Βιβλιο

Βιβλιο
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

ΡΕΝΑ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

«Εγώ που λες, αγόρι μου, είμαι παλιά πουτάνα. 
Για να καταλάβεις, έχω πάει μέχρι με τον Καρυωτάκη».


Εκατό πατημένα η Ρένα, κι ένα πρωί φτιάχνει καφέ και κάθεται να αφηγηθεί τη ζωή της σ' έναν νεαρό επισκέπτη, που έτυχε να δει τη φωτογραφία της σε μιαν εφημερίδα.

Και ήταν πολυτάραχη η ζωή της Ρένας και είδαν πολλά τα μάτια της κι αποτυπώθηκαν πολλά στο ...πετσί της.
Από ένα μπουρδέλο στα Χαυτεία στο οποίο θα γεννηθεί στις αρχές του 20ου αιώνα, και θα γίνει και η ίδια πόρνη στα 12 της,μέσα από την αφήγηση της ζωής της θα περάσουν μπροστά από τα μάτια μας σημαντικά ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα αλλά και σημαντικά πρόσωπα.Από την απεργία των καπνεργατών στη Σαλονίκη και την αιματηρή της κατάληξη ,τα Δεκεμβριανά, την εξορία στα ξερονήσια, την εξέγερση του Πολυτεχνείου και από  τον ζωγράφο Πάμπλο,την τραγουδίστρια Ρούλα και τον Χατζιδάκη μέχρι τη βοήθεια-συσσίτια στους άστεγους και τη Γιορτή της Περηφάνιας.
Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο και η γλώσσα ωμή,καυστική,του πεζοδρομίου αλλά πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς??Πως θα μπορούσε να μιλάει μια αγράμματη πόρνη, με πληθυντικό ευγενείας???Αγράμματα πόρνη μεν η Ρένα,αθυρόστομη, αλλά με  μεγάλη καρδιά και χείμαρρος....
Το απόλαυσα από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα και για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να δω με μεγαλύτερη περιγραφή τη ζωή της Ρένας,κοινώς θα ήθελα να ήταν μεγαλύτερο το βιβλίο!!!!!

Συνηθίζω να παραθέτω στις απόψεις μου αποσπάσματα  που αγάπησα από το εκάστοτε βιβλίο.Αυτή την φορά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ένα δημοσίευμα του κ.Κορτώ στο προφίλ του στο f/b.Απόφαση που προέκυψε μετά τις απόψεις που διάβασα στο goodreads για το βιβλίο Ρένα.

"Πώς να διαλέξεις "βιβλίο για την παραλία":
1. Πας στο βιβλιοπωλείο.
2. Διαλέγεις ό,τι διάλο γουστάρεις, ό,τι σου κάνει κούκου απ' το οπισθόφυλλο και το ξεφύλλισμα, ή το βιβλίο κάποιου συγγραφέα που σ' αρέσει έτσι κι αλλιώς. Το βασικό είναι, στα διαλείμματα απ' τις βουτιές, να απολαύσεις την καφεδούμπα, την μπίρα, το μοχίτο ή την κακαβιά σου διαβάζοντας κάτι που σε ρουφάει και σ' ευχαριστεί.
3. Κι αν το βιβλίο που διάλεξες θεωρείται από κάποιους "γυναικεία λογοτεχνία", "ελαφρύ ανάγνωσμα", "πολύ βαρύ για παραλία" κτλ., ΕΥΤΥΧΩΣ δεν είναι αναγκασμένοι να το διαβάσουν μαζί σου.
(Τα ίδια ισχύουν και για επιλογή "βιβλίου για το βουνό/τον λόγγο/το παπόρι/την πεζοπορία/τη Λεγεώνα των Ξένων". Μην κάνουμε την τρίχα τριχιά - ό,τι και να διαβάζεις, εφόσον το απολαμβάνεις, το ίδιο ψυχωφελές είναι.)"

Και να συμπληρώσω πως διάλεξα το συγκεκριμένο βιβλίο γιατί είναι ενός συγγραφέα που μ'αρέσει έτσι κι αλλιώς,το ευχαριστήθηκα,το απόλαυσα,μου κράτησε υπέροχη συντροφιά στην παραλία(θα'ταν υπέροχη και στο βουνό/τον λόγγο ή οπουδήποτε αλλού!!!) και αν κάποιοι άλλοι το αντιμετώπισαν/αντιμετωπίσουν διαφορετικά μάλλον έχουμε διαφορετικά γούστα,οπτική και πάει λέγοντας...

Λίγα λόγια για το βιβλίο


"Εγώ που λες, αγόρι μου, είμαι παλιά πουτάνα.
Για να καταλάβεις, έχω πάει μέχρι με τον Καρυωτάκη".

Εκατό πατημένα η Ρένα, κι ένα πρωί φτιάχνει καφέ και κάθεται να αφηγηθεί τη ζωή της σ έναν νεαρό επισκέπτη, που έτυχε να δει τη φωτογραφία της σε μιαν εφημερίδα.

Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα σ ένα μπουρδέλο στα Χαυτεία, πόρνη κι η ίδια απ τα δώδεκα, η Ρένα έχει μοναδικό οδηγό της την αγάπη: την αγάπη για τον Μάρκο, που την μπάζει στο Κόμμα, για τη Ρούλα, που της φανερώνει την άλλη όψη του έρωτα, για τον Βασίλη, που μαζεύει τα συντρίμμια της ζωής της και της δίνει μια ανάσα ελπίδας πριν το βαθύ σκοτάδι.

Κι από αγκαλιά σε αγκαλιά, από πάθος σε πάθος, η Ρένα γίνεται άθελά της κομμάτι της ιστορίας - μια σαστισμένη κουκκίδα μες στο πλήθος, απ την απεργία των καπνεργατών στη Σαλονίκη και την αιματηρή της κατάληξη μέχρι τα Δεκεμβριανά, την εξορία στα ξερονήσια, την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Κι η Ρένα ανάβει κι άλλο τσιγάρο, γεμίζει πάλι το ποτήρι, κλοτσάει το κουβάρι της ιστορίας της - κι η μνήμη ζωντανεύει, γίνεται παρέα.

Μια καρδιά σαν κλείστρο μηχανής, που ο κάθε χτύπος της φωτογραφίζει αυτό που πρέπει να θυμάσαι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου