ο Σύλλογος Σαμίων Θεσσαλονίκης Ο Πυθαγόρας και οι εκδόσεις Ψυχογιός
σας προσκαλούν την Πέμπτη 16 Μαρτίου στις 19.00 στην παρουσίαση
του βιβλίου της κ.Τέσυς Μπάιλα "ΑΓΡΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ''.
Στις άγριες θάλασσες της κατεχόμενης Ελλάδας υπάρχει ένα μυστικό ελευθερίας που το γνωρίζουν μόνο οι γενναίοι. Η «Ευαγγελίστρια», το καΐκι της διαφυγής, δε μεταφέρει ανθρώπους∙ μεταφέρει την ελπίδα της εθνικής ξαστεριάς στην πιο σκοτεινή στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας. Κατακτητές και πατριώτες, διώκτες και κυνηγημένοι, όλοι τους στρατευμένοι σ’ έναν πόλεμο που θα κρίνει το μέλλον του κόσμου. Από τον ασυμβίβαστο καπετάν Μιλτιάδη Χούμα μέχρι την καρτερική Ελένη του, μικροί και μεγάλοι ήρωες στροβιλίζονται σ’ ένα έπος που εκτυλίσσεται στην πανάρχαια θάλασσα του Ομήρου. Τι απέμεινε από αυτή τη φοβερή αντάρα; Μνήμες και βοές μέσα στον χρόνο αλλά και η ζωή αυτών των ανθρώπων, πλούσια σε ιδανικά, σε όνειρα, σε έρωτες και πάθη. Ζωή μοιρασμένη σε επεισόδια που θα αδυνατούσε να συλλάβει και η πιο τολμηρή φαντασία.
Μια μυθιστορηματική μαρτυρία για τότε που οι ψυχές ήταν φτιαγμένες από ακριβό μέταλλο∙ τότε που την Ιστορία την έγραφαν οι απλοί άνθρωποι.
Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε την συγγραφέα κ.Τέσυ Μπάιλα μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ κατάγεται από τη Σαντορίνη, αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού και Μετάφραση Λογοτεχνίας. Ασχολείται με τη φωτογραφία, και ατομικές εκθέσεις της έχουν φιλοξενηθεί στο Πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας, αλλά και στην Αθήνα. Είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Παράλληλα δημοσιεύει δοκίμια σε εφημερίδες και περιοδικά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα βιβλία της ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΤΑΝ Η ΖΑΧΑΡΗ, ΟΥΙΣΚΙ ΜΠΛΕ και ΑΓΡΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
- Ασφαλώς και το θυμάμαι και το έχω πάντα στη βιβλιοθήκη μου. «Πρίγκηπας και φτωχός» του Μαρκ Τουέιν. Το βιβλίο είναι χαρισμένο από τους γονείς μου στα γενέθλιά μου, όταν έγινα πέντε χρονών. Φαντάζομαι το διάβασα αργότερα αλλά το γεγονός ότι με μετέφερε σε έναν τόσο διαφορετικό κόσμο με έκανε να αγαπήσω το βιβλίο από τότε και για πάντα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2)Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
-Προσπαθώ να διαβάζω βιβλία που μπορούν να ανοίξουν τους δικούς μου αναγνωστικούς αλλά και συγγραφικούς ορίζοντες. Συχνά επιστρέφω στην κλασική λογοτεχνία- κάθε ανάγνωση αυτών των κειμένων είναι μια επαφή με τη μαγεία του μυθιστορήματος- αλλά διαβάζω και πολλούς σύγχρονους ξένους συγγραφείς για τη γοητεία της μετεξέλιξης του. Η ποίηση και τα δοκίμια είναι επίσης πολύ αγαπημένα είδη και πάντα, παράλληλα με κάποιο μυθιστόρημα, διαβάζω κάτι από αυτά.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;
- Πολλοί οι αγαπημένοι μου συγγραφείς. Ο Καραγάτσης για την ευρηματικότητα και την πρωτοπόρα διάθεση της γραφής του, ο Καζαντζάκης για τη φιλοσοφία που μετατρέπεται σε οίστρο γραφής και αλλάζει τον τρόπο ζωής, ο Σαμαράκης της εξεγερμένης συνείδησης για την κοινωνική αποστολή της λογοτεχνίας. Ο Οδυσσέας Ελύτης για το παράθυρο που άνοιξε στη ζωή μου, τόσο με το ποιητικό όσο και με το πεζό του λόγο. Οι σημαντικοί Ρώσοι συγγραφείς αλλά και πιο σύγχρονοι ξένοι όπως ο εξαιρετικός Άντονι Μάρα, ο Τζον Μπάνβιλ, ο Τζοναθαν Φρανζεν και ο Χαβιέρ Μαρίας. Γράφεται σπουδαία λογοτεχνία στις μέρες μας, απλώς μας περιμένει να την ανακαλύψουμε.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
- Νομίζω η αγάπη για το μυθιστόρημα. Από παιδί έμαθα να αγαπώ το διάβασμα, η λογοτεχνία ήταν πάντα το σημαντικότερο καταφύγιο, ο φωτεινός δρόμος που ανοιγόταν μπροστά μου και από τη στιγμή που πέρασα σ’ αυτόν ο κόσμος έγινε πιο όμορφος, πιο αληθινός μέσα στη φαντασία που τον περιβάλλει. Εκεί γνώρισα τον εαυτό μου και μυήθηκα στην αναγνωστική μαγεία. Σταδιακά κατάλαβα ότι με γοήτευε η ιδέα να γράψω κάτι δικό μου και νομίζω κάπως έτσι ξεκινά για όλους μας αυτό το ταξίδι.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας ''Άγριες θάλασσες'' γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
- Το δικό μου ταξίδι στις «Άγριες θάλασσες» ξεκίνησε πριν από τρία περίπου χρόνια, όταν βρέθηκα στην Έκθεση με τα προσωπικά αντικείμενα του Σαμιώτη καπετάνιου Μιλτιάδη Χούμα και τα ενθυμήματα της Διαφυγής 1941-1944, που διοργάνωσε η Πινακοθήκη του Δήμου Πειραιά. Εκεί λοιπόν διαπίστωσα την προσφορά αυτών των ανθρώπων που αψήφησαν κάθε κίνδυνο και εθελοντικά παραχώρησαν τον εαυτό τους και το καΐκι τους στον αγώνα ενάντια στον ναζισμό. Εντασσόμενοι στη συμμαχική οργάνωση ΜΙ 9 όργωναν το Αιγαίο, με σκοπό την ασφαλή διαφυγή και τη διάσωση των Άγγλων συμμάχων και των Ελλήνων αγωνιστών προς τη Μέση Ανατολή. Στην Έκθεση αυτή είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνομιλήσω με τον μικρότερο γιο του Μιλτιάδη Χούμα, τον Γιάννη. Εκείνο έγινε η αφορμή να μυηθώ σε μια σελίδα της ελληνικής ναυτοσύνης που κινδύνευε να περάσει στη λήθη. Η συγκινησιακή φόρτιση ήταν μεγάλη. Τα προσωπικά αντικείμενα του Μιλτιάδη, οι χάρτες πορείας του, οι πίνακες ζωγραφικής που έδειχναν πόσο μικρό ήταν αυτό το καΐκι μέσα στη δίνη της Ιστορίας, το προσωπικό του ημερολόγιο, του 1943, έγιναν η αφορμή να σκεφτώ αυτό το βιβλίο. Αλλά και το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Μιλτιάδης δε μίλησε ποτέ ξανά και σε κανέναν για όλη αυτή του τη δράση.
Θέλησα, λοιπόν, να καταλάβω κι εγώ ποια αποθέματα ψυχής και ποιο αίσθημα χρέους και πατριωτισμού μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, για να προβεί σε όλες αυτές τις αποστολές και μετά να «ντυθεί» τη σιωπή και να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς ποτέ να εξαργυρώσει όλη αυτή τη δράση ή να ζητήσει κάποιο αντίκρισμα. Την ίδια κιόλας στιγμή είπα την ιδέα αυτή στον Γιάννη και στον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Νίκο Χούμα και αμέσως εκείνοι την αγκάλιασαν με πολλή χαρά. Μου εμπιστεύτηκαν το αρχείο της οικογένειας και μια τεράστια βιβλιογραφία που έχει συγκεντρώσει η οικογένεια, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με την μητέρα τους, κ. Ελένη Χούμα, και να απομαγνητοφωνήσω αργότερα τις συνομιλίες μας και, κάπως έτσι η «Ευαγγελίστρια», το καΐκι του Μιλτιάδη, «σήκωσε την άγκυρά της» για μια ακόμη φορά.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί;
- Δύσκολη ερώτηση. Τους έχω αγαπήσει όλους πολύ, πέρασα μαζί τους πολλές αγωνίες και, είτε είναι καλοί είτε κακοί, είναι κομμάτια δικά μου. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω τον Χριστόφορο του «Πορτρέτου της σιωπής», για τον υπερβατικό του χαρακτήρα, τον αντιφατικό Θέμελη στο τρίτο μου βιβλίο «Το μυστικό ήταν η ζάχαρη» και σίγουρα τον Μιλτιάδη Χούμα, από τις «Άγριες θάλασσες», για όλα όσα δε δίστασε στιγμή να προσφέρει στον αγώνα ενάντια στις Δυνάμεις του Άξονα από το 1941-1944, για τη μετέπειτα στάση ζωής του και κυρίως για τη δωρική αξιοπρέπεια που εξέπεμπε αυτός ο απλός νησιώτης.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωση του;
