ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
για το "ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ"
από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

«Άξιος είναι εκείνος που μπορεί και βλέπει τις αλήθειες των άλλων» μας λέει η Ιουλίτσα σε μια εξομολόγησή της. Την πολλαπλότητα της αλήθειας αρχικά θέλησα να καταδείξω γράφοντας το βιβλίο, όπως και την ειδοποιό διαφορά που έχει η πίστη/πεποίθηση, σε σχέση με τη γνώση.

Θέλησα να εναντιωθώ στην ιδέα πως εκείνο που πιστεύουμε ως ορθό ότι και πράγματι είναι… Έτσι κατασκεύασα την Ιουλίτσα, τον Γιωργίκη και στην πορεία κι άλλους ήρωες κι αυτούς θα πω, με τις δικές τους ξεχωριστές αλήθειες.

Κατόπιν, τους ψυχογράφησα όλους ξεχωριστά, αναζητώντας τις αιτίες που τους οδήγησαν στις πράξεις τους. Είναι πράγματι απίστευτες οι διεργασίες που συμβαίνουν μέσα μας πριν από μια απλή έστω συμφωνία. Διεργασίες που εξετάζουν αυτόματα: αποτελέσματα, επιθυμίες, πάθη, θυμούς, απωθημένα, διδασκαλίες, γνώμες τρίτων και πόσα άλλα…

Μίλησα εξ’ ονόματος του κάθε ήρωα, περιγράφοντας τις καταστάσεις όπου εμπλεκόταν -κι αυτό είναι το σπουδαίο για μένα- με τον τρόπο τον ιδιαίτερο του καθενός. Έψαξα και ανάδειξα τα επιχειρήματα, τις ανησυχίες, τους φόβους, τις οργές τους. Απόλαυσα τις λέξεις τους, τις αντιδράσεις τους, την αφέλεια ή την πονηριά τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι πράξεις των ηρώων να συμβούν ως κάποιο φυσικό αποτέλεσμα, ως μια φυσική συνέπεια απόλυτα δικαιολογημένη από τον ψυχισμό τους.

Λάτρεψα τον απλοϊκό χαρακτήρα του Σωτηράκη, τον τρόπο που εκφραζόταν ο Γιωργίκης, την ανθρώπινη αδυναμία της Στάσας που απίστησε κι όλες τις αλήθειες, τις από καρδιάς βγαλμένες της πρωταγωνίστριας Ιουλίτσας. Ιδιαίτερα αυτές θα επιμείνω.

Κακά τα ψέματα δεν υπάρχει κανείς τέλειος ανάμεσά μας και πολύ καλά κάνουμε κι έχουμε τις αδυναμίες μας. Ποιος άλλωστε θα άντεχε κάποιον τέλειο δίπλα του; Οι ήρωες των βιβλίων μας λοιπόν, οφείλουν να είναι όμοιοι με εμάς κι εμείς κοιτώντας την ψυχή τους να βρίσκουμε μέσα τους, κομμάτια του δικού μας εαυτού, κομμάτια που ίσως δεν θα φανερώναμε ποτέ.

Τέλος θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Ψυχογιός για την αγάπη με την οποία αγκάλιασαν το «Προξενιό της Ιουλίας» ως έργο και εμένα ως συγγραφέα.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Το προξενιό της Ιουλίας Βένιου με τον μεγαλοκτηματία Γιωργίκη Προβιό έμελλε να γίνει το σπουδαίο νέο ολάκερου του κάμπου της Λάρισας. Έπειτα από μερικά χρόνια, ο επίλογος του γάμου της σφραγίζεται με τη δολοφονία του συζύγου και της τρίχρονης κόρης της. Η ίδια, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο, παραμένει αμίλητη, αποδεχόμενη τη μοίρα και, συνεκδοχικά, την ενοχή της.
Έξι ημέρες πριν από την εκτέλεσή της, η νεαρή δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα προσπαθεί να της πάρει μια συνέντευξη μέσα στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου και κρατείται? στο πλευρό της ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας.
Οι αχνές μνήμες της καταδικασμένης, που δείχνει να ξυπνάει από τον λήθαργο, θα τους γυρίσουν πέντε χρόνια πίσω, στη μετεμφυλιακή εποχή τον Δεκέμβριο του 1949. Η αφήγησή της γεννά και στους δύο ζωηρές υποψίες πως υπάρχει μια «πλάγια ιστορία», μια δεύτερη εξήγηση των γεγονότων που η αποδοχή και απόδειξή της μπορεί να την αθωώσει. Αλλά ο χρόνος που τους απομένει είναι λιγοστός.

Υποθέσεις, συνδέσεις γεγονότων, συνειρμοί, αποφάσεις κι ένας αγώνας δρόμου για να αποδείξουν την αθωότητά της, ενώ οι δείκτες του ρολογιού έχουν ξεκινήσει ήδη να μετρούν αντίστροφα. Τα γεγονότα δικαιολογούν κάθε ψήγμα αισιοδοξίας.

Η αλήθεια, όμως, δεν έχει φανερώσει την τελική της όψη...