ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
για το "ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ"
από τις εκδόσεις ΕΞΗ.
Κάποιες φωτογραφίες παλιές, ασπρόμαυρες, κάποιες διηγήσεις
για ιστορίες αληθινές, ανθρώπων, που, όσα έζησαν – πόλεμοι, προσφυγιά, φτώχεια
– αγγίζουν σε βάθος την ψυχή, σε κάνουν
να θέλεις να μιλήσεις για αυτές, να τις μοιραστείς, να επικοινωνήσεις μέσα από
αυτές, ξεδιπλώνοντας ταυτόχρονα και την ψυχή σου. Ήταν αυτή η ανάγκη, η
εσωτερική παρόρμηση που ξεπήδησε από μέσα μου και με ώθησε να βγάλω από τη λήθη
και να ζωντανέψω μνήμες για ανθρώπους από τους οποίους έχω την τύχη να
κατάγομαι. Οι μνήμες αυτές, συνυφασμένες με ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον
τόπο μας, πιστεύω πως θα συγκινήσουν τους αναγνώστες και θα τους ταξιδέψουν σε
καιρούς αλλοτινούς.
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
Αναμνήσεις μιας ζωής που θα χαθούν στην άβυσσο της λήθης αλλά όχι της καρδιάς.
30 Αυγούστου 1922. «Το μέτωπο, μάνα, έσπασε! Ο στρατός μας δεν βαστάει άλλο. Οι στρατιώτες μας οπισθοχωρούν…», έφερε τα τραγικά νέα η Αφροδίτη μπαίνοντας στο σπίτι εκείνο το μοιραίο πρωινό. «Παναγία μου! Τα παιδιά μας», φώναξε έντρομη η Αικατερίνη. «Κανείς δεν μας ρώτησε. Κανένας δεν νοιάζεται. Αν ήταν στο χέρι μας, δεν θα γινόταν πόλεμος, γιατί ξέρουμε τι θα πει ζωή, αφού είμαστε φορείς της», συνέχισε οργισμένη τη σκέψη της…
Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν ολέθρια για την ιστορία του ελληνισμού. Οικογένειες ολόκληρες χάθηκαν και άλλες έγιναν μάρτυρες φρικτών εγκλημάτων. Χιλιάδες αναγκάστηκαν να ορθώσουν το καταρρακωμένο τους κορμί και να βαδίσουν τον δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς. Όμως τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Τίποτα δεν θα είναι εύκολο, όταν οι μνήμες από τη χαμένη πατρίδα τούς στοιχειώνουν.
Μάνα και πατέρας μαζί η Αικατερίνη, θα οδηγήσει την οικογένειά της σε έναν καινούριο τόπο για να χτίσουν ένα καλύτερο αύριο. Αφήνοντας πάντα τελευταίο τον εαυτό της, τα θέλω και τις επιθυμίες της, αντιμετώπισε με περίσσια δύναμη όσα της έφερε η ζωή. Ο πόνος της μπορεί να ξεθώριασε, όμως τα σημάδια της θλίψης δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ…
Μια αληθινή ιστορία γραμμένη μέσα στις φλόγες ενός χαμένου παραδείσου.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα και ζω στο Νέο Ηράκλειο Αττικής. Η αγάπη μου για τα παιδιά με ώθησε να σπουδάσω και να εργαστώ ως δασκάλα σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία. Είμαι παντρεμένη και μητέρα δύο υπέροχων κοριτσιών. Η συνταξιοδότησή μου σήμανε για μένα το τέλος μιας σημαντικής περιόδου και ταυτόχρονα την έναρξη μιας άλλης, εξίσου σπουδαίας, αφού αφιερώνω πλέον το χρόνο μου στη συγγραφή, κάνοντας έτσι το όνειρό μου πραγματικότητα. Αγαπώ, επίσης, την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων και τα ταξίδια, για την πνευματική και ψυχική ευεξία που μου χαρίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου