ. Έξι μήνες συνέκρινα τις πηγές μου και τις διάφορες ημερομηνίες γέννησης για να βγάλω άκρη.
8)Τι είναι αυτό που δυσκολεύει περισσότερο έναν συγγραφέα; Να βρει το θέμα του, να εξελίξει την ιστορία του ή το να την ολοκληρώσει;
Να διαχειριστεί την ιστορία του σε επίπεδο πλοκής, γλώσσας και δράσης. Έχω διαβάσει βιβλία που χαρακτηρίζονται αριστουργήματα και δεν είναι παρά μόνον σαν τα στάσιμα μέρη μιας τραγωδίας, χωρίς αναπαίστους και τροχαίους. Έχουν καλή γλώσσα, αλλά μηδέν πλοκή. Έχω διαβάσει βιβλία που χαρακτηρίζονται εμπορικά του συρμού, που διαθέτουν άριστη πλοκή και φτωχή γλώσσα, που με έναν λεπτότερο γλωσσικό χειρισμό, θα μπορούσαν να γίνουν λογοτεχνικά αριστουργήματα. Το τέλειο λογοτεχνικό βιβλίο είναι σαν το γκουρμέ πιάτο. Έχει όλα τα συστατικά στις σωστές δόσεις: αφήγηση, τόση όση… διάλογος τόσος όσος. Πλοκή, δράση, αρχή μέση κορυφαίο τέλος! Αυτά που είπε ακριβώς στην Ποιητική του ο Αριστοτέλης.
9)Ως μεταφράστρια,επιμελήτρια και εκδότρια, πώς σας φαίνεται που έρχονται στα χέρια σας δημιουργήματα άλλων; Έχετε ζηλέψει κάποιο από αυτά;
Η λέξη ζήλεια είναι κακόγουστη. Αντίκειται στην αισθητική μου. Εγώ αρέσκομαι στο να αμιλλώμαι. Θαυμάζω τον καλό συγγραφέα και εντοπίζω τα έξυπνα και πρωτοποριακά του στοιχεία. Τα αντιγράφω ενίοτε. Είμαι όμως και επιεικής με τον αδέξιο συγγραφέα που νομίζει ότι έχει πιάσει τον πάπα από τα… γένεια! Έπειτα υπάρχουν συγγραφείς διαφορετικών επιπέδων για αναγνώστες επίσης διαφορετικών επιπέδων. Η κοινωνία είναι πολυδιάσταση. Ένα κρεμμύδι είναι με πολλές πτυχές.
10) Μπορεί ένας συγγραφέας στην Ελλάδα να αφοσιωθεί στην τέχνη του και να βιοποριστεί από αυτή;
Σε καμμία περίπτωση, και μην ακούτε τί λένε αυτοί που ονειρεύονται καρβέλια. Η ελληνική γλώσσα είναι πολύ μικρή, και οι Έλληνες αναγνώστες ένα πενιχρό νούμερο που το γυρεύουμε με το κιάλι. Δεν είμαστε η αγγλική γλώσσα ή η ισπανική, που κι εκεί ακόμη ελάχιστοι ξεχωρίζουν μέσα στο άπειρο πλήθος. Κι αν κάποιος κάνει μια μεγάλη επιτυχία, αν δεν τον περιλάβουν οι γνωστοί «σκιώδεις συγγραφείς» των διεθνούς βεληνεκούς εκδοτικών οίκων, θα είναι διάττων αστήρ, όπως η Κόλιν Μακάλοου με Τα πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας. Έκανε μια τεράστια, γιγαντιαία επιτυχία (σε όλον τον κόσμο επιτυχία) και μετά την έφαγε η μαύρη τρύπα με τα υπόλοιπα βιβλία της. Και στην Ελλάδα, μπορεί κάποιος να κάνει μια επιτυχία μεγάλη σε έναν τίτλο κι έπειτα να μην επαναληφθεί ξανά. Οπότε, ο καλός συγγραφέας πρέπει να έχει μια άλλη εργασία.
11)Ο καθένας έχει στο μυαλό του μια εικόνα για τους συγγραφείς της αρεσκείας του, βασισμένη στα γραπτά τους και στις απαντήσεις των συνεντεύξεων που δίνουν. Μιλήστε μου λίγο για σας, για την καθημερινότητά σας, γι’ αυτά που αγαπάτε να κάνετε κι αυτά με τα οποία είστε αναγκασμένη να συμβιβάζεστε. Διαφέρει πολύ η ζωή ενός συγγραφέα από αυτή των αναγνωστών του;
Οι συγγραφείς είναι απλά καθημερινά ανθρωπάκια με πολλά κενά: ελαττώματα, φιλοδοξίες, κακιούλες, ζήλιες, ανταγωνισμούς… Υπάρχουν ανάμεσά τους και ήσυχοι αξιοπρεπείς που ξέρουν πού πατάνε. Οι λιγότεροι. Εγώ δεν είμαι τίποτε σπουδαίο. Είμαι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, πλένω, μαγειρεύω, κάνω φασίνα καθημερινά (οι γείτονές μου με βλέπουν και κάποιοι δεν φαντάζονται καν ότι γράφω βιβλία), διαφωνώ συχνά με τον σύζυγο ή με τα παιδιά μου, όπως ακρβώς όλος ο κόσμος. Τίποτε το τέλειο και εξαιρετικό. Ένα ατελές ον που ακόμη ψάχνει να βρει από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε. Απλώς εγώ διαβάζω πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους και έχω κάνει τον βαθύ έρωτά μου επάγγελμα.
12)Υπάρχει κάτι για το οποίο να έχετε μετανιώσει στη ζωή σας ή είστε από εκείνους που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τίποτα;
Δεν μετανιώνω για τα λάθη μου. Με την έννοια ότι έχω διδαχθεί απ᾽αυτά. Αλλά έχω μάθει, όμως, πολύ καλά, να μην κάνω το ίδιο λάθος δύο φορές. Αν μη τί άλλο!
13)Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Γίνεσαι. Κανείς δεν γεννιέται τίποτε. Όλα χρειάζονται αγώνα και προσπάθεια συνεχή. Ο άνθρωπος οφείλει στον εαυτό του την διαρκή αυτοβελτίωση.
14)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά…
Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης. (Εκκλησιαστής) Ή Τα πάντα Ρει, όπως το εξέφρασε ο Ηράκλειτος
Αν θυμηθείς τ᾽όνειρό μου (από την κρυστάλλινη φωνή της Γιοβάννας, σε στίχους του Ν. Γκάτσου και μουσική Μ. Θεοδωράκη)
Μια αιωνιότητα και μια μέρα - Θ. Αγγελόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου