Ο Μάξιμος γεννιέται σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Η αδυναμία που του δείχνει ο πατέρας του προκαλεί τη ζήλια και τελικά το μίσος του μεγαλύτερου αδελφού του προς το πρόσωπο του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι που τα δυο αδέλφια μεγαλώνοντας θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Ο Μάξιμος θα διαμορφώσει έναν τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα, στηρίζοντας τους γονείς του στο χωριό, αλλά η ζωή θα του δείξει το σκληρό της πρόσωπο και σύντομα οι απώλειες που θα βιώσει θα τον μεταμορφώσουν σε έναν σκληρό βράχο.
Όταν μερικά χρόνια αργότερα γνωρίζει τη Σαβίνα, η καρδιά του θα ζωντανέψει και πάλι. Όμως εκεί που οι πληγές του παρελθόντος δείχνουν να έχουν επουλωθεί, η επιστροφή του άσωτου αδελφού του θα ανατρέψει για ακόμα μια φορά όλες τις ισορροπίες στη ζωή του.
Μετά από τόσα χτυπήματα θα καταφέρει τελικά ο Μάξιμος να μείνει πιστός στα λόγια του αγαπημένου του παππού που τον στοιχειώνουν μια ζωή;
"Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις. Και ν’ αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς..."
Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε την συγγραφέα κ.Μαρία Τζιρίτα μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου "Η καρδιά του βράχου" γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;;
Την ιστορία την εμπνεύστηκα γνωρίζοντας από κοντά έναν άνθρωπο σαν τον ήρωα μου, τον Μάξιμο. Έναν άντρα "παλιάς κοπής" που πλέον είναι είδος προς εξαφάνιση - δυστυχώς! Ειδικά όταν άκουσα την ιστορία με τα λόγια του παππού του που τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή, ήταν η στιγμή που μου γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο αυτό! Ο τίτλος νομίζω προέκυψε μόνος του, ήρθε στο μυαλό μου ως ιδανικός για να περιγράψω τον ήρωα μου. Το εξώφυλλο που πραγματικά λάτρεψα, είναι δημιουργία του εικαστικού τμήματος των εκδόσεων Ψυχογιός και τους ευχαριστώ θερμά!
ΕΡΩΤΗΣΗ:2)Πιστεύεται πως για το χαρακτήρα μας ευθύνεται το DNA μας ή διαμορφώνεται ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε από το οικογενειακό μας αρχικά και το ευρύτερο(σχολείο,φιλικό,εργασιακό κ.α)κατόπιν περιβάλλον?
Θεωρώ πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Σαφώς γεννιόμαστε με κάποιες προδιαγραφές και η κληρονομικότητα παίζει μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη του χαρακτήρα μας. Άλλο τόσο ρόλο όμως παίζει και η ανατροφή μας, τα βιώματα μας και όλο το περιβάλλον μας γενικότερα. Εμείς σαν γονείς οφείλουμε να κάνουμε το καλύτερο ως προς την ανατροφή των παιδιών μας, ακόμα κι αν πολλές φορές χρειάζεται να "παλέψουμε" με ένα κακό DNA.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Πόσο σημαντική θεωρείται πως είναι, για τη σχέση μεταξύ αδερφών η συμπεριφορά-αντιμετώπιση των γονιών τους?
Σίγουρα η συμπεριφορά του γονιού επηρεάζει καθοριστικά την σχέση ανάμεσα στα αδέλφια. Ακόμα κι όταν οι γονείς ισχυρίζονται πως φέρονται σε όλα τους τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο, ποτέ δεν ισχύει αυτό. Το αν θαυμάζεις ένα παιδί σου περισσότερο και του έχεις αδυναμία, ακόμα κι αν δεν το εκφράζεις, εκείνο το διαισθάνεται και επίσης το διαισθάνονται και τ'αδέλφια του.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Αν θυμάμαι καλά πέρυσι στην παρουσίαση του βιβλίου σας "Όσα η αγάπη συγχωρεί" μιλώντας για το βιβλίο ¨"Η καρδιά του βράχου" που ετοιμάζατε ο πρωταγωνιστής σας θα είχε τα χαρακτηριστικά του...τέλειου άνδρα. Πιστεύετε ότι σήμερα υπάρχουν άνδρες με έντονα τα χαρακτηριστικά του...τέλειου???
Μπορεί και να υπάρχουν, προσωπικά όμως δεν έχω συναντήσει! Θέλω να πω ότι και τον Μάξιμο τον "τελειοποίησα" κατά κάποιο τρόπο, θέλοντας να ικανοποιήσω την δική μου επιθυμία αλλά και των αναγνωστριών μου! Γνωρίζοντας έστω και μέσα από τα βιβλία το τέλειο, δεν παύουμε ποτέ να ελπίζουμε ότι θα το βρούμε!
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Η καρδιά του βράχου είναι το 11ο βιβλίο σας. Θα χαρακτήριζα τα βιβλία σας κοινωνικά(διορθώστε με αν κάνω λάθος),τα περισσότερα απ'όσο γνωρίζω είναι βασισμένα-εμπνευσμένα σε αληθινές ιστορίες.Έχετε σκεφτεί να δοκιμάσετε να γράψετε κάποιο άλλο είδος? Π,χ αστυνομικό,(αν και το Ζωή από την αρχή είχε κάποια αστυνομικά στοιχεία εννοώ κάποιο καθαρά αστυνομικό),ή ιστορικό ή χιουμοριστικό ή φαντασίας......;;;;
Η αλήθεια είναι πως το κοινωνικό μυθιστόρημα είναι το είδος που με εκφράζει περισσότερο και το προτιμώ. Στοιχεία αστυνομικού είχα πράγματι χρησιμοποιήσει στο Ζωή από την Αρχή κι επίσης θα χρησιμοποιήσω και στο επόμενο βιβλίο μου. Κάποιο άλλο είδος νομίζω δεν θα τολμούσα να γράψω.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Έχετε ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο?
Όπως ανέφερα και παραπάνω, το νέο βιβλίο είναι ήδη στο μυαλό μου κι ετοιμάζομαι για την συγγραφή του! Θα είναι και πάλι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με στοιχεία αστυνομικού και θα αναφέρεται κυρίως στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Νομίζω θα είναι μια - ελπίζω - ευχάριστη έκπληξη για τους αναγνώστες μου!
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Τι είναι αυτό που δυσκολεύει περισσότερο έναν συγγραφέα;;Να βρει το θέμα του,να εξελίξει την ιστορία του ή να το ολοκληρώσει::
Δεν ξέρω να σας απαντήσω σε αυτό! Δεν ξέρω τι μπορεί να δυσκολεύει τον καθένα. Προσωπικά δεν έχω νιώσει να με δυσκολεύει κάτι. Από τη στιγμή που θα σκεφτώ ή θα έχω την ιστορία όλα γίνονται μόνα τους!
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Ο καθένας έχει στο μυαλό του μια εικόνα για τους συγγραφείς της αρεσκείας του,β ασισμένη στα γραπτά του και στις απαντήσεις των συνεντεύξεων που δίνουν. Μιλήστε μας λίγο για σας,για την καθημερινότητα σας,γι'αυτά που αγαπάτε να κάνετε κι αυτά με τα οποία είστε αναγκασμένη να συμβιβάζεστε. Διαφέρει πολύ η ζωή ενός συγγραφέα από αυτή των αναγνωστών του;
Δεν διαφέρει σε τίποτα απολύτως - αν εξαιρέσουμε το διάστημα της συγγραφής! Τον υπόλοιπο χρόνο κάνω απλά καθημερινά πράγματα, όπως το να πηγαίνω στη δουλειά μου κάθε πρωί, να μαγειρεύω και να τακτοποιώ το σπίτι το μεσημέρι, το απόγευμα να βγάζω βόλτα τα σκυλιά μου και το βράδυ να βλέπω τηλεόραση ή να διαβάζω κάποιο βιβλίο. Δεν συμβιβάζομαι με τίποτα, κάνω μόνο ότι πραγματικά με ευχαριστεί και δοξάζω τον Θεό γι αυτό!
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Υπάρχει κάτι για το οποίο να έχετε μετανιώσει στη ζωή σας ή είστε από εκείνους που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τίποτα::
Φυσικά και μετανιώνω για διάφορα - αλίμονο! Είναι κουτό να λέμε πως δεν μετανιώνουμε όταν βλέπουμε πως μια λάθος απόφαση ή επιλογή μας έφερε σε άσχημη θέση. Να μετανιώνουμε και να διορθωνόμαστε - αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Προσωπικά μετανιώνω για άσκοπες σπατάλες που έχω κάνει στη ζωή μου, όπως επίσης και για λάθη που έχω κάνει σε προσωπικές μου σχέσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα, το αγαπήσατε και θα μας το προτείνατε ανεπιφύλακτα;;
Το "Η πόλη που δακρύζει" της Σοφίας Βόικου! Ειλικρινά ενθουσιάστηκα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου