ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL.

ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
για το "ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ"
από τις εκδόσεις BELL.

Πάνε έξι χρόνια περίπου από τότε που εξέδωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα και αισθάνομαι πολύ όμορφα που πολλοί από σας αγκαλιάσατε τα βιβλία μου και επιλέξατε να ταξιδέψετε στους παράξενους κόσμους που δημιούργησα. Στο τελευταίο μου βιβλίο –το έκτο πλέον– αποφάσισα να φτιάξω μια καινούρια ιστορία και να συμπεριλάβω πολλά από τα πράγματα που αγαπώ καθώς και μια ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Η ιστορία λοιπόν εκτυλίσσεται αρχικά σε δύο αγαπημένα μου μέρη, τον Βόλο και το Πήλιο και στη συνέχεια σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Ηπείρου. Θεώρησα ότι ήταν τα κατάλληλα σημεία για να στήσω όλη αυτή την σκοτεινή ατμόσφαιρα που ήθελα για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Επίσης μέσα στο βιβλίο θα βρείτε διάσπαρτους στίχους από τραγούδια που έχω ακούσει ατελείωτες ώρες και συνδέονται άμεσα με τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή την εκάστοτε στιγμή. Τέλος αποφάσισα, σε όλα τα σημεία που το μεταφυσικό γλιστράει στο πραγματικό, να οπτικοποιήσω τις λέξεις και να μεταδώσω ένα αλλόκοτο συναίσθημα στον αναγνώστη. Είναι κάτι που το μελετούσα για καιρό και το αποτέλεσμα με δικαίωσε καθώς πέτυχα αυτό ακριβώς που ήθελα.

Εδώ σας παραθέτω ένα κομμάτι από το βιβλίο:

«Ο ψίθυρος, που ακούστηκε δίπλα ακριβώς από το αυτί του, χρειάστηκε μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να τον μεταφέρει από την απόλυτη ευφορία σε έναν ξένο και παγωμένο τόπο. Η υγρασία γύρω του ξαφνικά δεν ήταν απολαυστικά δροσερή, αλλά ανυπόφορα παγερή. Ήθελε να αντιδράσει, να σηκωθεί απότομα, αλλά το μεθύσι βρισκόταν ακόμη εκεί και τώρα στεκόταν εμπόδιο. Ξαφνικά ένιωσε μια πίεση στο πόδι του σαν κάτι να του το τραβούσε προς το νερό. Ο πανικός άρχισε να τον πνίγει σαν θηλιά στο λαιμό. Τα μάτια του γούρλωσαν και η καρδιά του άρχισε να στέλνει το αίμα στο δίκτυο του σώματος με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η ακαριαία παραγωγή αδρεναλίνης κατέπνιξε μεγάλη ποσότητα αλκοόλης, αναζωπυρώνοντας ξανά τον οργανισμό του. Το σώμα του πήρε πάλι μπρος και με μια αντανακλαστική κίνηση τινάχτηκε όρθιος επάνω στη γέφυρα. Αργότερα δε θα θυμόταν πώς το κατάφερε αυτό. Κοίταξε γύρω του και τότε διαπίστωσε κάτι άλλο…»

Εύχομαι από καρδιάς να απολαύσετε «Τις φωνές από την άβυσσο» και να αφεθείτε στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δημιούργησα. Τέλος να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια που με στηρίζετε και μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω να δημιουργώ κόσμους μέσα από τα γραπτά μου.

Να είστε όλοι καλά και να κοιτάτε μπροστά!

Μάριος Δημητριάδης

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Πόσο σκοτάδι μπορεί να χωρέσει η ψυχή ενός ανθρώπου;

Ο Ανδρέας θα αναγκαστεί να το ανακαλύψει όταν ο εφιάλτης με τον οποίο είχε συμφιλιωθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια θα εισβάλει στην πραγματικότητά του. Η ίδια γυναίκα μπροστά σε ένα σπίτι στοίχειωνε χωρίς νόημα τα όνειρά του. Τα λόγια της επαναλαμβάνονταν. Ξανά και ξανά.

Γύρνα, εξιλέωση, το σπίτι μας, εκδίκηση…

Παράνοια και φόβος τον κατακλύζουν όταν νιώθει την παρουσία της στον κόσμο του. Η ζωή του χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και ο ίδιος οδηγείται σε αδιέξοδο. Ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει μια απάντηση για τα ολοζώντανα όνειρα που τον βασανίζουν, ο Ανδρέας θα φτάσει σε ένα απομακρυσμένο χωριό.

Ένας τόπος άγνωστος.

Ένας τόπος που θα φέρει στην επιφάνεια όσα ήταν καλά κρυμμένα μέσα του. Ένας τόπος τον οποίο εκείνη εξουσιάζει. Η αλήθεια θα αναδυθεί μέσα από τον τρόμο του απόκοσμου… Μέσα από τις φωνές της αβύσσου…