ΑΘΩΟΙ ΕΝΟΧΟΙ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ
για το ΑΘΩΟΙ ΕΝΟΧΟΙ
από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Άτιμο πράγμα η έμπνευση! Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, από μια τυχαία κουβέντα, από μια εικόνα, από ένα άκουσμα. Έρχεται και καρφώνεται στο μυαλό σου, το κυριεύει ολοκληρωτικά, δεν αφήνει καμία άλλη σκέψη να περάσει στον νου σου, καμία λέξη να βγει απ’ τα χείλη σου.

Έτσι συνέβη και με το τελευταίο μου βιβλίο. Καθόμουν ήσυχα-ήσυχα στον καναπέ του σπιτιού μου, παρέα με τον άντρα μου και ένα ζευγάρι φίλων, και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων πίνοντας το ποτάκι μας. Κάποια στιγμή, δεν ξέρω πώς, ήρθε η συζήτηση στο θέμα της αυτοδικίας. Και τότε… τσουπ! Να την η έμπνευση! Αμέσως το μυαλό μου άρχισε να επεξεργάζεται αυτήν την καινούργια ιδέα που μόλις είχε γεννηθεί και να σχηματίζει τα πρώτα κομμάτια της ιστορίας. Περιττό να σας πω ότι την υπόλοιπη κουβέντα δεν την άκουσα, αφού μπορεί το σώμα μου να βρισκόταν ακόμη στον καναπέ, ο νους όμως ταξίδευε γι’ αλλού. Μόλις οι φίλοι μας έφυγαν, στρώθηκα μπροστά στον υπολογιστή μου κι άρχισα να ψάχνω μανιωδώς… για μεσαιωνικά βασανιστήρια. Μπήκε και το έρημο το παιδάκι μου στην κουζίνα (εκεί γράφω πάντα κι ας τσακωθήκαμε με τον άντρα μου όταν χτίζαμε το σπίτι, γιατί εγώ ήθελα να φτιάξουμε ένα δωμάτιο που να το χρησιμοποιώ ως γραφείο, τρομάρα μου) και έριξε μια ματιά στην οθόνη του υπολογιστή. «Μαμά, είσαι με τα καλά σου;» με ρώτησε, μάλλον ανήσυχος ότι η μαμά του μπορεί και να μεταλλαχτεί ξαφνικά από δόκτωρ Τζέκιλ σε κύριο Χάιντ (ή κυρία Χάιντ, αν προτιμάτε). «Τι είναι αυτά που διαβάζεις; Ο Χριστός και η Παναγία νυχτιάτικα!»

Κάπως έτσι γεννήθηκε το «Αθώοι Ένοχοι», το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημά μου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίωας. Γιατί αυτός ο τίτλος, θα μου πείτε; Μα γιατί, στη συγκεκριμένη ιστορία οι αθώοι είναι ταυτόχρονα και ένοχοι και οι ένοχοι αθώοι. Σας μπέρδεψα; Λυπάμαι πολύ! (Εδώ που τα λέμε, δεν λυπάμαι και τόσο, γιατί αυτός ήταν ο σκοπός μου. Να σας μπερδέψω, να σας κινήσω την περιέργεια, να σας προβληματίσω, να σας βάλω να ψάχνετε τον ένοχο, να κάνετε τα δικά σας σενάρια και να ταξιδέψουμε παρέα στις σελίδες του βιβλίου). Όσο για τα θέματα που θίγει, το βασικό είναι η αυτοδικία. Πάντα αναρωτιόμουν τι θα έκανα αν κάποιος έκανε κακό σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο και έμενε ατιμώρητος ή η ποινή του δεν ήταν ανάλογη της πράξης του. Θεωρητικά, θα απαντούσα πως η δικαιοσύνη είναι η μόνη αρμόδια για να αποφασίσει. Πρακτικά, όμως; Ειλικρινά, δεν ξέρω την απάντηση. Είναι πολύ εύκολο να δίνουμε απαντήσεις όταν μιλάμε εκ του ασφαλούς… Πέραν της αυτοδικίας, στο βιβλίο γίνεται λόγος για τη ματαιότητα της εκδίκησης, για τη μητρική αγάπη, για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης, για την αυτοθυσία, για τα ολέθρια αποτελέσματα του μίσους. Όσοι έχετε διαβάσει προηγούμενα βιβλία μου, θα ξέρετε ότι δεν μένω μόνο στο καθαρά αστυνομικό κομμάτι της ιστορίας αλλά προσπαθώ να προβληματίζω τον αναγνώστη για θέματα που μας αφορούν όλους. Το ίδιο συμβαίνει και σε τούτο το βιβλίο.

Ο αστυνόμος Βαρσάμης, ένας ήρωας που προσωπικά αγάπησα πολύ και ο οποίος «γεννήθηκε» στα «Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης», πρωταγωνιστεί και στο νέο μου μυθιστόρημα. Δίπλα του έχει μία επίσης πολύ αγαπημένη μου ηρωίδα, μια ηρωίδα «από τα παλιά», την ψυχολόγο Έλσα Γληνού, πρωταγωνίστρια του βιβλίου «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά».  Η Έλσα εμφανίζεται και στις τελευταίες σελίδες του «Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης» και με χαροποίησε πολύ το θερμό καλωσόρισμα που της επιφυλάξατε. Είχα αποφασίσει καιρό πριν να επαναφέρω τη συγκεκριμένη ηρωίδα και η ανταπόκρισή σας ήταν η καλύτερη επικύρωση τούτης της απόφασης. Έτσι, χάρη σε σας, ο Βαρσάμης και η Γληνού αποτελούν το «αστυνομικό δίδυμο» όχι μόνο στο «Αθώοι Ένοχοι» αλλά και στο βιβλίου που γράφεται τώρα.

Οι παλιοί τριτοδεσμίτες δεν θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να κατανοήσουν το νόημα της φράσης Memento mortis που κυριαρχεί στο βιβλίο, παρμένης από τα Λατινικά (Ovidius poeta in terra pontica exulat… Σας θυμίζει κάτι;) Memento mortis… δηλαδή Θυμήσου τον θάνατο. Αυτή τη φράση θα ανακαλύψει η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής Κομνηνού, μιας κοπέλας με περίεργη προσωπικότητα και  διαταραγμένο ψυχισμό, που θα δολοφονηθεί με το «αχλάδι της αγωνίας», ένα όργανο μεσαιωνικού βασανισμού. Memento mortis… Αυτή είναι η άκρη του νήματος για να ξετυλιχτεί το κουβάρι που θα οδηγήσει την Έλσα και τον Βαρσάμη στον ένοχο. Κάποιοι θα πληρώσουν με τη ζωή τους την αρρωστημένη δίψα για εκδίκηση και κάποιοι θα κινδυνεύσουν θανάσιμα. Έχει, άραγε, νόημα η αυτοδικία; Πού μας οδηγεί η προσωπική μας αίσθηση δικαίου και το μίσος; Αυτά και πολλά άλλα θα ανακαλύψετε στις σελίδες του «Αθώοι Ένοχοι». Τι λέτε; Ξεκινάμε παρέα κι αυτό το ταξίδι;

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

«Το αχλάδι της αγωνίας!» ψελλίζει έκπληκτη η Έλσα Γληνού, αντικρίζοντας το πτώμα της νεαρής Ζωής Κομνηνού, που πριν από λίγες ώρες δήλωνε υπεύθυνη για μια σειρά άλυτων φόνων.

Η φράση αυτή θα οδηγήσει την ίδια και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε μια αποτρόπαια διαπίστωση: Κάποιος δολοφονεί ανθρώπους χρησιμοποιώντας μεθόδους που ανάγονται στον Μεσαίωνα. Ποιος σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια; Ποιο είναι το κίνητρό του; Τι συνδέει τα θύματά του; Τι ρόλο παίζουν σ’ αυτή την υπόθεση ο Στάθης Κομνηνός, ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας Ιορδάνης Φωκάς και ο δημοσιογράφος Φώτης Μπακιρτζής; Τι σημαίνει η φράση Memento mortis που ανακάλυψε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής;

Προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα αυτά, η Έλσα και ο Βαρσάμης θα ξετυλίξουν το κουβάρι μιας τρομακτικής ιστορίας που θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή δύο αθώων παιδιών. Θα προλάβουν να τα σώσουν πριν είναι αργά;

Ο χρόνος τρέχει αμείλικτα κι εκείνοι ρίχνονται στο κυνήγι του άγνωστου δολοφόνου με μοναδικό στοιχείο το συμπέρασμα του αστυνόμου Γιαβρόγλου:
«Ήταν όλοι τους αθώοι».