ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ -ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Διάβασα την τριλογία το καλοκαίρι αλλά ακόμα διστάζω να αποτυπώσω την άποψη μου γραπτά μια και θεωρώ πως ότι και αν πω θα είναι λίγο,φτωχό, τόσο για την λογοτεχνική αξία της,όσο και για τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν. Υπερ-τριλογία όπως εύστοχα την χαρακτήρισε μια φίλη, ιστορική,ρεαλιστική και έντονα συναισθηματική.Τόπος:κυρίως η Καππαδοκία στην οποία μας μεταφέρει και μας συστήνει με μαγικό τρόπο η συγγραφέας, οι αλησμόνητες πατρίδες που τις κάνει αλησμόνητες πατρίδες όλων μας είτε έχουμε καταγωγή από εκεί είτε όχι.Χρόνος:η ιστορία καλύπτει ιστορία 80 χρόνων της ζωής των ηρώων και έτσι την παρακολουθούμε από τη γέννηση τους και παράλληλα γνωρίζουμε τόπους,ήθη,έθιμα,παραδόσεις....Πρόσωπα:αρκετά,όλοι πρωταγωνιστές με ξεχωριστή ο καθένας προσωπικότητα.Η συγγραφέας με την ξεχωριστή λογοτεχνική γραφή της(ρεαλιστική,ρομαντική με πινελιές εύστοχου χιούμορ) αναλύει μοναδικά χαρακτήρες,συναισθήματα,πράξεις και παράλληλα μου δημιούργησε ανάλογα συναισθήματα. Και παραφράζοντας μία φράση της συγγραφέως στο βιβλίο για το θάνατο και τους δικούς μας ανθρώπους θα πω ότι προσωπικά ένα βιβλίο δεν το μετράω μόνο για την λογοτεχνική του αξία αλλά κυρίως για το ταξίδι που μου χαρίζει και τα συναισθήματα που μου δημιουργεί.Και το συγκεκριμένο θεωρώ πως τα είχε όλα:Λογοτεχνική αξία αδιαμφισβήτητη (γραφή,έρευνα,ιστορικά στοιχεία,ήθη,έθιμα),από τις λίγες τριλογίες που όχι μόνο δεν με κούρασαν αλλά κλείνοντας την τελευταία σελίδα είχα την αίσθηση ότι ήθελα κι άλλο...και κυρίως ''οκάδες''(δανείζομαι την έκφραση από τη προαναφερθείσα φράση) συναισθημάτων.Κατέκτησε μια ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη αλλά κυρίως στο μυαλό και την καρδιά μου μια και ακόμα ζω την μεγάλη αγάπη της Σεβαστής και του Έλμερ,τον έρωτα της Έλσας και του Άλεξ,πονάω μαζί με την Μακρίνα,θρηνώ για τον χαμό του Μποδοσάκη,θαυμάζω τον Ομέρ,θυμώνω ή μάλλον απεχθάνομαι τον Ιορδάνη και την Μερόπη.......

Υ.Γ.Η φράση που ..παραφράζω:''Ξενύχτησα στο πλάιτ' ,μην αφήσω τον Χάρο να μου τον αρπάξει,μα κάποια στιγμή θα έκλεισαν τα μάτια μου,δεν μπορεί,κι εκείνος γλίστρησε από τη ζωή αθόρυβα.Ήταν πολλά τα χρόνια του δεν λέω.....Άμα τον δικό σου άνθρωπο δεν τον μετράς στα καλαντάρια,ούτε στους καζαμίες¨ με τις οκάδες της αγάπης που πήρες από κείνον,έτσι τον μετράς''.

Μια ιστορία για τις αλησμόνητες πατρίδες και τους αλησμόνητους έρωτες.
Καππαδοκία, χώρα μαγική, γεμάτη θρύλους και παραδόσεις. Εκεί, ανάμεσα στα βουνά με τα αιώνια χιόνια και τις κοιλάδες με τα ανάγλυφα βράχια, ένας ελληνισμός ξεχασμένος στα έσχατα της Ανατολίας ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, προσεύχεται, λιτανεύει, γερνάει και πεθαίνει κάτω από τη σκιά των ηφαιστείων.
Καισαρεία, Σινασός, Σμύρνη και Πόντος, ο καμβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ στα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου, ο οποίος άλλαξε τα σύνορα του κόσμου. Η ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 χωρίζει για πάντα τους δυο νέους ένα αιματοβαμμένο βράδυ στο λιμάνι της Μερσίνας.
Ογδόντα χρόνια αργότερα, η Έλσα κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώματα, κουβαλώντας μαζί της το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής. Ο αμερικάνος φωτογράφος Άλεξ πηγαίνει στην Καππαδοκία να αναζητήσει τα χνάρια του καθηγητή Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ.
Υπόγειες πολιτείες, απόκρυφες εκκλησιές, περιστρεφόμενοι δερβίσηδες και ένα μοναστήρι με τη χαμογελαστή Παναγία μπλέκουν στις προσωπικές ιστορίες και μοναξιές των ηρώων, σκαλίζοντας στους βράχους μια παλιά ραψωδία στην οποία εκείνοι καλούνται να γράψουν τους στίχους του τέλους.

Καισάρεια, Σινασός, Σμύρνη και Πόντος, στα πέτρινα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής και της ανταλλαγής των πληθυσμών: ο καμβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ. 
Στο πλευρό της Σεβαστής, η μάνα και η αδελφή της, η εύθραυστη Μακρίνα και η σημαδεμένη από τη μοίρα Ελισσώ, θα πληρώσουν βαρύ φόρο αίματος και θα κληθούν να ξεπεράσουν τραγικά αδιέξοδα λαμβάνοντας αποφάσεις ζωής και θανάτου. 
Κυρίαρχος όμως ο υπερβατικός έρωτας που ανοίγει πόρτες στις πετρόχτιστες αυλές της Ανατολίας, στα αγριεμένα παράλια του Ατλαντικού και στα ήρεμα νερά του Αιγαίου, που θα εκμηδενίσει τις αποστάσεις και θα αφήσει ανεξίτηλα τα αποτυπώματά του στον χρόνο. 
Ογδόντα χρόνια μετά ελκύει την Έλσα, που κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώματα κουβαλώντας μαζί της το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής, και τον Άλεξ, που αναζητά τα χνάρια του καθηγητή Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ. Δυο ανθρώπους από τόσο διαφορετικούς κόσμους που θα ’λεγε κανείς πως ούτε μια κοινή ματιά δεν θα μπορούσαν να ρίξουν στο λαξευμένο στον βράχο μοναστήρι της Παναγιάς που χαμογελάει, στην απόκοσμη Μονή των Παλιών Ασημιών…

Η τελευταία πράξη στο δράμα του ξεριζωμού του Έλμερ και της Σεβαστής καθώς και του καταδικασμένου έρωτά τους πλέον εκτυλίσσεται μακριά από την Καππαδοκία, στην Ελλάδα που υποδέχεται το κύμα των προσφύγων μετά τη συνθήκη της Λωζάννης. Παράλληλα οι αναγνώστες παρακολουθούν την περιπλάνηση του Ομέρ, ενός μουσουλμάνου της Δυτικής Μακεδονίας, που αντίστροφα βρέθηκε επίσης με την ανταλλαγή πληθυσμών, στην Καππαδοκία. Η έννοια της πατρίδας, της ταυτότητας και η επιδίωξη της προσωπικής ευτυχίας συνθλίβονται στα γρανάζια της Ιστορίας, σε ένα επικό μυθιστόρημα που φωτίζει τα γεγονότα του παρόντος.