Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε την συγγραφέα κ.Πέμη Γκανά μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!
Η Πέμη Γκανά γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Χολαργό. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και έκανε το μεταπτυχιακό της, Ψυχολογία του καταναλωτή, στο Πανεπιστήμιο John Moores του Λίβερπουλ. Χρονογραφεί κάθε εβδομάδα στο grpost.blogspot, κρατώντας τη στήλη "Μεταξύ μας με καφέ και τσιγάρο". Το μυθιστόρημα "Kairlov" είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Ξεκίνησα να διαβάζω από πολύ νωρίς.
Μεταφερόμουν σε κόσμους παράλληλους και ήταν, αρχικά, ένα παιχνίδι, πολύ σύντομα όμως έγινε ανάγκη, ανάσα, και γιατί όχι; Διαφυγή...
Θυμάμαι πως το πρώτο μου βιβλίο ήταν το κοριτσίστικο “Η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς”, έπειτα με καθήλωσε ο Ιούλιος Βέρν, άλλοτε με τα ταξίδια του στα έγκατα της γης, άλλοτε πάλι 20,000 λεύγες κάτω από την θάλασσα, κι αμέσως μετά στην Τρανσιλβανία και στον Πύργο των Καρπαθίων...
ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα; Σαν έφηβη με κέρδισε η κλασική λογοτεχνία, σαν ενήλικας πάλι, διαβάζω ακατάπαυστα, προτιμώντας συγγραφείς που αγαπούν τα ιστορικά μυθιστορήματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα; Σαφώς και είναι η δυσκολότερη ερώτηση, πως να διαλέξεις άλλωστε, ανάμεσα σε τόσες αξεπέραστες πένες; Θα κάνω όμως μια προσπάθεια. Ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, με τα αντιπολεμικά του μηνύματα, είναι από τους πλέον αγαπημένους μου. Ξεχωριστή θεση στην καρδιά μου - και στην βιβλιοθήκη μου- κατέχει η σκληρή γραφή του Ούγκω Κλάους, ο συγκλονιστικός Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ, ο Ισραηλινός Άμος Οζ, αλλά και οι Αμερικάνοι, Φόκνερ και Ντόκτορόου. ...Και κάθε στιγμή που περνά, μου έρχονται στο νου πλήθος άλλων, εξίσου αγαπημένων, όπως ο Μίλαν Κούντερα, ο Γκούντερ Γκρος, ο Πάτρικ Ζίσκιν και η Βιρτζίνια Γουλφ με τον “Ορλάντο” της, η Άννα Αχμάτοβα...
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Πραγματικά δεν θυμάμαι πότε έγραψα για πρώτη φορά. Ίσως να ήταν κάποια παραμύθια, που αργότερα έγιναν διηγήματα. Ίσως από τη στιγμή, ακριβώς, που έμαθα να γράφω, να σκάρωσα και την πρώτη μου ιστορία.
Δεν θυμάμαι κάτι άλλο, μόνες γραφές, γραφές, γραφές.
Έτσι απλά...
Όπως σας είπα και πριν, η γραφή ή η συγγραφή-αν προτιμάτε- είναι περιπλάνηση και μονοπάτια, και εγώ από μικρό παιδί ήθελα μόνο να περιπλανιέμαι, τίποτα δεν με γέμιζε (και δεν με γεμίζει) περισσότερο.
Κοιτάξτε , είμαστε εδώ, μαζί, μιλάμε, και σε λίγο μπορεί να γεννηθεί μια ιστορία κάπου στην παραγκούπλη ή στις ακτές της Βραζιλίας, στα πορνεία, ή ακόμη, στην Τσαρική Ρωσία, ή στις στέπες της απέραντης χώρας. Όλα, είναι ένα ταξίδι και ευτυχώς ούτε τα όρια είναι ευδιάκριτα, ούτε, βεβαίως, και τα σύνορα.ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας KAIRLOV και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο; Ο Κάιρλοφ γεννήθηκε μέσα σε ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής, όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα μικρό διήγημα με τον προκλητικό (?) -όπως θεώρησα, τότε, τουλάχιστον- τίτλο “Το στρατόπεδο των ερώτων” ... Είδα μπρος μου δυο γυναίκες να πίνουν από ένα φλιτζάνι τσάι. Το σαμοβάρι κάπου στο πλάι υποδήλωνε την Ρώσικη καταγωγή τους, κρυφοκοιτάζοντας δε, από το παράθυρό τους, είδα, τον Νέβα αγριεμένο. Αναγνώρισα αμέσως την εποχή, τσαρική Ρωσία, και την πόλη, την απαστράπτουσα, Αγία Πετρούπολη. Ο σπόρος είχε ήδη φυτευτεί, πολύ σύντομα άρχισαν να ξεπετάγονται ιστορίες, και πρόσωπα που πλαισίωσαν τους αρχικούς ήρωες, οι οποίοι αυτονομήθηκαν, και τράβηξαν κατά όπως όριζαν τις ζωές τους. Εγώ έμεινα να τους αφουγκράζομαι και να τους παρατηρώ. Ό,τι κάνει ένας “γραφιάς”δηλαδή... Ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι το όνομα του “κακορίζικου” (όπως, τουλάχιστον, τον χαρακτηρίζει η ηρωίδα μας, η Αναστασία Ιβάνοβνα Κορλόφσκι) πύργου, όπου τα πάντα εξελίσσονται, εν κρυπτώ, στα σπλάχνα του.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Μια και είναι το πρώτο σας βιβλίο και δεν γνωρίζουμε τη γραφή σας τι πιστεύεται ότι προκαλεί τον αναγνώστη να σας διαβάσει,να σας γνωρίσει?Το εξώφυλλο?Το οπισθόφυλλο?Πείτε μου δυο λόγια για την ιστορία.....
Το εξώφυλλο είναι, σίγουρα, η πρώτη ματιά, η πρώτη εντύπωση, η γνωριμία με τον συγγραφέα, στο οπισθόφυλλο, νομίζω, πως φαίνεται η γραφή.
Προσωπικά πάντα ξεφυλλίζω τα βιβλία όταν στέκομαι μπροστά στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Έχει τύχει να με κερδίσει ένα βιβλίο διαβάζοντας τυχαία λίγες μόνο γραμμές, ενώ το εξώφυλλο αρχικά δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον... Και vice versa φυσικά!
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από το έργο σας και γιατί?
Η Αναστασία Ιβάνοβνα, η ηρωίδα μας, και η αρσενική της εκδοχή, ο Σέργιος Λεμπέσκι, είναι οι δυο περισσότερο αγαπημένοι.
Την Αναστασία Ιβάνοβνα την θαυμάζω για το σθένος, και την δυνατότητα της να αναγεννάτε ξανά και ξανά από τις στάχτες της. Το θάρρος, το πείσμα και η επιμονή της, είναι αξιοθαύμαστα. Ο στόχος της, ένας και μοναδικός, να μην αφήσει την γενιά της να σβήσει, την κρατά ζωντανή. Είναι ο άνθρωπος που δεν σταματά, και συνεχίζει ακλόνητος να αντιμετωπίζει τα ανυπέρβλητα εμπόδια με τόση δύναμη! Ο Σέργιος Λεμπέσκι, ο διπλωμάτης Λεμπέσκι, είναι δολοπλόκος. Χειραγωγεί τα πλήθη, κατευθύνει την κοινή γνώμη, κινεί τα νήματα της απόλυτης εξουσίας και στέκει πάντα στην σκιά. Δυναμικός, οξυδερκής, καινοτόμος, ευφάνταστος, διαθέτει αυτήν την ικανότητα να υπολογίζει την επόμενη κίνηση του αντιπάλου του, να βλέπει πέρα από το προφανές... Δεν τον θέλεις απέναντί σου αυτόν τον ευφυέστατο άντρα. Ευτυχώς για την Αναστασία Κορλόφσκι, είναι ορκισμένος σύμμαχός της!
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πρόσφατα, αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο? Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες?
Γράφω συνεχώς, ο Κάιρλοφ μπορεί να βρήκε τον δρόμο του πριν από ενάμισι χρόνο, όμως έχει γραφτεί αρκετά χρόνια πριν.
Έτσι, το επόμενο μυθιστόρημα μου, είναι ήδη έτοιμο, προς έκδοση...ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Διαβάζω τον Ιούδα του Άμος Οζ! Απλά καθηλωτικό!
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία.Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά..
“Περιπλανήσου, μην ριζώνεις” είναι η αγαπημένη μου φράση και μέσα από τις γραφές, ελπίζω, εύχομαι, να καταφέρω να σας πάρω μαζί μου, σε άλλους και άλλες εποχές.
Η “Θεσσαλονίκη” το μελοποιημένο ποίημα του Καββαδία είναι το τραγούδι που αποζητώ περισσότερο, μιλά για ταξίδια (βλέπετε; πάλι η περιπλάνηση) σέρνει θύμησες, εικόνες, προσευχές, χαμένες αγάπες, και μια απροσδιόριστη μελαγχολία σε τυλίγει.
«Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
-Άγιε Νικόλα φύλαγε κι Αγιά Θαλασσινή.-
Τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει, παιδί του Modigliani,
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κ’ οι δυο Μαρμαρινοί».
Από ταινίες ξεχωρίζω το πολιτικό θρίλερ “Τhe ides of March” (Αι Ειδοί του Μάρτη). Έχει να κάνει με την εξουσία και τα παιχνίδια χειραγώγησης, το συναντούμε και στην επίσης αγαπημένη μου ταινία το “Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου