"Η ανατροπή είναι αυτή που σε ταρακουνά και σε κάνει να θυμάσαι ολόκληρο το βιβλίο."-ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ ΑΦΟΥ!!!

1) Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας «Η κατάρα των Μάγιερ»; Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να το γράφετε;

Ήταν ο πανέμορφος θρύλος της χαμένης πριγκίπισσας Αναστασίας Ρομανόφ. Είναι ο διασημότερος του 20^ου αιώνα και όταν τον διάβασα μαγεύτηκα. Αυτός ο μυστηριώδης θρύλος ξεκινάει στις 17 Ιουνίου του 1918, μέρα της αυθαίρετης εκτέλεσής όλων των μελών της οικογένειας του Τσάρου από τους μπολσεβίκους στο σπίτι όπου τους κρατούσαν υπό αυστηρό περιορισμό. Τότε, διέρρευσε η πληροφορία πως δύο από τα μέλη της οικογένειας, επιβιώσαν των πυροβολισμών και διέφυγαν. Η φήμη πως η μία, ήταν η μεγάλη αρχιδούκισσα Αναστασία, που πέρασε κρυφά στην Ευρώπη, έγινε ένα από τα διασημότερα μυστήρια της εποχής. Περισσότερες από δέκα γυναίκες ισχυρίστηκαν τότε πως ήταν η χαμένη πριγκίπισσα κάτι όμως που δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ για καμία. Παίρνοντας λοιπόν αυτά τα πραγματικά στοιχεία, και την οικογενειακή αρρώστια που κουβαλούσαν οι Ρομανόφ, την αιμορροφιλία, αποφάσισα να πλέξω ένα μύθο και να αναδείξω τον θρύλο με ένα διαφορετικό τρόπο για μην αναλωθώ στα ήδη γνωστά πράγματα. Ωστόσο ο αναγνώστης μέσα απ’ το μυθιστόρημα θα πληροφορηθεί με λίγα λόγια όλη την πραγματική ιστορία που αφορά εκείνα τα γεγονότα και θα απολαύσει παράλληλα ένα ατμοσφαιρικό και ανατρεπτικό μυθιστόρημα.    

  

2) Δάσος των Στεφανιών, βόρεια της Θεσσαλονίκης πάνω από την λίμνη Βόλβη… Γιατί επιλέξατε να τοποθετήσετε το αρχοντικό των Μάγιερ κοντά στη Θεσσαλονίκη μας;;; (με την ευκαιρία της ερώτησης να καταθέσω πως από τις περιγραφές σας το αγάπησα αφού!!!)

Αρχικά έψαχνα ένα μέρος για να τοποθετήσω το αρχοντικό των Μάγιερ. Φαντάστηκα την Αναστασία να ψάχνει τόπο για το σπίτι της. Την αισθάνθηκα να το θέλει κάπου βόρεια για να θυμίζει κάπως τα δικά τους κλίματα και ταυτόχρονα απομονωμένο. Μπήκα λοιπόν στον χάρτη της Ελλάδας κι έψαχνα. Είδα πολλά. Όταν έπεσα πάνω στο Δάσος των Στεφανιών με γοήτευσε αρχικά η ονομασία του. Μπήκα στο google earth κι άρχισα βλέπω φωτογραφίες και ζωντανές εικόνες και να κάνω την διαδρομή απ’ την Θεσσαλονίκη, στην λίμνη Βόλβη και παραπάνω. Ήταν τόσο κοντά σε αυτό που ήθελα και συνάμα τόσο όμορφο! Και το αποφάσισα. Με είχε ήδη κερδίσει και γοητεύσει όλη αυτή η περιπλάνηση, που σημειωτέο, δεν έχω πάει ποτέ. Είχα βρει όμως αυτό που ήθελα και τα υπόλοιπα για το σπίτι και την διαδρομή προς αυτό, τα έπλασα με τον νου μου με βάση τις ανάγκες της ιστορίας μου. Αν δεν είχαν χρησιμοποιηθεί πολλοί αντίστοιχοι τίτλοι, ίσως να είχα ονομάσει αυτό το βιβλίο «Το σπίτι στο Δάσος των Στεφανιών». 

3) Προσωπικά από το μυθιστόρημα σας λάτρεψα τη γιαγιά Ελισσώ!!! Ποιον ήρωα ξεχωρίσατε εσείς από το βιβλίο σας;

Στην πραγματικότητα δεν τους ξεχωρίζω. Ο κάθε ήρωας έχει τα δικά του στεγανά. Περνάω μαζί του όλες τις χαρές και τις έγνοιες του. Ακόμα και με τους κακούς. Πρέπει να μπω βαθιά στην ψυχή όλων τους και να γράψω την δική τους αλήθεια. Βέβαια με τους κεντρικούς ήρωες έρχεσαι λίγο πιο κοντά γιατί περνάς περισσότερα πράγματα μαζί τους. Η Ελισσώ, ας  πούμε, που είναι η κεντρική ηρωίδα μου σε αυτό το βιβλίο, δεν είναι αναγκαστικά η αγαπημένη μου, πολλές φορές διαφωνούσα με όσα έλεγε και έκανε, όμως αυτή ήταν η Ελισσώ και εγώ έπρεπε να αποδώσω σωστά τον χαρακτήρα της. Και κάπως έτσι την αγάπησα. Είχε κι αυτή τους καημούς και τις πληγές της που της έδιναν πολλά ελαφρυντικά γιατί είναι ένας άνθρωπος που δείχνει σκληρός όμως στην πραγματικότητα τα κίνητρά της είναι από καθαρή και ατόφια αγάπη.

4) Σε όλα σας τα βιβλία  συναντάμε ανατροπές και στα περισσότερα δεν είναι μόνο μία. Πιστεύετε ότι είναι δυνατό σημείο η ανατροπή σ’ ένα μυθιστόρημα;

Ναι, ίσως το σημαντικότερο. Η ανατροπή είναι αυτή που σε ταρακουνά και σε κάνει να θυμάσαι ολόκληρο το βιβλίο. Αν μάλιστα είναι και έξυπνα δοσμένη τότε μπορεί να το απογειώσει. Γιατί μια ανατροπή δεν χτίζεται ξαφνικά και αυθαίρετα. Πρέπει να την βάζεις κάθε τόσο σε μικρές αόρατες δόσεις με τρόπο όμως που να μην το καταλαβαίνει ο αναγνώστης. Κι όταν του αποκαλύπτεται, τότε σκέφτεται και απορεί, «ναι! Πώς δεν το είχαν φανταστεί;»

5) Πιστεύετε ότι η μοίρα ή οι πράξεις των ηρώων έχουν τον πρώτο ρόλο σε όσα συμβαίνουν;

Η Μοίρα στην ζωή όλων μας έχει ένα παράξενο ρόλο πόσο μάλλον στων ηρώων ενός βιβλίου. Όμως για τους Μάγιερ κουβαλάει δύσκολα γεγονότα και πολλές θλίψεις. Κάποια πράγματα δείχνουν αναπόφευκτα γι’ αυτούς και εκεί στήνεται το μυστήριο και η δύναμη της ιστορίας και της κατάρας που τους κυνηγά. Στην ουσία όμως είναι άρρηκτα δεμένη με τις πράξεις τους.

6) Τι είναι αυτό που δυσκολεύει περισσότερο έναν συγγραφέα; Να βρει το θέμα του, να εξελίξει την ιστορία του ή να το ολοκληρώσει;

Για μένα προσωπικά, πιστεύω πως περισσότερο χρόνο και δυσκολία μου παίρνει να αποφασίσω τι θέλω να γράψω. Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι και ψάχνω διαρκώς καινούργια πράγματα. Θέματα με ενδιαφέρον που δεν έχουν καταπιαστεί πολλοί ως τώρα. Η εξέλιξη και η ολοκλήρωση είναι μια άλλη διαδικασία που δεν με δυσκολεύει πολύ. Τα γεγονότα και οι χαρακτήρες χτίζονται στο μυαλό μου σχετικά εύκολα και το τέλος είναι η λύση όλων των περιπετειών που έχεις δημιουργήσει. Κακά τα ψέματα όμως. Το τέλος κάθε βιβλίου μπορεί να σου αλλάξει την γνώμη για όλα όσα διάβασες σε ένα μυθιστόρημα. Ένα βιαστικό ή ανολοκλήρωτο τέλος μπορεί να διαλύσει τα πάντα. Για να ολοκληρωθεί σωστά μια ιστορία, πρέπει να δώσεις σαν συγγραφέας ικανοποιητικές απαντήσεις σε όλα όσα έχεις θίξει. Να δικαιώσεις του ήρωες ή να τους τιμωρήσεις ανάλογα με τα πεπραγμένα τους. Οπότε και η ολοκλήρωση ενός βιβλίου είναι πολύ σημαντική.  

7) Ο καθένας έχει στο μυαλό του μια εικόνα για τους συγγραφείς της αρεσκείας του, βασισμένη στα γραπτά τους και στις απαντήσεις των συνεντεύξεων που δίνουν. Μιλήστε μου λίγο για σας, για την καθημερινότητά σας, γι’ αυτά που αγαπάτε να  κάνετε κι αυτά με τα οποία είστε αναγκασμένη να συμβιβάζεστε. Διαφέρει πολύ η ζωή ενός συγγραφέα από αυτή των αναγνωστών του;

Στο κομμάτι της δουλειά του μπορεί να διαφέρει. Εγώ για να γράψω χρειάζομαι πλήρη απομόνωση και συνεχή δουλειά για μήνες μέχρι να ολοκληρώσω την ιστορία μου. Κάπως δηλαδή σαν αυτό που ζούμε τώρα, μια ιδιότυπη καραντίνα. Τον υπόλοιπο καιρό νομίζω πως κάνω πράγματα που κάνει ο περισσότερος κόσμος.

8) Ποια βιβλία διαβάσατε πρόσφατα (βοήθησε ίσως το #μένουμεσπίτι να διαβάσετε περισσότερα;), τα αγαπήσατε και θα μας τα προτείνατε ανεπιφύλακτα;

Η αλήθεια είναι ότι τον χειμώνα που είναι η περίοδος που γράφω δεν διαβάζω πολύ. Ωστόσο απ’ τα αγαπημένα βιβλία που διάβασα πρόσφατα είναι το «Η προσευχή της Μάντισσας» της Γιώτας Γουβέλη «Εξιλέωση» της Άννας Γαλανού, και «Μια νύχτα ακόμη» του Κώστα Κρομμύδα. Είναι κάτι σαν συνήθεια να διαβάζω αυτούς τους συναδέλφους γιατί δεν με απογοήτευσαν ποτέ.

9) Αγαπημένο σας είδος μουσικής; Ακούτε μουσική κατά τη διάρκεια της συγγραφής ή προτιμάτε την …απόλυτη ησυχία;

Ακούω πολλά είδη μουσικής ανάλογα με την ώρα και τα κέφια μου. Όμως όταν γράφω θέλω απόλυτη ησυχία. Νέκρα. Ούτε μύγα να μην πετάει. Για αυτό γράφω συνήθως τους μήνες που τα παράθυρα είναι κλειστά και πάντα απομονωμένη στο γραφείο μου.  

10) Η κατάρα των Μάγιερ κυκλοφόρησε πρόσφατα αλλά, έχοντας στο νου τη συζήτηση μας σε προηγούμενες παρουσιάσεις βιβλίων σας, θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο…

Αυτό που είχα ξεκινήσει για φέτος το έχω ήδη ολοκληρώσει. Δεν θα είναι όμως αυτό που θα έρθει σαν επόμενο βιβλίο στα χέρια σας. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις αυτόν τον καιρό και αν όλα πάνε καλά, τον Μάρτιο του 2021, θα βγει το επόμενο βιβλίο μου. Και βρίσκομαι ανάμεσα σε δύο. Το ένα είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, βασισμένο στην πραγματική ιστορία μιας γυναίκας που κρύβει πολλές και μεγάλες αλήθειες. Το άλλο, είναι μια ανατρεπτική θεωρία με μεταφυσικές πινελιές, δυνατό έρωτα, συγκινήσεις και πολύ αγωνία, που πιστεύω πως με όλα αυτά που ζούμε, θα έχει να πει πολλά. Θα δούμε.   

                  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για περίπου δέκα χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η Πόλη Φοβάται με το διήγημα …για ένα τσιγάρο! Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Όταν Στέρεψε η Αντοχή (2013), Πέρα από τις Κόκκινες Γραμμές (2014), Ακόμη Θυμάμαι (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Όσα δεν Έγιναν Λέξεις (2016) και Μυστική Διαθήκη (2018). Επικοινωνία με τη συγγραφέα: eleni8047@gmail.com facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou Instagram: eleni.galinou

Η Ιρίνα ξέρει ότι είναι υιοθετημένη και ότι οι μοναδικές συγγενείς της, γιαγιά και θεία, ζουν αποτραβηγμένες κάπου στη βόρεια Ελλάδα. Παρά την αντίθετη άποψη της θετής της μητέρας, αποφασίζει να επισκεφθεί το σπίτι όπου γεννήθηκε και εγκατέλειψε μωρό, για να τις γνωρίσει και να τις καλέσει στον γάμο της.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατάει το πόδι της σε εκείνο το σπίτι γεννιέται μέσα της μια περίεργη αίσθηση. Ο χρόνος φαίνεται σαν να έχει σταματήσει, τόσο για το σπίτι όσο και για τους ενοίκους του, κι ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τα πάντα. Σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ανορθόδοξα γεγονότα και ακραίες καταστάσεις, καθώς μια καλά κρυμμένη αλήθεια ζητά να βγει στο φως.

Κι αυτή θα είναι μόνο η αρχή...

Σφοδροί έρωτες, προδοσίες, θάνατοι, ίντριγκες και αποκαλύψεις θα αρχίσουν να αναδύονται από το παρελθόν, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα. Η Ιρίνα θα βρεθεί εκτεθειμένη και θα κινδυνέψει τόσο εκείνη όσο και το παιδί που μεγαλώνει μέσα της.

Θα καταφέρει, άραγε, να βγει αλώβητη απ’ όλα αυτά;
Και ποια σχέση μπορεί να έχει η προγιαγιά της Αναστασία με τους τελευταίους τσάρους του Οίκου των Ρομανόφ;