ΤΡΥΦΕΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΦΡΙΝΤΑ ΜΗΤΣΙΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

ΦΡΙΝΤΑ ΜΗΤΣΙΟΥ

για το ΤΡΥΦΕΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

από εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Αγαπητή φιλαναγνωστική ομάδα του «ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ»

Χαίρομαι που η εκδότριά μου Κάκια Ξύδη μου δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσω μαζί σας. Σε σας, ήδη με έχει συστήσει ο Σίμος Κερασσίδης, πολύ σημαντικός συγγραφέας και φίλος από παλιά. Τους ευχαριστώ και τους δύο.

Ο τίτλος του bloc σας είναι ευρηματικός, άμεσος και γοητευτικός. Άλλωστε με την θεσσαλονικιώτικη ντοπιολαλιά είμαι εξοικειωμένη και την αγαπώ.

Από μικρό παιδί αγαπούσα το βιβλίο. Διάβαζα ποίηση πεζογραφία, φιλοσοφία, ψυχολογία, ιστορία, εφημερίδες, περιοδικά, κόμικς. Μεγαλώνοντας ξεχώρισα τα αγαπημένα μου∙ ποιήματα, μυθιστορήματα και διηγήματα. Στις ιστορίες που διάβαζα, μου άρεσε να φαντάζομαι προεκτάσεις, να δίνω ένα διαφορετικό τέλος, να πλουτίζω  τους χαρακτήρες, όπως ήθελα. Ξανάπλαθα το αφήγημα. Τόλμησα να προχωρήσω την έκδοση των ιστοριών μου πολύ αργά, όταν ήδη είχα αφυπηρετήσει από την εκπαίδευση.

«Η Τρυφερή Επανάσταση» είναι συλλογή διηγημάτων. Υπηρετώ την «μικρή φόρμα» με αφοσίωση. Θεωρώ ότι το διήγημα είναι δύσκολο και απαιτητικό είδος. Μέσα σε λίγες σελίδες είναι ανάγκη να ξετυλίγεται μια ιστορία ενδιαφέρουσα, με αρχή, μέση και τέλος, με ήρωες ολοκληρωμένους, που ζουν, δρουν και πάσχουν «κατά το εικός και το αναγκαίον» και τελικά μας εισάγουν  στον μαγικό τους κόσμο και μας προσκαλούν να μετέχουμε στις περιπέτειές τους. Και όλα αυτά συμπυκνωμένα σε λίγες γραμμές. Θεωρώ την κάθε ιστορία που αρχίζω, μια γοητευτική πρόκληση. Το πώς ανταποκρίνομαι σ’ αυτήν, μόνο ο αναγνώστης μπορεί να το πει.

 «Η Τρυφερή Επανάσταση» έχει ως θέμα την εποχή μας∙  με τα προβλήματά της, τα αδιέξοδα, την ομορφιά της και τις ελπίδες της. Με την αλήθειά της.

Τους ήρωες των διηγημάτων τους απασχολούν οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτές τους ορίζουν, απ’ αυτές αντλούν τις βεβαιότητές  τους, αυτές είναι η πηγή των ανασφαλειών τους. Αποτιμώντας τες, αποφασίζουν «με ποιους θα παν και ποιους θ’ αφήσουν» και οι περισσότεροι κάνουν την τρυφερή τους επανάσταση, βρίσκοντας τον εαυτό τους μέσα από απροσδόκητα γεγονότα.

Από τα διηγήματά δεν λείπει το χιούμορ. Η ζωή, βλέπετε, δεν προχωρεί αλλιώς. Το χαμόγελο είναι η ανάσα μας, η λύση στα δύσκολα και τα αγχωτικά.

Οι κριτικοί της «Τρυφερής Επανάστασης», καθώς και του προηγούμενου «Γαμήλιου Εσπερινού» επισημαίνουν ότι, αν και γυναίκα, δεν γράφω «γυναικεία λογοτεχνία». Είναι αλήθεια. Δεν μπήκα ποτέ σ’ αυτό το δίλημμα, επειδή για μένα δεν υπάρχει αντρική και γυναικεία λογοτεχνία. Υπάρχει μόνον καλή και κακή λογοτεχνία.

Στο ερώτημα που τίθεται μπροστά σ’ ένα βιβλίο: γιατί να το διαβάσει κανείς, δεν μπορώ να απαντήσω εγώ για την Τρυφερή Επανάσταση. Παραθέτω μικρό απόσπασμα από μία πρόσφατη κριτική της Φιλολόγου Βαρβάρας Καπώνη – Μικέλλη, που ζητήθηκε από το φιλολογικό περιοδικό «Ακτή» της Κύπρου. «…Η Φρίντα Μήτσιου… με τις εικόνες, τους διαλόγους… τη σύζευξη του σοβαρού με το αστείο, το στοιχείο της έκπληξης, το παιγνιώδες ύφος, με την τέχνη ενός λόγου εύληπτου και γλαφυρού, μετουσιώνει λογοτεχνικά ένα μικροσύμπαν, ένα μικρόκοσμο, που επαναστατεί, ονειρεύεται, ελπίζει∙ … βιώνει τον έρωτα, την απώλεια, μετεωρίζεται ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να ελέγξει. Οι ήρωές της, ο Τόμεκ, ο γέρο-αυλητής, η Τσέχα, η Τέρρυ και τα άλλα ενδοκειμενικά πρόσωπα… φανερώνονται από τις πράξεις και τα λόγια τους και από το πλήθος των σημαινομένων και των υπαινιγμών της συγγραφέως… Τώρα ο αναγνώστης καλείται να κάνει τους δικούς του συνειρμούς… η Φρίντα Μήτσιου με την «Τρυφερή Επανάσταση» μας ανοίγει ένα ευρύ πεδίο για συγκινήσεις, σκέψεις και στοχασμούς.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ένας ψεύτικος Άγιος Βασίλης βρίσκει μέσα στα μάτια του παιδιού που τον κοιτάζουν με εμπιστοσύνη τη χαμένη του αθωότητα. Κάπου ανάμεσα σε γυναίκες που ξεχνούν εκείνους που ξέρουν ν αγαπούν, θαμπωμένες από τα φώτα ενός σκιρτήματος που ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι μέχρι ν αποχωρήσει από τη σκηνή ο προδομένος σύντροφος. Ένας κόσμος αφυδατωμένος, που η φλογέρα ενός ηλικιωμένου αρκεί για να ξυπνήσει βιώματα και συγκινήσεις, καθώς τα σπίτια γίνονται άφιλα κτίρια και τα γέρικα χέρια μάλλον ανεπιθύμητα.
Πίσω από τα κάγκελα μιας μακρινής φυλακής όπου ένας δάσκαλος ελπίζει να φωτίσει με μια ακτίνα ανθρωπιάς την γκρίζα καθημερινότητα των κρατουμένων. Κάπου, όπου η ταυτότητα ενός αγοριού υφίσταται την κριτική μιας στενόμυαλης κοινωνίας που τον θάβει πριν πεθάνει και ξεχνά να τον καμαρώσει στη λαμπρή μα μοναχική πορεία του. Ένας κόσμος όπου άνθρωποι ξεκινούν ταξίδι μεγάλο, με σκοπό όχι να λάβουν περιουσίες που δικαιωματικά τους ανήκουν, μα να πουν το στερνό αντίο.
Ένας κόσμος. Ο κόσμος μας. Άνθρωποι διαφορετικοί, που όμως έζησαν και ζουν, γοητεύουν, συγκινούν και οδηγούν τον αναγνώστη στα δύσβατα μονοπάτια της αυτογνωσίας.