ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ-ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΤΣΑΒΕΑ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

Με φόντο την Ανατολική Θράκη, και ενώ οι φλόγες του πολέμου μαίνονται και καταστρέφουν χωριά και ζωές, ένας μεγάλος έρωτας γεννιέται.Η Ζώγια μια 16χρονη αρχοντοπούλα θα πρωτοδεί τον Ρήγα καβάλα στο άλογο σαν τον ΑηΓιώργη, δίπλα στο πηγάδι του χωριού της.Μια χούφτα νερό και ένα κόκκινο κορδελάκι θα τους ενώσουν για πάντα.Ο πόλεμος θα τον πάρει μακριά της μια και είναι αξιωματικός του ελληνικού στρατού αλλά της υπόσχεται πως με την πρώτη ευκαιρία θα γυρίσει για να παντρευτούν.
"Οι δρόμοι τους χωρίζουν, οι τύχες τους αγνοούνται και το φεγγάρι κλείνει τα μάτια μπροστά στις σπαραχτικές παρακλήσεις και στα βάσανά τους..."
Μόνη παρηγοριά της Ζώγιας το παιδί που έχει στα σπλάχνα της.Ένα παιδί που δεν θα κρατήσει ποτέ στην αγκαλιά της,μια και θα της πουν πως πέθανε στη γέννα.Και αυτό θα είναι η αρχή για πολλά βάσανα που θα ακολουθήσουν....Μα όσα κι αν περάσει η πίστη πως ο Ρήγας και το μωρό της ζουν θα την κρατήσουν ζωντανή....
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ.Τσαβέα για το ξεχωριστό ταξίδι στην Θράκη που μου χάρισε. και μου θύμισε την ιστορία του παππού μου που έζησε κι εκείνος τον ξεριζωμό.Χρησιμοποιώντας την ντοπιολιαλιά της εποχής παραθέτει σημαντικά ιστορικά στοιχεία(καθώς και ήθη,έθιμα της εποχής και περιοχής) και μεταφέρει με παραστατικό τρόπο τα βάσανα που πέρασαν οι πρόγονοι μας.Ταυτόχρονα μας δημιουργεί πλήθος συναισθημάτων αλλά και προβληματισμών.Συνοδοιπόροι στην πορεία της Ζώγιας και του Ρήγα,του μικρού Δράκου,της Σουλτάνας,του Βασίλη... Ένας ύμνος στην μεγάλη αιώνια αγάπη που κρατάει για πάντα,που ο πόλεμος και τα  παιχνίδια της μοίρας θα χτυπήσουν αλλά δεν θα νικήσουν.Ένας ύμνος και στην μητρική αγάπη είτε πρόκειται για τη βιολογική μάνα είτε την μάνα της καρδιάς(ή της αγκαλιάς),τη μάνα που πάνω απ'όλα βάζει το καλό του παιδιού της ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα ζήσει μακριά της.Το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!

ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ανατολική Θράκη, 1908. Μέσα στις φλόγες του πολέμου γεννιέται ένας έρωτας που ακολουθεί τα χνάρια των ξεριζωμένων της πατρίδας που χάθηκε για πάντα. Ο Ρήγας δίνει στη Ζώγια μια υπόσχεση, πως ό,τι κι αν συμβεί, εκείνος θα γυρίσει. Μα οι σφαίρες δεν επιλέγουν το στόχο τους με βάση την αγάπη...
Οι δρόμοι τους χωρίζουν, οι τύχες τους αγνοούνται και το φεγγάρι κλείνει τα μάτια μπροστά στις σπαραχτικές παρακλήσεις και στα βάσανά τους...

Μόνη παρηγοριά της Ζώγιας το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος εκτελεστής της ευτυχίας… «Το παιδί σου πέθανε στη γέννα…», θα της πουν και θα της το αρπάξουν μέσα από τα χέρια. Πώς να αντέξει τον δεύτερο χαμό; Το δράμα του ξεριζωμού και της προσωπικής της μοίρας ξεκινά...
Τα γιουρούσια των Βουλγάρων θα ξεκληρίσουν οικογένειες και οι γυναίκες θα γίνουν λάφυρο στα χέρια τους. Η μοίρα της Ζώγιας δεν θα είναι διαφορετική.
Η λύτρωση βρίσκεται στη φυγή, στην αναζήτηση της εξιλέωσης και στη βαθιά πίστη της ότι η αγάπη δεν πεθαίνει… Γιατί βαθιά μέσα της ξέρει πως ο Ρήγας δεν τη λησμόνησε… Γιατί μια μάνα νιώθει την ανάσα του παιδιού της, ακόμα κι αν της έχουν πει πως το παιδί της χάθηκε...

Το οδοιπορικό μας αγάπης μέσα από τον πόνο της απώλειας. Μια αγάπης που δεν μπορεί να ξεχαστεί όσα χρόνια και αν περάσουν, που είναι γραφτό της να αναγεννηθεί από τις στάχτες της...