ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΜΑΝΓΓΕΛ ΓΙΑ "ΤΟ ΕΚΜΑΓΕΙΟ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

 ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΜΑΝΓΓΕΛ

για το "ΤΟ ΕΚΜΑΓΕΙΟ"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Κάθε ιστορία είναι ένα παζλ εικόνων, αναμνήσεων, φαντασίας και τύχης. Τυχαία άκουσα ένα μεσημέρι τη λέξη «εκμαγείο» στο ραδιόφωνο και τη σημείωσα σε ένα μικρό μπλοκάκι –μα τι όμορφη λέξη αλήθεια! Κι έπειτα έψαξα, διάβασα για το εκμαγείο της ψυχής του Πλάτωνα, για τον λαβύρινθο του ανθρώπινου μυαλού που άλλα λησμονεί κι άλλα θυμάται. Άλλα φοβάται κι άλλα κρατά. Είχα κρατήσει κάποτε μια σκάλα. Ένα λίθινο στριφογυριστό μονοπάτι ψηλά στα βουνά της Ηπείρου.

Η σκάλα του Βραδέτου με τα 1.100 σκαλοπάτια.

Έχουν περάσει 11 χρόνια από τη μέρα που βρέθηκα εκεί. Τότε δεν έγραφα ακόμη βιβλία. Τα γραπτά μου ήταν όλα χειρόγραφα, κρυμμένα μέσα σε συρτάρια. Θυμάμαι τις ξερολιθιές, το δέος που ένιωσα καθώς κατέβαινα το φαράγγι της Μεζαριάς αναζητώντας το μονοπάτι για το Καπέσοβο. Η απόκοσμη ομορφιά της χαράδρας πάγωνε τον χρόνο, ο ορεινός όγκος της Τύμφης παραμόρφωνε τον τόπο. Ήταν σαν να βρισκόμουν στην άκρη του κόσμου.

Κάποτε θα γράψω μια ιστορία για αυτό το αλλόκοτα όμορφο μέρος, είχα σκεφτεί.   

Έγραψα.

Ξεκίνησα να γράφω. Με τη λέξη εκμαγείο χαραγμένη στο μυαλό και τη σκάλα να με καθοδηγεί, φαντάστηκα ένα μικρό αθέατο χωριό, κρυμμένο μέσα στα βουνά.

Η Αθεάτη και όσα κρύβει:

Μια παράξενη οικογένεια. Δυο αντίθετα κορίτσια. Ένας εγκλωβισμένος πατέρας. Μία κυριαρχική μητέρα. Μία ξένη. Μία θεραπεύτρια. Μια ξεχασμένη αγάπη. Και στη μέση το πιάνο. Το απαγορευμένο πιάνο που φυλάει κάτω απ’ τα βουβά του πλήκτρα όσα δεν αντέχουν να θυμούνται.

Ναι, κάπως έτσι ξεκίνησε.

Και έπειτα ήρθε η ζωή, οι απώλειες. Πήραν την ιστορία μου και την έκαναν δική τους.

Πώς μετριέται ο πόνος αλήθεια; Πώς ξεπερνιέται;

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο έφυγε ο πιο αγαπημένος μου φίλος. Όταν ήμουν στα μισά έφυγε ο πατέρας μου. Κι εγώ ζύγισα τον πόνο και τον έκανα ένα βιβλίο για τη ζωή και τη μουσική.

Οι ιστορίες, η αγάπη και η μουσική…

Στο τέλος αυτά μένουν.

Εμείς και οι ιστορίες μας. Εκείνες που ζήσαμε, εκείνες που φανταστήκαμε, εκείνες που μας έβγαλαν απ’ το σκοτάδι. Δεμένες με άρρηκτα δεσμά να ψιθυρίζουν μέσα απ’ τις σελίδες.

 

«Οι απώλειες μας ορίζουν. Μας σμιλεύουν. Μας τρώνε όπως τα κύματα τον βράχο. Σιγά σιγά, ύπουλα αργά μέχρι να μας σπάσουν. Έσπασα. Φαγώθηκα. Κοίτα με! Οι θάνατοι και οι χωρισμοί με κατασπάραξαν. Πού να βρεις δύναμη για ζωή όταν λείπουν εκείνοι που αγαπάς; Δεν τη βρίσκω. Την πήρε ο πόνος. Γι’ αυτό ήρθα μέχρι εδώ πάνω. Γι’ αυτό κλείστηκα σε τούτα τα σκοτάδια. Είναι η ύστατη προσπάθεια που κάνω για να βγω στο φως. Και να τραβήξω και σένα μαζί μου. Βλέπεις, όλα γίνονται για σένα. Για σένα γίνονταν εξαρχής».

Έγραψε ο άντρας κι έπειτα χάραξε τις νότες με την ελπίδα να τη βρουν.

 

Καλό χειμώνα ΑΦΟΥ.

Ειρήνη, αγάπη και δύναμη.

Φραντζέσκα Μάνγγελ

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Στην Αθεάτη τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Πέτρινες σκάλες οδηγούν στα βάθη των βουνών, ο άνεμος ψιθυρίζει μυστικά, οι άνθρωποι ζουν πίσω από μάσκες. Η Αλθαία θεραπεύει στο μαγαζί με τα βότανα, η Ακριβή καταδυναστεύει μια ολόκληρη οικογένεια και δύο κορίτσια, σαν αντίθετοι πόλοι, έλκουν μίση κι απωθημένα. Ο ερχομός της ξένης γυναίκας στο μικρό ορεινό χωριό, ανώδυνος κι αδιάφορος στην αρχή, εκκινεί μία αλυσίδα γεγονότων που θα ανατρέψουν τα πάντα στις ζωές τους. Η μουσική και η λήθη θα ξεκινήσουν έναν σιωπηλό χορό και θα φέρουν στην επιφάνεια όλες τις κρυφές πληγές τους.
Ένα βουβό πιάνο, ένα μοιραίο λάθος, μια γυναίκα, μια οικογένεια στο χείλος του γκρεμού. Κι ένας άγνωστος άντρας, κρυμμένος σε ένα ερειπωμένο σπίτι, να φτιάχνει νυχθημερόν κέρινα αποτυπώματα, παλεύοντας να ανακτήσει το παρελθόν και να απαλλαγεί από τους εφιάλτες του.

Όλοι μαζί πλάθουν το Εκμαγείο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Φραντζέσκα Μάνγγελ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Εικαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο De Montfort της Αγγλίας και δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της conceptual photography για διαφημιστικές εταιρείες και περιοδικά. Παράλληλα, δίδασκε σε Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών και αρθρογραφούσε στον περιοδικό Τύπο. Σήμερα εργάζεται ως κειμενογράφος και στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τη φωτογραφία και τη ζωγραφική.

Το πρώτο της μυθιστόρημα, Η νύχτα του Σάουιν, κατέκτησε το βραβείο Μυθιστορήματος της Xρονιάς στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενος Συγγραφέας» στα Βραβεία Public 2018. Το δεύτερό της μυθιστόρημα, Καχαραμπού, η συνέχεια της Νύχτας του Σάουιν, κυκλοφόρησε το 2019 κλείνοντας την επιτυχημένη διλογία.