Λέρος 1975. Ένα αρματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού προσεγγίζει το λιμάνι του μικρού, ακριτικού νησιού. Μέσα του, δεμένοι χειροπόδαρα, άντρες και γυναίκες, επιβάτες σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή με προορισμό την «Αποικία», όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το ίδρυμα, που, παρά την αποστροφή που τους προκαλεί, τους εξασφαλίζει το ψωμί τους.
Ανάμεσα στα ανθρώπινα ράκη που καταφθάνουν στο νησί είναι και ο δεκαεξάχρονος Άλκης. Ο δικός του εγκλεισμός όμως, όπως και κάποιων άλλων που νοσηλεύονται στη Λέρο, ουδεμία σχέση έχει με κάποια ψυχική ασθένεια. Οικογενειακά μυστικά που δεν μπορούν να βγουν στο φως της συντηρητικής κοινωνίας, ανίερα ερωτικά πάθη και αναπηρίες κάθε μορφής θάβονται εκεί μια για πάντα. Άνθρωποι ξεγραμμένοι, με το κλειδί της τύχης τους πεταμένο στα αζήτητα, καλούνται να συμβιώσουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό και τρομακτικό συνάμα.
Χρόνια αργότερα, η νεαρή Έλλη προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεδιαλύνει το θολό παρελθόν της οικογένειάς της. Εγκλωβισμένη σε έναν κυκεώνα σκοτεινών μυστικών, αμφιταλαντεύεται μεταξύ αλήθειας και ψέματος, έρωτα και απελπισίας. Η Έλλη παλεύει να καταλάβει, να συγχωρέσει, να προχωρήσει. Μονάχα όμως η αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, μπορεί να της χαρίσει μια φυσιολογική ζωή. Γιατί «είναι πολύ άσχημο να μην έχει κανείς μέλλον, είναι όμως κυριολεκτικά αφόρητο το να μην έχει παρελθόν».
Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε την συγγραφέα κ.Κλαίρη Θεοδώρου μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΗΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα τέσσερα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Η Αποικία της Λήθης είναι το τρίτο μυθιστόρημά της. Κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Salvadera και Globus.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Καθότι είχα την τύχη να είναι και οι δύο οι γονείς μου βιβλιοφάγοι, τα βιβλία είναι αναπόσπαστο κομμάτι των παιδικών μου αναμνήσεων. Τα πρώτα βιβλία που διάβασα ήταν αυτά του Ιουλίου Βερν. Αρχικά μου τα διάβαζαν οι γονείς μου τα βράδια πριν κοιμηθώ και σιγά σιγά, προκειμένου να προχωρήσω γρηγορότερα την ιστορία παρακάτω και να ικανοποιήσω την περιέργειά μου για το τι μέλλει γενέσθαι στους πρωταγωνιστές, ξεκίνησα δειλά δειλά να τα διαβάζω και μόνη μου.
Το πρώτο βιβλίο όμως που άρχισα και ολοκλήρωσα τελείως μόνη μου ήταν η Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά της Harriet Beecher Stowe.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Έχω αδυναμία στην ισπανόφωνη λογοτεχνία και το μαγικό ρεαλισμό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι αποκλείω άλλα είδη. Ένα καλό βιβλίο παραμένει πάντα ένα καλό βιβλίο σε όποιο είδος κι αν έχει καταχωρηθεί.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;
Υπάρχουν πολλά ονόματα που θαυμάζω και που απολαμβάνω πάντα να διαβάζω έργα τους. Ξεχωρίζω για παράδειγμα από την εγχώρια λογοτεχνία τον Γιάννη Ξανθούλη, τον Ισίδωρο Ζουργό και την Ευγενία Φακίνου, ενώ έχω ιδιαίτερη αγάπη για τους Ισπανόφωνους συγγραφείς, όπως ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, ο Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, η Ιζαμπέλ Αλιέντε, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Χουάν Μαρσέ, ο Χούλιο Κορτάσαρ και πολλοί ακόμα άλλοι.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Το να ξεκινήσω να γράφω, δεν ήταν συνειδητή απόφαση, δεν είπα κάποια στιγμή ότι τώρα θα κάτσω και θα γράψω ένα βιβλίο. Έγραφα πάντα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από παιδί ακόμα στην ουσία, γραπτά που είχαν ως αποδέκτη εμένα την ίδια, τους γονείς μου και κάποιους στενούς φίλους. Κάποια στιγμή, το 2007, σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου, ξεκίνησαν τα γραπτά μου να εξελίσσονται έτσι, ώστε να αποτελούν πλέον υλικό ικανό να γίνει βιβλίο. Και κάπως έτσι άρχισαν σιγά σιγά οι ιστορίες μου να απαιτούν – κατά κάποιο τρόπο- την έκδοσή τους, την παρουσίασή τους σε ένα ευρύτερο κοινό, την επαφή τους με περισσότερο κόσμο.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας "Η αποικία της λήθης"και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Από την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου στη Λέρο, όταν ήμουν μόλις δεκαοχτώ χρονών, το Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου κινητοποίησε μέσα μου πρωτόγνωρα συναισθήματα. Αρχικά μου κέντρισε την περιέργεια η ύπαρξή του και συγχρόνως μου γεννήθηκε μια ακαταμάχητη έλξη, μια έντονη επιθυμία να μάθω όχι μόνο την ιστορία του, αλλά και γενικά το κάθε τι που κρυβόταν πίσω από τους τοίχους του. Από τότε ξαναπήγα αρκετές φορές στη Λέρο. Το νησί με τράβαγε πάντα σαν μαγνήτης, ήταν σαν να ζητούσε, να απαιτούσε σχεδόν κάτι από μένα. Είκοσι χρόνια σχεδόν αργότερα, μια ιστορία άρχισε να παίρνει μέσα μου σάρκα και οστά. Αυτή της “Αποικίας της Λήθης”.
Όσον αφορά τον τίτλο, η πρώτη ονομασία του Θεραπευτηρίου ήταν «Αποικία Ψυχοπαθών Λέρου», γεγονός που οδήγησε τον ντόπιο πληθυσμό να αποκαλούν το ίδρυμα – πολλές φορές ακόμα και σήμερα – «Η Αποικία». Η λήθη τώρα, αποτελεί δυστυχώς αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας των ατόμων που κατέληγαν εκεί, αφού ήταν ξεχασμένοι από τους πάντες και τα πάντα, καταδικασμένοι να «θαφτούν» συνήθως εφ’ όρου ζωής μέσα στο Ψυχιατρείο.
Το εξώφυλλο του βιβλίου οφείλει την ύπαρξη του στην υπέροχη γραφιστική ομάδα των Εκδόσεων Ψυχογιός. Ήθελα να υπάρχει στο εξώφυλλο το κτίριο του θεραπευτηρίου και συζητώντας προέκυψαν σιγά σιγά και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Προσωπικά είμαι ενθουσιασμένη με το συγκεκριμένο εξώφυλλο, δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι καλύτερο!
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Απ΄ότι είδα στο βιογραφικό σας "Η αποικία της λήθης" είναι το τρίτο σας μυθιστόρημα, το οποίο ομολογώ δεν γνώριζα. Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια και για τα άλλα δύο έργα σας?
Το πρώτο μου μυθιστόρημα με τον τίτλο “Salvadera” κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2009 από τις Εκδόσεις Μπατσιούλας και είναι βασισμένο σε μια σκέψη που είχα από παιδάκι, πως αν κανείς δηλαδή κατάφερνε να βρίσκεται κάθε βράδυ στον ύπνο του στον ίδιο ονειρικό χωροχρόνο και να διαμορφώνει τα όνειρά του κατά βούληση, θα μπορούσε να ζει μια δεύτερη ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Το δεύτερο μυθιστόρημά μου, το “Globus” κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2011 επίσης από τις Εκδόσεις Μπατσιούλας και αφορά τις ζωές πέντε γυναικών στο κατώφλι των 30 σε πέντε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, που παρά το διαφορετικό περιβάλλον και τις άλλες κοινωνικές επιταγές, έχουν εντέλει κοινά όνειρα και επιθυμίες, κοινή πορεία στη ζωή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί?
Είναι δύσκολο να μιλήσω για έναν «αγαπημένο» ήρωας, αφού όλους τους χαρακτήρες στα βιβλία μου τους έχω στην ουσία γεννήσει, τους έχω δώσει σάρκα και οστά και έχουν στοιχεία, άλλοτε πολλά και άλλοτε λιγότερα του εαυτού μου και των εμπειριών και βιωμάτων μου. Αν ωστόσο έπρεπε να επιλέξω κάποιον, θα έλεγα την Έλλη από την «Αποικία της Λήθης». Είναι ένα άτομο που έχει ταλαιπωρηθεί από τα πάθη και τις αδυναμίες των γονιών του, απομονωμένο και καταδικασμένο στην άγνοια και στη μοναξιά, στερημένο από αγάπη, που είναι τόσο πολύτιμη, ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου. Παρόλα αυτά όμως η Έλλη παλεύει με αξιοπρέπεια να σταθεί στα πόδια της, διέπεται από μία αίσθηση δικαίου και ηθικής σπάνια για την ηλικία της και καταφέρνει παρά τις δυσκολίες και τον πόνο με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπη να ανακαλύψει την αλήθεια και να βγει νικήτρια στο παιχνίδι της ζωής.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωσή του;
Όχι, δεν θα το έλεγα! Η συγγραφή είναι πάντα για μένα ευεργετική και λυτρωτική. Είναι η προσωπική μου ψυχοθεραπεία, ο τρόπος έκφρασης και εξωτερίκευσης αυτών που νιώθω και αυτών που με καθιστούν αυτή που είμαι. Σε καμία περίπτωση λοιπόν, όσο δύσκολο και αν είναι το θέμα που πραγματεύομαι δεν πρόκειται στην περίπτωσή μου για ψυχοφθόρα διαδικασία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πονάω τους ήρωές μου, ότι δεν τους αγαπώ ή τους μισώ αντίστοιχα, δεν υποφέρω μαζί τους, δεν στενοχωριέμαι για τα πάθη τους, δεν χαίρομαι με τις χαρές τους. Είναι πολλές φορές που γελάω, κλαίω, θυμώνω, όταν διαβάζω τα κείμενά μου. Και νομίζω ότι αυτό είναι και το νόημα της όλης υπόθεσης, το να καταφέρνεις δηλαδή να γεννάς συναισθήματα, όποια κι αν είναι αυτά. Και αυτόν ακριβώς τον αντίκτυπο ελπίζω και προσδοκώ να έχουν τα βιβλία μου και στους αναγνώστες μου: να τους “πιπιλίζουν” το μυαλό τα βράδια, να γεμίζουν την ψυχή τους με συναισθήματα, να μονοπωλούν τις σκέψεις τους κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αλλά και να αποτελούν μέρος των αναμνήσεων τους αργότερα, να τους απορροφούν κυριολεκτικά στη δίνη της ιστορίας των ηρώων τους.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο?Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες?
Το τέταρτο μυθιστόρημα μου θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2017 από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, ενώ έχω ήδη βυθιστεί στον κόσμο της συγγραφής μιας καινούριας ιστορίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Μόλις ξεκίνησα το «Ο Αντερς ο Φονιάς και οι Φίλοι του» του Γιούνας Γιούνασον από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και ήδη από τις πρώτες του σελίδες το βρίσκω εξίσου συναρπαστικό, πρωτότυπο και διασκεδαστικό με τα δύο προηγούμενα έργα του συγγραφέα που έχω διαβάσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:11)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία.Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά..
Ως φράση που με εκφράζει περισσότερο θα μου επιτρέψετε να δανειστώ τον τίτλο του βιβλίου της εκπληκτικής Μαργαρίτας Καραπάνου «Η ζωή είναι αγρίως απίθανη». Όσον αφορά το τραγούδι τώρα, πάντα χαμογελώ και μου φτιάχνει η διάθεση, όταν ακούω το «Fly me to the moon” του Frank Sinatra. Τέλος, μπορώ να βλέπω ξανά και ξανά, χωρίς να βαριέμαι ούτε λεπτό, το «Blade Runner» του Ridley Scott.
Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Πατέρα για τη συνέντευξη αυτή, εύχομαι καλή συνέχεια στο έργο σας και – εφόσον μπορείτε - ανυπομονώ να σας γνωρίσω από κοντά στην παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 22.3.
Φιλικά
Κλαίρη.
Θα είμαστε εκεί ΑΦΟΥ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου