ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ-Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ-ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΙΡΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Δείτε περισσότερα για την κ.Τσακίρη ΕΔΩ

"Ιφιγένεια Ο κύκλος της σιωπής Αληθινή ιστορία" βλέπω στο εξώφυλλο και
"Μα τι το σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;"ρώτησα την Ιφιγένεια σ'εκείνη την πρώτη γνωριμία μας,το χειμώνα του 1997.Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά ,φρικτά...Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια,που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ.Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη.Όλες μαζί ισοπεδωτικές.... '' 
διαβάζω στην αρχή του οπισθόφυλλου. 
Και αναρωτιέμαι να το διαβάσω?Θα το αντέξω?Θα μπορέσω να το διαχειριστώ?Έχω μια ευαισθησία,όπως όλοι μας πιστεύω,όταν πρόκειται για βιβλία που περιγράφουν κακοποίηση παιδιών!!!Κάποιες φράσεις/σκέψεις της Ιφιγένειας στην πρώτη σελίδα,στον πρόλογο και τον επίλογο που διάβασα ξεφυλλίζοντας το σ'ένα βιβλιοπωλείο με ώθησαν να το αποκτήσω και να το διαβάσω.Και δεν το μετανιώνω.Ακόμα κι αν το στομάχι μου ήταν ''σφιγμένο'' καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης!!!Ακόμα και αν πονούσα διαβάζοντας τα όσα πέρασε στη ζωή της η Ιφιγένεια...Όλα ξεκινούν από την τρυφερή,παιδική της ηλικία όταν αρχίζει ο παΤέρας της να την παρενοχλεί σεξουαλικά παρουσιάζοντας  το σαν ...παιχνίδι,σαν κάτι φυσιολογικό και όντας πολύ μικρή η ίδια, στην αρχή, δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει ...και ακολουθεί ο βιασμός,η κακοποίηση σωματική μα κυρίως ψυχική τόσο από τον παΤέρα(ς) της αλλά και από αρκετούς άλλους που βιάζονται να κρίνουν και να κατακρίνουν και να οδηγήσουν την Ιφιγένεια σε σκοτεινά μονοπάτια,στα μονοπάτια των ουσιών που τα βλέπει ως τη μόνη διέξοδο....Και η πορεία της στη ζωή δύσκολη που μόνο πόνο της επιφυλάσσει.Δεν αναλύω περισσότερο την πλοκή ανακαλύψτε την μόνοι σας αν το αντέχετε.Και αν κάποιοι ισχυρίζονται πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται, και πως ο Θεός μας δίνει όσα αντέχουμε, στην περίπτωση της Ιφιγένειας αναρωτιέμαι που ήταν ο Θεός?Ή που ήταν η μηΤέρα της(εξίσου ένοχη με τον πατέρα της)και η κοινωνία αφού η αδιαφορία και η απόρριψη τους αποτελούν εξίσου θανάσιμα χτυπήματα για τον ψυχισμό της Ιφιγένειας και την οδηγούν σε λάθος επιλογές...
Ένα μεγάλο μπράβο στην κυρία Τσακίρη που ωμά,ρεαλιστικά μας περιγράφει αυτά που πέρασε η Ιφιγένεια και ένα ακόμα μεγαλύτερο στην Ιφιγένεια που αποφάσισε να γίνει βιβλίο η ζωή της για τρεις λόγους :να λυτρωθεί, να αφυπνήσει και να διδάξει.Όπως η ίδια λέει: 
"Ακόμα και στο τρίπτυχο Βία-Ναρκωτικά-Ασθένεια υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα.Μέσα στην ασχήμια της ζωής υπάρχει ομορφιά όταν θέλεις να τη δεις.Αρκεί να έχουμε τη θέληση και τη δύναμη να τη διακρίνουμε.Πίσω από τις ταμπέλες που τόσο εύκολα βάζουμε σ'ένα παιδί χοντρό,άσχημο,άρρωστο,καρκινοπαθές,διαβητικό υπάρχει μια εύθραυστη παιδική ψυχή." και 
"Πίσω από τον κοινωνικό στιγματισμό ενός παιδιού που τρύπησε τις φλέβες του με σύριγγα υπάρχει ένα παιδί που είχε όνειρα,αλλά κάποιος τα ποδοπάτησε.Πίσω απ'όλες τις αυθαίρετες ταμπέλες που αφορούν ανθρώπους υπάρχουν άνθρωποι.Άνθρωποι που πόνεσαν,που λύγισαν,που σύρθηκαν στα πατώματα.Το να είσαι ναρκομανής δεν είναι επιλογή.Είναι κατάληξη.Κατάληξη αρρωστημένης ψυχολογίας." και τέλος 
"Ο τρίτος λόγος είναι πως ήθελα να μάθει ο κόσμος τι ακριβώς σημαίνει κακοποίηση.-Τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες?-Τι σημαίνει βιασμός?-Τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της κακοποίησης ενός παιδιού και τι την ακολουθεί?Πως πείθεται να υπογράψει σύμβαση σιωπής?" 
Πιστεύω ότι πρέπει να διαβαστεί όσο κι αν μας πληγώνουν αυτά που πέρασε η Ιφιγένεια και όπως συνεχίζουμε να μαθαίνουμε δυστυχώς και άλλα παιδιά.

ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
«Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές. 

Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος? συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της. 


Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.