Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς για τον έρωτα; Τον αληθινό έρωτα, όχι τον περιστασιακό, τον επιφανειακό, αυτόν που αποσκοπεί στο βόλεμα. Τον έρωτα που κινεί γη και ουρανό, γεννά πολέμους και γίνεται λαίλαπα, αυτόν που ξεπερνά κάθε εμπόδιο, καταφέρνει το αδύνατο, δημιουργεί και γκρεμίζει τα πάντα. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει η Ειρήνη για τον Φίλιππο, τον σύντροφο των παιδικών της χρόνων, τον άνθρωπο που αγκαλιάζει την αναπηρία της, τον μόνο που την αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει και ο Φίλιππος. Όχι όμως για την Ειρήνη.
Εγκλωβισμένοι σε ένα απόκοσμο σκηνικό, ένα βυθισμένο χωριό-φάντασμα που μετατρέπεται άθελά του σε υγρό τάφο, η Ειρήνη, ο Φίλιππος και όσοι άλλοι εμπλέκονται στη ζωή τους ακροβατούν στην κόψη του ξυραφιού, γίνονται έρμαια των φόβων και των αδυναμιών τους, υποκύπτουν στα πιο κρυφά τους πάθη, αγαπούν, πληγώνουν, σκοτώνουν, θυσιάζουν. Κάποιες φορές, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί το ερωτικό κάλεσμα κάποιων πλασμάτων είναι σπάνιο, μοναδικό και δυστυχώς αέναα καταδικασμένο να μην ακούγεται ποτέ, να παραμένει χαμένο στον βυθό της μοναξιάς.
Και τελικά το αιώνιο ερώτημα ανέρχεται για άλλη μια φορά στην επιφάνεια: μπορεί κανείς να ξεφύγει από αυτό που του όρισαν οι μοίρες, να υπερνικήσει τη μοναξιά και τη διαφορετικότητά του; Αντέχει να κολυμπήσει αντίθετα στο ρεύμα; Κι αν ναι, με ποιο τίμημα;
Η ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα τέσσερα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ και Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο . Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
-Πριν ακόμα μάθω η ίδια να διαβάζω, μου διάβαζαν τα βράδια πριν κοιμηθώ οι γονείς μου τα βιβλίατου Ιουλίου Βερν. Το πρώτο βιβλίο όμως που διάβασα μόνη μου, στα τέλη της πρώτης Δημοτικού,ήταν “Η Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά” της Χάριετ Μπίτσερ Στόου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2)Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
-Διαβάζω τα πάντα, εφόσον με έλκει η υπόθεση και η γραφή, έχω όμως μια ιδιαίτερη αδυναμία στην ισπανόφωνη λογοτεχνία και στον μαγικό ρεαλισμό και το πρώτο μου μυθιστόρημα, η “Salvadera”είχε πάρα πολλά στοιχεία αυτού του λογοτεχνικού ρεύματος. Αγαπώ τα έργα των Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και του Χούλιο Κορτάσαρ και πρέπει να σας εξομολογηθώ πως οι δύο αυτοί συγγραφείς ήταν και ο λόγος που έμαθα Ισπανικά. Ήθελα όσο τίποτα να διαβάσω τα βιβλία τους στο πρωτότυπο και μετά από πολύ κόπο είναι η αλήθεια, τα κατάφερα!
