σας προσκαλούν την Τετάρτη 15 Μαρτίου στις 19.00
στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της κ.Σόφης Θεοδωρίδου
"ΠΟΡΦΥΡΟ ΠΟΤΑΜΙ"στο καφέ του Βασιλικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης.
Μάρτης του 1902. Σ’ έναν παραποτάμιο οικισμό της Καππαδοκίας, την ώρα που ο καϊκτσής Δημητρός βλέπει τα νερά του ποταμού να βάφονται κόκκινα, γεννιέται η κόρη του, η ασθενική Νιόβη.
Οι συντοπίτες της θα τη χαρακτηρίσουν ισκιερή και θα της χαρίσουν ελευθερίες ανάρμοστες για ένα θηλυκό, πιστεύοντας ότι για λίγο μόνο είναι γραφτό να ζήσει ανάμεσά τους. Μα το κορίτσι τούς διαψεύδει.
Ο καιρός κυλά, έρχονται οι Βαλκανικοί κι ο Μεγάλος Πόλεμος, και οι αρμονικές σχέσεις Ρωμιών και Τούρκων δοκιμάζονται. Η μεγάλη φτώχεια κατατρύχει τον οικισμό και περισσότερο την οικογένεια της Νιόβης. Ώσπου μια μέρα, κι ενώ η Αυτοκρατορία βογκά σαν τον δράκο κάτω απ’ το δόρυ του Αϊ-Γιώργη από την ελληνική κυριαρχία στη Σμύρνη, ένας επιφανής Τούρκος μαγεύεται απ’ τα μαβιά της μάτια και φλέγεται να την αποκτήσει.
Εκείνη έχει δώσει από μικρή την αγάπη της στον ατίθασο Φιλίπ, που ανοίγει την πόρτα σέρτικα, σαν κατακτητής. Μα ο νέος έχει από χρόνια χαθεί κυνηγώντας τα δικά του όνειρα στην Πόλη, στην Οδησσό και σε πεδία μαχών, κι αυτή έχει μόνο ένα μενταγιόν να τη δένει μυστικά μαζί του.
Κι ύστερα έρχεται η Καταστροφή κι η Ανταλλαγή…
Ένα καράβι σαλπάρει χωρίζοντας στα δύο την ψυχή της. Το ένα κομμάτι πίσω, στην παλιά πατρίδα· το άλλο στη νέα, την αρχέγονη, όπου η ζωή καραδοκεί να δοκιμάσει διπλά τις αντοχές της, συνάμα όμως και του Φιλίπ.
Η ζωή των τελευταίων Ελλήνων σε μια μικρή γωνιά της Καππαδοκίας και παράλληλα η ιστορία μιας ακατάλυτης μα αδιέξοδης αγάπης στη σκιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Ανταλλαγής των πληθυσμών.
Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε την συγγραφέα κ.Σόφη Θεοδωρίδου μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η ΣΟΦΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ κατάγεται από την Αλμωπία, μια μικρή επαρχία του Νομού Πέλλας. Σπούδασε νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη κι εγκαταστάθηκε κατόπιν στην περιοχή καταγωγής της, όπου διαμένει μέχρι σήμερα με την οικογένειά της. Λατρεύει τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία, και πιστεύει πως η αγάπη της για την τελευταία την οδήγησε τελικά στη συγγραφή. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της Η ΝΥΦΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΥΡΑ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ, Τ’ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΞΥΠΟΛΥΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ, Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠ’ ΤΗ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ, ΣΤΕΦΑΝΙ ΑΠΟ ΑΣΠΑΛΑΘΟ, ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ και ΠΟΡΦΥΡΟ ΠΟΤΑΜΙ.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Πολύ μικρή, στην Α΄ Δημοτικού, μαθαίνοντας τα πρώτα μου γράμματα, διάβασα και το πρώτο μου βιβλίο. Ήταν «ο Μάγκας» της Πηνελόπης Δέλτα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2)Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Μου αρέσει περισσότερο το ιστορικό μυθιστόρημα, ωστόσο δεν περιορίζομαι στο συγκεκριμένο είδος. Η γνήσια λογοτεχνία, σ’ όποιο χώρο κι αν κινείται, είναι πάντα για μένα το ζητούμενο.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;
Καθόλου δύσκολα. Θα αποφύγω να αναφερθώ στους ομότεχνούς μου του εκδοτικού οίκου με τον οποίο συνεργάζομαι και στον οποίο υπάρχουν εξαιρετικοί και αγαπημένοι συγγραφείς, ώστε να μη θεωρηθεί πως… «ευλογώ τα γένια μας», και θα σας αναφέρω τον Νίκο Θέμελη, ο οποίος δυστυχώς δε βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, τον Ισίδωρο Ζουργό, την Αλκυόνη Παπαδάκη, τον Δημήτρη Καμπουράκη, την Ευγενία Φακίνου… Σταματώ εδώ, συμπληρώνοντας πως κατά καιρούς «επιστρέφω» στους πολυαγαπημένους μου συγγραφείς της δεκαετίας του ’30, οι οποίοι θεωρώ πως είναι αξεπέραστοι.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Κατ’ αρχάς, η μεγάλη αγάπη μου για τη λογοτεχνία, η οποία μου γέννησε την επιθυμία από παιδί να «πλάσω» τις δικές μου ιστορίες. Όταν μεγάλωσα, μια αληθινή ιστορία που μου αφηγήθηκαν με συνάρπασε τόσο, ώστε να μπω στη διαδικασία να διαπιστώσω τι μπορώ να καταφέρω, προσπάθεια που ευοδώθηκε, οπότε κι ήρθε ως φυσικό επακόλουθο η συνέχιση της ενασχόλησής μου με τη συγγραφή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας ''Πορφυρό ποτάμι'' γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Οι Καππαδόκες είναι ένα μεγάλο μέρος του μικρασιατικού ελληνισμού, στο οποίο ανήκουν ο άντρας μου, τα παιδιά μου και πολλοί συμπολίτες μου της τοπικής μου κοινωνίας. Μ’ αυτόν τον ελληνισμό δεν πολυασχολήθηκε η ελληνική λογοτεχνία. Μια αληθινή ιστορία που εξελίχθηκε στα υψίπεδα της Καππαδοκίας με ενέπνευσε να ασχοληθώ με το θέμα. Ο μεγαλύτερος ποταμός της Καππαδοκίας- Άλυς για τους Έλληνες, που σημαίνει αρμυροπόταμος, Κιζίλ Ιρμάκ για τους Τούρκους, που σημαίνει Κόκκινος Ποταμός- πλάι στον οποίο κυλάει ικανό μέρος της ιστορίας μου, αλλά κι ένα μάτωμα που διακρίνει μια μέρα ο πατέρας της ηρωίδας μου να βάφει τα νερά του και εκλαμβάνει ως σημάδι της μοίρας, έδωσαν τον τίτλο στο «Πορφυρό ποτάμι». Όσο για το εξώφυλλο, λιτό κι απέριττο καθώς είναι, θεώρησα πως ταιριάζει απόλυτα σ’ ένα έργο όπως αυτό.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί;
Αγαπώ όλους τους ήρωες μου, γυναίκες και άντρες. Αν όμως θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον, αυτή είναι η Ιφιγένεια, η ηρωίδα μου στο «Πες μου αν με θυμάσαι», καθώς τα συναισθήματά της κι η όλη φιλοσοφία της σε σχέση με τα καθήκοντά μας απέναντι στους γονείς μας καθρεφτίζουν στο μεγαλύτερο μέρος τους τα δικά μου συναισθήματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωση του;
Υπάρχουν έργα για τα οποία χρειάστηκε γερή μελέτη και έρευνα, μα δε θα έλεγα πως με δυσκόλεψαν ακριβώς. Εκείνο που με δυσκολεύει πάντοτε είναι η επιλογή των ιστορικών στοιχείων που θα συμπεριλάβω στο εκάστοτε έργο μου κι η αγωνία μου να «αναπλάσω» τη δεδομένη εποχή σωστά.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Έχετε σκεφτεί τη μεταφορά κάποιου βιβλίου σας στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη; (Προσωπικά πιστεύω λόγω θεματολογίας καθώς και ιστορικού πλαισίου στο οποίο κινούνται προσφέρονται για κάτι τέτοιο.....)
Το έχω σκεφτεί, αναγκαστικά, καθώς αρκετοί αναγνώστες μου έχουν μιλήσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω πως δεν είμαι αντίθετη στην ιδέα της μεταφοράς λογοτεχνικών έργων στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη, αρκεί αυτή η μεταφορά να γίνεται ορθά, με σεβασμό στο έργο του συγγραφέα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Λαμβάνετε μηνύματα με απόψεις αναγνωστών; Πόσο σας επηρεάζουν οι παρατηρήσεις τους?
Λαμβάνω, πράγματι, και είναι ένα κομμάτι απ’ όσα συνοδεύουν την ιδιότητα του συγγραφέα που απολαμβάνω, ίσως επειδή κατά κανόνα τα σχόλια είναι θετικά. Και τα αρνητικά, ωστόσο, εφόσον είναι καλοπροαίρετα, σε βοηθούν να βελτιωθείς. Κακά τα ψέματα όμως. Κανείς δεν είναι χαρούμενος, όταν αξιολογείται αρνητικά το έργο του.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Πεποίθησή μου είναι πως η «μαγιά» ή αλλιώς το «τάλαντο» είναι προϋπόθεση. Από κει κι έπειτα, ωστόσο, χρειάζεται πολλή δουλειά, μόχθος και αφοσίωση, ώστε να προκύψει αξιοπρεπές συγγραφικό έργο. Αρκετά χρόνια νωρίτερα, πριν αρχίσω ακόμη να γράφω, θυμάμαι μια έκθεση χειρογράφων του Μενέλαου Λουντέμη, που οργάνωσε ο ομώνυμος μορφωτικός σύλλογος για τον τοπικό μας μεγάλο λογοτέχνη. Τα χειρόγραφα του αναμφισβήτητα ταλαντούχου συγγραφέα έβριθαν από μουντζούρες, σβησίματα, διορθώσεις, συμπληρώσεις…, απόδειξη ότι χωρίς μόχθο, κόπο, εξαντλητική πνευματική εργασία δεν προκύπτει αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:11)Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πριν ελάχιστες μέρες, αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο? Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες?
Δουλεύω ήδη πάνω σ’ ένα καινούργιο έργο. Δε γνωρίζω πότε ακριβώς θα ολοκληρωθεί και αν θα με ικανοποιήσει το αποτέλεσμα, ώστε να πάει προς έκδοση, κι έτσι θα αποφύγω να πω περισσότερα. Όσο για επιπλέον ανέκδοτες ιστορίες… Υπάρχουν όντως αρκετές ακόμη, οι οποίες με συγκινούν και τις οποίες θα ήθελα να αποτυπώσω στο χαρτί. Ο καιρός θα δείξει…
ΕΡΩΤΗΣΗ:12)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Το βιβλίο «1915» του Γιώργου Μαυρογορδάτου, εκδόσεις Πατάκη, αλλά και μια συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου με τίτλο «Γκιακ», εκδόσεις Αντίποδες.
ΕΡΩΤΗΣΗ:13)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά…
Μου αρέσει να είμαι αισιόδοξη, γι’ αυτό θα επιλέξω τη φράση «Αύριο είναι μια καινούργια μέρα», που ξεστομίζει η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στο τέλος του βιβλίου «Όσα παίρνει ο άνεμος» της Μάργκαρετ Μίτσελ, η κινηματογραφική μεταφορά του οποίου αποτελεί και μια απ’ τις πιο αγαπημένες μου ταινίες. Όσο για τραγούδι… είναι πολλά! Θα αναφερθώ όμως εδώ σε κάποιο που έχει σχέση με την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, στο άκουσμα του οποίου με πλημμυρίζουν μύριες εικόνες και συναισθήματα: «Φύσηξε ο Βαρδάρης» του Νίκου Παπάζογλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου