''Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ'' Γνωρίστε τη συγγραφέα του κ.ΛΙΛΛΥ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ και διεκδικήστε ένα αντίτυπο του βιβλίου.

Διεκδικήστε ένα αντίτυπο του βιβλίου εδώ

1963. Νέα Ορλεάνη. Η χρονιά που δολοφονείται ο Κένεντι. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ προκαλεί την κοινωνία με το «Έχω ένα όνειρο». Οι Μπίτλς κυκλοφορούν το «Please, please me». Τότε που ακόμα το χρώμα της επιδερμίδας καθορίζει την ταυτότητα και το μέλλον σου.

Ζόλα: Φιλόδοξη. Αποφασισμένη. Σατανική. Μαύρη.
Τραγουδάει τα μπλουζ. Ονειρεύεται να γίνει η επόμενη Έττα Τζέιμς.

Τζέικομπ: Κυνικός.
Νίκολας: Καλόβολος.
Άλεξ: Εκκεντρικός.
Πίτερ: Γόης.
Μαρκ: Λογικός.
Λευκοί: Συναντήθηκαν στο οικοτροφείο, όπου έστελναν τα πλουσιόπαιδα. Τους ένωσαν παιδιάστικες φάρσες. Τους έδεσε ένα ανομολόγητο μυστικό.

Η Ζόλα ξέρει το μυστικό. Ο Μαρκ κρέμεται από το μικρό της δαχτυλάκι.

Μια ιστορία έρωτα και παράνοιας γεμάτη τζαζ, κρυφά μυστικά, βουντού και θάνατο. Μια ιστορία εκδίκησης.

Ποια όμως είναι η κ.Λ.Σπαντιδάκη;;Ας την γνωρίσουμε μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει!!!

                                                              

                                                  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα την 5η µέρα του Γενάρη, ηµέρα Πέµπτη. Μόνο το 1984 µου τα
χάλασε για να έχω το σερί στο 5, αλλά εξακολουθεί να είναι το τυχερό
µου νούµερο. Δεν έγινα µπαλαρίνα, δεν έγινα ηθοποιός και δεν έγινα
τραγουδίστρια. Αποφάσισα να γίνω όλα µαζί και πολλά περισσότερα στην
τρικυµιώδη ηλικία των 15, που µε το ζόρι –η αλήθεια είναι– θυµόµουν
κατά πού έπεφτε το σχολείο µου (γεια σας παλιοί µου καθηγητές!), αλλά
τα µυθιστορήµατα τα κατάπινα σαν στραγάλια. Θήτευσα σε εκδότες, σε
περιοδικά ως βιβλιοκριτικός και ξεπέρασα το stage fright µου
παρουσιάζοντας άλλους συγγραφείς σε εκδηλώσεις.
Το «Χωρίς Σκηνή» είναι το πρώτο µου µυθιστόρηµα και διαδραµατίζεται
στο Παρίσι του 1930. «Ο διάβολος τραγουδούσε τα µπλουζ» είναι το
δεύτερο µυθιστόρηµά µου. Έπειτα από ώριµη σκέψη συνειδητοποίησα ότι
είµαι τελικά συγγραφέας-time traveler και θα είναι κρίµα να µην το
αξιοποιήσω, κι έτσι, προς το παρόν, ό,τι έχω γράψει και είναι υπό
έκδοση, αφορά άλλη χώρα, άλλη εποχή.
Έχω 4 γατιά και µε το ζόρι συγκρατούµαι να µην πάρω άλλο, µισώ τις
δίαιτες κι όλο κάνω, αγαπώ τη Λάνα Ντελ Ρέι και την Τέιλορ Σουίφτ (το
έχει καταλάβει όλη η γειτονιά των Εξαρχείων και του Δουβλίνου) και το
καλύτερό µου µέρος της ηµέρας είναι στον καναπέ µε ένα κοµµάτι πίτσα
και να παρακολουθώ talent shows µε τον άντρα µου. Κι όταν γράφω µπορεί
να γίνω λίγο απότοµη, να µε συγχωράτε.

  

   

1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το ...βιβλίο και πείτε μου

αν θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε.

Αν θεωρήσουμε ότι τα Αστερίξ και τα Μίκυ Μάους δε μετράνε, τότε θα πω

πως θυμάμαι να διαβάζω κρυφά την "Μεγάλη Χίμαιρα" ενώ θα έπρεπε να διαβάζω

τα μαθήματά μου. Α' Γυμνασίου. Καλό παράδειγμα δε με λες...

2)Διαβάζετε κάποιο συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας περισσότερο (κοινωνικό,

αισθηματικό, αστυνομικό,.....)? Ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Όχι. Διαβάζω τα πάντα. Ως επαγγελματίας αναγνώστρια έμαθα από νωρίς

να απολαμβάνω όλα τα είδη. Αρκεί να είναι καλογραμμένα. Ε και μιαν αδυναμία στο

στο fantasy την έχω, αλλά μην το πούμε δυνατά και το ακούσουν τα άλλα είδη!

3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα?

Έτοιμοι; Πάμε: J.R.R. Tolkien, Philip Pullman, J.K. Rowling, Neil Gaiman, Clive Barker,

TOM ROBBINS [for the love of God!], Ian McEwan, Bryn Greenwood, Graham Moore

και αρκετοί άλλοι. Αυτοί είναι απλώς αυτοί που πάω τυφλά αν αγοράσω ό,τι έχουν

γράψει. Υπάρχουν κι οι άλλοι σαφώς που σιγά σιγά από "Συγγραφείς με μερικά

ωραία βιβλία" μετατοπίζονται στην κατηγορία αγοράζω τυφλά", υπάρχουν αυτοί που

"έχουν γράψει ένα που μου άρεσε, για να δούμε τι κάνανε τώρα" και μετατοπίζονται

στην προηγούμενη κατηγορία και ούτω καθ' εξής.

4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε?

Πολλά και διάφορα: λίγο μια καθηγήτριά μου που είχε μυριστεί ότι θα μπορούσα

να είμαι συγγραφέας, λίγο ο κύριος Τόλκιν που με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ έναν κόσμο που δεν υπάρχει, καθαρά δικό μου, λίγο το ότι στο προφορικό δε θέλετε να με δείτε πώς είμαι [πολύ κακή στο να εκφράσω τι θέλω να πω], οπότε προέκυψε.

5)To Ο Διάβολος τραγουδούσε τα μπλουζ είναι το δεύτερο σας μυθιστόρημα μετά το ''Χωρίς σκηνή''.Πείτε μας δυο λόγια και για τα δυο σας έργα.

Θα ξεκινήσω από το "Χωρίς Σκηνή" λόγω πρωτιάς της έκδοσης. Είναι μια ιστορία που

εκτυλίσσεται στο Παρίσι του 1931 με πρωταγωνίστρια μια μπαλαρίνα με ένα πολύ μεγάλο μυστικό.Νομίζω ότι είναι εύλογο ότι σιγά σιγά το μυστικό αποκαλύπτεται αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί, υπάρχει ένα σασπενς θέλω να πιστεύω.Αλλά σε λίγο πιο σοβαρό τόνο, αυτό που θέλω να πω με μία ερώτηση προς τον αναγνώστη, σε αυτό το βιβλίο είναι:τι θα θυσίαζες για την τέχνη σου;Ο "Διάβολος", πάλι, είναι μια ιστορία εκδίκησης. Είναι σεταρισμένος στη Νέα Ορλεάνη του 1963 κι ο φυλετικός διαχωρισμός παίζει τεράστιο ρόλο για την πρωταγωνίστρια και τους συμπρωταγωνιστές της γιατί καθορίζει τη ζωή και την ταυτότητά της και κατά συνέπεια τις σχέσεις τους.

6)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας ''Ο Διάβολος τραγουδούσε τα μπλουζ'' ,γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;

Η συγγραφή ξεκίνησε πολλά χρόνια πίσω, εν έτει 2006. Η ηρωίδα τότε, που δεν λεγόταν Ζόλα,ήταν βασισμένη στη γιαγιά μου. Η γιαγιά ήταν μια γυναίκα πανέμορφη και καταπιεσμένη. Τότε [όταν ήταν νέα η γιαγιά μου, 1950] μην ξεχνάμε ότι ήταν δύσκολο για μια γυναίκα να "γιορτάσει"την ομορφιά της. Δεν ήταν στα καθώς πρέπει της κοινωνίας. Ένιωσα την ανάγκη λοιπόν να γράψω για μια γυναίκα καταπιεσμένη κοινωνικά που να φοράει την ομορφιά της σα παράσημο,να την χαίρεται και να μην την καταπιέζει. Με τον καιρό, το κορίτσι αυτό έσπρωξε στο πλάι τη γιαγιά μου, άρχισε να γίνεται όλο και πιο σκούρα η επιδερμίδα της και να τραγουδάει μπλουζ.Δεν ήθελε και πολύ για να μεταφέρω όλη την ιστορία στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού

και να μιλήσω για κάτι που ήθελα πολύ: τον φυλετικό διαχωρισμό.Ο τίτλος πάλι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση -το έχω αναφέρει ξανά.Κανένας τίτλος δε μου άρεσε.Τους συζητούσα με φίλους, τους έφερνα από δω, τους πήγαινα από εκεί, αλλά τίποτα δεν καθότανσωστά, ε και -ειδικά αν κάποιος με ξέρει προσωπικά- δεν απείχα και πολύ από το να διαολοστείλω και τη Ζόλα και τα μπλουζ και όλα. Και πάνω σε ένα τέτοιο καντήλι,ο φίλος Μιχάλης, μου λέει: δεν είναι κακό αυτό με το διάολο. Και ήρθαν όλα στη θέση τους.

7)Μας ταξιδεύετε στο Παρίσι και τη Νέα Ορλεάνη με τα βιβλία σας,να ρωτήσω γιατί τα επιλέξατε?

Γιατί εκεί είναι τοποθετούνται οι ιστορίες μου, δε θα μπορούσαν να είναι αλλού.

Για τα θέματα που επιλέγω να μιλήσω ήταν φυσική επιλογή.

8)Έχετε ξεκινήσει να γράφετε κάτι καινούριο?

Πολλά και καλά -ελπίζω δηλαδή.

9)Ποιο βιβλίο διαβάζεται αυτές τις μέρες ?

"The Three Body Problem" του Liu Cixin.

10)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει,το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία.Ίσως να είναι δύσκολη η απάντηση μια και δεν είναι δυνατόν να είναι μόνο ένα αλλά θα ήθελα το πρώτο που σας ήρθε στο μυαλό για το καθένα από αυτά...

Φράση: Όλα θα πάνε καλά.

Τραγούδι: Ride

Αγαπημένη ταινία: Hook

Ήρθαν όλα τόσο φυσικά που μπορώ να πω ότι ήταν η πιο εύκολη ερώτηση!

Σας ευχαριστώ