Η οικογένεια του πασίγνωστου και πάμπλουτου δικηγόρου Παπαρρηγόπουλου Αλέξη κατακεραυνώνεται από πολλαπλές δοκιμασίες που διαταράσσουν τα γαλήνια νερά της. Οι οικογενειακοί δεσμοί τρίζουν συθέμελα, όταν γιος και πατέρας έρχονται σε ρήξη, υπνωτισμένοι από τη μαγεία του έρωτα, ενώ βρίσκονται εν αγνοία τους, κάτω από τη σκιά ενός οργανωμένου εγκλήματος.
Η μητέρα του Αλέξη, γιαγιά Τέμα, που ζει εδώ και δέκα χρόνια στη γενέτειρά της, την Γκάνα της Αφρικής, έπειτα από τη λήψη ενός δραματικού γράμματος, αποφασίζει χωρίς δισταγμό να πάρει το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Ποιες απρόσμενες εξελίξεις έχουν κλονίσει την οικογενειακή γαλήνη των αγαπημένων της και πώς πιστεύει ότι μπορεί να τους βοηθήσει επιστρέφοντας πίσω στη χώρα που μεγάλωσε και δημιούργησε τη δική της οικογένεια;
Ποιος όμως είναι ο κ.Δημήτρης Ράντογλου;Ας τον γνωρίσουμε μέσω του βιογραφικού του και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και τον ευχαριστώ πολύ!!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα το 1966 στο Φιλώτα του Δήμου Αμυνταίου του Νομού Φλώρινας όπου και διαμένω με την οικογένειά μου. Αποφοίτησα από το Λύκειο Φλώρινας το 1983 και αφού τελείωσα με τις υποχρεώσεις του στρατού, άρχισα να εργάζομαι ανελλιπώς έως σήμερα από τον Μάρτη του 1989. Με τη σύζυγό μου Αλεξοπούλου Παναγιώτα παντρευτήκαμε το 1991 και αποκτήσαμε δύο τέκνα, την Ειρήνη το 1992 που είναι απόφοιτος του Α.Π.Θ με πτυχίο Βιολόγου και τον Σπυρίδων το 1998 που ως πρωτοετής φοιτητής του ΠΑ.ΜΑΚ στο τμήμα Εφαρμοσμένης Πληροφορικής μπήκε και αυτός φέτος στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Εργάζομαι με πλήρη απασχόληση εδώ και είκοσι επτά χρόνια ως ιδιωτικός υπάλληλος, τα τελευταία δεκαπέντε σε μεγάλη γαλακτοβιομηχανία της χώρας, ενώ παράλληλα απασχολούμαι και ως εκπαιδευτής σε ιδιωτικά κέντρα πληροφορικής.
Κατέχω άδεια φοροτεχνικού και πτυχίο εκπαιδευτή πληροφορικής CTP της ECDL Ελλάς Α.Ε. Από πολύ μικρός ασχολούμαι με τη μουσική και τη συγγραφή ενώ μου αρέσει ιδιαίτερα το running και η ποδηλασία. Υπήρξα πολλές φορές Πρόεδρος Δ.Σ σε Πολιτιστικούς Συλλόγους και Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Διατελώ ως ενεργό μέλος Διοικητικών και Εποπτικών Συμβουλίων στη γενέτειρά μου και όχι μόνο, ακατάπαυστα την τελευταία εικοσαετία.
Το συγγραφικό μου έργο μέχρι το 2011 περιοριζόταν σε άρθρα, ποιητικές συλλογές και βοηθητικά εγχειρίδια τα οποία είχαν κοινωνικό χαρακτήρα και σκοπό να βοηθούν οικονομικά τους διάφορους οργανισμούς με τους οποίους είχα συνεργασία. Πολλά από αυτά έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και τοπικές εφημερίδες. Το 2011 κυκλοφόρησε σε πανελλαδική εμβέλεια το πρώτο μου μυθιστόρημα από τις εκδόσεις σας (Μαλλιάρης Παιδεία Α.Ε) με τίτλο «Ας Ξημερώσει Και Αύριο Θεέ Μου…» με ISBN 978-960-457-476-6 το οποίο απέσπασε πολύ καλύτερες κριτικές, από αυτές που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ στο ξεκίνημα της συγγραφής του!
Είμαι υπερήφανος για την καταγωγή των παππούδων μου που ήρθαν από την Μικρά Ασία και παρόλη την τυραννία τους κατάφεραν και ορθοπόδησαν αφήνοντας πίσω στους διαδόχους τους ανεξίτηλες μνήμες βιοπάλης και νοσταλγίας. Ως εκ τούτου δεν θα μπορούσα να μην αφιερώσω το τρίτο μου βιβλίο στη γενιά των ανθρώπων που χάρη σε αυτούς βρίσκομαι σήμερα ενώπιόν σας με την έκδοση του δεύτερου μυθιστορήματός μου. Οι διεργασίες για τη δημιουργία του τρίτου εκπονήματος έχουν ήδη ξεκινήσει, και το πιο πιθανό είναι, όταν με το καλό ολοκληρωθεί να έχει τίτλο «Σπασμένος Καθρέπτης» και υπότιτλο «1922-2022 εκατό χρόνια μετά».
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο; Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Είχα την τύχη να μπουν στο σπίτι δώδεκα κλασικά βιβλία του ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ όταν ήμουν ακόμα στο Δημοτικό, δώρο από τον αείμνηστο πατέρα μου, οικοδόμο τότε. Εάν θυμάμαι καλά το πρώτο που διάβασα ήταν το: «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα». Μπορεί και να ήταν το: «Ο Γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες». Αυτό όμως που διάβασα λίγα χρόνια μετά και μου έμεινε πολύ καλά στο μυαλό, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις, ήταν το: «ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ’ ΑΣΤΡΑ» του Μενέλαου Λουντέμη. Μου το είχε προτείνει η φιλόλογός μου η κυρία Σταμούλη Λόλα όταν ήμουν στην Α’ Γυμνασίου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Μου αρέσει να διαβάζω ιστορίες με γεγονότα και καταστάσεις που θα μπορούσαν να συμβούν στην αληθινή ζωή. Βγαλμένα από την καθημερινότητα, τις χαρές και τις λύπες, τις αγωνίες και τα ξεσπάσματα, το θυμό και την αγάπη που φέρνει αυτή μαζί της στους ανθρώπους. Δε μου αρέσουν τα σενάρια που ανήκουν μόνο στη σφαίρα της υπερβολικής φαντασίας. Προτιμώ τις περιπέτειες με έντονη δράση, τα αστυνομικά και ειδικά τα βιβλία που περιέχουν πλούσια πλοκή και πολλές ανατροπές. Δε θα μπορούσα επίσης να παραλείψω τα κοινωνικά δράματα και τις βαθιά ερωτικές ιστορίες.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3) Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;
Είναι πολλοί οι συγγραφείς που με εκφράζουν κι άλλοι τόσοι που με εντυπωσιάζουν. Την τελευταία οχταετία λάτρεψα από τους ξένους λογοτέχνες τον Wilbur Smith, ο οποίος έχει γράψει ιδιαίτερα μυθιστορήματα και δίκαια χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος σύγχρονος παραμυθάς, με πεδίο δράσης κυρίως την ήπειρο της Αφρικής. Δε σας κρύβω ότι οι ιστορίες του με έχουν επηρεάσει αρκετά. Αναφορικά με τους Έλληνες συγγραφείς δεν ξεχωρίζω κάποιον πολύ περισσότερο, αλλά μου αρέσει ο τρόπος γραφής της κυρίας Μαντά και της κυρίας Δημουλίδου, καθώς επίσης της κυρίας Τραυλού και της κυρίας Παπαδάκη. Όπως διαπιστώνεται έχω αδυναμία στο γυναικείο φύλο!
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Δεν υπήρχε κάτι που μου έδωσε την αφορμή να ξεκινήσω το γράψιμο. Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρή ηλικία, ίσως να ήμουν στο Γυμνάσιο τότε, που έγραφα διάφορα άρθρα σε τοπικές εφημερίδες. Στη συνέχεια, σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία, δημιούργησα τη δική μου ποιητική συλλογή, που εμπλουτίστηκε κατά πολύ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Εντελώς ξαφνικά, στις 19 Αυγούστου του 2009, ανακοίνωσα σε ένα τμήμα ενηλίκων μαθητών μου στην Πληροφορική και το ίδιο βράδυ στη σύζυγό μου, ότι αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα. Έτσι απλά. Και την επόμενη ημέρα, που έτυχε να είναι και ημέρα των γενεθλίων μου, μπήκαν οι πρώτες αράδες του 1ου μυθιστορήματος.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Το "Μια καινούρια μέρα ξεκινάει" είναι το δεύτερο σας μυθιστόρημα μετά το "Ας ξημερώσει και αύριο Θεέ μου...". Πείτε μας δυο λόγια και για τα δυο σας έργα.
Όταν αποφάσισα να γράψω το πρώτο βιβλίο, γνώριζα ήδη την πλοκή του. Για να σας δώσω να καταλάβετε πως γίνεται αυτό, θα σας κάνω μια μικρή αναδρομή. Το 2001 είχα γίνει ανάδοχος γονέας ενός μικρού κοριτσιού (9 ετών τότε), από την Γκάνα της Αφρικής, μέσω της Οργάνωσης Actionaid. Έκτοτε έπαιρνα πληροφορίες για το έργο και τη δράση της οργάνωσης σε αυτή τη χώρα, με πλήρεις γραπτές αναφορές. Το 2002 είχα συμμετάσχει σε ένα διαγωνισμό ποίησης με ένα δωδεκασέλιδο ποίημά μου με τον τίτλο «Ας ξημερώσει και αύριο Θεέ μου…» το οποίο αναφερόταν στη συγκεκριμένη χώρα και περιλάμβανε συνοπτικά μια ενδιαφέρουσα ιστορία που τα επόμενα χρόνια μετέτρεψα σε μυθιστόρημα. Δυστυχώς η Οργάνωση έχασε τα ίχνη του παιδιού νωρίς. Μαζί έχασα κι εγώ την ελπίδα που είχα πως θα μπορούσα κάποια στιγμή να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να τη φέρω δηλαδή στην Ελλάδα να σπουδάσει μαζί με την κόρη μου που είχαν την ίδια ηλικία. Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το τραγικό γεγονός και για να μη φύγει ποτέ από τη μνήμη μου δημιουργήθηκε το εκπόνημα, στο οποίο αναφέρονται γεγονότα μυθοπλασίας στα μέρη όπου γεννήθηκε. Οι περιγραφές των τοποθεσιών και των τοπωνυμίων είναι πέρα για πέρα αληθινές, όμως οι ήρωες κι η πλοκή ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας μου. Εν μέρει πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα δύο όνειρά μου. Κάπως έτσι προέκυψε και η αφιέρωση προς τη μικρή Fozia Dukurukou, που εύχομαι να είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται.
Το «Μια καινούρια μέρα ξεκινάει» είναι κατά κάποιον τρόπο η συνέχεια του πρώτου. Η ιστορία συνεχίζεται εκεί ακριβώς που είχε σταματήσει το άλλο, χωρίς όμως να είναι «παντρεμένη» μαζί του. Δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο ο αναγνώστης για να μπει στο νόημα, να έχει διαβάσει και το προηγούμενο μυθιστόρημα. Εάν το έχει κάνει, απλώς θα γνωρίζει καλύτερα τους χαρακτήρες που παρέμειναν στο νέο βιβλίο και θα μπορεί να τους δικαιολογήσει ή κατηγορήσει με μεγαλύτερη ακρίβεια για τις πράξεις τους. Τόλμησα να αναπτύξω τον κορμό της πλοκής στο εγγύς μέλλον (2021), προσπαθώντας να δώσω στίγματα αισιοδοξίας, ότι κάτι καλύτερο πάει να γίνει, μια καινούρια μέρα ξεκινάει για όλους, κάτι αλλάζει μέσα μας, ένας άλλος αέρας πιο ευχάριστος φυσάει απαλά γύρω. Εσείς θα μου πείτε εάν το κατάφερα!
ΕΡΩΤΗΣΗ:6) Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας "Μια καινούρια μέρα ξεκινάει" και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Όταν τελείωσε το πρώτο μυθιστόρημα, είχα ήδη αποφασίσει για τη συγγραφή του δεύτερου και μάλιστα γνώριζα και το σενάριό του. Άλλωστε αυτό το αναγράφει και πάνω στο βιβλίο, κάτω από το βιογραφικό μου. Έλαβα πολύ καλές κριτικές από το αναγνωστικό μου κοινό και την παρότρυνση να συνεχίζω να γράφω, κάτι που είχα αποφασίσει ήδη, πριν ακόμα παρουσιάσω το αρχικό. Επέλεξα αυτόν τον τίτλο, διότι είναι κατά μία έννοια συναφής με τον πρώτο, και περνάει μηνύματα αισιοδοξίας, κάτι που το έχει μεγάλη ανάγκη στις μέρες μας ο Έλληνας αναγνώστης. Το εξώφυλλο, που μου αρέσει πάρα πολύ, αντικατοπτρίζει απόλυτα τον τίτλο και την ιστορία του. Είναι αποκλειστικά επιλογή του Εκδοτικού Φυλάτος Publishing και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7) Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί?
Στο πρώτο μου μυθιστόρημα λάτρεψα τον Μίνκα, που ήταν κι ο βασικός πρωταγωνιστής του. Ένα νεαρό παιδί που βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη να παλεύει για την επιβίωσή του. Κι όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά έσωσε και πολύ κόσμο από σίγουρο θάνατο με τη τόλμη του, τον ανδρισμό του, έχοντας ως γνώμονα πάντα τη δικαιοσύνη, όπως μαρτυρεί και το όνομά του στη μητρική του γλώσσα.
Στο «Μια καινούρια μέρα ξεκινάει» πολλοί ήρωες μου αρέσουν και τους έχω ιδιαίτερη αδυναμία, όπως ο Μάκης (Σεραφείμ) ο νεαρός πτυχιούχος επιστήμονας, η Χριστίνα η αδελφή του, ο Αλέξης ο πλούσιος δικηγόρος που είναι ο πατέρας τους. Όμως, η Ροδόκλεια είναι αυτή που κατάφερε και μπήκε στην καρδιά μου, όχι μόνο επειδή επανήλθε στη ζωή, όχι μόνο διότι είναι πανέμορφη κοπέλα, όχι μόνο επειδή έχει άρτιο χαρακτήρα, αλλά γιατί χάρη σε αυτήν καταλαβαίνει κανείς πώς μπορεί να διαφοροποιηθεί η προσωπικότητα κάποιου ανθρώπου, εξαιτίας του περιβάλλοντος που θα μεγαλώσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πρόσφατα αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο. Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες;
Ναι σαφώς. Όπως αναφέρεται και στο τέλος του βιογραφικού μου στο πρόσφατο βιβλίο μου, έχω ετοιμάσει ήδη το τρίτο μου εκπόνημα, το οποίο θα φέρει τίτλο «Σπασμένος Καθρέπτης» με υπότιτλο «1922-2022 εκατό χρόνια μετά». Είναι κάτι σαν μια υπόσχεση προς τους προγόνους μου που ήρθαν από τη Μικρά Ασία, βασισμένο σε αληθινά βιώματα που πήρα μέσα από τις προσωπικές συνεντεύξεις υπερήλικων συγχωριανών μου. Βρίσκεται στη φάση της επιμέλειας και της διόρθωσης κειμένου και μόλις αυτά ολοκληρωθούν θα αποσταλεί στον Εκδοτικό.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Το «σέρρα, η ψυχή του Πόντου» του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΠΟΥΖΟΥ. Μια ερωτική ιστορία με εκπληκτικές ιστορικές αναφορές από τον μετρ του είδους.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά.
«Χαμογέλα, μη φοβάσαι… γιατί το γέλιο σαν ανθίσει ο ήλιος λάμπει στην καρδιά». Αυτή η φράση μού ταιριάζει πάρα πολύ. Μου αρέσει να μεταδίδω το χαμόγελο στους ανθρώπους, αλλά ακόμα περισσότερο να τους βλέπω να χαμογελούν. Ακόμα, προσπαθώ να τηρώ τα ρητά «Χρόνου φείδου» του Χίλωνα του Λακεδαιμόνιου και «Μπορείς, θέλησε μόνο» του Γκαίτε. Χωρίς να θέλω να αδικήσω κάποια άλλα ίσως σημαντικότερα τραγούδια, αυτό που με εκφράσει περισσότερο το διάστημα που διανύουμε είναι το: «ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» με ερμηνευτές τους Μπικάκη Στέλιο & Ζωγράφου Μαρίνα. Σαφώς βέβαια με τρυπάει βαθιά ως το μεδούλι η φωνή του αείμνηστου «Στέλιου Καζαντζίδη» ειδικά στις ερμηνείες του «ΥΠΑΡΧΩ» & «ΤΡΑΓΟΥΔΩ». Αναφορικά τώρα με την αγαπημένη μου ταινία, η οποία άγγιξε ολόκληρο το είναι μου και διέγειρε όλες μου τις αισθήσεις είναι η: «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ».
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη τιμή που μου κάνατε και μου δώσατε την ευκαιρία να γνωριστώ καλύτερα με τους αναγνώστες και τα μέλη της πολύ όμορφης ομάδας σας «ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ», καθώς και τους επισκέπτες του δυναμικού σας blog. Να ευχηθώ σε όλους σας και στους απανταχού στη γη αναγνώστες, κάθε ευτυχία και προσωπική επιτυχία και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε και να μεταδίδεται το χαμόγελό σας και στους άλλους.
Δημήτρης Ράντογλου.
Τιτανικός
ΑπάντησηΔιαγραφή