- Όλα τα έργα έχουν τη δυσκολία τους και αυτή η δυσκολία είναι που κάνει πιο γοητευτική τη διαδικασία της γραφής. Αν πρέπει να διαλέξω ποιο βιβλίο μου είναι αυτό που με παίδεψε περισσότερο, θα έλεγα ότι είναι οι «Άγριες θάλασσες». Έπρεπε να λειτουργήσω μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο και δεν επιτρεπόταν κανενός είδους παρέκκλιση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η συγγραφική ελευθερία περιορίστηκε αρκετά. Οι «Άγριες θάλασσες» είναι ένα ιστορικό βιβλίο με μια ιδιαιτερότητα. Δεν έγραψα μια δική μου ιστορία ενταγμένη σε έναν ιστορικό χωροχρόνο, όπου θα μπορούσα με άνεση να κάνω οποιαδήποτε συγγραφική επέμβαση. Πρόκειται για ένα βιβλίο με συγκεκριμένη ιστορία μέσα στην Ιστορία. Οι ήρωες, που μοιραία επινοήθηκαν, για να γίνει ένα κομμάτι της βιογραφίας του ήρωα μυθιστόρημα, έπρεπε στην πραγματικότητα να μην αγγίξουν τους αληθινούς ήρωες αυτού του βιβλίου. Έπειτα η μετατροπή των καταχωρίσεων από το προσωπικό ημερολόγιο του Μιλτιάδη Χούμα, του 1943, σε μυθιστορηματική πλοκή ήταν μια ακόμα δύσκολη υπόθεση. Θέλω να πιστεύω ότι κατάφερα τελικά να ισορροπήσω και να εναρμονίσω τα στοιχεία αυτά.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Λαμβάνετε μηνύματα με απόψεις αναγνωστών; Πόσο σας επηρεάζουν οι παρατηρήσεις τους?
- Λαμβάνω πολλά μηνύματα αγάπης από τους αναγνώστες και αυτό μου δίνει πολύ μεγάλη χαρά, επειδή με αυτό τον τρόπο έρχομαι σε επαφή με την άμεση αντίδραση των αναγνωστών σε όλη αυτή την προσπάθεια που γίνεται για το κάθε βιβλίο. Η διαδικασία της γραφής είναι μια πολύ μοναχική ενασχόληση. Τα μηνύματα των αναγνωστών όταν κυκλοφορήσει το βιβλίο σού επιβεβαιώνουν ότι αυτό, που τόσο καιρό ήταν μια ερμητικά κλειστή, προσωπική σου υπόθεση, γίνεται τελικά κτήμα όλων. Όλες οι καλόπιστες και κατατοπισμένες κριτικές των αναγνωστών, που στηρίζονται σε μια εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία είναι απολύτως καλοδεχούμενες, είτε έχουν θετικό είτε αρνητικό πρόσημο και βεβαίως γίνονται αφορμή για σκέψη.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
-Νομίζω ότι γεννιέσαι. Όλοι μας γεννιόμαστε με ένα συγκεκριμένο, ας το ονομάσουμε, ταλέντο. Χρειάζεται όμως πολλή δουλειά και προσπάθεια, έτσι ώστε, το όποιο ταλέντο υπάρχει, να μπορέσει να καλλιεργηθεί σωστά και να μη χαθεί. Ένας συγγραφέας γεννιέται αλλά και συνεχίζει να γίνεται σε μια παράλληλη διαδικασία ζωής. Τίποτα δε χαρίζεται σε κανέναν. Απαιτείται συνεχή προσπάθεια και αφοσίωση σ’ ό,τι ονειρεύτηκες να κάνεις και η διαδικασία αυτή είναι επίπονη αλλά σηματοδοτεί μια εξελικτική πορεία για τον καθένα μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο? Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες?
- Δουλεύω τη νέα ιδέα που έχω για το επόμενο μυθιστόρημά μου, αλλά θα χρειαστεί ακόμη χρόνος για τη δημιουργία του. Δεν έχω άλλες ανέκδοτες ιστορίες. Κάθε βιβλίο μου που κυκλοφορεί είναι αυτό που μόλις έχω ολοκληρώσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:11)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
- Μόλις ολοκλήρωσα το μυθιστόρημα «Αγνή», του Τζόναθαν φράνζεν από τις εκδ. Ψυχογιός και άρχισα το «Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε», του Άντονι Ντορ.
ΕΡΩΤΗΣΗ:12)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά…
- Μια από τις πιο αγαπημένες μου φράσεις είναι η φράση του Οδυσσέα Ελύτη: «Πιάσε το πρέπει από το ι και γδάρε το ίσαμε το π». Αγαπημένο μου τραγούδι η «Αρετή», ενός νέου, χαρισματικού και καταξιωμένου δημιουργού, του Παντελή Κυραμαργιού, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό και αγαπημένη μου ταινία «Η ζωή είναι ωραία», του Ρομπέρτο Μπενίνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου