ΝΙΚΟΣ ΜΗΤΟΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ

ΝΙΚΟΣ ΜΗΤΟΥΣΗΣ
για το "ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ"
από τις εκδόσεις ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ.

Τι είναι το μυθιστόρημα «Από την μνήμη στην καρδιά»; Τι θέλει να πει; Κρύβει κάποιο μήνυμα; Εξαρτάται λοιπόν από το ποιος θα το διαβάσει…

Την ιδέα την «έκλεψα» από μια φίλη μου, που μετά από χρόνια θα συναντούσε τον πρώτο της αγαπημένο κι ένοιωθε ακόμα πιο αμήχανη τώρα παρά τότε.

Προσωπικά βρίσκω πολλές, πάρα πολλές, ομορφιές μέσα στην καθημερινότητα και μου αρέσει να τις παρατηρώ, να τις φωτίζω από διαφορετικές γωνίες, να τις αναδεικνύω.

Έτσι και σ' αυτή την περίπτωση, της Μηλιάς, αποφάσισα να την δω από πιο κοντά, να την τροποποιήσω και να τη παρουσιάσω σε πιο πολύ κόσμο. Πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που κάποια στιγμή ερωτεύτηκαν και μετά χώρισαν αλλά δεν έπαψαν ποτέ να συγκρίνουν ό,τι ακολούθησε με το πρώτο τους αίσθημα.

Όπως πιστεύω ότι υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που κατάφεραν και στάθηκαν στα πόδια τους παρά τις αντιξοότητες που συνάντησαν. Θα βρείτε τέτοιους χαρακτήρες μέσα στην ιστορία μου, γυναίκες που αξίζουν θαυμασμό και μόνο.

Η Μηλίτσα λοιπόν, ένα άτυχο από την αρχή της ζωής του κορίτσι, άγουρο ακόμα γνωρίζει τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο. Επαναστατεί, παρατά το σχολείο γίνεται μητέρα χωρίς να έχει γίνει ακόμα γυναίκα. Ο γάμος βιαστικός και βουτηγμένος στο πάθος γρήγορα αποδεικνύεται ότι δεν ήταν αυτό που ποθούσε και περίμενε.

…Και φεύγει. Φεύγει και διασχίζει μια Ελλάδα της δεκαετίας του 70 που όλο αλλάζει, παλεύει για να ζήσει και να μεγαλώσει την κόρη της. Γύρω της συμβαίνουν πράγματα που επηρεάζουν τους πάντες αλλά η ίδια δεν τους δίνει και πολλή σημασία. Ξυπνάει μέσα της το θηλυκό και αποφασίζει να ακολουθήσει την καρδιά της για μια ακόμη φορά.

Έρχεται στην Αθήνα του 80, εκλογές, σοσιαλιστική κυβέρνηση, η Λιάνα πια, πιασμένη σε ένα πολιτικό γαϊτανάκι που όλο και μπερδεύεται μέχρι που δεν μπορεί άλλο κι εκεί κάνει και πάλι το μεγάλο βήμα, αρχίζει από την αρχή.

Μέχρι που της συμβαίνει κάτι και βγαίνουν στην επιφάνεια όλα όσα επιμελώς είχε κρυμμένα μέσα της. Ένα ένα τα ερωτηματικά την ακολουθούνε, θυμάται, εξηγεί, προσπαθεί να εξηγήσει, επανεκτιμά, μπερδεύεται και εκνευρίζεται, παίρνει την απόφαση μπαίνει στο τρένο για να διασχίσει την μεγαλύτερη απόσταση που υπάρχει, από την μνήμη στην καρδιά.

Από τις αναμνήσεις στο συναίσθημα, από την εικόνα στο βίωμα, από την λήθη στο παρόν, κι όλα αυτά δεν είναι εύκολα, χρειάζονται χρόνο, χρειάζονται τόλμη…

Το ταξίδι αρχίζει, συνεπιβάτες της Μηλιάς όλοι εμείς, παρακαλώ επιβιβαστείτε…

Νίκος Μητούσης

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Η Μηλίτσα, ένα όνειρο με μπλε ποδιά και μαλλιά χρυσαφένια. Ένα χαμόγελο σαν το ουράνιο τόξο. Μια μεγάλη καρδιά σαν τα μυστικά αραξοβόλια. Ένα θρόισμα φθινοπωριάτικο στο πίσω σοκάκι με τα δέντρα που φυλλορροούσαν. Ένα τραγούδι που ακουγόταν από ένα παράθυρο ανοιχτό. Η Μηλίτσα, γεμάτη νιάτα και ιδέες, η Μηλιά που περίμενε να πάρει τη σκυτάλη, να βγει ορθόπλωρη στη ζωή, η Λιάνα που ταξίδευε με τις άλλες δύο σαν αποσκευές στη θύμησή της… Μια γυναίκα μόνη ταξιδεύει με το τρένο μια βροχερή νύχτα. Ένα ταξίδι απρόσμενο. Μια απόφαση χωρίς σκέψη. Μια διαδρομή ανάμεσα στο τότε και το τώρα, χωρίς διακριτές γραμμές, χωρίς συνοχή, χωρίς σειρά. Ένα τρένο να τρέχει μπροστά και μια γυναίκα να ταξιδεύει προς τα πίσω, να γίνεται κορίτσι, γυναίκα, μάνα, ερωμένη, να τα ζει όλα ξανά από την αρχή. Πού θέλει να πάει; Πού θέλει να φτάσει; Η μεγαλύτερη απόσταση που έχει να διανύσει είναι από τη μνήμη στην καρδιά... Θα ’χει τη δύναμη να παλέψει με τα κύματα που της υψώνει το παρελθόν; Αυτή η πάλη με τα κύματα, το έργο της ζωής της. Κύματα και βράχια κοφτερά και ύφαλοι ύπουλοι κι αέρηδες μανιασμένοι, κι αυτή σκαρί που δεν αλλάζει ρότα, πλησίστια να πλέει κατάντικρυ στον κυκλώνα. Ήταν, λοιπόν, η Μηλίτσα, ζωγραφιά που ξέβαψε; Όχι. Υπόσχεση που ξεχάστηκε; Και πάλι όχι. Μια διαδρομή στον χρόνο, μια ανάπαυλα, μια ανάσα και πάλι συνέχεια. Αυτό ήταν η Μηλιά, μια κίνηση αέναη, μια αύρα, ένας καπνός από τσιγάρο…