του Χρήστου Ε. Αναστασόπουλου
Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου
την Τετάρτη 10 Μα'ί΄ου 2017,στις 20.00
στο Cafe Theatrο
Μια ιστορία γι’ αυτούς που αγαπούν τις γάτες, λατρεύουν τις δολοπλοκίες και τους μυστηριώδεις θανάτους.
Η Πίτσα, διάσημη σχεδιάστρια μόδας, ύστερα από ακόμα ένα επιτυχημένο πάρτι γενεθλίων, βρίσκεται νεκρή στο σαλόνι του σπιτιού της. Ο ασπρόμαυρος γάτος, που ακούει στο όνομα «Λόλα», είναι αυτός που βρίσκει πρώτος το πτώμα.Κι εκεί που αναρωτιέται αν ο θάνατος προήλθε από φυσικά αίτια, έρχεται η Σαλώμη, η άλλη τετράποδη ένοικος του σπιτιού, να ταράξει τα νερά με την ερώτησή της: «Μήπως τη σκότωσε κάποιος από τους καλεσμένους;».
Τα πρώτα συμπεράσματα πάντως είναι πως αρκετοί θα την ήθελαν νεκρή και για αμέτρητους λόγους…
Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε τον συγγραφέα κ.Χρήστο Αναστασόπουλο μέσω του βιογραφικού του και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και τον ευχαριστώ πολύ!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Χρήστος Ε. Αναστασόπουλος γεννήθηκε την Τρίτη, 1η του Μάρτη το 1977, που το χιόνι έπεφτε πυκνό. Οι πρώτες μουσικές που τον συντρόφευσαν ήταν αυτές της Disco, της Pop, μα και των κλαρίνων που ακούγονταν στη διαπασών καθημερινά. Ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Πολυκλαδικό Λύκειο της Ηλιούπολης, κι αμέσως μετά τη στρατιωτική θητεία φοίτησε στη Σχολή Σχεδίου Μόδας Βελουδάκης. Το 1999 ξεκίνησε να εργάζεται ως στυλίστας σε περιοδικά, τηλεοπτικές εκπομπές και σειρές, ενώ ως ενδυματολόγος έφτιαξε τα κοστούμια για αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Το 2007 παρουσίασε τις πρώτες του collection ρούχων ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωσε τα πρώτα του μυθιστορήματα. Μιλάει αγγλικά και πλέον λίγα ιαπωνικά. Όταν δεν γράφει ή δεν κατασκευάζει ρούχα, ζωγραφίζει σε καμβάδες, ξύλα, πέτρες ή και τοίχους. Το πρώτο του μυθιστόρημα «Ο κλειδούχος και ο γιος του φεγγαριού» απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας, ενώ ακολούθησαν το «3-Τρία», το «Καλοκαίρι – Η πτώση του αόρατου πέπλου» και το συλλογικό έργο «Οίκος νυφικών». Από τις εκδόσεις Πνοή κυκλοφορεί το αστυνομικό του μυθιστόρημα «Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου»
ΕΡΩΤΗΣΗ:1) Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Διαβάζω από πάρα μα πάρα πολύ μικρός αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς ηλικία. Κάποια από τα πρώτα βιβλία που βρήκα σπίτι και διάβασα όταν πήγαινα στο Δημοτικό ήταν σίγουρα του Ισαάκ Ασίμωφ και του Ιούλιου Βερν. Θυμάμαι πολύ καλά όμως πως τα πρώτα βιβλία που αγόρασα μόλις τελείωσα το Δημοτικό ήταν: «Το σπίτι των πνευμάτων» της Ιζαμπέλ Αλιέντε, το «Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση» του Σίγκμουντ Φρόυντ και κάποιες Ουπανισάδες (Ινδουιστικά ιερά κείμενα) γιατί τότε με γοήτευε ο βουδισμός.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Λατρεύω τις καλογραμμένες ιστορίες και αν είναι δυνατόν τις όσο πιο πρωτότυπες γίνεται. Μυθολογία και μυθοπλασία ως επί το πλείστων. Αγαπώ τα βιβλία που καταπιάνονται με Φιλοσοφία και Ψυχολογία, γι’ αυτό και λατρεύω τον Ίρβιν Γιάλομ. Φαντασίας και αστυνομικά έρχονται πάντα πρώτα στις προτιμήσεις μου. Γενικά όπως καταλάβατε τα διαβάζω όλα!
ΕΡΩΤΗΣΗ:3) Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;
Από Έλληνες μου αρέσουν οι: Ισίδωρος Ζουργός, Γιάννης Ξανθούλης, Αντώνης Σαμαράκης (Αχ, αυτό το λάθος!), Μ. Καραγάτσης, Όμηρος (αξεπέραστος), Εύα Ομηρόλη (θέλω απεγνωσμένα να τη γνωρίσω) και πάρα πολλοί άλλοι. Από ξένους η λίστα είναι τεράστια όμως θα πω Ίρβιν Γιάλομ , όπως προανέφερα, Φ. Κάφκα (Αχ, αυτή η Δίκη!), Μίλαν Κούντερα (Το αστείο!), Ιζαμπέλ Αλιέντε, Ρόζαμουντ Πίλτσερ (αγαπώ την αισιοδοξία και την απλότητα των ανεπιτήδευτων ιστοριών της ), Ουμπέρτο Έκο, Τζον Στάινμπεκ (Ανατολικά της Εδέμ και Σταφύλια της οργής!), Χάρπερ Λι, Γκαρσία Μαρκεζ και σίγουρα ξεχνάω αρκετούς…
ΕΡΩΤΗΣΗ:4) Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Εκείνο το καλοκαίρι, το 1990 πρέπει να ήταν κι εγώ 13 χρονών στο Λαγονήσι, τελείωσε το αγαπημένο μου σήριαλ κι εγώ θέλησα να γράψω τη συνέχειά του. Από τότε ξεκίνησα να γράφω δειλά διάφορες ιστορίες και μετά να τις πετάω στα σκουπίδια μια που πίστευα πως ήταν άνευ αξίας… Λατρεύω τον σουρεαλισμό και ο Πέδρο Αλμαδοβαρ εκείνη την εποχή ήταν ο αγαπημένος μου και θέλησα να τον μιμηθώ γράφοντας περίεργα σενάρια.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πώς ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας «Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου» γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Η συγγραφή του «Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου» ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2009 με την ιδέα του τι θα σκέφτονταν οι γάτες μου αν με έβλεπαν νεκρό στο σαλόνι… Οι πατούσες των γατιών είναι σαν καμωμένες από βελούδο και οι κινήσεις τους αθόρυβες, οπότε έτσι προέκυψε ο τίτλος και ο εκδοτικός μου οίκος τον δέχτηκε με χαρά. Η ιδέα για το εξώφυλλο πέρασε από σαράντα κύματα… Έκανα μέχρι και φωτογράφιση. Έντυσα την καλή μου φίλη Αθηνά, την στόλισα και ύστερα υποτίθεται πως την σκότωσα και κρεμασμένος από μια σκάλα περίμενα τις γάτες μου να έρθουν ώστε να τις φωτογραφίσω. Τον περασμένο Φεβρουάριο και ενώ βρισκόμουν στη Νέα Ζηλανδία προέκυψε η ιδέα για το συγκεκριμένο εξώφυλλο και ο εκδότης μου το δέχτηκε.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6) Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί;
Όταν κλείνει ένα βιβλίο συνήθως μαζί του εξαφανίζονται και οι ήρωές μου, όμως ένας εξακολουθεί να με βασανίζει για χρόνια και δεν είναι άλλος από τον Νικόλαο Κογιάμα. Ο ήρωας του μυθιστορήματος «Καλοκαίρι – Η πτώση του αόρατου πέπλου», όπου έπεται και συνέχεια. Άλλος ένας ήρωας που δεν πρόλαβε να πει την ιστορία του είναι ο Θεόδωρος από το μυθιστόρημά μου «Ο κλειδούχος και ο γιος του φεγγαριού» που επίσης με βασανίζει για αρκετά χρόνια.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωσή του;
Το 3(τρία) το έγραφα για 9 περίπου χρόνια όμως το πιο δύσκολο ήταν το «Στα βελούδινα ίχνη του δολοφόνου» γιατί δεν είχα καταλήξει στο δολοφόνο, μέχρι που η καλή μου φίλη Άνα Ζάχαρη έδωσε τη λύση, διαφορετικά ακόμα θα το έγραφα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8) Λαμβάνετε μηνύματα με απόψεις αναγνωστών; Πόσο σας επηρεάζουν οι παρατηρήσεις τους;
Λαμβάνω συνέχεια απόψεις αναγνωστών, συνήθως θετικές, αρνητικές φοβούνται μάλλον να μου στείλουν, αλλά τις αρνητικές τις ακούω από την μητέρα μου που είναι η πρώτη αναγνώστριά μου και με στολίζει κανονικά. Ακούω όλες τις παρατηρήσεις με πολύ μεγάλη προσοχή, αλλά δεν με επηρεάζουν καθόλου γιατί έχω μάθει πως δεν γίνεται να είμαι σε όλους αρεστός. Ένα παράδειγμα είναι οι μπάμιες… Αρέσουν σε όλους; Εγώ τις λατρεύω πάντως! Οι αναγνώστες είναι υπέροχοι και με αφοπλίζουν όταν μου λένε: θα ήθελα να μάθω λίγο περισσότερο για την ιστορία του τάδε ή εκείνης της ηρωίδας… Γιατί την σκότωσες αυτή άκαρδε; Δεν γίνεται δυστυχώς να τους ικανοποιήσεις όλους.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9) Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Κατέληξα στο συμπέρασμα πως συγγραφέας μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε επιθυμεί αν ακολουθήσει κάποια βήματα. Λογοτέχνης όμως γεννιέται κάποιος. Είναι εκείνη η επιτακτική ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί και δεν έχει να κάνει με τη μόρφωση, γιατί έχουμε παραδείγματα σπουδαίων συγγραφέων που ήταν αμόρφωτοι, δεν είχαν σπουδάσει τη γλώσσα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Συγγραφέας, σχεδιαστής μόδας, στυλίστας, ζωγράφος, ξεχνάω κάτι; Με λίγα λόγια πολυτάλαντος. Πιστεύω ότι όλα τα αγαπάτε πολύ, αλλά με ποιο εκφράζεται πιο πολύ ο Χρήστος Αναστασόπουλος;
Στυλίστας ήταν το επάγγελμα μου για χρόνια όμως το εγκατέλειψα. Σχεδιαστής μόδας ήταν αυτό που διάλεξα να σπουδάσω γιατί το αγαπώ και το ακολουθώ όποτε έχω μια ωραία ιδέα ή βρω ενδιαφέροντα υφάσματα σε καλή τιμή. Η διακόσμηση εσωτερικών χώρων προέκυψε απλά! Η έκφραση για ζωγραφική μου επιβάλλεται συνήθως τον χειμώνα που είναι όλα μουντά κι εγώ προφανώς έχω ανάγκη για χρώμα. Η συγγραφή είναι ένας καθημερινός και αξεπέραστος έρωτας. Ίσως με αυτό αποφορτίζω το μυαλό μου. Όλοι αυτοί οι ήρωες που ξεπετάγονται στα ξαφνικά και που προσπαθούν να πουν την ιστορία τους ίσως να είναι ασυνείδητες ανάγκες που μέσα από τη συγγραφή γίνονται συνειδητές… Ίσως είναι η λεγόμενη έμπνευση! Μῆνιν ἄειδε, θεά και ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, όπως είπε ο παππούς Όμηρος στα δυο αξεπέραστα έργα του. Μέσα στην ανυπαρξία γεννιέται μια ιδέα και πρέπει να της υποταχτώ και να την ακολουθήσω σε όποιο δρόμο κι αν με οδηγήσει. Αυτό εμένα μου συμβαίνει σχεδόν καθημερινά…
ΕΡΩΤΗΣΗ:11) Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πριν ένα μήνα, αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο; Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες;
Κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες, δεν έχει κλείσει ακόμα εβδομάδα. Γράφω πάρα πολλές ιστορίες ταυτόχρονα, όμως κάποια στιγμή το παίρνω απόφαση και ολοκληρώνω κάποια. Αυτή την περίοδο προσπαθώ να αποφασίσω ποια απ’ όλες τις ιστορίες μου πρέπει να ολοκληρώσω πρώτη και μάλλον κερδίζει έδαφος η συνέχεια του «Κλειδούχου» οπότε για να πάω παρακάτω θα πρέπει να την ολοκληρώσω.
ΕΡΩΤΗΣΗ:12) Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Λίγες μέρες πριν έρθω στη Θεσσαλονίκη και ξεκινάω το «λίγες και μια νύχτες» του Ισίδωρου Ζουργού, για να μάθω επιτέλους πού και πώς χρησιμοποίησε στην ιστορία του τα όσα του εξιστόρησα μήνες πριν. Με διαβεβαίωσε πάντως πως όλες όσες ενδυματολογικές πληροφορίες του έδωσα τις χρησιμοποίησε και ανυπομονώ να φτάσω σε ένα ιδιαίτερο σημείο που σχεδόν τον παρακάλεσα να βάλει στο βιβλίο του αυτό.
ΕΡΩΤΗΣΗ:13) Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά…
Η φράση που με εκφράζει είναι «Η ζωή είναι μικρή και είναι ωραία!» Πριν γεννηθούμε δεν μας απασχολούσε τίποτα οπότε δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί και τι θα γίνει μετά. Τα αγαπημένα μου τραγούδια είναι αμέτρητα, όπως η «Μυρτιά» του Μ. Θεοδωράκη σε στίχους Ν. Γκάτσου. Το πιο αγαπημένο όμως όλων είναι το “Nothing really matters” της Μαντόνα που λέει:
Nothing really matters Τίποτα δεν έχει αξία
Love is all we need Η αγάπη είναι αυτό που όλοι χρειαζόμαστε
Everything I give you Ό,τι σου δίνω
All comes back to me Επιστρέφει σε μένα
Οι αγαπημένες μου ταινίες είναι αμέτρητες επίσης όμως θα διαλέξω τις: «Η Παριζιάνα» & «Μια ελληνίδα στο χαρέμι» γιατί με κάνουν πάντα να γελάω.
Αγαπημένη μου Άννα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις υπέροχες ερωτήσεις σου. Αναφέρθηκα σε πράγματα που δεν έχω πει ξανά στο παρελθόν.
Εγώ ευχαριστώ αγαπητέ Χρήστο για την όμορφη κουβέντα μας και ιδιαίτερα για την απάντηση στην 11η ερώτηση μια και το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, ούτε καν βδομάδα πόσο μάλλον μήνα που αναφέρω εγώ!! και να πω ότι κι εγώ ανυπομονώ για τη συνέχεια του "Κλειδούχου"!!!
Θα τα πούμε και από κοντά στις 10 Μα΄'ι'ου στη Θεσσαλονίκη μας ΑΦΟΥ!!!
η αγαπη ειναι αυτο που ολοι χρειαζομαστε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα δεν έχει αξία
ΑπάντησηΔιαγραφή