Δείτε την άποψη μου για το βιβλίο ΕΔΩ |
ΌΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ της κ.Ζωγραφιάς Τσαβέα από τις εκδόσεις ΕΞΗ.
Ανατολική Θράκη, 1908. Μέσα στις φλόγες του πολέμου γεννιέται ένας έρωτας που ακολουθεί τα χνάρια των ξεριζωμένων της πατρίδας που χάθηκε για πάντα. Ο Ρήγας δίνει στη Ζώγια μια υπόσχεση, πως ό,τι κι αν συμβεί, εκείνος θα γυρίσει. Μα οι σφαίρες δεν επιλέγουν το στόχο τους με βάση την αγάπη...
Οι δρόμοι τους χωρίζουν, οι τύχες τους αγνοούνται και το φεγγάρι κλείνει τα μάτια μπροστά στις σπαραχτικές παρακλήσεις και στα βάσανά τους...
Μόνη παρηγοριά της Ζώγιας το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος εκτελεστής της ευτυχίας… «Το παιδί σου πέθανε στη γέννα…», θα της πουν και θα της το αρπάξουν μέσα από τα χέρια. Πώς να αντέξει τον δεύτερο χαμό; Το δράμα του ξεριζωμού και της προσωπικής της μοίρας ξεκινά...
Τα γιουρούσια των Βουλγάρων θα ξεκληρίσουν οικογένειες και οι γυναίκες θα γίνουν λάφυρο στα χέρια τους. Η μοίρα της Ζώγιας δεν θα είναι διαφορετική.
Η λύτρωση βρίσκεται στη φυγή, στην αναζήτηση της εξιλέωσης και στη βαθιά πίστη της ότι η αγάπη δεν πεθαίνει… Γιατί βαθιά μέσα της ξέρει πως ο Ρήγας δεν τη λησμόνησε… Γιατί μια μάνα νιώθει την ανάσα του παιδιού της, ακόμα κι αν της έχουν πει πως το παιδί της χάθηκε...
Το οδοιπορικό μας αγάπης μέσα από τον πόνο της απώλειας. Μια αγάπης που δεν μπορεί να ξεχαστεί όσα χρόνια και αν περάσουν, που είναι γραφτό της να αναγεννηθεί από τις στάχτες της...
Ποια όμως είναι η κ.Ζωγραφιά Τσαβέα;;;Ας την γνωρίσουμε μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ζωγραφιά Τσαβέα γεννήθηκε στην Νέα Απολλωνία του δήμου Βόλβης Νομού Θεσσαλονίκης. Εκεί έζησε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. Σπούδασε και ασχολήθηκε με την Βιολογία για ένα διάστημα. Η αγάπη της όμως για τα βιβλία την ώθησε να την εγκαταλείψει και να ασχοληθεί στο βιβλιοπωλείο που δημιούργησαν με το σύζυγος της στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το πολυτιμότερο πράγμα που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια είναι οι δύο κόρες της. Το γράψιμο την προκαλούσε από τον καιρό που ήταν μαθήτρια, αλλά τώρα έκρινε ότι έφτασε ο κατάλληλος χρόνος να ασχοληθεί μαζί του. Πιστεύει πως στην ζωή καθετί γίνεται μόνο άμα ωριμάσει.Από τις εκδόσεις ΕΞΗ κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημα της "Λουλούδι της ψυχής μου".
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο; Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Στην ηλικία των πέντε χρόνων ο πατέρας μου μου αγόρασε ένα βιβλίο με παραμύθια. Ήταν ένα δεμένο με πορτοκαλί εξώφυλλο, σαν να το βλέπω μπροστά μου. Έγινα ένα μαζί του, δεν το άφηνα στιγμή, έμαθα να διαβάζω προτού πάω σχολείο. Από τότε ξεκίνησε το μαγικό ταξίδι του νου και της φαντασίας και μέχρι σήμερα δεν πέρασε ούτε μια μέρα χωρίς να κρατήσω βιβλίο στα χέρια μου και χωρίς να σεργιανίσω νοερά σε τόπους ονειρεμένους.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2)Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Μου αρέσει να διαβάζω τα πάντα. Κάθε βιβλίο έχει κάτι να μου δώσει, ειδικά αν είναι καλογραμμένο. Γιατί πολλές φορές με συνεπαίρνει ο τρόπος της γραφής, ο λόγος και όχι η ίδια η πλοκή της ιστορίας. Με αυτή την ερώτηση σας, μου έρχεται στο νου μια σκέψη που έκανα πριν πολύ καιρό. Παρατηρώντας την βιβλιοθήκη μου είδα εκεί την Καινή Διαθήκη, τις Μάγισσες της Σμύρνης, τα Βότανα του Μπαζαίου, το ευαγγέλιο του Ιούδα, κάποια ερωτικά μυθιστορήματα, Αλκυόνη Παπαδάκη, Διδώ Σωτηρίου, Καζαντζάκη, Καβάφη κλπ και γελώντας σκέφτηκα, πώς αν κάποιος ήθελε να κάνει το ψυχογράφημα μου με βάση τα βιβλία που διαβάζω, θα είχε μπερδευτεί σίγουρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή … σας βάζω δύσκολα;
Δύσκολο να επιλέξω είναι τόσοι πολλοί οι συγγραφείς που μου αρέσουν και σε κάθε φάση της ζωής μου δεν είναι πάντα οι ίδιοι. Αυτούς που ξεχωρίζω, χωρίς να θέλω να υποβιβάσω κανένα, γιατί ο καθένας βάζει το λιθαράκι του και την ψυχή του σε κάθε πόνημα, όμως δεν γίνεται, πάντα κάποιοι μας προσελκύουν περισσότερο, είναι o Καζαντζάκης και ο Ουγκώ στον πεζό λόγο και ο αγαπημένος μου Καβάφης στην ποίηση.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Ποτέ δεν ήταν στα σχέδια μου να γράψω ένα ολοκληρωμένο βιβλίο. Έγραφα κατά καιρούς κάτι δικά μου, από εκείνα που κρύβουμε μέσα στο σεντούκι της ψυχής μας, περισσότερο σαν ποίηση θα το έλεγα, μα.. μέχρι εκεί. Ο εκδότης μου, ο Γιώργος Κοντογιάννης, από την ΕΞΗ ήταν εκείνος που με ώθησε, με πίεσε έντονα θα ήταν πιο σωστό να πω, να ξεκινήσω την γραφή. Κι έτσι έκανα το πρώτο βήμα. Τον ευχαριστώ πολύ που μου έδωσε το έναυσμα να μπω σε καινούργια μονοπάτια στην ζωή μου. Μονοπάτια μοναχικά μα.. τόσο γεμάτα από εικόνες και πρόσωπα…
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πώς ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας « Όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια» και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο κι αυτό το εξώφυλλο;
Μια συζήτηση με την πεθερά μου ήταν αυτό που μου ενέπνευσε την ιστορία. < τον πατέρα μου, βαπτισμένο τον πήραν> μου είπε στην γεμάτη απορία ερώτηση μου < Δράκος; τι όνομα ήταν αυτό που έδωσαν στο μωρό;>. Ρώτησα γεμάτη περιέργεια για την βιολογική του μάνα, τη Ζώγια και μου είπε ορισμένα πράγματα. Από εκείνη την στιγμή αυτή η γυναίκα με στοίχειωσε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που την επικαλέστηκα με θέρμη να έρθει και να μου πει την ιστορία της και ήρθε…. Και είναι αυτή που θα διαβάσετε στο βιβλίο μου.
Ο τίτλος με παίδεψε λίγο είναι η αλήθεια, είχα γράψει διάφορους μα στο τέλος υπερίσχυσε το Όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια, γιατί τότε ξεκίνησαν όλα… γιατί όταν το φεγγάρι κρύφτηκε… η αγάπη θέριεψε κι έδωσε καρπούς…..
