ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ''ΕΝΑ ΔΡΑΜΙ ΔΥΝΑΜΗΣ'' ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ κ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗ ΑΦΟΥ!!!

Σε μια όμορφη ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 18 Οκτωβρίου και ώρα 19.00 στα Public Τσιμισκή η παρουσίαση του βιβλίου ''Ένα δράμι δύναμης'' του συγγραφέα κ. Georgios Tzitzikakis
 που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

Το βιβλίο παρουσίασε η συγγραφέας κ. Χαρά Ανδρεΐδου λέγοντας :                                               Όταν ο Γιώργος Τζιτζικάκης μου μίλησε για το νέο του βιβλίο, τον ρώτησα: «Τι βιβλίο έχεις γράψει;». «Είναι ένα αστυνομικό θρίλερ», μου απάντησε, προσπαθώντας να χωρέσει μέσα σε έναν ορισμό δυο λέξεων τον κόσμο ενός ολάκερου βιβλίου, τον κόσμο ενός ήρωα, μιας ζωής, μιας ψυχής.
Το «Ένα δράμι δύναμης» μπορεί πράγματι να οριστεί ως ένα αστυνομικό θρίλερ. Δικαιολογεί κάλλιστα αυτόν τον ορισμό του, με τη δυναμική πλοκή του, τη δράση, τη βία, τις ανατροπές, το «σασπένς» όπως λένε για έργα αυτής της κατηγορίας. Τοποθετημένο στον σκοτεινό κόσμο του περιθωρίου της Αθήνας, με πρωταγωνιστές ανθρώπους της νύχτας, διεφθαρμένους, ανάλγητους, σαδιστές, με σκηνές ωμής βίας, που οφείλω να ομολογήσω πως με δυσκόλεψαν πολύ με τον ρεαλισμό τους. Είναι όντως το νέο βιβλίο του Γιώργου Τζιτζικάκη ένα αστυνομικό θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του. Είναι όμως και πολλά ακόμη.
Είναι μια ξενάγηση στον κόσμο αυτό μέσα στον οποίο ξετυλίγεται το νήμα της ιστορίας, τον υπόκοσμο της Αθήνας. Ο συγγραφέας, ειδικά στην αρχή του βιβλίου, διακόπτει συχνά τη ροή της ιστορίας για να δώσει πληροφορίες στον αναγνώστη για τα δεδομένα αυτού του άγνωστου – φαντάζομαι στους περισσότερους από εμάς – κόσμου, που ο ίδιος μοιάζει να τον ξέρει καλά. Παραθέτει τους κανόνες και τους κώδικες, τα απαράβατα πρωτόκολλα, περιγράφει την αυστηρότατη ιεραρχία, τις παγιωμένες πρακτικές του. Μιλάει επίσης τον γλωσσικό του κώδικα, την αργκό του υπόκοσμου. Και όχι μόνο αυτό. Πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα, μπαίνει μέσα στον ψυχισμό των ηρώων του. Περιγράφει με ενάργεια και σαφήνεια πώς νιώθει κάποιος όταν τον τρυπάει μια σφαίρα, όταν σνιφάρει κοκαΐνη, όταν βασανίζει και σκοτώνει άλλους ανθρώπους, όταν κινδυνεύει η δική του ζωή. Μια πραγματική ξενάγηση, στα μέσα και στα έξω, στα φανερά και στα κρυφά του κόσμου που περιγράφει.
Το βιβλίο του Γιώργου Τζιτζικάκη είναι επίσης ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα.  Δίπλα στις ρεαλιστικές περιγραφές του υποκόσμου και των πρακτικών του, ο συγγραφέας δεν σταματάει ούτε λεπτό να μελετά εξονυχιστικά τον ψυχικό κόσμο των ηρώων του και να τον εκθέτει στα μάτια του αναγνώστη. Ο ήρωας παρατηρεί σχολαστικά όσα συμβαίνουν γύρω του, τα μελετά εξονυχιστικά και προσπαθεί να τα ερμηνεύσει. Να τα ερμηνεύσει για να τα καταλάβει κι έτσι να αποκτήσει αυτό το ένα δράμι δύναμης που του χρειάζεται για να πετύχει τον στόχο του. Και το ίδιο κάνει και ο συγγραφέας με τον ήρωά του, τον μελετά και τον εκθέτει συνεχώς στα μάτια μας. Επίπονη διαδικασία, ειδικά όταν αφορά έναν άνθρωπο, έναν ήρωα, που έχει πολλούς λόγους να θάψει βαθιά μέσα του, πολλά, πάρα πολλά μυστικά, σε σχέση με όσα έκανε αυτός και όσα του έκαναν οι άλλοι. Επίπονη διαδικασία, όμως και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, που κρατάει τον αναγνώστη δεμένο πάνω της.
Και, εκτός από όλα αυτά, το μυθιστόρημα του Γιώργου Τζιτζικάκη, είναι μια συνεχής αντίφαση. Μια αντίφαση ανάμεσα στον σκληρό κόσμο που περιγράφει και στον ποιητικό λόγο με τον οποίο καταγράφονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα του ήρωα από τον συγγραφέα, σε ένα ιδιαίτερο ύφος όπου μπλέκει τη λογοτεχνική γλώσσα με την αργκό του δρόμου, και τα κάνει να στέκονται και τα δυο καλά, να πατάνε και τα δυο γερά στο κείμενο.
Μέσα σ’ αυτό το πολύπλοκο και πολύμορφο πλαίσιο ξεδιπλώνει την ιστορία του ο συγγραφέας. Με μαεστρία, με προσεκτικά βήματα, με τεχνάσματα που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, με έννοιες-κλειδιά που διαπερνούν όλο το βιβλίο σαν ραχοκοκαλιά και του δίνουν συνοχή και ενότητα.
Έννοιες-κλειδιά όπως η δύναμη, με την οποία έχει εμμονή ο ήρωας του βιβλίου, κάτι που δικαιολογεί και τον τίτλο του. Κάθε τι που κάνει ο ήρωας είναι για να αποκτήσει λίγη δύναμη ακόμη, μέχρι να μπορέσει να εκπληρώσει τον στόχο του.
Όπως η στέρηση. Ο ήρωας έχει στερηθεί τα πάντα, διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές καταστάσεις της ζωής του, κι ό,τι κάνει το κάνει έχοντας σαν φυτίλι αυτή τη στέρηση.
Έννοιες όπως η απώλεια του εαυτού του. Ο ήρωας έχει χάσει τον εαυτό του, υποτάσσεται σ’ αυτή την ζοφερή πραγματικότητα και κινείται με αυτή ως γνώμονα. Είμαι ήδη νεκρός, σκέφτεται, δεν έχω τίποτε να χάσω. Αλλά επίσης και η αυτογνωσία. Ξέρει ποιος είναι, ξέρει τι έχει κάνει, δεν χαρίζει συγχωροχάρτια στον εαυτό του, κινείται από μια δική του, προσωπική αίσθηση δικαίου.
Μία άλλη από αυτές τις έννοιες –κλειδιά είναι η αγάπη για τις γυναίκες, ο σεβασμός και η παραδοχή της ανωτερότητας του γυναικείου φύλου, ξεκινώντας από τη μάνα του και φθάνοντας στις γυναίκες του υποκόσμου με τις οποίες συνδιαλέγεται.

Τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί είναι επίσης πολλά και κατορθώνουν να πιάνουν στα δίχτυα τους τον αναγνώστη. Κατ’ αρχάς η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο και σε ενεστώτα χρόνο. Είναι πολύ δύσκολο για τον αναγνώστη, άνδρα ή γυναίκα, να μην ταυτιστεί με τον ήρωα στα σημεία εκείνα που ακουμπούν σε πανανθρώπινες ανάγκες και ευχές.
Το ότι ο ήρωας απευθύνεται σε κάποια σημεία απευθείας στον αναγνώστη, δημιουργώντας του τεχνηέντως την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεται σε ένα διάλογο μαζί του και ακούει την εξομολόγησή του.
Τα τρία ονόματα που χρησιμοποιεί ο ήρωας. Τρία ονόματα, τρεις διαφορετικές εποχές από τη ζωή του, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι μέσα του. Τα τρία ονόματα κάνουν ξεκάθαρο αυτόν τον εσωτερικό διχασμό.
Οι αναδρομές στο παρελθόν, που παρεμβάλλονται σαν ιντερμέδια στη ροή της ιστορίας, και εξηγούν, κομμάτι κομμάτι, τις εμμονές, τον θυμό και τον πόνο του ήρωα, και βοηθούν τον αναγνώστη να τον γνωρίσει και να τον κατανοήσει καλύτερα.
Το κρυφό χαρτί που κρατάει μέχρι το τέλος και ο συγγραφέας το ρίχνει στο τραπέζι κυριολεκτικά στις τρεις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, στην κορύφωση των εξομολογήσεων.
Το σκωτσέζικο ντουζ που επαναλαμβάνεται συνεχώς, καθώς προσπαθούμε να πάρουμε μια θέση απέναντι στον ήρωα, και από τη μια νιώθουμε αποτροπιασμό για τις πρακτικές του, και από την άλλη, με τις αναδρομές στις στερήσεις και στην αδικία που αντιμετώπισε, καθώς επίσης και τις ποιητικές, λυρικές περιγραφές των τωρινών του συναισθημάτων, τον συμπαθούμε και –ίσως και - τον δικαιολογούμε για όσα κάνει.
Με όλους αυτούς τους τρόπους ο συγγραφέας κατορθώνει να φέρει κοντά μας, να κάνει προσιτό και κατανοητό έναν χαρακτήρα που είναι πολύ δύσκολο να τον προσεγγίσεις, ακόμη πιο δύσκολο να τον κατανοήσεις και – ίσως – ακατόρθωτο να τον δικαιολογήσεις και να τον συγχωρήσεις. Ούτως ή άλλως όμως ο ήρωας δεν ζητάει τη συγχώρεσή μας. Ούτως  ή άλλως δεν διεκδικεί για τον εαυτό του ένα αίσιο τέλος. Ξέρει τι έχει κάνει και αποδέχεται το βάρος των πράξεων του στη ζωή του. Το ίδιο κάνει και ο συγγραφέας. Αποδέχεται το βάρος των πράξεων του ήρωά του. Και αυτή πιστεύω πως είναι η κρυφή δύναμη του βιβλίου.
Κλείνοντας θέλω να αποκαλύψω πως ο ήρωας δεν είναι μόνος του στον κόσμο αυτού του βιβλίου. Έχει έναν σταθερό σύντροφο, συνοδοιπόρο, συμπρωταγωνιστή: το κρύο. Ένα κρύο που διαπερνά όλο το βιβλίο, όπως διαπερνά και τη ζωή του. Κυρίαρχο παντού, μέσα κι έξω από τον ήρωα, σε όλους τους κόσμους του. Ένα κρύο που περιγράφεται με κάθε τρόπο, σε όλες του τις διαστάσεις, υποστάσεις, ταυτότητες, παραλλαγές, βασανιστικό και ύπουλο, που εισχωρεί παντού και αλώνει τα πάντα. «Πολλών ειδών παγωνιές», όπως γράφει και στις πρώτες σελίδες, πολλών ειδών παγωνιές περιγράφει μέσα στο βιβλίο του ο Γιώργος Τζιτζικάκης.
Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο του…
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ την συγγραφέα κ.Χαρά Ανρε'ί'δου που μου παραχώρησε την άποψη της για το ''Ενα δράμι δύναμης'' ώστε να την δημοσιεύσω σ΄αυτό το άρθρο!!!

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε ο ηθοποιός κ.Αριστείδης Σιναπίδης ενώ μουσικά πλαισίωσαν τη βραδιά ο κ.Σταύρος Φιλιπποπολίτης στο πιάνο και ο κ. Γιώργος Γελαράκης ο οποίος ερμήνευσε τραγούδια που επέλεξε ο συγγραφέας.

Στο τέλος της παρουσίασης ο κ.Τζιτζικάκης υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου του,συνομίλησε και φωτογραφήθηκε με τους αναγνώστες του.

H ΑΦΟΥδένια μας φωτογραφια!!!!

Ποιος όμως είναι ο κ.Γ.Τζιτζικάκης?Ας τον γνωρίσουμε μέσω μερικών ερωτήσεων μου, που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και τον ευχαριστώ πολύ!!!!

ΕΡΩΤΗΣΗ:1) Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

ΑΠ: Aν θυμάμαι καλά, ήταν κάπου στα δέκα μου, με τη σειρά Χαρούμενες Διακοπές του Πατάκη. Ύστερα διάβασα το "Ο γέρος και η θάλασσα" εικονογραφημένο, το "Παπαλάνγκι" και πάει λέγοντας. Η δυνατή φλόγα ήρθε στην εφηβεία όμως, με τον Καββαδία, τον Μπουκόφσκι, τον Έσσε και άλλους. Το σχολείο και οι καθηγητές έπαιξαν καταλυτικό ρόλο φυσικά, μέσα από τη διδασκαλία τους αγάπησα τα Νεοελληνικά Κείμενα και εκείνα μου άνοιξαν μια τεράστια αγκαλιά λογοτεχνίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Διαβάζετε κάποιο συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας περισσότερο; Ποιο είναι το αγαπημένο σας;

ΑΠ: Μεταπηδώ από τα μυθιστορήματα τρόμου τα οποία λατρεύω, σε μυθιστορήματα κοινωνικού περιεχομένου, ενώ σπανιότερα πάω σε αστυνομικά και σε ποίηση. Μου αρέσει ένα βιβλίο που δεν με αφήνει να το αφήσω και θα είναι τόσο γρήγορο ώστε να ταυτιστώ με τον ήρωα και τις αγωνίες του. Αν καταφέρει να με συνεπάρει, να αναρωτηθώ γιατί έγραψε αυτό που έγραψε ο συγγραφέας, και γιατί πράττει όπως πράττει ο ήρωας, τότε για εμένα είναι ένα επιτυχημένο έργο.

ΕΡΩΤΗΣΗ:3) Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;

ΑΠ: Τα ταραγμένα παιδικά μου χρόνια και αργότερα τα δύσκολα εφηβικά. Ήθελα να ξεφύγω από όσα ζούσα και επειδή αυτό δεν το καταφέρνεις πάντοτε κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια σου, έφτιαχνα από νωρίς κόσμους και βουτούσα μέσα τους. Ακόμη και σήμερα το γράψιμο αποτελεί τη διαφυγή μου· στα ζόρια μου γράφω περισσότερο από όσο στις ήρεμες περιόδους μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ:4) Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας "Ένα δράμι δύναμης", γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;

ΑΠ: Έχω νιώσει πολλές φορές στη ζωή μου παγιδευμένος και ενώ είχα δύναμη, με περικύκλωνε ο φόβος, δεν κατάφερνα να ξεφύγω απ' όσα μου έκαναν κακό. Μου έλειπε λοιπόν εκείνο το ένα δράμι δύναμης που χρειαζόμουν για να συμπληρώσω την ισχύ μου και να αντεπιτεθώ. Έτσι προέκυψε ο τίτλος και η ταύτιση με έναν ήρωα που τα βάζει εναντίον ενός ολόκληρου συστήματος υποκόσμου για να σώσει τρεις γυναίκες που αγάπησε από την μαστροπεία. Θέλησα να γράψω ένα βιβλίο για την καθημερινή κόλαση που βιώνουν όσοι είναι παγιδευμένοι στα δίχτυα της εμπορίας ανθρώπων, του διεθνώς γνωστού ως trafficking. Ζούμε σε εξαιρετικά σκοτεινές εποχές και ένα βιβλίο οφείλει να μιλήσει και για αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Το εξώφυλλο με το προτεταμένο χέρι δηλώνει μια κραυγή, φωνάζει από μόνο του: "Αρκετά, ως εδώ!" Είναι ταυτόχρονα μια κραυγή για βοήθεια αλλά και μια απαγόρευση σε όλα εκείνα που σε πονάνε. Όταν πονάς, όταν φοβάσαι, όταν σε κάνουν εργαλείο των ηδονών τους, πρέπει να προσπαθήσεις διπλά να βρεις τη δύναμη που κουβαλάς εντός σου, όταν όμως την εντοπίσεις, λες "Αρκετά" και τότε εσύ είσαι ο κύριος της ζωής σου, τότε μπορείς να τα αλλάξει όλα. Φυσικά για τα θύματα της καθημερινής κακοποίησης δεν είναι τόσο εύκολο αυτό, γι' αυτό και όλοι μας πρέπει όταν δούμε κάτι, να μιλήσουμε, να αναλάβουμε δράση. Να ξέρετε πως σώζοντας κάποιον δίπλα μας, ουσιαστικά κατά τη διαδικασία, σώζουμε ένα μεγάλο κομμάτι από τον ίδιο μας τον εαυτό.

ΕΡΩΤΗΣΗ:5) Από όσα μας λέτε, υποθέτω πως η θεματολογία ανάμεσα στα δύο τελευταία βιβλία σας είναι εντελώς διαφορετική. Ήταν μια πρόκληση για εσάς αυτό εντελώς διαφορετικό συγγραφικό βήμα;

ΑΠ: Ναι, το Δράμι ήταν μια πρόκληση για πολλούς λόγους, τη μεγαλύτερη ωστόσο πρόσκληση αποτελεί πάντα το κοινό, το κατά πόσο θα αγκαλιάσει το έργο, κυρίως επειδή μιλάει για ένα θέμα που θα πρέπει να μας απασχολεί όλους. Βαστάτε κατά νου πως πίσω από κάθε βιβλίο που γράφεται, για εμένα τουλάχιστον που επιθυμώ να είμαι βιωματικός σε όσα γράφω, κρύβονται άλλα δύο βιβλία γεμάτα σημειώσεις. Για το "Ένα δράμι δύναμης" λοιπόν, δανείστηκα στοιχεία από ημερολόγια που βαστούσα τα χρόνια που εργάστηκα στη νύχτα· συνάντησα εκεί τύπους σκοτεινούς και επικίνδυνους, βουτηγμένους στην παρανομία, αλλά και πολλές κακοποιημένες γυναίκες που φορούσαν τη μάσκα του φόβου με χαμόγελο στο πρόσωπο. Κατά τη διαδικασία συγγραφής του βιβλίου, επανήλθα στη νύχτα, έκανα έρευνα και αλίευσα προσωπικές μαρτυρίες από θύματα του trafficking. Μετά λύπης σας λέω πως είναι ασύλληπτο το μέγεθος του προβλήματος, της βίας, της εκμετάλλευσης και της σήψης που κρύβεται κάτω από την κοινωνία μας. ΕΡΩΤΗΣΗ:6) Ποια είναι τα πρώτα μηνύματα που παίρνετε από απόψεις αναγνωστών;

ΑΠ: Περίμενα πως το Δράμι θα ξενίσει όσους αναγνώστες λάτρεψαν το Αηδόνι, ωστόσο απ' όσα μου λένε, με χαρά διαπιστώνω πως εντοπίζουν την επαφή των δύο έργων καθώς και τα δυο μιλούν για την ασίγαστη ανάγκη κάποιου να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο. Ταυτίζονται με τον αγώνα του ήρωα, εντοπίζουν τα συναισθηματικά του μέρη, και κατανοούν την ανάγκη του να σώσει κάποιον και να σώσει έτσι τον ίδιο του τον εαυτό. Το Δράμι έχει μόλις λίγες ημέρες κυκλοφορίας, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να ξέρουμε τι αίσθηση θα αφήσει, ωστόσο έχει ήδη αποσπάσει κάποιες εξαιρετικές κριτικές και όσο περισσότερο συζητιέται από αναγνώστη σε αναγνώστη, είναι τιμητικό που παίρνει μια θέση μέσα στις καρδιές τους. Πιστεύω πολύ στη δύναμη του αναγνώστη, στις συζητήσεις που γίνονται μεταξύ όσων αγαπούν το βιβλίο και με χαρά διαπιστώνω πως δεν έχει στεγανά ο Έλληνας αναγνώστης, δε διαβάζει μονάχα ένα είδος και αποτολμά το βήμα σε πολλά και διαφορετικά είδη λογοτεχνίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ:7) Έχετε ξεκινήσει να γράφετε κάτι καινούριο?

ΑΠ: Καθώς δουλεύω παράλληλα δυο τρεις ιστορίες που αργότερα θα αποτελέσουν ένα βιβλίο, έχω μονίμως κάτι στα σκαριά. Είναι εξαιρετικά νωρίς να μιλήσουμε για το τι θα είναι το επόμενο μυθιστόρημα· θα πρέπει να ξέρετε πως πολλές φορές οι ιστορίες μας, αλλιώς ξεκινούν και αλλιώς καταλήγουν σαν τις γράφουμε, λες και οι ήρωες εντός μας αρπάζουν τα ηνία της φαντασίας μας και την οδηγούν στα μονοπάτια που εκείνοι θα θελήσουν. Αυτό που μπορώ μετά βεβαιότητας να σας πω για το επόμενο βιβλίο, είναι ότι βασίζεται στην συγκομιδή αληθινών μαρτυριών από ανθρώπους που γνώρισα στα χωριά της Κρήτης και που βίωσαν τη φρίκη του πολέμου, της Κατοχής και της μελανής σελίδας του Εμφυλίου. Θα καλύπτει περίπου εβδομήντα χρόνια Ιστορίας και δεν θα περιστρέφεται μονάχα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τα Χανιά, αλλά θα αποτελεί ένα συναισθηματικό οδοιπορικό ανθρώπων και ιστοριών από ολόκληρη την Ελλάδα.

ΕΡΩΤΗΣΗ:8) Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;

ΑΠ: Διαβάζω δυο-τρία βιβλία ταυτόχρονα. Αυτόν καιρό στα χέρια μου έχω το "Υπουργός Νύχτας" του Σκαμπαρδώνη και το "Όλα είναι δυνατά" του Κινγκ.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9) Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία.

ΑΠ: Να γελάτε δυνατά να σπάνε τα άσχημα! Να ρισκάρετε για τα απίθανα! Να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν Στα τραγούδια και τις ταινίες θα αναγκαστώ να σας στεναχωρήσω, είναι εξαιρετικά πολλά και δεν μπορώ να τα βάλω σε αυστηρή γραμμή επιλογής καθώς το καθένα τους αποτελεί και μια απόχρωση του συνόλου όσων αγαπώ.