ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ ΖΑ"Ι"ΡΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΜΠΛΕ ΖΑΦΕΙΡΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ ΖΑ"Ι"ΡΗ

για το "ΤΟ ΜΠΛΕ ΖΑΦΕΙΡΙ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Το ΜΠΛΕ ΖΑΦΕΙΡΙ είναι ένα μυθιστόρημα διαφορετικό. Με παράλληλη αφήγηση. Και συγκλονιστικά μυστικά.

Όπως το μέρος όπου εκτυλίσσεται.

Κάπου στο βόρειο Αιγαίο υπάρχει ένα καλά κρυμμένο νησί, πλημμυρισμένο μυστήριο. Μια ωδή στο χρυσοκίτρινο, «η πιο αγαπημένη απ’ όλες τις στεριές», σύμφωνα με τον Όμηρο, η πατρίδα του Ηφαίστου: η Λήμνος, το νησί όπου ζωντάνεψα τους ήρωές μου.

Το ΜΠΛΕ ΖΑΦΕΙΡΙ έπαιξε με τη Λήμνο, ξετρελαμένο μαζί της, ενώθηκε με τις μεθυστικές μυρωδιές και τα χρώματά της. Αντίκρισε τις Αμμοθίνες, τη γοητεία της ερήμου καταμεσής του Αιγαίου, κατρακύλησε στην καστανόξανθη άμμο τους. Ερωτεύτηκε τη Μύρινα, την πεταλούδα με τα ανοιγμένα φτερά. Μάζεψε κοχύλια στις παραλίες, βούτηξε σε τιρκουάζ νερά. Αντίκρισε παραμυθένια χωριά, χαράδρες με πικροδάφνες, σιτοχώραφα που φτάνουν ως τη θάλασσα. Θαύμασε τα ελάφια στο θρυλικό Κάστρο και τα φλαμίνγκο στους υγροτόπους. Γνώρισε το ιερό των Καβείρων, χώθηκε στη σπηλιά του Φιλοκτήτη. Απόλαυσε τον ήλιο της να δύει στο πέλαγος στο βάθος του ορίζοντα στο Άγιο Όρος…

Σε αυτό το νησί πρόκληση για κάθε συγγραφέα, πάλεψα να σκαρφιστώ λέξεις να καταφέρω να αποδώσω την απαράμιλλη ομορφιά.

Έγραφα το ΜΠΛΕ ΖΑΦΕΙΡΙ και τόλμησα να σας κάνω κοινωνό των σκέψεων μου. Φανταζόμουν πως ήσασταν δίπλα μου καθώς ανέλυα τις πράξεις των ηρώων μου. Άκουγα τις δικές σας απόψεις καθώς κολυμπούσαμε σε μια θάλασσα από ερωτήματα:

Που πάει ο έρωτας όταν φεύγει; Ο ορμητικός, ο αμοιβαίος έρωτάς, πώς σβήνει η φλόγα που κρατάμε σφιχτά μέσα στις χούφτες μας;

Υπάρχουν στ’ αλήθεια οι πρίγκιπες με το άσπρο άλογο;

Πόσο πληγώνει ο ρατσισμός; Γιατί μας τρομάζει το διαφορετικό;

Είναι άραγε η σκληρή αλήθεια προτιμότερη από το ψέμα;

Μπορούμε να δραπετεύσουμε από το παρελθόν μας;

Παρέα αντικρίσαμε κατάματα τη φιλία και τη δύναμή της, τους φίλους που ζουν για πάντα μέσα μας, ακόμα κι αν προδώσουν την εμπιστοσύνη μας.

Κλείσαμε τα μάτια κι αναπολήσαμε τον έρωτα στα χρόνια της εφηβείας. Στα χρόνια της μεταμόρφωσης, τα φτιαγμένα για να ξυπνάνε συναισθήματα.

Γίναμε ένα με τα παιδιά με Σύνδρομο Άσπεργκερ, τα μοναδικά πανέξυπνα κι ευαίσθητα αυτά παιδιά που ξέρουν να αγαπούν χωρίς όρους, που ζουν σε έναν κόσμο χωρίς ασχήμια, συμφέροντα και κακίες και μας διδάσκουν το ίδιο το νόημα της ζωής.

Προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε τα καλά κρυμμένα μυστικά της ενδοοικογενειακής βίας. Τη σωματική, συναισθηματική, ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση.

Κοιτάξαμε κατάματα τις οικογένειες με το αγγελικό και συνάμα διαβολικό πρόσωπο του άντρα, ο οποίος ξεσπάει με μανία στη γυναίκα του. Που τη ζηλεύει κι επιδιώκει να ελέγχει κάθε της κίνηση. Κομματιάζει κάθε θετικό κομμάτι του εαυτού του κι έπειτα παλεύει να το αποκτήσει ξανά με την τρυφερότητά του.

Αλλά και τις γυναίκες που εγκλωβίζονται σε έναν κύκλο γλυκόπικρο, τοξικό. Που χάνουν την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό τους. Που φοβούνται, υποχωρούν, βασανίζονται, υποφέρουν, τραυματίζονται βάναυσα. Βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες για να μην καταγγείλουν τον σύζυγό τους, πιστεύουν πως φταίνε οι ίδιες, προφέρουν εκούσια τον εαυτό τους στα χέρια του θύτη τους. Και τον συγχωρούν.

Ξανά και ξανά.

Φωνάξαμε παρέα σε όλες αυτές τις γυναίκες οι οποίες υποφέρουν και ζουν παρέα με τη θλίψη, τον πόνο, τον φόβο, την απόγνωση, φωνάξαμε ΔΥΝΑΤΑ:

«Όχι, μη συγχωρείς τη βία που δέχεσαι, μη γίνεσαι θύμα. Είσαι δυνατή. Και θα βρεις τρόπο να το ξεπεράσεις».

Κοντοσταθήκαμε στο τέλος μιας σχέσης. Τότε που τα μεθυστικά συναισθήματα, οι κοινές αναμνήσεις, όλα όσα ενώνουν ένα ζευγάρι, αρχίζουν να ατονούν και στο τέλος παύουν να υπάρχουν.

Παλέψαμε να συναισθανθούμε τα παιδιά που μεγαλώνουν πλάι σε έναν πατέρα βίαιο, που αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στις τρυφερές τους καρδιές, που τις ραγίζει. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με σκιές στο βλέμματά τους.

Διεισδύσαμε στο μυαλό ενός δολοφόνου. Προσπαθήσαμε να ερμηνεύσουμε τους λόγους που τον οδήγησαν στο έγκλημα…

Αγκαλιάσαμε παρέα την πατρίδα μας. Περπατήσαμε στα μικρά και γραφικά στενά της παλιάς κουκλίστικης πόλης του Ρεθύμνου, εκεί όπου κρύβεται όλη η ομορφιά της.

Ταξιδέψαμε στο Αμύνταιο, παρασυρθήκαμε από το όνειρο στη λίμνη Βεγορίτιδα, γίναμε ένα με την απόκοσμη, τη μυστηριώδη αίσθησή της, από τα θαύματα της φύσης της περιοχής τα καμωμένα από υλικά παραμυθιού. Χωθήκαμε στους αμπελώνες, και στα οινοποιεία, γευτήκαμε τα μοναδικά κρασιά του τόπου.

Ενθουσιαστήκαμε με την Καβάλα, την πόλη που λες και τη γέννησε ο ήλιος και τη χαϊδεύει τρυφερά η θάλασσα. Περιπλανηθήκαμε στα ασβεστωμένα λιθόστρωτα δρομάκια της Μυκόνου, λιαστήκαμε στην Ψαρρού. Διασκεδάσαμε στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη, κάναμε βόλτες δίπλα στον ποταμό Σακουλέβα που διασχίζει τα σπίτια με τις κόκκινες σκεπές, στη Φλώρινα.

Πετάξαμε κι ως το Ρέικιαβικ, γνωρίσαμε την πρωτεύουσα της χώρας της φωτιάς και του πάγου, μαγευτήκαμε από το θεόρατο επουράνιο πέπλο, το Βόρειο Σέλας. Ξεδιψάσαμε με μαύρη μπύρα στο γραφικό και πανέμορφο Δουβλίνο, τη χώρα των Βίκινγκς, θαυμάσαμε τη θέα του Τάμεση από τη Γέφυρα του Λονδίνου…

Μου γράφετε, και σας ευχαριστώ τόσο πολύ, πως τα μυθιστορήματά μου σας κρατούν συντροφιά, ταυτίζεστε με τους ήρωές μου, πλημμυρίζετε συναισθήματα. Σας οφείλω τόσα πολλά. Πιστεύω πως σε αυτό το μυθιστόρημα θα το νιώσετε πραγματικά.

Η Μελάνθη, η ηρωίδα μου, δεν αποχωριζόταν το μπλε ζαφείρι. Ακουμπισμένο ήταν πάντοτε πάνω στην καρδιά της.

Κι όταν συνειδητοποίησε πως κινδύνευε η ζωή της, το ζαφείρι ήταν που της χάρισε τη δύναμη να παλέψει, να ξεφύγει από τον ιστό που ήταν μπλεγμένος γύρω της.

Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα όταν πιεστεί πολύ;

Τα πάντα.

Εύχομαι να μην πιεστείτε ποτέ για οτιδήποτε. Να βουτάτε στα πιο πολύτιμα συναισθήματά σας, να είναι γεμάτη, δεσμευμένη απ’ αυτά η καρδιά σας.

Εύχομαι το δικό σας μπλε ζαφείρι να είναι η βουτιά σας στην άπειρο άβυσσο της αγάπης…

                                               ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ο θάνατος του Μάρκου ήταν άραγε τραγικό δυστύχημα ή ανθρωποκτονία από πρόθεση;
Ο Άλκης είναι σίγουρος πως η Μελάνθη κάτι του κρύβει. Κι ως αστυνομικός είναι αποφασισμένος να μάθει την αλήθεια.
Εκείνη ξέρει πως δεν μπορεί να στηριχτεί πάνω του. Αν του αποκαλύψει πως δε σταμάτησε ποτέ να τον αγαπάει, θα αναγκαστεί να μοιραστεί μαζί του το ανείπωτο μυστικό της. Και τότε η ζωή της θα γίνει χίλια κομμάτια.
Μπερδεμένη, φοβισμένη και μόνη, προσπαθεί να ξεφύγει από τον ιστό που υφαίνεται γύρω της. Αλλιώς κινδυνεύει να χάσει ακόμα και τη ζωή της.
Ένα μπλε ζαφείρι, ένας σκορπιός, ένα γεράκι-κυνηγός κι η Λήμνος, ένα νησί πλημμυρισμένο μυστήριο, μπλέκονται με τους ήρωες, με το αγγελικό και συνάμα διαβολικό πρόσωπό τους, με τα ανείπωτα μυστικά τους, με τρεις δολοφονίες.
Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα όταν πιεστεί πολύ; Τα πάντα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 15 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 της απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό της έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική της σχέση με τους αναγνώστες της, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημά της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, το οποίο μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση. Όλα τα μυθιστορήματά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.