ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ-ΜΙ_ΦΑΡΙΑ-ΜΑΝΙΑΤΟΓΛΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

ΜΙ ΦΑΡΙΑ-ΜΑΝΙΑΤΟΓΛΟΥ
για το "ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ"
από τις εκδόσεις Ωκεανός.











Στο βιβλίο μου «Παράθυρα στο Αύριο», που εκδόθηκε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ωκεανός, προσπαθώ να παρουσιάσω και να “ανασκαλέψω” ανησυχίες και προβληματισμούς που πιστεύω ότι, σε κάποια έστω φάση της ζωής, απασχολούν και είναι κοινά σε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ανθρώπων: η αναζήτηση της ευτυχίας και του πώς, και εάν, μπορούμε να την επιτύχουμε, η αυτογνωσία, η σχέση με τον εαυτό μας, οι σχέσεις μας με τους πλησίον μας, τους ανθρώπους εν γένει αλλά και με τον κόσμο.

Συνήθως, και δη σε περιόδους που η ζωή μας ρέει κάπως ομαλά, χωρίς σημαντικά σκαμπανεβάσματα και αρκετά ικανοποιητικά, οι περισσότεροι από εμάς τη ζούμε απλώς, χωρίς να διερωτόμαστε και πολύ για το τι είδους χαρακτήρα έχουμε διαμορφώσει και για το τι πορεία, τι επιλογές και τι φερσίματα έχουμε υιοθετήσει.

Άπαξ όμως και βρεθούμε μπροστά σε δυσκολίες, σε αδιεξόδους, σε σημεία καμπής και στο πάρσιμο καθοριστικών αποφάσεων, υποχρεωνόμαστε εκ των πραγμάτων, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε την κρίση, να σταθούμε έστω λίγο _ας είναι μόνο και μόνο για την αναζήτηση λύσεων για τα υφιστάμενα προβλήματα_ σε ένα πιο βαθύ ψάξιμο του εαυτού μας και της θέσης μας απέναντι σε εμάς τους ίδιους και στους συνανθρώπους μας.

Κάπως αυτό συμβαίνει και στις τέσσερις πρωταγωνίστριες του μυθιστορήματος.

Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, σε ποικίλες και διάφορες φάσεις και ηλικιακές περιόδους της ζωής, τυχαίνει να βρεθούν επιτακτικά αντιμέτωπες με πολλά και διαφορετικά προβλήματα – που είτε τις κατατρέχουν από παλιά, είτε τους τα φέρνει η ανεπίσχετη πορεία της ζωής. Προβλήματα που, παρά τη διαφορετική φύση τους, ουσιαστικά τις οδηγούν σε ίδια ή παρόμοια υπαρξιακά διλήμματα, αγχωτικά κρεσέντο, οδυνηρές καταστάσεις, αβεβαιότητες, αμφιβολίες και απογοητεύσεις, καμιά φορά ακόμη και στα όρια της κατάρρευσης…

Τέσσερις λοιπόν γυναίκες, σε τέσσερις διαφορετικές ηλικίες, με τέσσερις διαφορετικούς χαρακτήρες. Η καθεμία με τις δικές της στενοχώριες, αγωνίες και ανασφάλειες. Με τα δικά της φαντάσματα. Με τους δικούς της τρόπους αντιμετώπισης και καταπολέμησης όσων στοιχειώνουν τη ζωή της. Με τα δικά της μέσα και πρακτικές για να προσπαθήσει να επιλύσει όσα μπαίνουν εμπόδιο στην ψυχική της γαλήνη, στις αρμονικές σχέσεις με τους άλλους, στη χαρά της ζωής, στην ευτυχία.

Θα καταφέρουν άραγε οι “ηρωίδες” να καθορίσουν στόχους, να χαράξουν πορείες, να βρουν την πολυπόθητη εσωτερική ισορροπία, την ομαλή συνύπαρξη με τους άλλους, τον τρόπο αναζήτησης της ευτυχίας; Πώς και γιατί θα επιχειρήσει η καθεμία τους να τα επιτύχει αυτά;

Αυτό είναι το στοίχημα που θέτουν, συνειδητά ή λιγότερο συνειδητά, στον εαυτό τους τα κύρια πρόσωπα του μυθιστορήματος. Αυτό, λόγου χάριν, επιχειρεί κάποια στιγμή και η Χριστίνα, η μία από τις πρωταγωνίστριες:

Η Χριστίνα είχε επιτέλους βάλει εμπρός τη διαδικασία ανάλυσης των χρόνιων προβλημάτων της και αναθεώρησης κατευθύνσεων και στόχων για τη μετέπειτα ζωή της.

Οι ψυχικές ζυμώσεις που από καιρό είχαν ξεκινήσει μέσα της (από τότε δηλαδή που είχε νιώσει ότι πλέον δεν πήγαινε άλλο, ότι ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι και δεν γινόταν να συνεχίσει να αγνοεί του παρελθόντος τις επιπτώσεις) έδιναν τώρα τους πρώτους τους καρπούς. Ένιωθε έτοιμη, συναισθηματικά και διανοητικά, για να εξάγει συμπεράσματα και αποφάσεις.

Και αυτό λοιπόν προσπαθούσε να κάνει.

Τι θα κάνει άραγε η Χριστίνα; Και η Αγνή, η Μάγδα, η Νατάσσα; Πώς θα συνεχίσουν αυτές οι γυναίκες στο μονοπάτι της ζωής;…  

Εύχομαι, πέρα από την καθαρά ψυχαγωγική πλευρά του βιβλίου, τα ζητήματα που θίγονται κατά τη διάρκεια της πλοκής να γίνουν αφετηρία σκέψεων για όσους αναγνώστες το επιθυμήσουν, αλλά και να μπορούν ίσως να συμβάλουν, έστω ελάχιστα, στο να τους βάλουν να ανα-προσδιορίσουν επιλογές, κατευθύνσεις και φερσίματα που ενδεχομένως τους φανούν χρήσιμα και ευεργετικά στην πορεία της ζωής τους. 

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ζωντοχήρα εδώ και χρόνια, η Χριστίνα, χωρίς παιδιά ή άλλες υποχρεώσεις, φοβερή στο κρεβάτι… Τι άλλο να θέλει ο Θάνος;  Γι’ αυτό και επέμεινε να τα ξαναφτιάξουν όταν, δύο φορές στο παρελθόν, αυτή διέκοψε μαζί του. 

Αποπειράθηκε τότε, είναι η αλήθεια, να την αντικαταστήσει με κάποια άλλη, αλλά οτιδήποτε δοκίμασε ήταν πολύ υποδεέστερο. Έβαλε λοιπόν γρήγορα τα δυνατά του να την ξανακατακτήσει. 

Είχε μάθει κάπως τα κουμπιά της: ωραίους τρόπους, γαλαντομία, κολακεία… Και, πρώτα απ’ όλα, την απέχθειά της προς τη μοναξιά. Οπότε, δεν έπρεπε να της δίνει το χρονικό περιθώριο μήπως και γνωρίσει κάποιον άλλο και επομένως δεν ενδώσει στη νέα πολιορκία του. Γιατί η περίπτωσή της ήταν ιδανική: δεν ενδιαφερόταν για γάμο ή σοβαρή δέσμευση, και πάνω από όλα τέλεια στο κρεβάτι. Χωρίς καθόλου αναστολές, όπως τόσες άλλες Ελληνίδες...

Ένα μυθιστόρημα αυτοσυνειδητοποίησης και ωριμότητας που απευθύνεται στον καθημερινό άνθρωπο, άμεσο, καλογραμμένο και  απόλυτα ικανοποιητικό.