για το ΓΑ'Ι'ΤΑΝΑΚΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.
Το «γαϊτανάκι στον αέρα», είναι μια συλλογή οκτώ αυτοτελών αλλά συγγενών
διηγημάτων. Η συστηματική γραφή τους ξεκίνησε όταν η ανάγκη να επικοινωνήσω τις
ιστορίες αυτές ήταν σχεδόν επιτακτική από μέρους τους. Λέξεις, εικόνες και θραύσματά
τους προϋπήρχαν. Ένιωσα, λοιπόν, ότι ήταν καιρός να δημιουργήσω το πλαίσιο ώστε
να λάβουν την τελική μορφή τους και να αυτονομηθούν.
Βέβαια, αλίμονο, αυτό δεν προέκυψε αβίαστα. Μουτζούρωμα, τσαλάκωμα και
κάδος έγιναν κινήσεις ρουτίνας. Δεν έγραφα κάθε μέρα, ακολουθώντας ένα ορισμένο
πρόγραμμα. Τις ιστορίες όμως τις κουβαλούσα συνεχώς και σε φαινομενικά
απρόβλεπτες στιγμές άνοιγα λογαριασμό μαζί τους. Υπήρχαν μέρες που η συγκομιδή
ήταν μια λέξη, μια ρωγμή που φανέρωνε τα μετέπειτα. Τιμούσα κάθε τέτοια αποκάλυψη.
Οι ιστορίες δεν μας χρωστάνε, εμείς οφείλουμε να τις αφουγκραζόμαστε με σεβασμό
σε όσα θέλουν να μας πουν την ορισμένη ώρα. Κι άλλες -πολλές αυτές οι μέρες-
που στράγγιζα τα μέσα μου και δεν έπεφτε στάλα. Άλλοτε καρτερικά κι άλλοτε με
θυμωμένη αδημονία, δεν είχα παρά να περιμένω. Κι όταν δεν πίεζα τις ιστορίες,
αργά ή γρήγορα ερχόταν εκείνες οι λαμπρές ημέρες της αβίαστης γραφής. Εξίσου
χρήσιμες αποδείχτηκαν όλες τους. Με κάποιο τρόπο, ένιωθα, άλλωστε, εξ’ αρχής τη
σιγουριά ότι αργά ή γρήγορα θα έπαιρναν τον δρόμο τους. Όπως και αναγνώρισα εκείνη την άγνωστη σιγή που όρισε
το τέλος της συλλογής.
Τα πρόσωπα αυτών των διηγημάτων τα συνάντησα σε στιγμές- ορόσημα της
ζωής τους που δίνουν νόημα στο πέρασμά τους
από τις ατέλειωτα επαναλαμβανόμενες καθημερινές και σχόλες. Πλάσματα
φτιαγμένα από μέλι και ατσάλι που διψούν για αγάπη, δεν είχαν όμως με το μέρος
τους τις συνθήκες, την τύχη και τη γνώση. Όσες δυσκολίες κι αν συνάντησαν όμως,
σας διαβεβαιώ ότι με έπεισαν πως δεν τους αξίζει ο οίκτος. Γιατί, όπως με
σιγουριά δεν ξέρουμε για κανέναν τι χιόνια έχει φορτωθεί στις πλάτες του, έτσι
δεν γνωρίζουμε και ποιά άνοιξη κουβαλάει στην καρδιά του. Ηρωικά ευάλωτοι
πορεύονται στα χώματα που μόνο ξυπόλητος μπορείς να τα διαβείς, σ’ εκείνο το
πέρασμα που ξεκινάει με μια εισπνοή και παύει με μια εκπνοή. Κοινό για όλους
μας πέρα από τις ασήμαντες κατ’ ουσία διαφορές μας. Γιατί εν τέλει, όλοι μας «γη,
νερό και χούγια είμαστε».
Μαρίνα Βασιλειάδου
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
Γαϊτανάκι στον αέρα ή αλυσίδα λέγεται η πρώτη θηλιά στο πλέξιμο με βελονάκι. Δεν έχει βάση, κι έτσι μοιάζει να πετάει στον αέρα, είναι όμως αυτή που θα στηρίξει όλες τις επόμενες πλέξεις. Έτσι κι αυτές οι οκτώ αυτοτελείς ιστορίες πλέκονται η μία με την άλλη κι αιωρούνται σαν πολύχρωμες κορδέλες στο ατέρμονο γαϊτανάκι της ζωής. Ο αιώνιος σπόρος βρίσκει τόπο να ριζώσει, να ανθίσει ή να σαπίσει, αποκαλύπτοντας φευγαλέα τον γρίφο του, κάπου εκεί στα απλά, τα καθημερινά των ανθρώπων. Ώσπου όλα πάλι να πάρουν μια στροφή και να ξεκινήσουν από την αρχή, μια νέα σπορά στην ίδια γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου