ΣΤΑΘΗΣ ΒΛΑΧΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

ΣΤΑΘΗΣ ΒΛΑΧΑΚΟΣ
για το "ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ"
από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Η συγγραφή βιβλίων είναι ένα θείο δώρο, που σου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψεις πρώτα τον εαυτό σου, να συμφιλιωθείς μαζί του, να τον ερευνήσεις σε πολλούς τομείς και στο τέλος να βρεις το θάρρος να εκτεθείς στο αναγνωστικό κοινό.

Όταν πρωτοσυστήνεσαι  έχεις πολλές πιθανότητες να εκληφθείς στην καλύτερη των περιπτώσεων, σαν ένας ερασιτέχνης που θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές του αλλά και του κοινού, σε ένα ελιτίστικο χόμπι, όπως είναι αυτό του συγγραφέα.

Αν καταφέρεις την αποδοχή του έργου σου, από το μεγαλύτερο μέρος των αναγνωστών, αλλά και από την αυστηρή πέννα των κριτικών, τότε ανοίγονται τα φτερά σου και πετάς μακριά στον θαυμαστό κόσμο του βιβλίου.

Η συγγραφή απευθύνεται ή σε παιδιά ή σε ενήλικες, με τις ίδιες ακριβώς δυσκολίες, στο να καταφέρεις να βρεις τον σωστό κώδικα επικοινωνίας. Ποιο είναι το πιο δύσκολο, δεν το ξέρω. Εγώ προσπάθησα και στα δύο πεδία. Τουλάχιστον το διασκέδασα.

Ένα άλλο πρόβλημα που καλείσαι να αντιμετωπίσεις είναι η θεματολογία των βιβλίων σου. Δίχως να σκεφτώ ούτε στιγμή, αποφάσισα να ακολουθήσω την έμπνευση μου κάθε φορά που έπρεπε να την αποτυπώσω σε σελίδες.

Έτσι ακολουθώντας το θέμα μου, για το επόμενο βιβλίο, μπλέχτηκα στις δίνες του Αστυνομικού Μυθιστορήματος, διαβάζοντας Άγκαθα Κριστι, Ζορζ Σιμενόν, Μορίς Λεμπλάν, Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ και την Έλις Πίτερς, σχεδόν υπό την εποπτεία της Ντόροθυ Σώγιερς και του Τζ.Κ. Τσέστερτον. Όλοι αυτοί οι συγγραφείς με βοήθησαν να απεγκλωβιστώ από τους διανοητικούς γρίφους και να βγάλω την υπόθεση στον σκοτεινό δρόμο, εκεί που το έγκλημα έχει ζωτική αφορμή και αιτία, όπως είχε σχολιάσει στην παρουσίαση του βιβλίου μου ο Πέτρος Τατσόπουλος. Γοητεύτηκα λοιπόν από το «νουάρ».

Το ντεκόρ και ο τόπος που διαδραματίζεται με δαιδαλώδεις ρυθμούς η πλοκή, είναι κάπου στην Βοστόνη όπως σχολίασε ο έτερος συμπαρουσιαστής του βιβλίου μου Νίκος Ζωγράφος που ορθά σχολίασε, πως διαβάζοντας το βιβλίο η βροχή και το μουντό τοπίο έχει έντονα Ιρλανδικό στοιχείο ανάμεσα στα σοκάκια της Βοστόνης, αλλά και ρομαντισμό και χαρακτηριστικές πινελιές των οινοθηκών της Βαστίλης στο μελαγχολικό Παρίσι.

Είναι ένα παιχνίδι για δυνατούς λύτες, τα τοπωνύμια και τα ονόματα των ηρώων μου. Αλήθεια, ούτε και εγώ ξέρω να σας απαντήσω, που ακριβώς διαδραματίζονται οι Ομπρέλες. Ο επιθεωρητής Τζόναθαν Σπάλτον ποτέ δεν μου αποκάλυψε την καταγωγή του, γυρίζοντας ανερυθρίαστα την πλάτη, στον δημιουργό του.

Σε κάποια σελίδα του βιβλίου, έγραψα…. πως ο βοηθός μου, μου θύμιζε τον επιθεωρητή Ριντέλφ στην ταινία «Το πτώμα είχε κίτρινο χρώμα». Τι επιτυχία κι αυτό  

το φιλμ! Μια σαχλαμάρα ήταν, αλλά αν έχεις άστρο, ότι και να κάνεις, σου βγαίνει. Αναρωτιόμουν αν θα είχαμε κι εμείς το δικό μας άστρο.

Η απήχηση στο αναγνωστικό κοινό θα δείξει την ακίδα της πυξίδας μου προς το σωστό δρόμο και κάνοντας χωνί τα χέρια μου, θα φωνάξω δυνατά την ρήση του Σμούελ Γιόζεφ Άγκνον

«Αν ένα βιβλίο δεν αξίζει να διαβαστεί δύο φορές, τότε δεν χρειάζεται να το διαβάσει κανείς ούτε μια»

Εγκάρδια,

Στάθης Βλαχάκος

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ 

H βροχή που έπεφτε δυνατή, συνοδευόμενη από ισχυρό άνεμο, είχε ως αποτέλεσμα να κρύψει τα στοιχεία που χρειαζόταν ο επιθεωρητής Tζόναθαν Σπάλτον για να αποκαλύψει την ταυτότητα του δολοφόνου. Σαν να πήρε κάποιος μια τεράστια γομολάστιχα και να έσβησε τα πάντα. Το μόνο που διευκόλυνε κάπως την έρευνά του, ήταν πως οι δολοφονίες είχαν κοινά χαρακτηριστικά και διαπράχθηκαν όλες στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο. Εκτός της έλλειψης στοιχείων, ο επιθεωρητής έπρεπε ν’ αντιμετωπίσει την κοινή γνώμη, τον κυβερνήτη που ήθελε να ανεβάσει τη δημοτικότητά του, τον νομάρχη που συνέλεγε επιτυχίες για να τις χρησιμοποιήσει στις επικείμενες εκλογές, και τον δήμαρχο. Ένας ολόκληρος μηχανισμός που δεν μπορούσε να λειτουργήσει αν ο Σπάλτον δεν έδενε τον δολοφόνο χειροπόδαρα, για να μπορεί να τον περιφέρει στην πόλη –συνοδεία της άρχουσας τάξης πάντοτε– σαν ατραξιόν περιοδεύοντος θιάσου.

Πάντοτε η λεπτομέρεια είναι αυτή που ανοίγει την κερκόπορτα και σπρώχνει τον δολοφόνο στο λάθος. Και ο Σπάλτον είχε όσφρηση λαγωνικού και την απαιτούμενη τύχη. Γιατί η τύχη είναι αυτή που καθορίζει τις τύχες μας.