Όσο για το εξώφυλλο.. είναι αποκλειστικά έργο των εκδοτών μου και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Όμορφη, καθαρή εικόνα που τραβάει αμέσως το ενδιαφέρον και σου αφήνει μια ευχάριστη αίσθηση.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Θα μας πείτε δυο λόγια για την πλοκή του βιβλίου;
Η ιστορία ξεκινάει στην Ανατολική Θράκη το 1908. Καθώς τα ιστορικά γεγονότα εξελίσσονται δραματικά ένας μεγάλος έρωτας γεννιέται ανάμεσα στην Ζώγια, κόρη της Θράκης και στον Ρήγα, Έλληνα αξιωματικό. Κι ενώ το καθήκον τον καλεί εκείνος της δίνει υπόσχεση ιερή πώς ότι κι αν συμβεί θα γυρίσει κοντά της. Μα… οι σφαίρες δεν επιλέγουν τον στόχο τους με βάση την αγάπη…
Η Ζώγια κουβαλάει στα σπλάχνα της το παιδί του και είναι η μόνη της παρηγοριά μα.. άλλοι αποφασίζουν για την μοίρα του παιδιού και την δική της. Κι ενώ η βιολογική μάνα σπαράζει για το χαμό του παιδιού της, γιατί της είπαν πως είναι νεκρό, μια άλλη γυναίκα, στην Αδριανούπολη, τρελαίνεται από χαρά καθώς γεμίζει η στέρφα αγκαλιά της.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Το « όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια» είναι το 2ο σας μυθιστόρημα. Θα μας πείτε λίγα λόγια και για το πρώτο σας « Λουλούδι της ψυχής μου» ;
< Λουλούδι της ψυχής μου>… έτσι με αποκαλούσε η γιαγιά μου, η Μικρασιάτισσα και σαν έκανα τα δικά μου παιδιά, έτσι τα αποκαλώ κι εγώ. Λουλούδια της ψυχής και όχι της καρδιάς, γιατί η καρδιά είναι ένα όργανο που κάποια στιγμή σταματάει μα.. η ψυχή είναι αιώνια όπως κι η αγάπη της μάνας.
Το γράψιμο αυτού του βιβλίου είναι ένα μνημόσυνο για όλους εκείνους που χάθηκαν στην καταστροφή της Μικράς Ασίας, είναι ένα μνημόσυνο για την ψυχούλα της γιαγιάς μου που πέρασε τόσα κι όμως άντεξε για να μεταφέρει σε μένα όλα τα πονεμένα βιώματα της, τόσο μέσα στα κύτταρα μου όσο και στην καρδιά μου, με τις υπέροχες αφηγήσεις της, τις γεμάτες καημούς και ντέρτια όπως έλεγε. Είναι μια ιστορία που μου διηγήθηκε για δυο κοριτσάκια ομογάλακτα. Πως μεγάλωσαν στην Σμύρνη, πως χάθηκαν στην καταστροφή και πως η ζωή, με τα τερτίπια και τα νάζια της, φέρθηκε στην κάθε μια τους. < τούτος ο ντουνιάς έχει τα πάνω και τα κάτω του> μου έλεγε < μα εσύ ποτέ μην το βάνεις κάτω, να κουμαντάρεις τη ζωή κι εκείνη θα σε γλυκάνει εκεί που δεν το περιμένεις >. Έτσι και οι ηρωίδες του βιβλίου μου, έχασαν τα πάντα, πέρασαν πολλά, πάρα πολλά, μα κατάφεραν να τα κάνουν όλα πέρα και μπόρεσαν να κουμαντάρουν τη ζωή και να σκαλίσουν την ψυχή τους. Γιατί η ψυχή θέλει κάπου, κάπου σκάλισμα για ν’ ανθίσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωση του;
Και τα δύο βιβλία βγήκαν αβίαστα από μέσα μου. Ευτυχώς μπορώ και γράφω οπουδήποτε, γιατί δεν έχω πολύ χρόνο ελεύθερο μα όταν μπαίνω στην ιστορία τίποτε δεν είναι ικανό να με αποσπάσει. Έχω γράψει ολόκληρα κεφάλαια μέσα στο αστικό, μετά την δουλειά κι ενώ εκείνο ταξίδευε προς το μέρος που μένω, εγώ ήδη είχα φτάσει με το νου, στην Σμύρνη ή στην Θράκη και περιδιάβαινα τα σοκάκια τους και κρυφοκοίταζα μέσα στα σπίτια από τα μισάνοιχτα παραθυρόφυλλα αποτυπώνοντας στο χαρτί τις εικόνες που έβλεπα. Φαντασία….. τι μαγική αίσθηση!!!!! Μοναδική!!!!