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας βάζω δύσκολα;
-Υπάρχουν πολλά ονόματα που θαυμάζω και που απολαμβάνω πάντα να διαβάζω έργα τους. Από τους σύγχρονους ξεχωρίζω για παράδειγμα από την εγχώρια λογοτεχνία τον Γιάννη Ξανθούλη, τον Ισίδωρο Ζουργό και την Ευγενία Φακίνου, ενώ έχω ιδιαίτερη αγάπη για τους Ισπανόφωνους συγγραφείς, όπως ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, ο Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, η Ιζαμπέλ Αλιέντε, οΓκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Χουάν Μαρσέ, ο Χούλιο Κορτάσαρ και πολλοί ακόμα άλλοι. Από τους κλασσικούς συγγραφείς επηρεάστηκα ιδιαίτερα από τον Τζορτζ Όργουελ, τον Γκύντερ Γκρας και τον Ντοστογιέφσκι.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
-Έγραφα πάντα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από παιδάκι στην ουσία Ήταν ένα είδος ψυχικής ανάγκης, ένας τρόπος έκφρασης απαραίτητος στην καθημερινότητά μου. Απλά ποτέ ως ένα σημείο δεν είχα σκεφτεί να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα, να επικοινωνήσω μέσα από τα γραπτά μου με τον κόσμο. Σε κάποια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου, το 2007, έπεσα στη συγγραφή με τα μούτρα. Είχα ανάγκη να ξεχαστώ, να βυθιστώ σε έναν κόσμο διαφορετικό, ξένο στα προβλήματα της καθημερινότητάς μου. Και κάπως έτσι η μια σελίδα έφερε την άλλη και γεννήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα με τον τίτλο “Salvadera”. Και με αυτό το βιβλίο άνοιξε στην ουσία για εμένα ένας δρόμος. Γιατί πλέον η ανάγκη μου να γράφω έπαψε να είναι απλά εσωτερική,τώρα πια τα γραπτά μου είχαν βγει το στον έξω κόσμο. Τον ίδιο αυτό δρόμο εξακολουθώ να διαβαίνω ακόμα σήμερα και είμαι βέβαιη πως θα είναι μακρύς. Γιατί πλέον μου είναι αδύνατο να φανταστώ την καθημερινότητά μου χωρίς τη συγγραφή, δεν μπορώ να εγκλωβίσω τις ιστορίες που αφυπνίζονται μέσα μου, να τις καταδικάσω στην αφάνεια.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πώς ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας «Η αγάπη που δεν άκουσες»; Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;Πείτε μου δυο λόγια για την ιστορία…..
-«Η αγάπη που δεν άκουσες» ξεκινά με την ιστορία μιας φάλαινας, της πιο μοναχικής φάλαινας του κόσμου, που οργώνει εδώ και είκοσι χρόνια τους ωκεανούς, προκειμένου να προσελκύσει με το τραγούδι της το ταίρι της. Λόγω όμως μιας γενετικής μετάλλαξης είναι καταδικασμένη να παραμένει για πάντα μόνη αφού εκπέμπει στα 52 hertz, συχνότητα που δεν ακούν οι άλλες φάλαινες. Παίρνοντας λοιπόν ως έναυσμα την αέναη μοναξιά αυτού του πλάσματος, το βιβλίο καταπιάνεται με θέματα όπως η διαφορετικότητα, η αναπηρία, ο αποκλεισμός, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, πάνω απ’ όλα όμως ο αληθινός έρωτας, αυτός που κινεί γη και ουρανό και μας κάνει να φτάνουμε στα άκρα. Γιατί τελικά ως ποιο σημείο είναι διατεθειμένος να φτάσει κανείς για τον έρωτα και τι ακριβώς έχει τη δύναμη να θυσιάσει;Και όλα αυτά διαδραματίζονται σε ένα απόκοσμο σκηνικό, σ’ ένα χωριό φάντασμα, που βυθίζεται και γίνεται ο υγρός τάφος ενός μικρού παιδιού. Στο εξώφυλλο ήθελα να επικρατεί ακριβώς αυτή η μυστηριακή ατμόσφαιρα του βυθισμένου χωριού σε συνδυασμό με τη δυναμική της πρωταγωνίστριας της Ειρήνης και νομίζω πως το αποτέλεσμα ήταν πολύ πάνω των προσδοκιών μου. Όσον αφορά τον τίτλο τώρα, είναι νομίζω ότι πιο ταιριαστό στο κείμενο, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, περί της αγάπης δηλαδή που είναι καταδικασμένη να “μην ακούγεται”,να παραμένει ανεκπλήρωτη, να βυθίζεται στη λήθη. Άμεσος βέβαια είναι και ο συσχετισμός με το πρόβλημα ακοής που αντιμετωπίζει η Ειρήνη και τα προβλήματα που της δημιουργεί η διαφορετικότητα αυτή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Σας "γνώρισα" συγγραφικά από το εξαιρετικό "Η αποικία της λήθης",το οποίο όμως δεν είναι το πρώτο σας δημιούργημα Αφού έχουν προηγηθεί το "Salvadera"(5/2009) και το"Globus"(12/2011).Θα μας πείτε λίγα λόγια και γι’αυτά?
-Έχω γράψει δύο μυθιστορήματα πριν από την «Αποικία της λήθης». Το πρώτο με τον τίτλο“Salvadera” έχει στο επίκεντρο τα όνειρα και μάλιστα τα επαναλαμβανόμενα. Βασίζεται στην ουσία σε μια ιδέα που είχα από παιδί, πώς αν κάποιος δηλαδή κατάφερνε να βρίσκεται κάθε βράδυ στον ύπνο του στον ίδιο χωροχρόνο και να εξελίσσει τα όνειρά του κατά βούληση, τότε θα είχε τη δυνατότητα να ζει στην πραγματικότητα μια δεύτερη ζωή, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του.Έτσι η ηρωίδα ακροβατώντας ανάμεσα στον πραγματικό και ονειρικό κόσμο κατορθώνει να νικήσει, αλλά τελικά και να νικηθεί από μια τραγική πραγματικότητα. Το δεύτερο μυθιστόρημά μου έχει τίτλο «Globus». Πρόκειται για την ιστορία πέντε εντελώς διαφορετικών γυναικών σε πέντε επίσης διαφορετικές πόλεις του πλανήτη. Παρόλο που το χάσμα ανάμεσα στον τρόπο ζωής τους,στην καθημερινότητα, στην κουλτούρα ακόμα και στη θρησκεία είναι τεράστιο, τελικά, όταν στο τοπίο εμπλέκεται ο έρωτας, όλες τους θέλουν το ίδιο και το αυτό. Να ζήσουν ευτυχισμένες και ισότιμες, ελεύθερες από κοινωνικές νόρμες και από οποιονδήποτε καταναγκασμό. Και τελικά οι πέντε αυτές ιστορίες γίνονται μία: η μία και μοναδική που αντιπροσωπεύει κάθε γυναίκα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αυτή που αναζητά τον έρωτα και την ευτυχία, την ισορροπία στη ζωή .
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Ποιόν ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί;
- Δεν νομίζω ότι μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον - ποια μάνα ξεχωρίζει τα παιδιά της; - χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ταυτίζομαι με όλους τους ή ότι επικροτώ πάντα τις επιλογές τους. Είναι περίεργο πράγμα, πολλές φορές όμως οι ήρωες μου αποκτούν δική τους βούληση και καθοδηγούν από μόνοι τους την πένα μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Λαμβάνετε μηνύματα με απόψεις αναγνωστών;Πόσο σας επηρεάζουν οι παρατηρήσεις τους?
-Λαμβάνω πολλά μηνύματα και πιστεύω ακράδαντα πως αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο για έναν συγγραφέα. Χαίρομαι σαν μικρό παιδί, όταν βλέπω πως τα γραπτά μου άγγιξαν ψυχές αναγνωστών και γέννησαν συναισθήματα, αποδέχομαι όμως πάντα και τις τυχόν αρνητικές κριτικές. Καταρχάς δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να αρέσει κάτι στους πάντες. Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικά βιώματα και γούστο, μπορεί λοιπόν αυτό που σε εμένα φαίνεται καταπληκτικό, στον άλλον να μην αρέσει καθόλου και το αντίστροφο. Οποιαδήποτε λοιπόν κριτική - θετική ή αρνητική- εφόσον είναι τεκμηριωμένη και γίνεται με σεβασμό στον συγγραφέα και στο έργο, θεωρώ πως είναι η καλύτερη τροφή για σκέψη, ένας μοναδικός τρόπος προκειμένου να γίνεται κανείς καλύτερος.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
-Συγγραφέας γεννιέσαι. Και ύστερα γίνεσαι. Ξεκινάς κάπως άτσαλα στην αρχή ξύνοντας τα μολύβια και το μυαλό σου παράλληλα. Κάνεις δειλά τις πρώτες χαριτωμένες, αλλά αδέξιες απόπειρες και σιγά σιγά χτίζεις λέξη-λέξη, γραμμή-γραμμή, σελίδα-σελίδα αυτό που θέλεις να εκφράσεις, αυτό που έχεις ανάγκη να πεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πρόσφατα, αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο; Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες;
-Έχω ήδη παραδώσει το επόμενο βιβλίο μου στις Εκδόσεις Ψυχογιός και αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2019, ενώ τώρα ξεκινώ την έρευνά μου για το παράλλο.
ΕΡΩΤΗΣΗ:11)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
-Μόλις ξεκίνησα το “Origin” του Dan Brown.
ΕΡΩΤΗΣΗ:12)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, τοτραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα,αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά…
-Σαν φράση θα δανειστώ τον τίτλο του βιβλίου της Μαργαρίτας Καραπάνου “Η ζωή είναι αγρίως απίθανη”. Το πρώτο τραγούδι που μου έρχεται στο μυαλό είναι το “Fly me to the Moon” του FrankSinatra και ταινία το “Brazil” του Terry Gilliam
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου