ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΙΧΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

για το "ΙΧΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Αφορμή για το «Ίχνος στον καθρέφτη» στάθηκε ένα… μποτιλιάρισμα. Κολλημένη, μαζί με πολλάαααα άλλα αυτοκίνητα, στην κίνηση της λεωφόρου Βουλιαγμένης, χάζευα τους ανθρώπους γύρω μου για να περάσει η ώρα. Βλέπω, λοιπόν, στο πίσω κάθισμα του διπλανού αυτοκινήτου έναν πιτσιρίκο να θολώνει με το χνότο του το τζάμι και να ζωγραφίζει με το δαχτυλάκι του εκεί μια χαμογελαστή φατσούλα. Μόλις το τζάμι ξεθόλωνε, εκείνος το ξαναθόλωνε και -ως δια μαγείας- η φατσούλα εμφανιζόταν και πάλι. Αυτό το παιχνίδι έκανε τον πιτσιρίκο να σκάει στα γέλια, εμένα όμως μου έδωσε την έμπνευση για το βιβλίο. Γιατί, το «Ίχνος στον καθρέφτη» έτσι ξεκινάει: όχι με χαμογελαστή φατσούλα, βέβαια, αλλά με μια μισοσβησμένη φράση που διαβάζει η Έλσα πάνω σε έναν θολωμένο από υδρατμούς καθρέφτη. Ομολογώ ότι ήταν η πρώτη φορά που χάρηκα τόσο το μποτιλιάρισμα, αφού, μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου, είχα όλον τον χρόνο να πλάσω την ιστορία μέσα στο μυαλό μου.

Στη νέα τους περιπέτεια, ο Μάνος Βαρσάμης και η Έλσα Γληνού έρχονται αντιμέτωποι με έναν κατά συρροήν δολοφόνο με το παρωνύμιο «Γύπας», ο οποίος ευθύνεται για τις δολοφονίες αρκετών έφηβων κοριτσιών αλλά και για τέσσερα νέα εγκλήματα. Η δράση του φαίνεται πως ακολουθεί κατά γράμμα την πλοκή του μοναδικού βιβλίου που έγραψε ένας φέρελπις συγγραφέας, κάτι που ωθεί τον τελευταίο να παρουσιαστεί στο τμήμα και να καταγγείλει ότι ο διαβόητος καταζητούμενος αντιγράφει το δημιούργημά του. Βέβαια, και ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Στάθης Κοντός (που υπογράφει με το παράξενο αλλά διόλου τυχαίο, όπως αποδεικνύεται στη συνέχεια, ψευδώνυμο Βοΐων Τουρής), μπαίνει στο στόχαστρο των ερευνών και θεωρείται ύποπτος. Οι περίεργες συμπτώσεις που τον ακολουθούν αλλά και η αρρωστημένη εξάρτησή του από τη μητέρα του κινούν αμέσως το ενδιαφέρον του Μάνου και της Έλσας, οι οποίοι προσπαθούν να ανακαλύψουν την αλήθεια και να οδηγήσουν τον ένοχο στη δικαιοσύνη. Η Έλσα είναι σίγουρη ότι τα εγκλήματα σχετίζονται απόλυτα με το Παρίσι του 19^ου αιώνα και τους επονομαζόμενους «καταραμένους ποιητές», αφού όχι μόνο το βιβλίο του Τουρή εκτυλίσσεται στη συγκεκριμένη περίοδο αλλά και ο δολοφόνος χρησιμοποιεί το αγαπημένο ποτό του Ρεμπό και των ομότεχνών του, το αψέντι, για να εκτελέσει τα θύματά του.

Αυτή είναι σε πολύ γενικές γραμμές η υπόθεση του νέου μου βιβλίου, ενός βιβλίου που στις σελίδες του κρύβει γενναίες δόσεις αγωνίας και μυστηρίου. Οι αναγνώστες θα συναντήσουν και πάλι τον Μάνο Βαρσάμη (με τη γέρικη, αλλά εξαιρετικά ισχυρή «μύτη» και το ιδιαίτερο χιούμορ), την Έλσα Γληνού (με την οξυδέρκεια, την ευαισθησία και το αλάνθαστο ένστικτο), τον Οδυσσέα Γιαβρόγλου (που παραπονιέται διαρκώς γιατί του λείπει ο παλιός του προϊστάμενος, Μάνος Βαρσάμης, και δεν αντέχει λεπτό τον αντικαταστάτη του Ευθύμη Λάπα) καθώς και τον Ευθύμη Λάπα (που προσπαθεί μάταια να μιμηθεί τον προκάτοχό του και συνεχώς καθαρίζει με μανία τα γυαλιά του). Δίπλα τους προστίθενται νέοι ήρωες, οι οποίοι συνθέτουν το παζλ της ιστορίας παίζοντας άλλοτε τον ρόλο του υπόπτου και άλλοτε του θύματος, κρύβοντας ο καθένας τα δικά του μυστικά και κουβαλώντας τα δικά του λάθη και πάθη. Όταν στο κάδρο μπαίνουν και οι «καταραμένοι ποιητές» με την αντισυμβατική τους ζωή, θα γίνει από όλους αντιληπτό ότι η έμπνευση ενίοτε αποδεικνύεται θανατηφόρα!

Καλή ανάγνωση!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα  ΕΔΩ

«Βοήθεια! Με άρπαξε ο Γύπας!»

Πώς μπορεί να συνδέεται ένα τέτοιο μήνυμα, γραμμένο πρόχειρα πάνω σε έναν καθρέφτη, με τους καταραμένους ποιητές του 19ου αιώνα; Πώς σχετίζεται με τις απαγωγές και τις δολοφονίες έφηβων κοριτσιών ο φέρελπις συγγραφέας με το παράδοξο όνομα Βοΐων Τουρής; Είναι άραγε αυτός ο ίδιος ο «Γύπας» ή μήπως ο διαβόητος καταζητούμενος αντέγραψε την υπόθεση του βιβλίου του προκειμένου να τον εμπλέξει, για κάποιον άγνωστο λόγο, στα εγκλήματά του;

Σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν ο συνταξιούχος αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ερευνητής Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτιδά του, η ψυχολόγος Έλσα Γληνού. Πασχίζοντας να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της τόσο περίπλοκης υπόθεσης, θα βρεθούν αντιμέτωποι με έναν παρανοϊκό και αδίστακτο δολοφόνο που, κρυμμένος καλά στο σκοτάδι, σκορπίζει γύρω του τον τρόμο και τον θάνατο με όπλο του το αψέντι, επισφραγίζοντας τη φρίκη με την ευωδιά των τριαντάφυλλων…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.

Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της Π.Ε.Λ. (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει Αγγλικά. Το διήγημά της με τίτλο Το τελευταίο ταξίδι απέσπασε έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Π.Ε.Λ. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Όταν μιλούν τα φεγγάρια, Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά, Μην κοιτάξεις πίσω, Σπασμένος καθρέφτης και Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;, ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης, Αθώοι Ένοχοι, Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά (επανέκδοση), Το χέρι του Θεού και Ο θησαυρός της Σμύρνης.