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Ποιόν ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί;
Στο <<Λουλούδι της ψυχής μου>> ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου κατέχει η Κλειώ. Θαυμάζω τους αγωνιστές, τους ονειροπόλους, τους αισιόδοξους, αυτούς που έχουν ακλόνητη πίστη και άσβεστη την ελπίδα. Μια τέτοια γυναίκα ήταν και η Κλειώ μου, από όσο θυμάμαι από τις διηγήσεις της γιαγιάς μου κι έτσι την φαντάστηκα και την ζωντάνεψα στο χαρτί.
Στο << Όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια>> λάτρεψα όλες τις μάνες που εμφανίζονται. Η κάθε μια με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο έδειξε το μεγαλείο της και το τι σημαίνει ΜΑΝΑ.. Εξάλλου είναι και σε αυτές αφιερωμένο το βιβλίο μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούργιο; Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες;
Αν και οι καταστάσεις στην προσωπική μου ζωή είναι δύσκολες, προσπαθώ να συνεχίσω το τρίτο μου βιβλίο που το άφησα στη μέση. Δεν μου είναι καθόλου εύκολο να γράψω αυτό τον καιρό. Πιάνω το μολύβι κι ο νους μου ξεστρατίζει. Όμως εύχομαι να βρω κάποια στιγμή τη δύναμη και την έμπνευση και να το συνεχίσω, γιατί την υπόθεση την έχω ολάκερη στο νου μου, οι λέξεις μου ξεφεύγουν στην παρούσα στιγμή μα… έχω την υπομονή να περιμένω…
ΕΡΩΤΗΣΗ:11)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Αυτό τον καιρό κάνω έρευνα για το τρίτο βιβλίο μου και διαβάζω αρκετά ιστορικά βιβλία για να συλλέξω πληροφορίες και να μεταφερθώ νοερά στο 1870. Επιδιώκω να μπαίνω στο κλίμα της εποχής που αναφέρομαι, να γνωρίζω τα ήθη και έθιμα τους, να σεργιανώ στους δρόμους που περπάτησαν οι ήρωες μου και να βιώνω, εσωτερικά, τα γεγονότα και τα δρώμενα που σημάδεψαν τη ζωή τους, χωρίς να παρεκκλίνω καθόλου από τα ιστορικά στοιχεία.
ΕΡΩΤΗΣΗ:12)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά.
Η φράση που έχω υιοθετήσει από τα δεκάξι μου και δεν έχει φύγει ποτέ από το νου μου με το πέρασμα των χρόνων, είναι τα λόγια του Καβάφη, τον οποίο μελέτησα ευλαβικά. < Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…> γιατί…. άπειροι οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες και οι Κίρκες στην πορεία της ζωής του καθενός μας, το θέμα είναι να βρίσκουμε την δύναμη να τους κάνουμε πέρα και… να συνεχίζουμε το ταξίδι…
Όσο για το τραγούδι που με αντιπροσωπεύει είναι το < Όταν κοιτάς από ψηλά> του λατρεμένου μου Κώστα Χατζή. Γιατί πιστεύω πως είμαστε προσωρινοί επισκέπτες σε τούτη τη γη και δεν χρειάζεται να στενοχωριόμαστε και να αναλωνόμαστε για ασήμαντα μικροπράγματα.
Αγαπημένη μου ταινία… από ελληνικές νομίζω ότι ο παλιός κινηματογράφος είναι ανυπέρβλητος, εκείνος ο < Μπακαλόγατος> με τον Ζήκο, που όσες φορές κι αν το δω γελάω σαν να είναι η πρώτη φορά, με καθηλώνει. Από ξένες είναι αρκετές μα αυτή την στιγμή μου έρχεται στο νου το καταπληκτικό < Πράσινο μίλι>.
Σας ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να μην σας κούρασα.
Ζωγραφιά Τσαβέα
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου